maandag 19 september 2011

Merkwaardig (in) Mechelen

De laatste wedstrijd van het jaar heeft me toch enkele eigenaardige zaken opgeleverd:
  • Dat ik 114e was van een dikke 300 starters was nog normaal. 
  • Dat ik pas een 124e fietstijd had was ronduit zwak. Ik ging ook geen meter vooruit en het stayeren is niet meer aan mij besteedt, veel te zenuwachtig gedoe. Ik heb betere tijden gereden op mijn tijdritfiets solo dan gisteren.
  • Dat ik een 86e zwemtijd had (25:14) en dus een nieuw persoonlijk 'record', was ronduit super. Zelfs met die merkwaardige passage over het strand tijdens de zwemproef, voelde het echt goed.
  • Dat ik pas een 157e looptijd had ondanks opnieuw een nieuw persoonlijk record (44:20) was ook wel straf, al ben ik zeer tevreden met mijn eigen loopproef.
  • Het allermerkwaardigste wat ik gisteren echter meegemaakt heb, was de eerste wisselzone. Uit het water op het strand, dan wetsuit uittrekken in aparte zone. Daarna 350m lopen onder de spoorweg door naar een lange zone met fietsen. Sommige deelnemers moesten zelfs nog een hoekje omdraaien en extra meters afleggen naar hun fiets.
Enfin, uiteindelijk was het dus een hele belevenis. Om 14u05 doken we, 5 minuten na de vrouwen, het water in met zo'n 250 mannen voor 1500m inclusief 'Australian Exit'. We zwommen naar 2 boeien toe waarrond we terugkeerden naar het strand, even op het strand moesten lopen, om dan opnieuw hetzelfde rondje te zwemmen. Ik zat onmiddellijk goed in het ritme en ook aan de goede kant van het deelnemerspak. Na 25min14 was ik al terug in de eerste wisselzone.

Mijn wissel verliep prima en ik zat spoedig op de fiets. Daar had ik even brute pech. Ik haalde enkele mensen in maar kon net niet aansluiten achter een grote groep. Samen met een andere moedige collega probeerden we het gat dicht te rijden maar, zoals hij zelf zei, waren we gechareld. Daarna werd het voor mij een fietstocht met ups en downs. Het gevaar op valpartijen door roekeloos rijgedrag en enkele heikele punten in het parcours was groot. En ik verteerde de tempowisselingen van geen kanten meer. Ik heb dan ook enkele keren een groepje laten rijden, totdat plots mijn originele gecharelde fietskameraad terug opdook uit de achtergrond. Na een matige tijd van 1u06 kwam ik aan de wisselzone. Gezien het slechte gevoel tijdens het fietsen, had ik echt schrik van het lopen.

Kameraad Ronny (organisatie) stond aan de uitgang van de wisselzone en supporterde vurig met licht ironische tint. Toen ik al spoedig het bordje van de 1km voorbij liep, voelde ik dat het wel redelijk goed zat. Ik heb wel afgezien tijdens het lopen maar kon mijn tempo goed houden. Vanessa, Glenn, Tash, Krista, Monique, Marc, Tom, Charlotte, Nicholas, Jef, Peter, Zoef, allemaal stonden ze te supporteren (al was die laatste wel meer gevallen voor Mirco zijn charmes, en vooral zijn pasta).

Met een nieuwe recordtijd van 44:20 liep ik uiteindelijk na 2u20min37 seconden over de finish, beseffende dat ik alles nog gegeven had, vooral mentaal, om de laatste wedstrijd tot een goed einde te brengen. De strijd tegen Kilian (5min voor mij) en Mirco (5min achter mij) is er spijtig genoeg nooit geweest. Onze relatieve zwemtijden verschilden zo veel, dat we in dit stayergedoe nooit in mekaars buurt geraakten. Iedereen (Luc, Maarten, Kilian, Mirco, Wouter) was wel tevreden met de geleverde prestaties. Enkel Steve was de pechvogel met een lekke band en opgave. Ik had aanvankelijk zoiets van dit was de wedstrijd te veel dit jaar, vooral door mijn matig gevoel bij het fietsen. Maar uiteindelijk moet ik wel tevreden zijn met het resultaat. Vooral het zwemmen was heel goed. In openwater zitten ik en Vanessa echt heel dicht bij mekaar en uiteindelijk zat ik ook dichter bij de snelle zwemmers dan bij de mensen waar ik vorig jaar altijd tussen vertoefde.

Vanessa sloot het seizoen trouwens ook in stijl af met een tweede plaats in de 1/8e triatlon, en winst in haar categorie. Gelukkig want dan hadden we weer centen om frietjes te gaan eten ;-)

Nu 2 dagen rust, dan wat rustig trainen en zaterdag een nieuwe zwemtest 1500m doen, zodat ik na onze vakantie binnen 14 dagen een baantje kan opschuiven in het zwembad. In het spoor van mensen als Ward, Tim en Vanessa kan ik tegen volgend jaar nog veel sneller worden.


donderdag 8 september 2011

Gezwind door de wind in de Zwintriatlon

Het is dé klassieker van de triatlons in Vlaanderen en je moet hem toch zeker eens gedaan hebben. Bijgevolg een dagje verlof genomen en een overnachting geboekt. Dinsdagavond met vrouw en ouders naar een doorregend en doorwaaid Knokke gereden, een goede nachtrust genoten, en dan hop naar de wedstrijd. Er stonden vandaag 1km zwemmen, 45km fietsen en 10km lopen op het programma. Stormwind hadden ze voorspeld en deze stond uitermate ongunstig op het fietsparcours van Sluis naar Knokke, dus dat beloofde.

Omstreeks 12u reden we in kolonne met een 900tal deelnemers van de grote wisselzone in Knokke naar de zwemstart vlakbij het centrum van het Nederlandse Sluis. De supporters werden ondertussen met bussen gebracht. Ikzelf en BrTC-collega's Anneke en Bert zagen het allemaal wel zitten, al leek iedereen toch wat last te hebben van werkstress van de voorbije dagen. Maar misschien was dit dagje uit wel ideaal om alle stress, frustraties en ongemakken af te schudden.

Ik moest starten in wave 8 van de 10 iets minder dan een uur na de eerste deelnemers. Dit gaf me dus een goed perspectief om tijdens het fietsen stelselmatig voorgangers in te halen. In de wisselzone stond ik me voor te bereiden naast acteur Louis Talpe (ik zou mega-Toby toch wel afkunnen zeker hé!?). De sympathieke referee met snor, bril en achteruit gekamd grijs haar vertelde me dat ik in vorm was en dat mijn ogen straalden. Ik heb de mens dan ook hartelijk bedankt voor de steun en achteraf zou ook blijken dat zijn kennersoog gelijk had. Straks eens aan Patrick vragen wat de man zijn naam is.

foto - Vanessa
Met een kleine 100 en Mega-Toby doken we het water in omstreeks 14u25. Ik voelde onmiddellijk een heel goed zwemritme ondanks de deining (wind) op het water. Na een paar minuten haalde ik reeds de eerste achterblijvers van de vorige wave in (5 min eerder gestart) en aan het keerpunt zat ik goed mee in het eerste deel van mijn wave. Vanessa vertelde me dat ik 29e van mijn wave uit het water kwam met alle deelnemers van de vorige wave nog achter mij. Uiteindelijk bleek mijn tijd over de kilometer 18min38sec, wat als tijd niet super is, maar gezien mijn plaats in de groep had ik wel goed gezwommen. Ofwel was de afstand dus iets langer, ofwel waren we iets later gestart dan voorzien, of de wind zorgde gewoon voor meer tegenstroming.

foto - Vanessa
In de wisselzone stond ik weer naast die dekselse Louis Talpe. Maken dat ik mijn pak uit had en de fiets op voor 45km door de polders en Cadzand in de meest helse windomstandigheden die ik ooit had meegemaakt. Niettegenstaande ik onmiddellijk een goeie tred had en mensen begon in te halen van 2 waves voor mij, moest ik Mega-Toby toch even laten rijden, die mens fietst hard! Ik weet niet hoeveel honderden mensen ik ben voorbijgereden tijdens het fietsen maar iedereen stond precies stil. Ik ben zelfs mensen uit de eerste 2 waves voorbijgereden. De stukken met wind in de zij moest ik alle kracht uit de kast halen om mijn fiets recht te houden en zag ook mensen in de berm/gracht zeilen. Na een 30km reed ik voorbij de supporterspost waar Vanessa, pa en ma met de bus waren aangekomen. Ik was toen nog maar amper door concurrenten ingehaald. Uiteindelijk zouden er ook maar een tiental me passeren over de ganse omloop. De laatste 2-3 km reden we langs de zeedijk in Knokke naast het loopparcours waar ook Jef en Charlotte stonden te supporteren. Ik zag Bert en Anneke die ruim voor mij gestart waren aan hun loopproef bezig. Na 1u19 en een verbazend gemiddelde van 34,1km/u kwam ik aan de wisselzone.

foto - Dieter De Vlamynck
De wisselzone was een hel. Ik moest helemaal met de fiets tot aan mijn loopgerief in het vak van wave 8 lopen wat zeker 300m ver was. Loopsokken en -schoenen aan, gelleke open, petje op en gaan! Ik had schrik om toch heel veel energie verloren te zijn gespeeld in die extreme fietsomstandigheden maar vond heel snel een goed loopritme. De tank was helemaal nog niet leeg en ik begon zowaar nog mensen voorbij te steken. Er kwamen uiteraard meer mensen mij voorbij dan tijdens het fietsen maar de meesten waren allemaal mensen die veel vroeger dan mij gestart waren dus posities ben ik niet veel meer kwijtgespeeld. Louis Talpe was zowaar geen partij voor mij en ik snelde hem voorbij in de 3e kilometer. Vanessa zag dat mijn tempo goed was en nam vlug mijn petje aan dat constant wou afwaaien door de helse wind op de dijk. De sfeer was ook super met trommelaars, animatie en een speaker die je overal op het parcours hoorde. De laatste 5km ben ik nog wat versneld omdat ik me nog steeds heel goed voelde en in de laatste lange rechte lijn heb ik nog heel wat concurrenten opgeraapt. Uiteindelijk heb ik 47min gelopen over de 10km wat gezien de weersomstandigheden en de extreme fietsproef echt wel heel goed was. Ik was ongeveer de 300e persoon die over de eindstreep kwam terwijl ik in mijn wave als 800e ongeveer gestart was. Uiteindelijk had ik een tijd van 2u33:27 en een 154e plaats op 1050 inschrijvingen (900 effectieve starters).

Achteraf was mijn gevoel super. Bert stond me nog op te wachten na de finish en samen genoten we nog van het uitgebreide buffet in de tent. Kennis en zoon van de organisator Dieter De Vlamynck kwam ons nog feliciteren met onze prestaties en ik maakte hem ook onze complimenten over voor de fantastische organisatie van de Zwintriatlon. Blij met onze prestaties zijn we naar de wisselzone afgezakt, gaan douchen en huiswaarts gereden, met een stop aan St Anneke voor een portie verse mosselen ;-)

Gezien mijn maagproblemen van de laatste weken (stress) had ik wel verschrikkelijk veel zin in deze wedstrijd maar ik vreesde een weerslag van het lichaam zoals die ochtend voor Lommel. Gelukkig is het helemaal anders uitgedraaid en houd ik na Knokke het beste gevoel over van alle wedstrijden die ik dit jaar heb meegedaan, niettegenstaande dat de weersomstandigheden veruit de zwaarste waren. Ik voelde me goed en kon ook voluit gaan in de 3 onderdelen. De tijden waren niet super (alhoewel het lopen voor mij weer heel goed was) maar mijn relatieve positie tov de tegenstanders wel dus die tijden inclusief het zwemmen zullen wel een serieuze impact van de wind hebben gehad. De organisatie van de wedstrijd was subliem en ik keer zeker nog terug als deelnemer of als supporter van Vanessa afhankelijk van onze planning van 2012. Mijn motivatie heeft opnieuw een boost gekregen en we gaan toch nog streven naar een goed resultaat in Mechelen de 18e. Ik zou het seizoen toch graag afsluiten met een loopproef onder de 47 minuten ;-)