zaterdag 31 december 2011

Trainingsweek 2011-52


Datum Dag Sport Tijd (min) Afst (km) hr avg hr max Opmerkingen
25/dec zo Fiets 150 70 125 154 herstel club
26/dec ma Loop 68 12 136 150 club
27/dec di Fiets 52 28,1 117 138 Fortius - Olympus
27/dec di Zwem 60 2,9

baan 4-5
28/dec wo Loop 60 10,8 144 157 langs vaart met Vanessa
29/dec do Fiets 70 30,2 120 147 Fortius - Waalse Pijl
30/dec vr Loop 60 9,8 126 134 Kaaien - Herstelloop met Anneke (gps)
30/dec vr Zwem 120 5

club 2 uur
31/dec za Loop 59 11,6 159 169 50 min extensief - park (gps)

donderdag 22 december 2011

even herbronnen ...

Er zijn momenten dat een mens eens even met de neus op de feiten wordt gedrukt en denkt ... waar ben ik in godsnaam mee bezig? Je probeert 20-25 mensen te motiveren om toch maar dat miljoenenproject op tijd buiten te hebben, daarnaast wring je je in bochten om toch maar al die trainingen elke dag te doen. En uiteindelijk zit je op een donkere dinsdagavond in de wachtkamer van een radioloog met een bang hartje de uitslag van een onverwacht onderzoek af te wachten.

Op zulke momenten staat de wereld even stil en denk je plots dat je je eigen broer, die al 4 weken met een reuma-aanval sukkelt, gewoon nog niet bent gaan bezoeken wegens training en werk. En dat je elke week met ontstoken neus en oren rondloopt en anti-histamine pilletjes neemt om toch maar die 3e keer per week in dat chloorvergifbad te kunnen gaan zwemmen, om uiteindelijk die ene extra minuut sneller te gaan over 1900m ...

Nee ik ga het over een andere boeg gooien. Terug trainen wanneer en hoe ik er zin in heb en anderen dingen doen wanneer ik er geen zin in heb. Ik heb vorig seizoen een goeie eerste halve Ironman gedaan, ik ga die in 2012 zeker nog beter doen maar het zal volledig als hobby en plezier zijn. De aanhoudende jacht achter de klok en bijhorende stress van de schema's is onthoudbaar. En uiteindelijk moet je iets doen omdat je het graag doet, en wees maar zeker dat ik mijn sport en club nog altijd de max vind!

Sinds dinsdag even herbrond, vanavond avondje uit in Antwerpen, en morgen met veel plezier naar het zwembad hoor om de techniek bij te schaven en de baantjes af te malen, maar terug voor de fun, niet tegen de klok of om per se iemand te proberen volgen. En zaterdagnamiddag zien we weer wel, misschien op de rollen wat kracht, misschien met de MTB in het bos, of wie weet wel een km of 20 gaan lopen. Bezig blijven we, maar niet meer op commando. Ik ben bewust van mijn hartslagzones, ik luister heel goed naar mijn lichaam en voor de rest heeft Mike Mareels bewezen dat je je dromen kan bereiken. En tot hiertoe heb ik dat zelf ook altijd gedaan, op mijn manier, en blijkbaar is dat de enige waar ik me goed bij voel ...

Ik vind het wel een beetje jammer voor Luc die me mijn schema's heeft bezorgd de laatste 4 maanden en wie vooral mijn lopen al waanzinnig verbeterd heeft, maar het werkt niet in deze complexe, overijverige hersenmassa. En de moeite is zeker niet voor niks gedaan want ik blijf naar de clubtrainingen komen en mezelf verbeteren, en verslaafd om te presteren, ben ik genoeg. Maar het zal op mijn eigen eigenwijze en onvoorspelbare manier zijn, klinkend en botsend, maar vooral met de glimlach en voldoening.

En tijden kunnen altijd veranderen natuurlijk ...

dinsdag 18 oktober 2011

Planning 2012

Met het seizoen en de nodige vakantie achter de rug, zijn we terug in de trainingen gevlogen. Luc legt er de pees op met een 9tal trainingen per week, om de zwakke punten te verbeteren richting 2012. Ik zou graag dichter bij de 40 minuten geraken op de 10km bij het lopen (nu 43min), en in het zwembad dichter richting 25min gaan op de 1500m (nu 27min). Fietsen zal nog wel wat verbeteren maar is sowieso mijn sterkste wapen. Ik kan nog wel werken aan explosiviteit en trainen in hogere hartslagzones.

Mijn seizoen 2012 staat in het teken van de IronMan droom in 2013, dat wil zeggen dat ik het seizoen korter ga houden dan dit jaar (eind mei - september) met de nadruk op 3 halve triatlons. Door Geel en co over te slaan, kan ik nog eens meedoen aan de Antwerp 10 miles na de BrTC paasstage en kan ik het seizoen afsluiten eind september met een halve ipv Mechelen. Ik heb het ook een beetje gehad met stayerwedstrijden.

De voorlopige planning bestaat uit 3 halves zijnde Butgenbach eind juni, Eupen begin augustus en Aix-en-Provence eind september. Tussendoor zien we wel om enkele gaten op te vullen met kwartjes zoals misschien Brasschaat en Knokke.

maandag 19 september 2011

Merkwaardig (in) Mechelen

De laatste wedstrijd van het jaar heeft me toch enkele eigenaardige zaken opgeleverd:
  • Dat ik 114e was van een dikke 300 starters was nog normaal. 
  • Dat ik pas een 124e fietstijd had was ronduit zwak. Ik ging ook geen meter vooruit en het stayeren is niet meer aan mij besteedt, veel te zenuwachtig gedoe. Ik heb betere tijden gereden op mijn tijdritfiets solo dan gisteren.
  • Dat ik een 86e zwemtijd had (25:14) en dus een nieuw persoonlijk 'record', was ronduit super. Zelfs met die merkwaardige passage over het strand tijdens de zwemproef, voelde het echt goed.
  • Dat ik pas een 157e looptijd had ondanks opnieuw een nieuw persoonlijk record (44:20) was ook wel straf, al ben ik zeer tevreden met mijn eigen loopproef.
  • Het allermerkwaardigste wat ik gisteren echter meegemaakt heb, was de eerste wisselzone. Uit het water op het strand, dan wetsuit uittrekken in aparte zone. Daarna 350m lopen onder de spoorweg door naar een lange zone met fietsen. Sommige deelnemers moesten zelfs nog een hoekje omdraaien en extra meters afleggen naar hun fiets.
Enfin, uiteindelijk was het dus een hele belevenis. Om 14u05 doken we, 5 minuten na de vrouwen, het water in met zo'n 250 mannen voor 1500m inclusief 'Australian Exit'. We zwommen naar 2 boeien toe waarrond we terugkeerden naar het strand, even op het strand moesten lopen, om dan opnieuw hetzelfde rondje te zwemmen. Ik zat onmiddellijk goed in het ritme en ook aan de goede kant van het deelnemerspak. Na 25min14 was ik al terug in de eerste wisselzone.

Mijn wissel verliep prima en ik zat spoedig op de fiets. Daar had ik even brute pech. Ik haalde enkele mensen in maar kon net niet aansluiten achter een grote groep. Samen met een andere moedige collega probeerden we het gat dicht te rijden maar, zoals hij zelf zei, waren we gechareld. Daarna werd het voor mij een fietstocht met ups en downs. Het gevaar op valpartijen door roekeloos rijgedrag en enkele heikele punten in het parcours was groot. En ik verteerde de tempowisselingen van geen kanten meer. Ik heb dan ook enkele keren een groepje laten rijden, totdat plots mijn originele gecharelde fietskameraad terug opdook uit de achtergrond. Na een matige tijd van 1u06 kwam ik aan de wisselzone. Gezien het slechte gevoel tijdens het fietsen, had ik echt schrik van het lopen.

Kameraad Ronny (organisatie) stond aan de uitgang van de wisselzone en supporterde vurig met licht ironische tint. Toen ik al spoedig het bordje van de 1km voorbij liep, voelde ik dat het wel redelijk goed zat. Ik heb wel afgezien tijdens het lopen maar kon mijn tempo goed houden. Vanessa, Glenn, Tash, Krista, Monique, Marc, Tom, Charlotte, Nicholas, Jef, Peter, Zoef, allemaal stonden ze te supporteren (al was die laatste wel meer gevallen voor Mirco zijn charmes, en vooral zijn pasta).

Met een nieuwe recordtijd van 44:20 liep ik uiteindelijk na 2u20min37 seconden over de finish, beseffende dat ik alles nog gegeven had, vooral mentaal, om de laatste wedstrijd tot een goed einde te brengen. De strijd tegen Kilian (5min voor mij) en Mirco (5min achter mij) is er spijtig genoeg nooit geweest. Onze relatieve zwemtijden verschilden zo veel, dat we in dit stayergedoe nooit in mekaars buurt geraakten. Iedereen (Luc, Maarten, Kilian, Mirco, Wouter) was wel tevreden met de geleverde prestaties. Enkel Steve was de pechvogel met een lekke band en opgave. Ik had aanvankelijk zoiets van dit was de wedstrijd te veel dit jaar, vooral door mijn matig gevoel bij het fietsen. Maar uiteindelijk moet ik wel tevreden zijn met het resultaat. Vooral het zwemmen was heel goed. In openwater zitten ik en Vanessa echt heel dicht bij mekaar en uiteindelijk zat ik ook dichter bij de snelle zwemmers dan bij de mensen waar ik vorig jaar altijd tussen vertoefde.

Vanessa sloot het seizoen trouwens ook in stijl af met een tweede plaats in de 1/8e triatlon, en winst in haar categorie. Gelukkig want dan hadden we weer centen om frietjes te gaan eten ;-)

Nu 2 dagen rust, dan wat rustig trainen en zaterdag een nieuwe zwemtest 1500m doen, zodat ik na onze vakantie binnen 14 dagen een baantje kan opschuiven in het zwembad. In het spoor van mensen als Ward, Tim en Vanessa kan ik tegen volgend jaar nog veel sneller worden.


donderdag 8 september 2011

Gezwind door de wind in de Zwintriatlon

Het is dé klassieker van de triatlons in Vlaanderen en je moet hem toch zeker eens gedaan hebben. Bijgevolg een dagje verlof genomen en een overnachting geboekt. Dinsdagavond met vrouw en ouders naar een doorregend en doorwaaid Knokke gereden, een goede nachtrust genoten, en dan hop naar de wedstrijd. Er stonden vandaag 1km zwemmen, 45km fietsen en 10km lopen op het programma. Stormwind hadden ze voorspeld en deze stond uitermate ongunstig op het fietsparcours van Sluis naar Knokke, dus dat beloofde.

Omstreeks 12u reden we in kolonne met een 900tal deelnemers van de grote wisselzone in Knokke naar de zwemstart vlakbij het centrum van het Nederlandse Sluis. De supporters werden ondertussen met bussen gebracht. Ikzelf en BrTC-collega's Anneke en Bert zagen het allemaal wel zitten, al leek iedereen toch wat last te hebben van werkstress van de voorbije dagen. Maar misschien was dit dagje uit wel ideaal om alle stress, frustraties en ongemakken af te schudden.

Ik moest starten in wave 8 van de 10 iets minder dan een uur na de eerste deelnemers. Dit gaf me dus een goed perspectief om tijdens het fietsen stelselmatig voorgangers in te halen. In de wisselzone stond ik me voor te bereiden naast acteur Louis Talpe (ik zou mega-Toby toch wel afkunnen zeker hé!?). De sympathieke referee met snor, bril en achteruit gekamd grijs haar vertelde me dat ik in vorm was en dat mijn ogen straalden. Ik heb de mens dan ook hartelijk bedankt voor de steun en achteraf zou ook blijken dat zijn kennersoog gelijk had. Straks eens aan Patrick vragen wat de man zijn naam is.

foto - Vanessa
Met een kleine 100 en Mega-Toby doken we het water in omstreeks 14u25. Ik voelde onmiddellijk een heel goed zwemritme ondanks de deining (wind) op het water. Na een paar minuten haalde ik reeds de eerste achterblijvers van de vorige wave in (5 min eerder gestart) en aan het keerpunt zat ik goed mee in het eerste deel van mijn wave. Vanessa vertelde me dat ik 29e van mijn wave uit het water kwam met alle deelnemers van de vorige wave nog achter mij. Uiteindelijk bleek mijn tijd over de kilometer 18min38sec, wat als tijd niet super is, maar gezien mijn plaats in de groep had ik wel goed gezwommen. Ofwel was de afstand dus iets langer, ofwel waren we iets later gestart dan voorzien, of de wind zorgde gewoon voor meer tegenstroming.

foto - Vanessa
In de wisselzone stond ik weer naast die dekselse Louis Talpe. Maken dat ik mijn pak uit had en de fiets op voor 45km door de polders en Cadzand in de meest helse windomstandigheden die ik ooit had meegemaakt. Niettegenstaande ik onmiddellijk een goeie tred had en mensen begon in te halen van 2 waves voor mij, moest ik Mega-Toby toch even laten rijden, die mens fietst hard! Ik weet niet hoeveel honderden mensen ik ben voorbijgereden tijdens het fietsen maar iedereen stond precies stil. Ik ben zelfs mensen uit de eerste 2 waves voorbijgereden. De stukken met wind in de zij moest ik alle kracht uit de kast halen om mijn fiets recht te houden en zag ook mensen in de berm/gracht zeilen. Na een 30km reed ik voorbij de supporterspost waar Vanessa, pa en ma met de bus waren aangekomen. Ik was toen nog maar amper door concurrenten ingehaald. Uiteindelijk zouden er ook maar een tiental me passeren over de ganse omloop. De laatste 2-3 km reden we langs de zeedijk in Knokke naast het loopparcours waar ook Jef en Charlotte stonden te supporteren. Ik zag Bert en Anneke die ruim voor mij gestart waren aan hun loopproef bezig. Na 1u19 en een verbazend gemiddelde van 34,1km/u kwam ik aan de wisselzone.

foto - Dieter De Vlamynck
De wisselzone was een hel. Ik moest helemaal met de fiets tot aan mijn loopgerief in het vak van wave 8 lopen wat zeker 300m ver was. Loopsokken en -schoenen aan, gelleke open, petje op en gaan! Ik had schrik om toch heel veel energie verloren te zijn gespeeld in die extreme fietsomstandigheden maar vond heel snel een goed loopritme. De tank was helemaal nog niet leeg en ik begon zowaar nog mensen voorbij te steken. Er kwamen uiteraard meer mensen mij voorbij dan tijdens het fietsen maar de meesten waren allemaal mensen die veel vroeger dan mij gestart waren dus posities ben ik niet veel meer kwijtgespeeld. Louis Talpe was zowaar geen partij voor mij en ik snelde hem voorbij in de 3e kilometer. Vanessa zag dat mijn tempo goed was en nam vlug mijn petje aan dat constant wou afwaaien door de helse wind op de dijk. De sfeer was ook super met trommelaars, animatie en een speaker die je overal op het parcours hoorde. De laatste 5km ben ik nog wat versneld omdat ik me nog steeds heel goed voelde en in de laatste lange rechte lijn heb ik nog heel wat concurrenten opgeraapt. Uiteindelijk heb ik 47min gelopen over de 10km wat gezien de weersomstandigheden en de extreme fietsproef echt wel heel goed was. Ik was ongeveer de 300e persoon die over de eindstreep kwam terwijl ik in mijn wave als 800e ongeveer gestart was. Uiteindelijk had ik een tijd van 2u33:27 en een 154e plaats op 1050 inschrijvingen (900 effectieve starters).

Achteraf was mijn gevoel super. Bert stond me nog op te wachten na de finish en samen genoten we nog van het uitgebreide buffet in de tent. Kennis en zoon van de organisator Dieter De Vlamynck kwam ons nog feliciteren met onze prestaties en ik maakte hem ook onze complimenten over voor de fantastische organisatie van de Zwintriatlon. Blij met onze prestaties zijn we naar de wisselzone afgezakt, gaan douchen en huiswaarts gereden, met een stop aan St Anneke voor een portie verse mosselen ;-)

Gezien mijn maagproblemen van de laatste weken (stress) had ik wel verschrikkelijk veel zin in deze wedstrijd maar ik vreesde een weerslag van het lichaam zoals die ochtend voor Lommel. Gelukkig is het helemaal anders uitgedraaid en houd ik na Knokke het beste gevoel over van alle wedstrijden die ik dit jaar heb meegedaan, niettegenstaande dat de weersomstandigheden veruit de zwaarste waren. Ik voelde me goed en kon ook voluit gaan in de 3 onderdelen. De tijden waren niet super (alhoewel het lopen voor mij weer heel goed was) maar mijn relatieve positie tov de tegenstanders wel dus die tijden inclusief het zwemmen zullen wel een serieuze impact van de wind hebben gehad. De organisatie van de wedstrijd was subliem en ik keer zeker nog terug als deelnemer of als supporter van Vanessa afhankelijk van onze planning van 2012. Mijn motivatie heeft opnieuw een boost gekregen en we gaan toch nog streven naar een goed resultaat in Mechelen de 18e. Ik zou het seizoen toch graag afsluiten met een loopproef onder de 47 minuten ;-)

maandag 15 augustus 2011

Lommel 2011 - Misselijk begonnen, fris en content beëindigd

Zaterdag van 8u 's morgens tot na middernacht op kantoor gezeten om samen met (dient gezegd) een schitterend team een nieuwe release succesvol buiten te krijgen, laat in bed, en dan zondag opgestaan met een maag en darmen die aanvoelde alsof er iemand een grote vod in mijn buik aan het uitwringen was ... Vanessa kwam af met de Dafalgan, ik voegde er een snuifje Motillium aan toe, ging een kwartierke op de pot zitten, en besloot toch maar de dag aan te vangen. En het was totaal niet van de zenuwen voor de wedstrijd maar gewoon een reactie op alle werkstress van de voorbije dagen en weken denk ik.

Ik had echt zin in Lommel en met een nog steeds lichtelijk geïrriteerd spijsverteringsstelsel vertrokken we met goeie moed naar "de Limburg". Om 14 uur doken we het water in met collega's Vanessa, PeterVB, PeterP, Anna en JefVL (en TCM collega Jeroen). Man, ik ben sinds Zwevegem niet meer zo mottig geweest in het water. De verhoogde hartslag deed alle pijn van de ochtend terug komen. Ik besloot voor de overleving te gaan en was stomverbaasd dat ik nog na 26 minuten terug aan wal was. Enkel Vanessa en Jefke waren nog maar vertrokken. Met gestoorde maag de fiets op dan. De eerste 5km ging ik niet vooruit, en heb ik dan maar gebruikt om goed te drinken. Raf meldde me achteraf dat hij een lijk had zien voorbij fietsen. Maaaaar! De liefde tot de TT fiets moet iets met mijn lichaam gedaan hebben en nadat ik de eerste keer die lange strook langs het kanaal was opgedraaid, kwam de kracht en de snelheid van de beentjes terug! We waren klaar voor achtervolging! Gas vol open en een voor een de andere windklievers voorbijscheuren. Jefke riep na 15km nog wel 'tot straks bij het lopen' maar ik had hem duidelijk een mentale genadeslag gegeven toen ik passeerde ;-) Na km 17 ging ik Vanessa voorbij die toen rond plaats 8 bij de dames hing. Een onvoorzien opstakel was de moto van het Rode Kruis die ik lichtjes uitgescholden heb (sorry jongens), maar in die korte bochtjes in het bos ben ik veel sneller en wendbaarder, dus uit de weg! Na de eerste ronde had ik even orde op zaken gesteld in de fietshiërarchie. Snel nog een tandje bijsteken voor ronde 2 zodat die andere BrTC-ers deze keer niet zouden terugkomen bij het lopen. In ronde 2 is er geen enkele tegenstander me nog voorbij gefietst, ja nog één maar 10 seconden later heb ik me daar even op gerevancheerd. Na 1u09 was ik reeds gewisseld en aan het lopen begonnen, ik moet dus over de 37km/u gegaan zijn deze keer. Vanessa reed op dat moment de wisselzone binnen.

Toch even opletten voor de gevoelige maag na het wisselen en dus even een basistempo zoeken rond de 12km/u. Vanessa kwam na km of 2 voorbij maar ik besloot niet aan te klampen, uit vrees voor protestacties van de spijsverteringscomponent. Ik zag dat Jef het heel moeilijk had en niet dichterbij kwam. Peter zat ook op ruime afstand en arme PeterP was lek gereden bij het fietsen. Anna zag er nog fris uit maar haar grote versnelling zat er ook niet meer vertelde ze me achteraf na haar avontuur in Nice.

Toen ik aan de 2e ronde begon voelde ik dat het lichaam meer wou en ik besloot de gas open te draaien. Jef geraakte verder en verder achterop (iets te wild nachtje gehad waarschijnlijk) en Peter naderde veel minder snel als in de voorbije wedstrijden, al liep hij weer sterk. Uiteindelijk kwam ik na 2u23 over de finish als 86e van de 146 deelnemers, 4 minuten achter Vanessa die 4e werd in een zeer sterk deelnemersveld. Peter eindigde een 3tal minuten achter mij, verder gevolgd door Anna. Jef en Jeroen hun lijdensweg duurde nog 20 minuten lang en pechvogel PeterP kon gelukkig nog de rode lantaarn achter zit laten.

Ik moet dus eerlijk toegeven dat ik me veel beter voelde na de wedstrijd dan ervoor en tijdens het zwemmen. Op het mentale vlak dus weer vorderingen gemaakt en ook de recuperatie zat wel goed, al begon de maag nog wel even terug op te spelen hoor.  Ondanks een heel slecht gevoel viel de zwemtijd dus nog goed mee. Het fietsen was naar mijn waarde maar de eerste 5km konden nog sneller. Bij het lopen zou ik nog een paar minuten sneller zijn geweest, als ik van in begin de remmen had losgelaten, maar ik durfde echt niet uit schrik voor opkomende misselijkheid. De laatste 5km kon ik het risico wel nemen. Uiteindelijk ben ik dus tevreden met mijn prestatie.

Nu nadert de broodnodige vakantie. Sinds Antwerpen snakt het lichaam en vooral de geest naar wat rust. Tien dagen ontspannen, wat zwemmen en lopen dat wel, maar vooral genieten van rust. In Knokke op 7 September wil ik alle registers van begin tot einde open gooien en naar een supertijd gaan. Lommel was op dat vlak veelbelovend gezien de omstandigheden.

maandag 8 augustus 2011

Halve triatlon Eupen - trio

Ik heb er uiteindelijk goed aan gedaan om last-minute te wisselen met Tycho en in Eupen te zwemmen ipv lopen. De voorbije week was enorm stresserend qua werk en ik was helemaal niet opgeladen voor de wedstrijd. Ik vermoed ook nog dat de decompressie na Antwerpen toch een aanzienlijke rol speelt. De vakantie zal goed doen eind volgende week.

Uiteindelijk dus als zwemmer het gevreesde Eupense stuwmeer in, met als 'tegenstanders' Vanessa, Kevin en verschrikkelijk veel andere deelnemers. Het was een watergevecht zoals nooit tevoren de eerste 200-300 meter. Ik heb me er zelfs op betrapt bovenop Vanessa te liggen kort na de start. Zacht was het wel maar handig toch niet echt als je allebei vooruit wil...

Ik voelde al snel dat ik helemaal niet top meer was fysiek. De eerste 800 meter waren een hel. Gelukkig kwam ik er wat door aan het keerpunt, kon ik mijn richting goed houden en vond ik toch een aangename snelheid richting finish. Ik kwam uit het water na een 34 minuten en moest dan nog een verschrikkelijk steile helling op door de bomen alvorens ik mijn chip aan Nicholas kon doorgeven. Uiteindelijk was ik dus niet sneller dan in Antwerpen waar ik solo meedeed maar dit had alles te maken met mijn frisheid, ik vond echt mijn draai niet meer.  De eerste minuut na de wissel zat ik ook stikkapot maar gelukkig zat de recuperatie nog wel goed. Vanessa was een dikke minuut voor mij aangekomen, Kevin kwam een kleine 2 minuten later uit het water, allebei na hun eerste officiële 1900m in wedstrijd. Iedereen relatief content met hier en daar wat losse bedenkingen maar kom...

Rustig omgekleed en dan genieten van de rest van de wedstrijd. Nicholas reed als een gek over het parcours met een vijfde fietstijd maar een strenge referee smeerde hem een zeer dubieuze gele kaart aan wegens stayeren. Na de wissel moest loper Tycho dus 5 minuten wachten om te starten. Uiteindelijk zijn we wel mooi 8e geworden met een totaaltijd van 4u25:21 dus klagen hoor je ons niet, al moet ik wel bekennen dat ik maar diende als aanvulling met die 2 kampioenen, maar dat was op voorhand ook overeen gekomen.

Kevin/PeterVB/Jethro eindigden uiteindelijk 17e, Vanessa/PeterP/Anna 34e met prestaties waar iedereen zeer tevreden mee was en mag zijn! Ward was de enige solo-BrTC atleet met alweer een knappe prestatie, 2 weken na Antwerpen. Wouter Vander Mast kroonde zich tot Belgisch kampioen bij de beloften en vice-Belgisch kampioen overall. Het dient gezegd dat de sfeer goed zat bij supporters en atleten!

Volgend jaar heb ik wel zin om Eupen solo mee te doen ipv Antwerpen. De omgeving en organisatie zijn echt wel schitterend. Er zal enkel wat extra bergtraining nodig zijn in de voorbereiding.

Ik hoop zelf nu volledig te recupereren tijdens de komende rustige trainingsweek. Zondag staat de kwarttriatlon van Lommel nog op het programma en daarna is het echt tijd voor vakantie. Ik zou graag in Lommel toch nog een keertje volle bak gaan en hoop de komende dagen de batterijen nog een keer gevuld te krijgen.


maandag 25 juli 2011

Antwerp IronMan 70.3 - verslag

Eindelijk hadden we de dag bereikt waar we al 9 maanden naar uitkeken, het piekmoment van het jaar, de halve IronMan van Antwerpen: 1,9km zwemmen, 90km fietsen en 21km lopen.

Omstreeks 9 uur was het al ambiance binnen de BrTc delegatie op de gedempte zuiderdokken. Vanessa nam kiekjes van alles wat bewoog, Mike had een nieuwe vriend gevonden, Peter P zocht een babysit voor zijn BMW-sleutels en Anneke was helemaal niet zenuwachtig naar verluid... Al bij al vielen de algemene zenuwen nog wel mee. Luk was er duidelijk helemaal klaar voor, Wouter zou wel zien wat er van kwam, en PeterVB, Ward en ikzelf zagen het wel zitten. Vooral de regen bleef uit, en we wilden dat zo houden!

Met fiets-spitsbroeder Mirco
Bij het aankomen aan de wisselzone naast het Galgenweel dacht ik even terug aan de dag dat de triatlonmicrobe toesloeg. Exact 2 jaar geleden stond ik hier aan de start van de eenmalige trio-wedstrijd waar ik toen 40km mijn ziel en later ook maaginhoud uit mijn lijf heb gefietst op weg naar een prachtige 14e plaats. Dit gingen we meer doen. In september naar Mechelen voor de bedrijfstriatlon (trio) en 2 weken later lid van BrTC. En nu stonden we hier terug voor the real thing, die halve IronMan.

Nog eens naar het toilet en we zijn er klaar voor hé Wouter.
Ik vertrok in de 3e wave samen met WouterVDW wiens wetsuit ik 3 maal heb mogen vastmaken wegens plotse drang richting de toiletpot van zijnentwege. Ik moet niks zeggen, al hield ik het bij 2 maal de kleine boodschap. De wisselzone was wel immens, ik denk dat de afstand tussen de zwemstart en mijn fiets wel 300 meter was. Het startschot voor onze groep van een 300 deelnemers ging af om 11u20. Aanvankelijk was het niet makkelijk om een goed ritme te vinden wegens de drukte en het nodige vechtwerk maar na enkele honderden meters was ik toch goed vertrokken. Ik kon mijn ritme vrij goed houden en zag dat ik mooi midden in het pak zat. Ik heb niks geforceerd maar zeker ook niet overdreven op reserve gezwommen, en na mijn vooropgestelde 33 minuten, kwam ik netjes uit het water. In mijn volle concentratie had ik mijn ex-collega Bie gewoon niet opgemerkt die naast mijn fiets stond te supporteren, sorry!!!

Het wisselen duurde iets langer dan anders omdat ik nog een extra truitje aantrok tegen de koude en de extreme wind die er in de haven zat aan te komen. Goed en wel op de fiets, aanloop nemen en dan de Waaslandtunnel door naar rechteroever. Niettegenstaande de wind aanvankelijk fameus tegen zat, vond ik toch onmiddellijk een goede snelheid en begon ik de eerste tegenstanders op te rapen. Dat ik de gehoopte 2u30 niet zou halen in deze omstandigheden was snel duidelijk, maar ik bleef continu mensen inhalen, en het gevoel zat echt goed. Ik had me gefocust op Ward omdat die 10 minuten voor mij gestart was en normaal sneller zwemt. Ik wist dat indien ik hem kon inhalen, ik een uitermate goede fietsbeurt zou maken. Toen we mekaar enkele malen kruisten, zag ik dat ik goed naderde om hem uiteindelijk in de laatste plaatselijke ronde in te halen. Hij zou me uiteraard wel terug inhalen later als veel betere loper. Op de andere BrTC-ers op Luk na, liep ik de hele tijd goed uit en ik reed uiteindelijk met een zeer goed gevoel richting binnenstad. Ook eten en drinken had ik zoals gepland gedaan. De aanmoedigingen van KurtVR en WouterVDM werden zeer geapprecieerd tijdens de afgelegen fietsrondjes!

De laatste bocht!
Bij het binnenrijden van HET stad kwam ik terug onder de mensen. Supporters Peter "VanAnna", PaulVE en Iron Anna waren de eersten die ik opmerkte en bij het binnenrijden van de wisselzone zag ik ook fotograaf Vanessa terug en tante Vi met de familie! Fietstijd: 2u41. De wissel verliep vlotjes, ik speelde het extra truitje terug kwijt, en begon nog relatief fris aan het loopnummer vond ik. 
Het was lang geleden dat ik nog 21km had gelopen en zeker na zo'n inspanning wou ik een beetje reserve inbouwen. Ik ben op zoek gegaan naar een tempo van 12km/u de eerste ronde. Patricia, Lieve en Isabelle juichten me toe langs de kant van de kaaien en ook Tom, Bert, Bart en Barbara tekenden present, leuk! Ik heb waarschijnlijk één cruciale inschattingsfout gemaakt. Ik had verwacht dat ze bij de bevoorrading flesjes energiedrank zouden hebben maar in de plaats kregen we bekertjes en dat drinkt dus niet gemakkelijk tijdens het lopen. Aangezien ik nog niet vertrouwd ben met gellekes, heb ik waarschijnlijk iets te weinig energie opgenomen tijdens het lopen. Enfin, de eerste ronde ging nog prima. Kurt dook terug op langs het parcours en ook de aanwezigheid van Patrick, Ilse, Raphael, Iris (en de kindjes) en Ivo en Anita was zeer verrassend en aangenaam! Na de eerste passage aan de Grote Markt, zat het tempo nog redelijk OK. Collega BartM moedigde me nog aan, en ik zette mijn tocht verder. Tot in de helft van het lopen was ik echt nog niet veel plaatsten kwijt gespeeld in het klassement, tot mijn grootste verbazing.

Officieel op het scorebord 5:13:32
De aanvang van de derde en tevens laatste ronde ging nog prima maar de laatste 4 kilometers was het vat helemaal af. De duurtijd en het gebrek aan extra opname van energie begonnen toch te wegen. Ik heb mijn laatste kilometers nog aan een tempo van 10km/u geslenterd maar desalniettemin was de ontlading enorm hoog toen ik de laatste keer de Suikerrui opliep en op de Grote Markt eindelijk de strook van de finish mocht inslaan. Luk en Ward waren reeds aangekomen en wachtten me op na de finish. Looptijd 1u51 en totaaltijd 5u13:32. Supercontent!

Met onze meest volhardende held Peter!
Het heeft toch een half uurtje geduurd voor ik goed gerecupereerd was. De supporters stroomden toe om me proficiat te wensen en de andere BrTC-ers kwamen ook stilaan toe. Op het einde hebben we ons nog op de tribune gezet om onze grote held Peter P naar de finish te schreeuwen, 2 seconden voor zijn gehoopte 6u30. Iedereen content, fantastisch gewoon!  Het was weer een mooie dag voor BrTC, en de regen is uitgebleven. Zowaar begon de zon zelfs te schijnen aan de finish.

Op 2 jaar van kotsende trio-fietser tot halve Ironman, daar mag een mens echt tevreden mee zijn. Mijn zelfvertrouwen zat goed de laatste weken maar ik wist echt niet of ik de afstand in mij had, en zeker niet in een aanvaardbare tijd. Uiteindelijk was ik bij de eerste 35% van het deelnemersveld, daar waar ik vorig jaar nog als laatste aankwam in de sprinttriatlon van Z****gem. Het zwemmen was naar mijn huidige waarde, wat zeker nog veel kan verbeteren deze winter, maar toch ook wederom veel beter dan een half jaar geleden. Het fietsen zal altijd mijn ding blijven. Ik voelde de laatste weken al dat ik echt kon vliegen op mijn TT fiets en de 90km waren totaal geen probleem. Het lopen was uiteindelijk niet slecht tov een jaar geleden maar ik kan toch nog veel verbeteren. Ik moet leren gellekes op te nemen tijdens het lopen om te voorkomen dat ik verkrampt ga lopen. Hoe vermoeider ik geraak, hoe lastiger het wordt om soepel te lopen zoals op training, en dan rem ik mezelf te veel af. Het verschil tussen een loopwedstrijd en het lopen aan het einde van een triatlon is te groot.

Conclusie: deze test perfect doorstaan, zeker enkele zaken om aan te werken, maar ik voel me klaar om er in te vliegen richting IronMan 2013. Mijn lichaam kan dit goed aan, mits de goede trainingsopbouw en verzorging. We gaan ervoor!

---
RIP Arthur
Tijdens de fietsproef van de Antwerp Ironman 70.3 is vandaag één van de deelnemers, Arthur Aghajanyan uit Antwerpen, jammerlijk ten val gekomen in de Waaslandtunnel en later overleden in het ziekenhuis.
Bij het ongeval waren geen andere deelnemers betrokken. De hulpdiensten waren onmiddellijk ter plaatse en Arthur werd met spoed overgebracht naar het Stuivenbergziekenhuis, waar hij later aan zijn verwondingen overleed.

Arthur was een fervent sporter en een uitstekend student geneeskunde aan de Universiteit Antwerpen.





donderdag 21 juli 2011

Startgegevens Antwerp IronMan 70.3

Blijkbaar starten de waves dit jaar met 10 minuten verschil ipv 3.

Ik zal dus starten om 11u20 in de derde groep. Mijn nummer is 375.

zondag 17 juli 2011

De laatste 7 dagen richting 70.3

Het begint stilaan te kriebelen voor mijn eerste halve triatlon. En nu de weerlui menen dat het nog een week zulk eerder wisselvallig en fris weer blijft, stijgt mijn vertrouwen enkel maar in de positieve zin. Uiteraard hoop ik op mooi weer voor de supporters en droog weer tijdens het fietsen, maar laat het alstublieft niet te warm zijn tijdens het lopen. En die wind, tja, ik moet eerlijk zeggen dat dat op de fiets een bondgenoot is voor mij. sorry collega's.

Vandaag met de BrTC collega's nog een rit van 100km gefietst op de tijdritfiets om het fietsparcours in de haven te verkennen. De spoorovergangen zijn minder gevaarlijk dan die in Zwijndrecht enkele weken geleden en het parcours is op mijn lijf geschreven om op de grote molen af te malen tegen hoge snelheid. Brede lange wegen, bijna geen bochten, ruimte voor de wind en in totaal 22 bruggen. Deze morgen bleek nogmaals dat dit echt mijn ding is. 

Mijn gedroomde doel is zondag onder de 5 uur aan te komen. De openwatertraining zaterdag ging nog prima. Ik geloof in een 1900m om en bij de 33 minuten en bewees gisteren nog eens dat de recuperatie na het zwemmen goed zit. Het fietsen wordt knallen zoals ik al enkele weken doe. Die 2u30 en gemiddelde 36km/u moeten realistisch zijn. Laat ons natuurlijk hopen dat het materiaal en vooral lekke banden geen roet in het eten sturen. Voor de rest heb ik niks aan het toeval overgelaten. Ik heb al verscheidene ritten gereden in volledige configuratie qua materiaal, eten en drinken, en ik heb het parcours verkend.

Tijdens het lopen reken ik op de supporters en de niet te hoge temperatuur om me naar een gemiddelde van 12km/u te stuwen en een tijd tussen 1u40 en 1u50. Enkele weken geleden liep ik nog 43min over 10km maar je moet realistisch zijn dat 21km wel wat verder is en ik zondag ookal 3 uur zal bezig zijn alvorens aan het lopen te beginnen.

In principe zal mijn eindtijd staan of vallen bij mijn loopnummer, zeker en vast mijn meest wisselvallige onderdeel. En uiteindelijk moet je bij zo'n wedstrijd vooral content zijn als je aankomt, het is tenslotte een stevige afstand. Nu spreken we over een scherpe tijd waar we vorig jaar nog zaten zwoegen en afzien om de finish van een sprintwedstrijd te halen: remember "Expeditie Zwevegem".

Hoe meer supporters, hoe beter natuurlijk. Als je zin hebt om te komen aanmoedigen, lees dan zeker mijn Blog-post hieronder met praktische informatie. Mijn nummer is 375, en het geel-zwarte BrTC uniform kan je echt niet missen!

Programma deze week:
Ma - 2000m los zwemmen + 8km los lopen
Di - uur rustig fietsen
Woe - openwater zwemmen
Do - 30min los lopen
Vr - uurtje los fietsen
Za - rust
Zo - IronMan 70.3 - en gaan!

woensdag 13 juli 2011

Antwerp IronMan - supporters!

Beste atleten & supporters!

Volgende week zondag 24/07 is het zover…. !!

Vele atleten* van BRTC vertegenwoordigen de club op de IronMan Antwerpen 70.3.
Er was aanvankelijk gezegd om een supportersstand op te richten langs het parcours.
Hier was de mogelijkheid om gezellig samen te komen, een glaasje te drinken en ons
zo over de meet te juichen.
Maar de organisatie hiervan is niet zo evident… dranken verkopen op de openbare
weg zonder vergunning kan niet.  Maar we vrezen ook vele andere geïnteresseerden
die ook een drankje willen nuttigen en het zo uit de hand kan lopen.

Dus….
We stellen 4 plaatsen voor waar de atleten / supporters kunnen samenkomen.  Zo kom je toch telkens
iemand bekend tegen of vinden we elkaar gemakkelijk terug.

TIP 1 : Neem je eigen picknickmand met eten én / of drinken mee.  Zo kan je langs de kant je eigen feestje bouwen.

TIP 2 : Doe iets geel / zwart aan, zo weten we direct dat je een supporter bent, ook al kennen we je niet.

Plaats 1  =  Zwemmen => zwemstart om 11u00 in verschillende waves
Samenkomst op LINKEROEVER aan het GALGENWEEL op de hoek van de Beatrijslaan en fietsenwissel (nr 3 & 4 op het plan).
Wanneer je de fietsertunnel neemt, kom je direct op dit punt aan.
De laatste zwemmer moet tegen 12u10 uit het water zijn.

Plaats 2 = Fietsen => Fietsen gaat vooral in de haven doorgaan, vandaar dat je de atleten moeilijk zal kunnen volgen.
Samenkomst op de Vlaamse Kaai ter hoogte van nr 40 FARINE (Bistro / Cafétje)
Daar kan je een broodje eten of iets drinken en de atleten naar de wisselzone zien fietsen.

Plaats 3 = Lopen => 3 x hetzelfde parcours met aankomst op de Grote Markt
Samenkomst OP de tribune van de Grote Markt => er zijn op de tribune genoeg zitgelegenheden.
Je ziet de atleten 3 x passeren + finishen!

Plaats 4 = Plakkers => voor diegene die er niet genoeg van krijgen en / of hun overwinning willen vieren…
Samenkomst IN Café Den ENGEL, Grote Markt 3.
Ter info => ook al is het mooi weer, dit plekje zal in de schaduw liggen + veel wind => dus voorzie zeker een extra truitje…



DEELNEMERS in het bekende superopvallende geel / zwart tenue van BRTC:
Ann Fidlers
Kevin Vervoort
Kris Van Echelpoel
Luk Tijsmans
Mike Mareels
Mirco Van Driessche
Peter Poppe
Peter Van Bel
Philip Haest
Wouter Vandeweyer

Meer info over deze wedstrijd kan je terugvinden op :
www.antwerpironman.com
Hopelijk tot dan en roepen is absoluut niet verkeerd!!

maandag 11 juli 2011

Vrouwke wint eerste triatlon!

Zondag deed Vanessa mee aan de sprinttriatlon van Vilvoorde en dat was voor mij en Peter VB nog eens een ideale kans om een stevige trainingsrit te maken met de volledige tijdritfiets-configuratie voor Antwerpen binnen 2 weken. Een kleine 75km naar Vilvoorde langs vooral kanalen, dan supporteren voor de BrTC-clan om uiteindelijk via dezelfde weg terug te keren. 

Het fietsen ging super, na de gebruikelijk opwarmperiode van 30 minuten. Een mooi gemiddelde, goed gevoel op de tijdritfiets en de afstand leek me niet te deren. Na 140km hing ik nog vlotjes in de beugels, al begonnen de benen toch wat tegen te spartelen op het einde.

Het is alleen weer zo typisch dat er dus van heel mijn escapade exact 1 foto genomen is waar je me in Vilvoorde 5 meter achter Patrick ziet rijden, rustig op weg naar de zwemstart. Ik ga het dus weer een jaar mogen horen dat ik precies geen mens met rugzak en handen los op het stuur kan volgen.

Vanessa had voor de aanvang van haar wedstrijd wat mentaal oplapwerk nodig nadat ze te horen kreeg dat het verplicht zonder wetsuit zwemmen was, maar uiteindelijk kwam ze perfect als 5e uit het water met een dikke minuut achterstand op de leidster.
 Tijdens de eerste fietslus zagen we snel dat de leidster duidelijk problemen had om de hoge snelheid aan te houden, waardoor de 2e in de race snel aan kop kwam. Vanessa was toen al opgerukt naar een groepje strijdend voor de 3e plaats.

In de tweede en laatste fietsronde, kwam de nieuwe leidster nog door met een halve minuut voorsprong op het tweetal met Vanessa. Vanessa zou echter Vanessa niet zijn moest ze in de wisselzone niet verkeerd gelopen zijn, snel een binnenweg moeten nemen, inclusief waarschuwing van de scheidsrechter, maar kom. Tijdens het lopen ging ze als een schicht voorbij de eerste en kon zo met ruim een minuut marge genieten van haar allereerste overwinning.

Ondertussen was Luc al als een komeet voorbij Vanessa gelopen in een gooi naar de overwinning in de trio-categorie. Het drietal Kilian, Jef en Luc was 15 minuten na de vrouwen gestart maar er stond totaal geen maat op.

Kilian kwam in de top 10 uit het water, Jef manifesteerde zich perfect tijdens het fietsen en Luc liep alle tegenstand aan flarden. BrTC een tweede keer op het hoogste schavot!

Naast onze prijsbeesten waren er ook opnieuw mooie prestaties voor de andere clubleden. Isabelle verbaasde iedereen met een supertijd, Barbara presteerde enorm goed in haar allereerste wedstrijd en ook Patricia was tevreden, ondanks de moeilijkheden met de vele keerpunten in het zwemparcours. 

Bij de heren zorgde Nicholas voor een 4e plaats in de jeugdcategorie en BartR deed het helemaal niet slecht bij de sprint voor heren, al kon hij die 15 min achterstand op Barbara toch niet goedmaken. Dat had hij misschien stiekem toch gehoopt ... ;-)

Een geweldig leuke dag in Vilvoorde, zowel qua training als qua prestaties van de collega's en nu gaan we de finale rechte lijn in voor die IronMan 70.3 in Antwerpen over 2 weken. De fietsconditie is nooit zo goed geweest, het zwemmen is onder controle. Nu hoop ik enkel nog op een goede dag voor het lopen om die magische 5 uur-grens te halen.

maandag 27 juni 2011

Eneco 24h cycling van Zolder - Een belevenis!

Dit weekend zijn we met een BrTC delegatie afgezakt naar het circuit van Zolder voor de 24 uurs-race ... op de fiets! Ons team bestond uit mezelf, Vanessa, neef Kevin, Kevin Claessens, Bart Stessels en Luc De Ro. Zaterdagochtend waren we ter plaatse om er samen met Patrick het tentenkamp op te stellen om de 3 BrTC en aanverwante teams te huisvesten.

Na de briefing had iedereen de kans om een kwalificatieronde af te leggen. De eerste 60 teams mochten dan in ware Le Mans stijl starten, terwijl de andere ruim 150 teams achter de pace car moesten starten, 30 sec achter de kopgroep. Bart legde voor ons de kwalificatieronde af in een mooie tijd maar haalde de top 60 niet, net zoals Quentin in het andere team. Nicholas echter reed een tijd in de top 10 voor zijn 'Knoefters' team!

We hadden stercoureur KevinC opgesteld om de start om 15u voor zijn rekening te nemen maar wat we niet hadden gedroomd was dat Kevin na 10 minuten het gat met de kopgroep van 60 gewoon dicht reed. Na een half uur race nam het team van Nicholas de 1500 euro reischeque mee door de bonus-sprint te ontlopen en vlak voor het jagend peloton de finish te overschrijden.

Zonder al te veel problemen, maar in de miezerende regen en koude, reden KevinC, Bart en ikzelf onze eerste shift van anderhalf uur (gemiddeldes om en bij de 40km/u) en toen hadden we ons eerste probleem. Te midden in zijn eerste shift, was KevinVE van de baan gegaan over een gladde boordsteen. Quentin belde om me dit te vertellen en inderdaad, Kevin kwam ineens alleen door, verbleekt, tegen een laag tempo. Onmiddellijk besloot Bart om in te springen en Kevin's laatste half uurtje vol te maken zodat we daarna terug op schema zaten. Luc en Vanessa kwamen immers pas na hun werk naar Zolder. Na dit onverwachte manoeuvre gingen we eens naar de tussenstand zien en we stonden om en bij de 80e plaats van de ruim 200 teams. De barbecue en chef Freddy waren reeds in actie geschoten met de bevoorrading en ook de blessure van KevinVE leek mee te vallen. Hij was wat door de schrik gepakt.

Bart had ons probleem prima opgelost en zo konden we Luc en Vanessa voor de eerste keer de baan opsturen. Met schitterende tijden van beide rukten we op richting 60e plaats. Toen was het normaal terug aan KevinVE, en hij had er terug zin in na de schrik die hij gepakt had door zijn val. Lichamelijk leek alles in orde en Kevin reed een prima uurtje rond met een mooi gemiddelde. Ondertussen was de regen ook opgehouden en het parcours begon op te drogen.

Ik besloot een paar uurtjes te gaan slapen tot mijn volgend shift later in de ochtend maar na een uurtje slaap kwam Luc me wekken met slecht nieuws. KevinVE lag met koorts in zijn bed. Het was tijd om ons schema overhoop te gooien en we besloten met zijn vijven om ritten van 1 uur te gaan doen en telkens goed in de gaten te houden wanneer we moesten aflossen (als iemand erdoor zat of het toch langer zou volhouden). De tactiek bleef om relatief rustig op zoek te gaan naar een grote groep om krachten sparen en snelheid te winnen. We bleven ook oprukken en na mijn laatste iets langere shift stonden we op de 49e plaats, maar de concurrentie was nog dichtbij. Iedereen werd moe en we besloten de laatste 2 uur nog onder 3 mensen te verdelen, dan hadden we ook allemaal evenveel shiften gedaan. Vanessa trok nog 50 minuten goed door, Luc nam over in een zeer goede groep en Kevin mocht dan onder de zwartwit-geblokte vlag aankomen, in het spoor van de winnaar. Door het aantal wissels dat we nog gedaan hadden, eindigden we op de 51e plaats, met in totaal een kleine 900km op de teller. Een schitterende prestatie!

Iedereen heeft zich fantastisch geamuseerd, ook mede dankzij de kookkunsten en ambianceverzorging van mijn broer Freddy en de schitterende organisatie van Patrick. Het enige minpunt was KevinVE zijn ziek worden. Achteraf bleek hij al weken met een longontsteking te zitten.

(foto's met dank aan Michel en Quentin!)

vrijdag 17 juni 2011

Brechtse Stratenloop - mission accomplished

Vanavond stond de Brechtse Stratenloop (10km) op het programma. Na de trainingen van deze week was ik er fysiek en mentaal terug bovenop om eens te zien hoe ver ik kon komen op een loopwedstrijd. Dat was immers al geleden van die 10 miles veldloop deze winter in Beveren (1u23).

Uit gewoonte van vroeger was ik te ver naar achteren vertrokken, en de eerste 2km heb ik liggen slalommen tussen een paar 100 tragere lopers. Ondertussen was ookal de borstband van mijn hartslagmeter afgezakt, een 'droomstart' ... Vanessa en Jethro waren op de eerste lijn gestart en ik zag hen na de eerste bocht al 200m voor liggen (lesson learned). De eerste ronde kwam ik goed door en ik liep gestaag andere atleten voorbij. Het eerste deel van de 2e ronde was even een beetje minder omdat ik waarschijnlijk iets te veel energie had moeten steken in mijn inhaalrace. Ik zag echter Jethro nog altijd op een 200m en mijn snelheid kwam terug goed. De derde ronde stak ik nog een tandje bij en ik ben zeker niet door meer mensen gepasseerd dan dat ik er zelf heb voorbij gelopen, wat vroeger wel eens anders was. Het zal het effect van die goede VO2Max zijn.

Ik ben uiteindelijk gestrand op 10 meter van Jethro in ongeveer 43min34sec, wat voor mij een nieuw record is. Vanessa was 3e dame in iets ongeveer 39min30 achter 2 doorwinterde atletiekdames. Van haar prijzengeld zijn we naar het frituur geweest ;-) Kevin en buurman Patrick kwamen aan in de lage 50ers. Ook de familie Raeymaekers en Isabelle hadden prima gepresteerd, wel spijtig van Bart's kuitblessure die terug opspeelde.

En wat hebben we vandaag weer geleerd? Awel, dat mijn snelheid op een 10km is geëvolueerd van 12 naar 14km/u deze winter, en dat de conditie me toelaat deze snelheid langer aan te houden. De recuperatie na de wedstrijd verliep ook wederom prima. We hadden deze week reeds genoteerd om nog meer aan uithouding en fietsvermogen te werken volgende winter, wel we gaan aan het lijstje loopsnelheid toevoegen. Ik moet nog verder richting 40min op 10km kunnen progressie maken. Maar alles op zijn tijd.
Morgen is weer een nieuwe dag, tijd om nog wat aan de 2takt te gaan werken in het zwembad met PeterVB. Het begint goed te vlotten, de technische verbetering moet me op termijn ook nog wat tijd en inspanning besparen. Ik ben de laatste weken puur technische sessies voor mezelf aan het ingelasten met specifieke focus op telkens 1 verbetering. De benen zijn op dit moment de zwakste schakel maar we maken vorderingen. Wederom alles op zijn tijd maar focus blijven behouden!

foto's op http://gallery.me.com/krisve . Hopelijk komen er nog enkele van de organisatie online.

dinsdag 14 juni 2011

Fietsen Mintjens

Ik ben daarnet een ritje van 30km gaan doen met mijn gerepareerde Koga. Na mijn val gaf ik in eerste instantie niet veel meer voor mijn fiets. Mijn wielen waren sowieso verloren maar wat die gasten van Fietsen Mintjens in Sint-Job voor amper 50 euro hebben gedaan, is fenomenaal. Mijn fietske bolt gewoon beter dan ooit tevoren. Mensen, voor nieuwe fietsen of herstellingen, 1 adres! http://www.fietsenmintjens.be

Test resultaten inspannings/lactaat fietstest UZA

  • VO2Max: 62,0 ml/kg/min
  • WattMax: 387 (4,52 Watt/Kg)
  • Intervaltraining: HF > 165
  • Intensieve duur: HF: 160-165
  • Extensieve duur: HF: 145-160
  • Lange duur: HF: 130-145
  • Recuperatie: HF < 130
Doel naar volgend jaar: basisuithouding nog verbreden, vermogen opdrijven.

maandag 13 juni 2011

Van Moer triatlon Zwijndrecht - te verwachten opgave ...

Ik heb na mijn val van zondag de hele week getwijfeld om al dan niet te starten in Zwijndrecht. Het was de laatste geplande wedstrijd voor Antwerpen en ik kon het wedstrijdritme enerzijds nog wel gebruiken. Anderzijds had ik nog enorm veel last van mijn lichaam dat nog overal zat tegen te wringen na mijn kennismaking met het asfalt vorige week... Uiteindelijk ben ik toch naar Zwijndrecht vertrokken, vooral omdat onze nieuwe Kevin van de club zijn allereerste wedstrijd ging meedoen en wat raad en ervaring kon gebruiken, vooral organisatorisch. Ik wist dat hij een supertijd kon realiseren.

De organisatie van Van Moer was schitterend, zeker een van de betere in het circuit. Het enige nadeel lag hem in de afstand van de finish tot het zwemmen. Er diende een weg van 13km overbrugd te worden vol met spoorwegovergangen. Gelukkig hadden ze deze goed aangegeven en via paaltjes de rijrichting aangeduid.
Met een dikke 250 atleten moesten we vertrekken voor 1000m zwemmen in het Doeldok. de dames vertrokken eerst, na 5 minuten gevolgd door de heren en nog eens 5 minuten later door de veteranen en trio's. Er werd 500m langs de kade van het dok gezwommen, en dan rond de boei dezelfde afstand terug in omgekeerde richting. De zwemervaring in het Doeldok was voor mij tot hiertoe de moeilijkste die ik ooit in een wedstrijd had gehad. Er stond een stevige wind die iedereen constant richting kade duwde, je was constant de oriëntatie kwijt. De registratiematten lagen een heel eindje na de trap, ik schat een kleine 18 minuten gezwommen te hebben, wat zeker niet super is. Achteraf bekeken echter bleken ook de tijden van de anderen trager dan in vorige wedstrijden dus niks om me zorgen over te maken. Het lichaam was ook nog in orde. Kevin was een minuutje of 3 voor mij uit het water, Peter Philips een dikke minuut na mij.

De fietsproef bestond uit 2 toeren door de polders en dan die lange strook terug naar het zenuwcentrum aan de finish (opnieuw over de treinsporen), in totaal 45km. Er stond een enorme wind wat een zeer slecht gevoel gaf bij mij over mijn snelheid. Ik had ook geen horloge of snelheidsmeter meer (gesneuveld bij mijn val vorige week) en dus geen besef van tijd. Ik reed wel menig fietser voorbij maar werd ook constant zelf gepasseerd, meer dan ik bvb in Geel de indruk had. Mijn schouders en benen begonnen echter al meer en meer tegen te wringen naarmate de kilometers in de TT-beugels vorderden. Na een 25km ben ik Anna voorbijgereden (was 5min voor mij gestart) en uiteindelijk heb ik 1u16min gereden wat al bij al toch niet zo slecht was gezien de omstandigheden. Ik begon als 110e van de 250 aan het lopen, wat nog binnen de gebruikelijke zone ligt, en de eerste 2km gingen eigenlijk vlotjes. En toen met het zicht op de grote rotonde besloot mijn lichaam om volledig in staking te gaan. Conditioneel zat ik nog echt goed maar ik moest serieus vaart minderen door plotse steken in beide benen en schouder. Ik heb nog 500m door gezet, maar toen stond daar gelukkig referee en clubgenoot Patrick die me wijselijk aanraadde om te stoppen, de grimas op mijn gezicht aflezend. Ik ben uit de wedstrijd gestapt en terug naar de finish gewandeld, met een conditioneel fris gevoel maar gehavend lichaam en gedeukte moraal.
Kevin werd uiteindelijk 3e bij de HU23 en 48e overall in een supertijd, Anna haalde wederom het podium en Hugo en Peter maakten er ook een mooie wedstrijd van. Achteraf heb ik mijn moraal toch terug wat kunnen opkrikken door de superleuke sfeer in en rondom de tent en de supercollega's van BrTC, waaronder ook nog Peter Van Bel die kwam supporteren! 

Achteraf maak je dan de analyse. Met het zicht op de 70.3 van Antwerpen heb ik de juiste beslissing genomen om tijdig te stoppen, en gezien hoe ik door de lucht ben gegaan zondag, mag ik beide pollekes al kussen dat ik aan de start kon staan. De conditie zit nog altijd goed, en mijn zwemmen en fietsen waren OK gezien de omstandigheden. Ik ben wel blij dat ik nog eens met de TT fiets in een wedstrijd heb kunnen testen in volle 'configuratie' (drinkbus, carbonnen wielen, ...).  Nu zit er niks anders op dan genoeg te rusten. Mijn rechterschouder was helemaal op gisteravond; de wonde aan mijn linkerknie en de blauwe plek aan mijn rechterheup speelden ook terug op. Dinsdag moet ik bij SportsUZA mijn lactaattest op de fiets gaan doen. Dit moet wel lukken in principe maar als ik voel dat de test niet representatief zal zijn, geef ik er ook wel tijdig de brui aan. De rest van de week wordt rusten en misschien een klein beetje losfietsen of zwemmen om dan vrijdagavond in Brecht de 10km jogging mee te doen, en dat zal tegen een rustig trainingstempo zijn...

Foto's op http://gallery.me.com/krisve

De volgende afspraak is de 24u van Zolder op 25-26 juni.



maandag 6 juni 2011

Het gevaar schuilt in een klein hoekje ...

Zondagochtend, gietende regen en collectief besloten om de geplande BrTC Ronde van Vlaanderen training te verplaatsen. Achteraf bekeken geheel onterecht omdat het prachtig weer werd, al hoorden we van kennissen dat het in West en Oost Vlaanderen niet overal droog is gebleven.

In de plaats gingen we een gewone trainingsrit doen als het weer wat verbeterde. Ik twijfelde nog om mee te gaan omdat ik echt heel slecht geslapen had, was het een voorteken, ik weet het niet. Groep 1 en 2 (of althans wie er nog opgedaagd is) reden samen een ritje van een 70-80km met enkele versnellingen.

Tijdens een van dergelijke versnellingen ging het even serieus mis. Een kilometerslange rechte baan met nieuwe asfalt en geen verkeer in Grobbendonk. Tycho ging even versnellen, Nicholas erachter en mijn benen zaten goed, dus ook snel reageren en in het wiel kruipen. De anderen reageerden niet en bleven hun trainingstempo rijden. De kilometerteller begon te gaan en brommerke Tycho was vertrokken: 42-44-... tot 48 heb ik nog gezien op mijn Garmin. Toen wou Tycho zich nog even recht op de trappers zetten om nog eens door te trekken, maar door recht te staan, ving hij meer wind waardoor hij plots eventjes vertraagde. Nicholas kon als eerste in zijn wiel nog reageren en remmen maar voor mij was er geen uitweg meer, los tegen Nicholas zijn wiel tegen een kleine 50km/u, en gekatapulteerd van de rechterkant van de weg tot in de linkerberm. Ik weet nog dat ik tijdens de vlucht vooral ongerust was over het gekraak dat ik mijn fiets een 3tal meter verder hoorde maken. De smak was enorm met vooral impact op mijn rechterbil.

Een seconde of 3-4 heb ik me even moeten oriënteren maar ik denk dat ik al recht stond voor de rest van de groep eraan kwam. Snel proberen rondstappen dacht ik, en inderdaad dat was de beste oplossing. De schade beperkte zich op het eerste gezicht tot een paar stukjes vlees op knie, pols en elleboog en een gescheurde vest. De adrenaline en de warme spieren verborgen natuurlijk nog de spierpijnen die ik 's avonds zou voelen, maar er was duidelijk niks gebroken of zwaar gehavend aan mijn lichaam, als bij wonder. Ik kon nog lachen met Bert's grapje dat hij zijn camera niet bij had, dus ik wist wel dat ik geluk had gehad, maar dat het goed zou komen. Luc, Mirco, Tycho en Nicholas hebben nog geprobeerd mijn fiets berijdbaar te maken maar dat was onmogelijk. Mijn voorband helemaal gescheurd en mijn achterwiel compleet kaduul en klaar voor de schroothoop. Dinsdag gaat de fiets naar Mintjens maar ik denk dat buiten de shifters, 1 trapper en het stuurlint alles nog redelijk intact is wat ook een wonder zou zijn en een dikke pluim voor die mannen van Koga voor het maken van zo'n sterk materiaal.

Ik had zelf nog rustig kunnen fietsen maar aangezien de fiets dit niet zag zitten was het SOS Freddy om mij en Vanessa op te pikken in Grobbendonk. De rest van de mensen heb ik gevraagd om gewoon door te rijden, al hebben ze dat extra lusje toch ook niet meer gedaan, gepakt door de schrik en schok vermoed ik.

Thuis heb ik dan de schade opgemaakt. Een paar stukjes van de linkerknie en de rechterpols. Mijn rechterdij serieus geraakt door de klap maar niet zwaar geschaafd, en op mijn rug bovenaan 2 brede maar zeer oppervlakkige schaafwonden. Dat Etixx-materiaal is echt sterk! Aan mijn helm was niks geraakt, dus geen slag tegen het hoofd gehad. Tegen de avond kon ik nog amper gaan met mijn rechterbeen of op mijn rechterbil zitten, door alle spieren die in een soort van post-traumatische kramp geschoten waren. Ook de spieren van mijn linkerschouder weigerden alle dienst. Uiteindelijk toch de trap op gesukkeld en op mijn rug en/of linkerzij kunnen slapen.

Deze morgen was het veel beter. Het zijn nu echt de schrammen en blauwe plekken die pijn doen, de samengetrokken spieren zijn terug ontspannen, mede door de massagebeurt van mijn vrouwtje gisteravond (leve Flexium).

Moraal van het verhaal, het ongeluk maar ook geluk zit in een klein hoekje, we waren niet tegen elkaar aan het racen maar gewoon stevig aan het doortrekken, en 1 aarzelingetje is dan genoeg, zonder dat er iemand echt in fout is. Achteraf zag ik nog steeds wielertoeristen zonder helm op de koersfiets rondrijden. Sorry mensen, maar als jullie in mijn wiel proberen te komen hangen, stop ik gewoon aan de kant en zeg ik eerlijk mijn gedacht.

Vanavond gaan lopen zal wat te veel gevraagd zijn maar ik verwacht wel in orde te zijn voor de wedstrijd in Zwijndrecht volgende zondag. Gelukkig is dat een niet-stayer want de schrik zit erin en het vertrouwen om in iemands wiel te gaan hangen, heeft een deuk gekregen. Het is tevens een pure oefenwedstrijd voor mij met het zicht op de IronMan 70.3 in Antwerpen.

vrijdag 3 juni 2011

Foto's triatlon Brasschaat

Het zijn ze nog niet allemaal maar van de meeste fotografen heb ik alle foto's van mezelf en de collega BrTC-ers reeds gekregen. 

http://gallery.me.com/krisve#gallery

zondag 29 mei 2011

Verslag Kwarttriatlon Brasschaat - een succes - totaal 2u17min

Voor eigen publiek wil een mens deftig presteren. Na de capriolen van Geel enkele weken terug, wist ik dat de conditie wel goed zat maar de terugval tijdens het lopen had me toch enige schrik aangejaagd. Eén geluk had ik in Brasschaat, een start op een vroeg uur (10u15) en een temperatuur net onder de 20 graden Celsius, dank u wel Frank en Sabine!

Met 235 atleten zijn we vertrokken wat in de eerste paar honderd zwemmeters aanleiding gaf tot de nodigen djoefen en stampen, waar we dan maar vlot mee meegedaan hebben. Ik heb niet super gezwommen maar het voelde toch ook niet echt slecht aan en bij het verlaten van het water, had ik geen problemen om vlot de omschakeling naar het fietsen te maken. In de gecorrigeerde uitslag bleek ik 26:04 gezwommen hebben inclusief het lopen tot de registratiemat dus de zwemtijd zal opnieuw ongeveer 25:30 geweest zijn..

Even de gas volledig open draaien tot er een groepje vormt, en wat voor één was me dat! Met zijn zessen zijn we beginnen scheuren langs het parcours, waarlangs de supporters me luidkeels aanmoedigden. Buiten de kopgroep die ons een ronde aansmeerde, is er niemand in geslaagd ons groepje in te halen of voorbij te steken. Het resultaat was 38,5km in 1u01 ofte gemiddeld  38km/u! De schrik zat er wel in om te veel krachten verspeeld te hebben om nog een goede loopproef af te leggen.

Ik verliet de 2e wisselzone en begon aan mijn 4 rondjes parkloop. Opnieuw veel supporters langs de kant en het voelde niet slecht aan. Het probleem in de eerste 2 rondes was wel dat die supersnelle atleten die ruim voor me hingen, me zo hard voorbij vlamden dat ik precies stilstond. Blijkbaar ging het toch nog iets te rap voor cameraman Nice Burt want die heb ik er toch even moeten op wijzen de mensen in de juiste richting te filmen ;-) Ik had even een dipje in ronde 2 waar Peter en Mike me passeerden maar daarna vond ik een goed ritme. Ik haalde in de laatste 2 rondes terug vrij veel mensen in, dubbelde nog enkele van onze clubgenoten (waarvoor welgemeende sorry) om de loopproef te beëindigen in voor mij een propere tijd van 46 minuten, of een gemiddelde van 13km/u. 

Mijn totaaltijd was uiteindelijk een onverhoopte 2u17min18sec, wat me een 105e plaats opleverde in een Flanders A-cup wedstrijd! Ik had wel een beetje gedroomd van een tijd in de buurt van de 2u20 maar was er nog nooit in geslaagd onder de 2u30 te gaan. Uiteindelijk was onze club BrTC zeer goed vertegenwoordigd in Brasschaat met prachtprestaties voor Nicholas (2e) en mijn vrouwtje Vanessa (3e ondanks een vliegende sliding), op de 1/8e triatlon. Ook alle andere BrTC hebben een mooi parcours afgelegd en de meeste zich zelfs zwaar overtroffen.

Wij kijken weer met goeie moed uit naar de volgende wedstrijd, zijnde Zwijndrecht op 12 juni, maar stilaan begint toch alles nog om 1 ding te draaien, de Antwerp Ironman 70.3 op 24 juli! Allen daarheen!

Foto's volgen nog. Er zijn zoveel mensen die foto's hebben genomen dat het even gaat duren voor ik alles verzameld heb, ook voor de andere BrTC-ers.

maandag 23 mei 2011

Triatlonweekend Brasschaat komt eraan ...

Komende zondag is Brasschaat de 'place to be' in het Vlaamse triatlonlandschap met om 10u de kwarttriatlon, om 12u15 de sprinttriatlon en later in de namiddag de internationale ITU wedstrijd.

De BrTC delegatie in de verschillende wedstrijden is enorm groot (meer dan 20 deelnemers) met zelfs kanshebbers op ereplaatsen voor Filip (kwart), Nicholas (sprint) en Vanessa (sprint). Als het weer een beetje meezit, wordt het een serieus feestje op onze thuiswedstrijd.

Ik heb zelf nog een stevige trainingsweek achter de rug met als apotheose gisteren een fietstocht van 150km met de tijdritfiets. Vanavond nog een lange duurloop, morgen een uurtje zwemtraining, en dan gaan we het rustig aan doen tot zondag. Ik ben benieuwd naar mijn tijd en positie in de kwarttriatlon. Filip buiten beschouwing gelaten, zou het wel eens heel spannend kunnen worden tussen de verschillende BrTC-ers aan de start. Hopelijk blijven materiaalpech en fysieke ongemakken achterwege.

dinsdag 10 mei 2011

Tijden kwarttriatlon Geel - totaal 2u32min

Zwemmen 1500m -> 25min28sec
5 minuten sneller dan vorig jaar, supercontent!

Fietsen 40km inclusief wissel na het zwemmen (wetsuit) -> 1u11min58sec
Rekening houdend met de wissel na het zwemmen, heb ik zo'n 35km/u gemiddeld gehaald wat op mijn huidig niveau is en voor de eerste keer met de tijdritfiets niet zo slecht. Ik heb nog moeite om gedurende lange tijd in de beugels te liggen. Dat zal het actiepunt zijn om in Antwerpen naar de 36km/u gemiddeld te kunnen gaan.

Lopen 10km inclusief wisselzone na het fietsen -> 55min
Dit is 10 minuten trager dan wat ik zou moeten halen. Het is echter nog een wonder dat ik het onder het uur gedaan heb rekening houdend met de klop van de warmte die ik kreeg na 1km. Gisteren op de recuperatietraining liep ik zonder problemen zo hard ik zou gewild hebben. Ik mag er dus van uit gaan dat het een momentopname was in Geel door de hitte, lange dag en waarschijnlijk te weinig drinken de laatste uren voor en tijdens de wedstrijd.

Eindconclusie
Supertevreden met het zwemmen, het fietsen zoals te verwachten en het lopen te zwak. De conditie zit echter goed en ik moet geen drastische aanpassingen doen aan mijn trainingen, enkel wat meer koppeltrainingen en proberen aan de warmte te wennen.

maandag 9 mei 2011

R.I.P. Wouter Weylandt

Ik vernam het nieuws van de plotse val via de tweet van André Meganck die steevast in mijn iGoogle homepagina van mijn browser op het het werk staat. Kijkend naar foto's en beelden schoten 2 namen onmiddellijk door mijn hoofd: Fabio Casartelli en Ayrton Senna. Twee verschrikkelijke sportmomenten die ik me nog levendig herinner, en op de één of andere manier wist ik al dat deze val hetzelfde zou gaan aflopen. Verschrikkelijk.

Het is erg dat goede sporters, die weinig op de voorgrond staan in de pers, pas geëerd worden na hun fatale optreden. We denken aan Benny Vansteelandt maar ook aan Wouter Weylandt. Hij was echt goed, dat kunnen de wielerliefhebbers wel beamen. Jarenlang in de schaduw van zijn kopman Tom Boonen, met enkele overwinningen als hij zelf zijn kans mocht gaan. Vorig jaar een prachtige ritwinst in de Giro en nu dit ...



Geelse Gemengde Gevoelens

De titel van dit artikel lijkt perfect te passen in een reeks van Suske en Wiske albums maar niets is minder waar. Gisteren heb ik de dag doorgebracht in het zonovergoten (30 graden!) Geel om er deel te nemen aan de kwarttriatlon, mijn eerste van het seizoen.

Hoewel mijn wedstrijd pas begon om 15u45, was ik al omstreeks 9u in Geel omdat mijn vrouwtje Vanessa er deelnam aan de sprinttriatlon voor dames. Samen met verscheidene BrTC-clubgenoten heb ik er al veel van mijn energie verspeeld om te supporteren en haar naar een fantastische 5e plaats te stuwen (3e Belgische) voor enkele gerenommeerde namen. een knaller van een prestatie!

Toen ik omstreeks 14u30 naar de zwemzone vertrok met fiets en wetsuit, maakte trainer Luc al de opmerking dat ik er wat bleekjes uitzag en achteraf bekeken had hij wel gelijk. De hele dag supporteren in die hitte zonder al te veel beschutting tegen de zon, had me reeds fysiek gesloopt, ookal had ik veel gedronken en goed gegeten. Toen ik richting start wandelde, werd ik nog vriendelijk begroet door Peter Philips die aan zijn zwemproef bij de veteranen bezig was (een echte publiekssporter onze Peter!). 

Met een kleine 10 minuten vertraging zijn we gestart. Buiten mezelf was ook collega BrTC-er Wouter bij de afspraak. Het eerste deel van het zwemmen bevatte een waanzinnig onderwatergevecht met een handvol tegenstanders. Enerzijds positief omdat ik goed mee in de groep zat, anderzijds toch ook energievretend. Mijn algemeen zwemgevoel was goed al dacht ik toch niet echt een scherpe tijd gezwommen te hebben. Maar toen ik uit het water kwam, zag ik nog het enorme aantal fietsen dat op hun baasje stond te wachten. Op moment van dit schrijven, heb ik nog geen tijden van de organisatie, maar al bij al kan het zwemmen niet slecht geweest zijn.

Op een niet al the orthodoxe manier ben ik op mijn fiets gesukkeld om daarna een stevige tijdrit (niet-stayer) uit mijn benen te gooien. Ik had een tactiek bedacht om me een 10tal meter achter mijn voorligger te leggen, en telkens even op adem te komen, en de energie te verzamelen om hem voorbij te gaan op naar de volgende in de rij. Onderweg aan de keerpunten zag ik Wouter op een constante afstand achter me liggen (ik schat een minuut of 2). Mijn tactiek werkte goed uit en ik kwam ook nog mooi in de buik van dit sterk deelnemersveld aan de laatste wisselzone. Ook mijn fietstijd weet ik momenteel dus nog niet ... Maar ik wist dat ik pakken sneller was dan vorig jaar, en dit met een tijdritfiets die ik nog niet echt gewend ben. Als ik mijn normale huidige loopniveau zou halen, kon ik makkelijk richting 2u20 gaan.

Toen gebeurde echter waarvoor ik had gevreesd: de slopende dag in de hitte begon door te wegen en ik kreeg een warmteklop. Ik heb me de laatste 6-7 km werkelijk moeten vooruit slepen en zag tientallen atleten me voorbij lopen. Compleet leeg ben ik over de finish gelopen, met een eindtijd rond de 2u35 schat ik (te bevestigen). 

De aandachtige lezer zal nu begrijpen vanwaar ik mijn artikeltitel heb gekozen. Ik voelde dat ik veel vooruitgang heb gemaakt deze winter. En bij het zwemmen en fietsen is dit er grotendeels wel uitgekomen, met nog marge voor verbetering dit seizoen. Maar door die verrekte zonneslag, is de totaaltijd niet zo veel beter dan mijn tijden van vorig jaar, terwijl ik in normale omstandigheden stevig onder mijn besttijd zou gegaan zijn.

We hebben onze lessen geleerd. Ik en Vanessa werken aan een planning waarbij we onze wedstrijden iets meer op mekaar afstemmen zodat we geen uren moeten wachten om voor mekaar te supporteren op dezelfde dag. Met mijn planning richting IronMan 70.3 en Zwintriatlon is dit perfect mogelijk. Ze kan tijdens mijn voorbereiding nog Vilvoorde en Balen meedoen en in Lommel doen we samen dezelfde wedstrijd mee. In Brasschaat zijn onze wedstrijden vlak na elkaar en tegen Mechelen zijn we einde seizoen en is de druk er af. Het blijft allemaal toch een sociaal gebeuren ook en ik kan het niet opbrengen om niet te komen supporteren voor mijn vrouw omdat ik zelf nog meedoe dezelfde dag en mezelf moet sparen.

UPDATE eindtijd: 2u 32min 43sec, toch een persoonlijke besttijd, zelfs met de slechte loopproef.