tag:blogger.com,1999:blog-71231699394384485122024-03-13T03:54:04.678+01:00Recreatief TriatleetDeze blog begon in 2009 als het verhaal van een tennisser van 103kg die een droom had om zich ooit een triatleet te mogen noemen. Ondertussen zijn we vele avonturen verder en vervolgen we het verhaal van een IRONMAN met nieuwe dromen ... Deze blog begon als dagboek maar groeide uit tot een ware inspiratiebron van verhalen, ervaringen en tips. Hopelijk kan hij meer mensen motiveren tot het neerzetten van grote persoonlijke prestaties.Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.comBlogger235125tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-86182894007014353372021-09-11T21:38:00.006+02:002021-09-11T21:45:05.089+02:00BK Ploegentriatlon 2021<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0s4Ik24MR2m10O2D2IJL05FMHxE8_gnmXr4rtjb7IL2ipemtJaWvj3m3t0PaqfdbSgKUyPvcC5KS7lx1J6QOzMZxdY4IBhqU14RidxpgPrEzBJXMcs0urNxqg_3vvZKNWkky-LKoeI5g/s1316/241413088_1207684136403904_4639681736150886315_n.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="1316" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0s4Ik24MR2m10O2D2IJL05FMHxE8_gnmXr4rtjb7IL2ipemtJaWvj3m3t0PaqfdbSgKUyPvcC5KS7lx1J6QOzMZxdY4IBhqU14RidxpgPrEzBJXMcs0urNxqg_3vvZKNWkky-LKoeI5g/w400-h195/241413088_1207684136403904_4639681736150886315_n.jpeg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">spoedig meer.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p></p>Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-3482012971223881322019-12-24T07:34:00.000+01:002020-01-05T08:10:52.878+01:00Hel van Kasterlee - bad timing ...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
We schrijven zaterdag 17 november. Na een deftige sportieve verderzetting sinds IM 70.3 Slovenië, begeef ik me naar Kasterlee voor een repetitie-tweeluik. Op zaterdag 3 rondjes van het fietsparcours van Hel proefdraaien, om te zien dat ik genoeg marge zou hebben op de cut-off. Op zondag dan de zware halve marathon proberen zorgeloos te voltrekken. Na dit weekend zou ik weten hoe goed ik er, 5 weken voor de Hel van Kasterlee, voorsta.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Het fietsparcours ligt het droogste dat ik al heb meegemaakt. Ik rijd met de nodige reserve de rondjes tussen de vele wandelaars aan 1u12, 1u08 en 1u05. Geen enkele reden om me zorgen te maken om gemiddeld de 1u25 op de Hel niet te halen, zelfs als het nog veel zou regenen. Ook de meer technische passages verlopen ondertussen vlekkeloos. Zondag dan aan de start van een ijskoude halve marathon. Ik voel mijn benen wel van de dag voordien (grotendeels ook door de koude). Ik vertrek met clubgenoten Glenn en Koen, en kom moe maar voldaan aan in 1u42. Gezien het zware off-road parcours zeker OK, niks meer of minder. Met een gelukkig gevoel rij ik zondag huiswaarts met vertrouwen voor de Hel. Nu juist nog een drietal weken extra volume opbouwen...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
En daar loopt het mis. De volgende weken zijn een opeenvolging van privéproblemen met als 'bijzaken' nog een gebroken tand en ziekte. Ik haal amper nog 2-3 trainingsuren per week, en heb vooral mentaal een stevige klop, met als gevolg 4 kilo gewichtverlies. Ik slaag erin mijn professionele taken deftig te vervullen maar val 's avonds als een blok in slaap. Wat dan met de Hel? De rondjes zijn relatief kort dus laat ons starten en zien waar we uitkomen zeker ... Thuiszitten helpt ook niks. De week voor de hel nog snel het fietsrondje opnieuw verkend, om te ontdekken dat het al in een serieuze modderpartij was getransformeerd.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Zondag 22 december, D-Day. Begeleider Sven en Max pikken me op en we zakken af naar Kasterlee. Het heeft al weken gegoten en ook vandaag wordt een verzopen dag. Ik heb alles goed voorbereid, heb er veel zin in, en hoop vooral dat de buitenlucht mijn problemen met sinussen en luchtwegen doen verdwijnen. Om 8u klinkt het magische startschot onder de tonen van AC/DC en weg zijn we. Al heel snel vind ik een ideale haas om me rustig aan 5'10/km te laten meedrijven. Gelletjes tijdig innemen, plassen zoveel mogelijk ontwijken, en voor ik het besef, zitten de 15km er al op. Ik passeer nog even langs de kleine WC en merk dat ik al enkele minuten voorsprong heb op mijn schema. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
De eerste fietsronde is puur genieten. Ik merk al heel snel dat ik technisch en qua snelheid zeker niet moet onderdoen voor de mensen in mijn buurt. De sfeer zit goed, en enkel 1 helling blijkt te steil om op te rijden in het eerste gedeelte. Na een km of 10 zie ik Marc 100m voor me uitrijden, handig als je dezelfde fluo helm draagt. Ik besluit niks te forceren en tegen het einde van de ronde aan te pikken bij Marc. Bij hem zou ik safe zitten om ruim binnen tijd aan te komen, en we kunnen mekaar mentaal wat helpen en uit de wind zetten waar nodig. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Mijn toenadering tot Marc loopt even vertraging op door een onnozele val aan relatief hoge snelheid langs de Nete. Geen idee waar ik achter blijf hangen, ik ken het daar immers heel goed, maar buiten even schrikken ook geen averij opgelopen. Ik voltooi mijn eerste fietsronde met een goed gevoel en extra 5 minuten tijdswinst op het schema. Sven, Max en Kevin zorgen op ware Red Bull F1 stijl voor eten, drank en het schoonmaken van de derailleur. Het parcours begint wel meer en meer modderig te worden. Benieuwd waar dat zal eindigen.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Met een kleine vertraging sluit ik alsnog aan bij Marc. Super sympathieke kerel, even bijpraten en samen verder op pad. Om de beurt even de kop pakken afhankelijk van de passages, en vrij snel richting einde ronde 2. Echter ... een kleine onoplettendheid achter de camping en ik kapseis volledig in een plas. Ik begrijp het nog niet maar ik weet wel dat ik vooral los met mijn knie op mijn stuur ben gegaan. Marc vraagt me of ik OK was. Ik bevestig dat ik niks ernstig heb, maar moet wel even de kniepijn verbijten. Gelukkig krijg ik geen kou. Ik zeg tegen Marc door te rijden, ik kom dadelijk wel. De volgende 10 minuten focus ik even op de weg, gelukkig volgde er een stuk asfalt. De pijn in de knie trekt weg, al merk ik wel dat er wat bloed door mijn broek komt. Erger is het feit dat ik plots snelheid lijk te missen. De pitstop verloopt nog prima, en ik blijf nog steeds ruim reserve te hebben. Op naar ronde 3. Ondertussen regent het al opgaves met valpartijen, materiaalpech en ziektes...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Bij de eerste klim in ronde 3 voel ik dat ik nog amper boven geraak. Ik krijg de fiets niet meer vooruit en een aantal atleten passeren me, die ik voordien met ruim snelheidsverschil heb voorbij gestoken. Ik blijf duwen en trekken, zie Marc nog in de verte maar de benen lijken volledig leeg te lopen. In de helft van de ronde geef ik er de brui aan, geen energie, hoesten, en ook mentaal geen verhaal meer na de afgelopen 5 weken. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Ik rij terug naar sporthal, waar Kevin en Max voor mijn fiets zorgen en Sven me even richting douches begeleid. Daar zijn tientallen mannen me duidelijk al voor geweest. Even langs de EHBO de al bij al kleine kniewonde te laten verzorgen. Die zou me zeker niet gestopt hebben. Nadien blijkt de grote boosdoener dus toch materiaalpech te zijn. Mijn achterwiel sleept gigantisch en verklaart waarom ik niet meer vooruit geraakte. Op de koersfiets voel ik zoiets onmiddellijk maar op de MTB mis ik die ervaring toch een beetje in de modderige omstandigheden.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
24 december, de knie en fiets zijn volgens mij hersteld en het is tijd om het verslag af te werken.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Zou ik zonder de pech de finish gehaald hebben? Het lopen ging lekker, ik zat comfortabel bij Marc in het wiel, en kon goed eten en drinken ondanks toch wat ademhalingsproblemen. Ik zou de 5 fietsronden binnen tijd hebben volgemaakt, dat weet ik wel zeker. Maar de voorbije maanden hebben hun sporen achtergelaten. Ik kwam in geen geval mentaal en fysiek nog in de buurt van de vorm die eigenlijk echt nodig was. En die 30 loopkilometers zouden er te veel aan zijn geweest. Op heel veel karakter zou ik er misschien geraakt zijn, ver achter Marc en co, met waarschijnlijk nood aan maanden recuperatie. Nu kan ik terugkijken op een avontuur waar ik toch veel plezier aan heb beleefd. Ik heb 4 uur stevig getraind in iets waar ik een jaar geleden een hopeloze sukkelaar in was. Volgende week pikken we draad terug op richting zomerseizoen. Ik kom ooit nog terug naar Kasterlee, zeker en vast. Ik hou een heel positieve ervaring over aan die 4 uur strijd tegen de natuurelementen.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Dikke MERCI aan Sven, Max en Kevin voor de support, world class team!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoIP41iTinBAfhWGY4smzvl3fhiWwfoV4mgS1zm3GdEPz81IO_eNjfNtFdSJej2Ep5V7p4aAgkrHz7CcMTc76kMAwAEsRQ6zRsB9518NIOnArnz9dBdNc4FFZwa1bv27rFsbVQVg-aqzA/s1600/DSC09838.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoIP41iTinBAfhWGY4smzvl3fhiWwfoV4mgS1zm3GdEPz81IO_eNjfNtFdSJej2Ep5V7p4aAgkrHz7CcMTc76kMAwAEsRQ6zRsB9518NIOnArnz9dBdNc4FFZwa1bv27rFsbVQVg-aqzA/s320/DSC09838.jpg" width="213" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR7vDn6vOsY2umg2lxX5hpe6LqSrEVHApzq6XCRrGc38Q-t5PtkHv7YH0KWfMAV3tv3TiG2iixkb32HpQD8tlp6ySRTPm0ld0TZGnnjuiieDHGkmRCyzwpPWQzOe__mhI40MOYQXkr1x4/s1600/DSC00505.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR7vDn6vOsY2umg2lxX5hpe6LqSrEVHApzq6XCRrGc38Q-t5PtkHv7YH0KWfMAV3tv3TiG2iixkb32HpQD8tlp6ySRTPm0ld0TZGnnjuiieDHGkmRCyzwpPWQzOe__mhI40MOYQXkr1x4/s320/DSC00505.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3uX-kRjDC69MtRoCAMmZH5Kr1Z14yBQn3EGvxesGP66A3ZBHyPjxaI40RRiFSGWpUOoqi0fdnQYMLNagEdDH5YvL75R0wnC1OD9Yjpqvfq-8d5qrd9_jO4zR9L0do5PCUUC5crYPpZ7k/s1600/80075300_10217417103433006_1493586014034198528_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1440" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3uX-kRjDC69MtRoCAMmZH5Kr1Z14yBQn3EGvxesGP66A3ZBHyPjxaI40RRiFSGWpUOoqi0fdnQYMLNagEdDH5YvL75R0wnC1OD9Yjpqvfq-8d5qrd9_jO4zR9L0do5PCUUC5crYPpZ7k/s320/80075300_10217417103433006_1493586014034198528_o.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-22761523033799926522019-09-25T19:43:00.002+02:002019-09-25T20:09:43.755+02:00IRONMAN 70.3 Slovenië - Istrië<div class="MsoNormal" style="background-color: white; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.6667px;">Voor vertrek naar Slovenië voelde ik dat, op een doorsnee parcours, een eindtijd omtrent de 5 uur zeker mogelijk was. De conditie en snelheid zaten zeker beter dan zoveel jaren terug in Antwerpen en Bütgenbach. De verkenning van het fietsparcours met Vanessa en Raf op donderdag bracht me echter al snel op andere gedachten. Onze tocht op een rustig maar degelijk tempo duurde meer dan 3,5 uur, waarbij er op sommige hellingen geen sprake was van de benen sparen. Duwen of omvallen bleek het … Ook de tijden van vorig jaar bewezen dat slechts 10% van de atleten in mijn age group onder de 3 uur gefietst had... Ik kende natuurlijk de weersomstandigheden van toen niet, en ben ook niet zeker dat het parcours exact hetzelfde was. Maar het was zeker een indicatie. Eén doel had ik sowieso wel los van de tijd: finishen in de eerste helft van mijn leeftijdscategorie, wat me sowieso ook ruim in het eerste deel van het deelnemersveld bij de mannen zou brengen. Het zou trouwens mijn laatste optreden in M35-39 worden. Vanaf volgend jaar schuiven we weer reeksje op.</span></span><br />
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 14.6667px;">Ik startte zo goed als samen met Raf in een rolling wave principe. De Adriatische Zee lag er kalm bij, en het eerste rechte stuk ging niet super, maar ook niet slecht. Raf en ik zwommen nog geruime tijd naast elkaar. Aan het keerpunt begon ik dan te sukkelen. Er doken gekleurde boeien op die we voor de start niet hadden zien liggen, en ook de route leek niet overeen te komen met wat ik in mijn hoofd had. Neem er nog een laagstaande zon bij en een overvloed aan schuim op het water (we zwijgen even over de honderden kleine kwallen), en ik verloor een beetje het ritme. Uiteindelijk kwam ik pas na 39 minuten uit het water, 2 minuten na Raf. Nadien bleek wel dat iedereen zowat 2 minuten langer had gezwommen dan voordien, vermoedelijk door een iets langer parcours. Maar dan nog was mijn zwembeurt niet echt geweldig te noemen. Het positieve punt was dat ik heel goed uit het water kwam, niet misselijk, niet draaierig, en dus klaar om onmiddellijk vol te gaan op de fiets.</span><br />
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 14.6667px;">Het objectief van de fietsproef was om de 3 uur aan te vallen en tegelijk mijn benen te sparen voor een scherpe halve marathon. De eerste 30 km waren licht glooiend met amper hoogtemeters en ik had vooropgesteld hier een 36 km/u gemiddeld te rijden. Ik liet me niet verleiden door een tiental hardrijders dat me voorbij vloog, en sloeg prima in mijn objectief. Dan volgde een eerste verschrikkelijk muurtje dat een langere klim van om en bij de 10 km inleidde. Op de klim begon ik al terug heel wat zieltjes in te halen die zich vergaloppeerd hadden in het eerste deel, parcourskennis en ervaring zeker … Olivier Godfroid kruiste me in zijn afdaling maar nam nog de tijd om zijn hand op te steken, hij zou als 5e overall de wisselzone binnenfietsen en later een ticket voor het WK pakken. Vlak voor de top kwam ik ook bij Raf, die duidelijk alles onder controle had. Op de top van de klim was mijn gemiddelde gedaald van 36 naar 28 km/u. In de afdaling heb ik me dan, tegen mijn natuurlijke aard in, eens volledig laten gaan. Volle bak naar beneden, rakelings langs een nest andere atleten, om dan voorbij gestoken te worden door … een frêle Duitse dame op een roze fiets. Die had er duidelijk verstand van, en dé perfecte parcourskennis. Een meter of 20 achter haar ben ik mee naar beneden gestoven. Beneden (km 50 ongeveer) zat ik terug boven de 30 km/u gemiddeld. Ik bedankte de dame voor haar uitstekende pilotage en begon aan de tweede lange klim. Mijn benen leken altijd beter te worden, ondanks het missen van een drinkbus. Ondertussen begonnen meer en meer andere atleten duidelijk op hun adem te trappen. Na de tweede klim volgde nog een verschrikkelijk steile uitloper maar ik was duidelijk gelanceerd. Het gemiddelde was terug danig gezakt, maar nu kwam de grote kamikaze afdaling. Slalommen tussen putdeksels en ander deelnemers, die ene scherpe bocht niet missen, en dan weer zo’n 2 steile muurtjes op. Mijn Garmin gaf een maximum snelheid van 70,1 km/u aan. Het leek enkel nog vlotter te gaan, ik had het fietsen duidelijk goed ingedeeld (dankzij de verkenning). Ik fietste de laatste 15 km nog aan 37km/u en dook met een relatief scherpe en geslaagde 2u54 de wisselzone in. De tegenvallende positie na het zwemmen (77e op 180 in age group) was hierbij goedgemaakt.</span><br />
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 14.6667px;">Het lopen bestond uit 1 relatief saaie lus van 9 km rond Koper en dan een prachtig stuk van 12 km langs de kust, naar en rond Isola, en terug. Net zoals in Hoorn en Viersel had ik onmiddellijk goeie benen. De eerste 5 km gingen vlot onder de 4min45 per km. Dan begon mijn maag na een bevoorrading plots wat te protesteren. Het bekertje sportdrank van de organisatie was misschien geen super idee. Ik had tot op dit punt immers geen enkel probleem gehad met mijn eigen Hiddit gelletjes en drank. Km 6-7 was hierdoor even zwaar en ik besloot ook mijn voedingsplan wat aan te passen. Geen sportdrank maar cola vanaf nu. Aan km 9 passeerde ik supporters Vanessa en Veerle, en startte ik de lus naar Isola langs de kust. Alles begon terug wat beter te lopen en mijn doel werd gezond blijven en de 12 km/u gemiddeld proberen halen. Het stuk naar Isola was zwaar, maar werd ruimschoots goed gemaakt door de prachtige lus rond het stadje. Op de weg terug kruiste ik Raf nog en merkte ik dat veel meer mensen achter dan voor mij liepen. Ik raapte ook stap voor stap terug andere atleten op. Jammer van dat dipje tussen km 6 en 7 dat mijn gemiddelde snelheid voorgoed naar beneden had gehaald. 2 Kilometer voor de finish hoorde ik de enthousiaste speaker al. Ik kruiste Didier Godfroid nog die zichtbaar soepel aan de laatste 12 km van zijn allereerste halve triatlon begon (vermoedelijk al op de hoogte van de knalprestatie van zijn zoon). De laatste kilometer haalde ik nog alles uit de kast, wat me nog net onder de 5u30 totaaltijd deed finishen: 5u29:58, een 56e plaats op 180 M35-39 en 312e op bijna 1100 heren.</span><br />
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 14.6667px;">Conclusie: qua positie was ik beter geëindigd dan verhoopt (top 30% in mijn age group). De eindtijd werd vooral bepaald door de zware fietsproef die ik perfect had afgewerkt, op mijn eigen tempo en niveau. Dat kan je nooit echt vergelijken met andere wedstrijden. Het zwemmen ging echt niet goed, maar heeft me ook maximum 2-3 minuten gekost, zonder verdere schade. Qua lopen heb ik vast en zeker mijn beste loopproef ooit afgelegd (5 min/km). Enkel spijtig van het opspelen van de maag in pakweg 1/3e van de loopproef. Ik had die 4’45”/km conditioneel nog een pak langer kunnen volhouden. Anderzijds ben ik er voldoende van hersteld, dankzij ervaring, om toch nog een goede looptijd te realiseren zonder veel plaatsverlies. Als ik dit niveau opnieuw verder kan extrapoleren naar de volledige afstand, komt er een mooi jaar aan.</span><br />
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 14.6667px;">Met dank aan Vanessa voor de steun, clubgenoot Raf om me te vergezellen naar het verre Slovenië, en diens vrouw Veerle voor het supporteren! Ook merci aan Didier en Olivier voor het voorstel om deze prachtige wedstrijd mee te doen. Hans en Koen om het lichaam steeds terug in de haak te zetten, en Tony en co voor de uitstekende Hiddit sportvoeding. En uiteraard de BrTC vrienden.</span><br />
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 14.6667px;"><img alt="Afbeelding kan het volgende bevatten: 2 mensen, inclusief Raf de Winter, staande mensen, schoenen en buiten" height="320" src="https://scontent-bru2-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/70891699_1509050059238076_9196900873509273600_o.jpg?_nc_cat=110&_nc_oc=AQnJgHmlPXHEGMT9DIbRj_jEuILS6yztAYrSAlG3aopcBlfr6hOIHK2VhTJgGuNUudcXRHn0ba8Wg4ANtPFndVrd&_nc_ht=scontent-bru2-1.xx&oh=35fc6941453c76e2a0e7498de9e08ae2&oe=5E3DA4E4" width="320" /><img alt="Afbeelding kan het volgende bevatten: 1 persoon, buiten" height="320" src="https://scontent-bru2-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/71099369_1508074379335644_8374952142892433408_n.jpg?_nc_cat=101&_nc_oc=AQntwbKZCfPC68hnmr5uNELosQP6my4pxmVoRw-VSIXQzUAYEg41Jkfiyxm7Gde5XlE-Zp_3YAtIsB7v2CHMt4nW&_nc_ht=scontent-bru2-1.xx&oh=56bf02e536ccb3437caa7917e4be225a&oe=5E2A9562" width="306" /></span></div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-14769663574510243932019-09-17T19:06:00.001+02:002019-09-17T19:06:44.597+02:00Op weg naar Slovenië<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Na het behoorlijke optreden in Viersel, is de conditie enkel nog in stijgende lijn gegaan. In Brasschaat liep ik nog 1u12 op de 10Mijl in best wel warme omstandigheden, zonder echt diep te gaan. De fietstrainingen met de club gingen harder en harder, en ook het zwemmen bleef zeer comfortabel en consistent. Het laatste weekend voor Slovenië leken de benen zelfs beter dan ooit tijdens een fietsweekendje in de Hoge Venen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Nu is het enkel een beetje koffiedik kijken naar de weersomstandigheden en vooral het fietsparcours van de 70.3. Er wordt een nazomer voorspeld en de vraag voor mij zal vooral zijn of dit een gevoelstemperatuur van 25 of 30 graden met zich meebrengt, al dan niet met wat verkoelende wind. Het fietsparcours blijkt ook een hele kluif. Met 1290 hoogtemeters sloeg maar 10% van de deelnemers in mijn leeftijdscategorie er vorig jaar in onder de 3u te blijven op de 90km. Men vergelijkt het hier en daar met het zware parcours van Nice, al zijn de klimmen hier iets langer maar vooral toch minder steil. Dat zou de gemiddelde snelheid toch ten goede moeten komen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Ik voel momenteel een sub 5u conditioneel mogelijk op een gemiddeld parcours, maar het profiel van het Sloveens-Italiaanse fietsparcours zal dit vast en zeker onmogelijk maken. In plaats van richting 2u30 ga ik dan maar proberen zo dicht mogelijk bij de 3u (30km/u) te komen, om een totaaltijd van om en bij 5u30 te realiseren. Hopelijk kan ik me zo toch zonder ongelukken in de eerste helft van mijn ‘afscheidnemende’ leeftijdsgroep nestelen.</div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-33233987948299548992019-09-05T19:05:00.000+02:002019-09-17T19:06:18.802+02:00Repeteren in Viersel<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Na bijna een jaar inactiviteit, leverde de kwarttriatlon van Hoorn een onverwacht geslaagde prestatie op. Met de IRONMAN 70.3 van Koper, Slovenië in het vizier, wilde ik nog 1 maal repeteren in een race dichtbij huis. De kwarttriatlon van Viersel bleek hiervoor ideaal. Enkel jammer dat ik nog net als ‘oudste’ deelnemer aan de slag moest in een aparte wedstrijd voor de heren 24-39.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
De temperaturen waren de dagen voordien al deftig opgelopen, en een non-wetsuit 1500m zwemproef bleek hiervan het onvermijdelijke gevolg. Ik miste de figuurlijke boot volledig bij de start maar kwam daarna nog goed in mijn lange-afstandsritme, met een bedenkelijke 31’ als resultaat. Maar ik voelde me prima en begon zonder enige vorm van fysieke klachten aan het fietsen. Iets wat ik beter niet had gedaan, was de dag voordien mijn remmen nog wat bijstellen. De ganse 40km sleepte mijn achterwiel lichtjes elke omwenteling met een kort schurend geluid als gevolg en ook wat impact op de snelheid. Maar ik liet het ook weer niet aan mijn hart komen, met een eerder matige 1u10 op 40km. De benen zaten best wel goed en ik had ook de goede positie te pakken. Zien dat ik mijn remmen nadien terug deftig afstel en dan komt dat ook weer wel goed in Slovenië. Bij de aanvang van het loopnummer was de hitte zo hoog opgelopen dat ik een heel belangrijke test wou doen. Ik wou zien of ik ook in zeer warme omstandigheden in staat zou zijn om continue 12km/u te lopen op een comfortabele manier. In Slovenië moet dat immers nog het doel zijn op de halve marathon. Er kwamen nog wat lopers voorbij maar ik hield mijn snelheid probleemloos aan, kon me goed afkoelen, en raapte stelselmatig nog wat stervende zwanen op. Uiteindelijk met een eerder bescheiden 2u34 als 94<sup>e</sup> deelnemer aan de finish.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Gezien de hitte en wat schoonheidsfoutjes hier en daar, wat zo hoort bij een repetitie, was ik best wel tevreden. Het zwemmen was net zoals in Hoorn zeer comfortabel, op het fietsen zat zeker nog marge en ook bij het lopen haalde ik het vooropgestelde ritme zonder diep te gaan. Ik was ook zeer snel gerecupereerd na de wedstrijd, wat voor mij nooit evident bleek in zulke temperaturen. Een geslaagde repetitie voor Slovenië met nog enkele ‘lessons learned’ en paar actiepuntjes voor de aanloop naar Koper.</div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-2573427627363387452019-07-14T20:22:00.002+02:002019-07-14T20:28:09.106+02:00Gastverslag: Hans in Jönköping (bis)<style type="text/css">
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px 'Helvetica Neue'; color: #000000}
p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px 'Helvetica Neue'; color: #000000; min-height: 12.0px}
span.s1 {font-kerning: none}
span.s2 {font: 11.0px 'Apple Color Emoji'; font-kerning: none}
</style>
<br />
<div class="p1">
<span class="s1">Al bijna ‘traditiegetrouw’ staat er voor mij sinds 2014 elk jaar minstens 1 halve triatlon gepland. Al even traditiegetrouw ondertussen, kaap ik de week daarna even Kris zijn blog (bij nog steeds een gebrek aan een eigen blog :-))</span></div>
<div class="p1">
<span class="s1"><br /></span></div>
<div class="p1">
<span class="s1">Vorig jaar koos ik bewust voor 2 halve triatlons, maar aangezien tijdens de 2de toch een beetje de verveling toesloeg, werd er dit seizoen slechts 1 gepland. En ook wel omdat ik voor 2020 met de traditie wil breken en me wil gaan voorbereiden om een volledige Ironman tot een goed einde te brengen.<span class="Apple-converted-space"> </span></span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p1">
<span class="s1">Aangezien de wedstrijd in Zweden ons vorig jaar goed beviel, maar vooral aangezien er heel wat BrTC’ers hadden aangegeven daar ook wel te willen meedoen, besloten Kristian en ik ons ook terug in te schrijven voor de Ironman 70.3 van Jönköping. Kristian had daar trouwens nog een klein rekeningetje openstaan…</span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p1">
<span class="s1">In tegenstelling tot de voorbije jaren, kende ik deze keer geen vlekkeloze voorbereiding. In februari gingen Kristian en ik na wat onnodige spielerei beiden onderuit met de mountainbike. Door de gekneusde ribben kon ik 3 weken niet echt veel lopen. Net toen die ribben mij niet meer tegenhielden, ging ik op zeer onnozele wijze onderuit met de motor, wat mijn loopschoenen nog eens 4 weken in de kast deed belanden en mijn loopconditie een uppercut bezorgde. Met een klein hartje begon ik 10 weken voor D-Day terug aan de conditie te timmeren. Het kostte me een week of 5 om terug op het niveau van begin februari te geraken, maar de laatste 5 weken kreeg ik het gevoel er klaar voor te zijn. Een gevoel dat bevestigd werd met een goede prestatie op de 1/4 Antwerp Triatlon, 3 weken voor mijn grote doel.<span class="Apple-converted-space"> </span></span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p1">
<span class="s1">Ook dit jaar vertrokken we ruim op tijd naar Zweden om nog te nodige verkenningen te kunnen doen en relaxt naar de start te kunnen toeleven. Waar het vorig jaar soms te warm was om buiten te kunnen zitten, was het nu vaak te koud om gezellig buiten te zitten, dus de voorbereidingen liepen wel iets anders. Gesprekken gingen vaak over het voorspelde weer op wedstrijddag en hoe iedereen zich daar op zou kleden. Ik had redelijk snel mijn eigen plan van aanpak klaar en probeerde begripvol te luisteren naar de rest en bij te staan met raad of advies waar nodig. Eerlijkheid gebiedt me toe te geven dat het naarmate wedstrijddag vorderde soms toch lastiger werd om daar rustig onder te blijven. Mijn oprechte excuses aan eenieder die mij een asshole vond op dat moment </span><span class="s2">😊</span><span class="s1">.<span class="Apple-converted-space"> </span></span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p1">
<span class="s1">Mijn optimisme van de dagen voor de race kreeg echter ook even een knauw toen we tijdens het aantrekken van onze wetsuit en in de line-up voor de start van het zwemmen nog een koude regenbui over onze hoofden kregen. Maar: het plan lag klaar, het moest enkel uitgevoerd worden. Ik koos ervoor om samen met Jan te starten. Ik wist dat, wanneer Jan met een wetsuit mag zwemmen, hij normaal gezien mijn tempo zou kunnen volgen en aangezien Els (mijn vrouw) persoonlijk zijn wetsuit mee naar Zweden had genomen, was ik ook zeker dat hij er een ging aan hebben. We vertrokken uiteindelijk met 4 seconden verschil, maar na 200m zag ik Jan naast mij liggen. Na de boei verloor ik hem uit het oog, maar de sloeber lag enkele meters verder weg en bleef me mooi gezelschap houden. We liepen uiteindelijk samen het lange stuk naar de wisselzone. De tijd was niet geweldig, maar aangezien ik al heel het seizoen een beetje sukkel met mijn open-water zwemmen, ook zeker een tijd om niet ontevreden mee te zijn.<span class="Apple-converted-space"> </span></span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p1">
<span class="s1">Ik koos ervoor om uiteindelijk toch geen armstukken aan te trekken, aangezien tijdens het zwemmen de eerste keer de zon tevoorschijn kwam. Het zorgde ervoor dat Jan bijna van zijn fiets viel toen hij me in de klim voorbij reed en tot de constatatie kwam dat ik effectief gewoon in mijn trisuit aan het fietsen was. Op een paar regendruppels na, bleef het echter droog tijdens het fietsen en naarmate de 90k vorderden, kreeg ik het aangenaam warm. Er stond een stevige noordenwind op het parcours, wat het voor mij wel zwaarder maakte dan vorig jaar. Na een heel stuk zijwind, kregen we uiteindelijk de wind vanachter en kon ik tijd beginnen goedmaken op m’n schema. Tegen dan had ik al lang gevoeld dat sneller fietsen dan vorig jaar er niet inzat, maar met 2u46 in toch zwaardere omstandigheden mag ik ook over het fietsen niet ontevreden zijn.<span class="Apple-converted-space"> </span></span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p1">
<span class="s1">Na in Almere vorig jaar 1u45 gelopen te hebben op de halve marathon, vertrok ik uit de wisselzone met het plan om dat ook in Zweden even te herhalen. Met de woorden van broer Wouter in gedachten (Dat lopen is een mentaal iets bij jullie… Vertrek gewoon aan 5’/km en je zie maar waar je uitkomt), begon ik dus aan 5’/km. De eerste ronde ging dat al bij al vlot en na 10km kwam ik net boven de 50’ door. Maar toen begonnen de benen te protesteren. Na de laatste passage aan ‘de fontein’, voelde ik dat het nog een zware ronde zou worden. Ik probeerde wat ik kon, maar moest het tempo laten zakken. En dan verandert je loophorloge van je beste vriend en je motivator in een duiveltje dat je in een mentaal moeras trekt… De laatste 5km waren aftellen van kilometer naar kilometer. Op 2k van het einde kwam ik Els tegen en informeerde ik even waar Kristian zat. Hij was toen al gefinisht in 5u16. Ik wist toen al dat ik een jaar van trashtalk tegemoet ging, want ik zou dik meer dan 40” aan mijn broek krijgen.<span class="Apple-converted-space"> </span></span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p1">
<span class="s1">Ik kwam uiteindelijk behoorlijk teleurgesteld over de finish. Teleurstelling die iedereen wel zal gemerkt hebben. Maar vooral, teleurstelling die achteraf behoorlijk onterecht blijkt te zijn. Ik finishte als 546ste van meer dan 2200 atleten, dus bij het eerste kwart. Ik liep een halve marathon (in een halve triatlon) aan meer dan 11 km/u. Ik had met een goed gevoel gezwommen, met een goed gevoel gefietst en eigenlijk van mijn wedstrijd genoten. En toch liet ik dat in eerste instantie vergallen door mijn teleurstelling. Vooral omdat ik niet tevreden was met mijn lopen. Maar als iemand mij eind april had verteld dat ik in Zweden 5’22/km zou lopen, dan had ik direct getekend. De waarheid is dat de conditie er nog niet was om 1u45 te lopen op de halve marathon.<span class="Apple-converted-space"> </span></span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p1">
<span class="s1">Er gaat een wijsheid in het triatlonmilieu dat je uit elke wedstrijd iets leert. Ik leerde vooral dat je prestatie op de dag zelf het niet waard is om je plezier van je finish te laten vergallen. Als je over de finish van een triatlon loopt, dan moet je daar ten volle van genieten. Want zoals een wijze coach vaak zegt: een triatlon doen is niet alleen zo hard mogelijk zwemmen, fietsen en lopen. Het is alles wat je tijdens je trainingen geleerd hebt toepassen, zodat je aan de finish geraakt. En op voorhand eerlijk zijn met jezelf, dat helpt ook wel…</span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p1">
<span class="s1">Om het niet in het verslag verloren te laten gaan en ‘onze kleine’ zijn moment de gloire te gunnen: hij heeft me dus wel degelijk geklopt en wel met 8 minuten (en 2 seconden). 482 seconden. 442 meer dan dat ik hem geklopt had. Maar ik kan jullie nu al vertellen: het is volgens mij oneindig veel leuker om met 40 seconden te winnen, dan met 8 minuten…<span class="Apple-converted-space"> </span></span></div>
<div class="p2">
<span class="s1"></span><br /></div>
<div class="p1">
<span class="s1">Volgend jaar zal er alleszins geen rematch komen. Na wat getwijfel vlak na mijn finish (ik voelde me op dat moment echt niet in staat tot iets anders), heb ik toch besloten om ‘Project Klagenfurt 2020’ niet alleen te bespreken, maar het ook werkelijk te doen. Volgend jaar dus geen halve voor mij, maar de eerste keer een Ironman 140.6… En geloof mij: daar gaat ‘Mister 842 Seconds’ keihard aan de zijlijn staan supporteren hoor!<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br />
<span class="s1"><span class="Apple-converted-space"><br /></span></span>
Traditioneel sluiten we ook af en met een dankwoordje... Bedankt coach Vanes voor de fijne trainingsschema's en op mij ook nu weer op tijd race-klaar te krijgen ondanks al mijn andere niet-triatlonplannen. Dank aan de BrTC-mannen en -vrouwen voor de sfeer ter plaatse. Dank aan mijn broers voor de fijne pre-race week. Ik denk dat wij ondertussen perfect weten wat we nodig hebben in zo'n week... En uiteraard dank aan mijn vrouw en kindjes om mij de mogelijkheid te geven te doen wat ik graag doen en mij daar 100% in te steunen...</div>
<br />HansVdMhttp://www.blogger.com/profile/00346843803535827076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-35985706943203907882019-07-08T07:29:00.000+02:002019-07-08T09:42:50.754+02:00Breek de stilte - Ironman 5i50 HoornDit weekend besloot Groen-boegbeeld Kristof Calvo de stilte na de verkiezingen te doorbreken. Ik had persoonlijk deze man anders best nog wat rust gegund. Enfin, naar het illustere voorbeeld van Kristof, wordt het maar eens tijd dat ik de 9 maanden stilte op de blog ook doorbreek.<br />
<br />
Waar waren we gebleven, juist de Ironman 70.3 van Lanzarote in oktober 2018. Door de waanzinnig drukke professionele periode sinds augustus 2018, heb ik niet meer de tijd genomen om nog een deftig verslag van die wedstrijd te compileren. Op zich een beetje jammer want uiteindelijk was ik best tevreden van al de aspecten van mijn race, met een aardige eindtijd als resultaat. Vanessa liep nog een eind van me weg tijdens de loopproef (met een ticket WK als gevolg) maar ik hield toch stand tegen de genaamde Van Meel P. en kon ook Kevin onderweg nog aanmoedigen naar een knappe finish.<br />
<br />
Na Lanzarote is 99% van mijn tijd inclusief weekends in het werk gekropen. Absoluut voldoenend dus ik heb er geen spijt van. Toen de omstandigheden in het bedrijf echter wat begonnen veranderen voorjaar 2019, ben ik ook terug meer gaan sporten. Met een voorbereiding van 4 weken heb ik nog deelgenomen aan de marathon van Antwerpen. De eerste 32km gingen nog supervlot, maar je moet ook met je voeding bezig zijn ipv tegen iedereen te sjauwelen natuurlijk, dus werd het nog een lange strijd. Maar ik was vooral content dat ik terug aan het sporten was.<br />
<br />
In juni dan toch eindelijk een dikke week vakantie en gaan fietsen en lopen in Spanje. Ik besloot me nog in te schrijven voor de Ironman 70.3 van Slovenië in september en trok dan ook maar terug naar het zwembad. Dankzij sponsor Hiddit en wat overtuigingskracht van Steve, stond ik gisteren als eerste testje aan de start van Ironman 5i50 (kwarttriatlon) in Hoorn, West-Friesland.<br />
<br />
Al heel snel na aankomst bleek het hier om een zeer idyllisch havenstadje aan het Markermeer te gaan met een zeer professionele organisatie. Steve en ik stonden naast elkaar in de wisselzone te midden van een 800-tal hoofdzakelijk Nederlandse sportievelingen. Ook ons supporterslegioen was zeer talrijk aanwezig... Nathalie, bedankt!<br />
<br />
Hoog waren onze verwachtingen dat een kanonschot van het Middeleeuws schip voor de kust de rolling wave start om 13u zou inluiden. Het werd echter een flauw fluitje van de referee... Elke 5 seconden vertrok een groepje zwemmers voor de 1500m in het brakke water. Het meest merkwaardige hieraan was vooral het feit dat we de eerste 150m konden blijven stappen tot onze knieën in het water. Natuurlijk moest ik toch over die ene steen struikelen en al plat op mijn gezicht gaan na 50m. Een verwonderde blik van aquajogger Steve naast mij, maar al bij al heb ik de rug letterlijk snel gerecht. Er blijken echter wel beelden van te zijn ...<br />
<br />
De eerste honderden meters nadien heb ik vooral wat gezwalpt, maar nadien toch in de goede stroom terecht gekomen en na 28 minuten het water verlaten. Ik was content na 8 zwemloze maanden en slechts een 4-tal zwemtrainingen. In de wisselzone even terug mijn wisselzak moeten zoeken maar al bij al snel weg voor 40 km langs de dijken en polders van West-Friesland. Hans had me vorige week nog geadviseerd mijn zadel een cm of 2 vooruit te zetten en dit heeft me geen windeieren gelegd. 40 kilometers heb ik vrolijk in de beugels door de wind gekliefd, steeds met een beetje reserve. Ik jaagde de concullega's zo hard op dat eentje zelfs spontaan de kant in reed om me door te laten. Toch sympathieke gasten die Hollanders! Ik reed uiteindelijk binnen met een gemiddelde van 34,5km/u. Er waren wel best wat mensen me gepasseerd maar ik wou vooral de nieuwe fietsconfiguratie goed testen en ook eens kijken hoe hard ik nog zou lopen in mijn eerste deftige race sinds lang. Ik zou al die gasten wel terug pakken...<br />
<br />
De wissel ging wel hool vlot voor mijn doen en ik al na de eerste stappen voelde ik dat het goed zat. Een schitterend loopparcours door de dorpskern, de natuur en langs de haven met overal veel lokale supporters. Mijn tempo stokte niet en ik bleef de mensen maar oprapen tijdens de 2 rondjes van 5km. Uiteindelijk zou ik 40 plaatsen inhalen tijdens het lopen en als 145e man arriveren, 26e op 80 in mijn age group, na 2u29. Ook Steve liep nog geweldig goed en kwam 20 minuutjes later binnen.<br />
<br />
Het lijkt alsof we terug vertrokken zijn. Volgende week vakantie en dan vooral wat extra kilometers met de TT doen. Foto's volgen nog.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-86530475879288879422018-09-30T10:14:00.000+02:002018-09-30T10:28:56.320+02:00Naar Lanzarote om te genieten<div style="text-align: justify;">
Dinsdag stappen Peter, Kevin, Vanessa en ondergetekende op de Transavia boeing (ze hebben daar geen airbussen) richting La Santa voor de Ironman 70.3 van Lanzarote. Een weekje goed weer, leuk gezelschap, en misschien wel een WK-ticketje voor Vanessa. Ook Tony Hiddit zal van de partij zijn als sponsor, altijd leuk met Tony.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Persoonlijk ga ik vooral proberen de dagen voor de wedstrijd nog wat kilometertjes te doen, en tijdens de wedstrijd genieten van de omgeving en sfeer. De motivatie om gestructureerd te trainen is al even weg, en ik heb zelfs even geen nood aan de wedstrijdsport meer. De voorbije jaren had mijn lichaam en geest 'extreme' sportieve uitdagingen nodig om het soms te weinig uitdagende werk te compenseren. In augustus heb ik bij Corsearch echt een professionele uitdaging gevonden waar ik al mijn opleidingen, capaciteiten en ervaring voor uit de kast moet halen. De persoonlijke voldoening daarvan is momenteel zo veel groter dan van trainen of wedstrijden doen, eerlijk is eerlijk, ook al schrik ik er zelf wel beetje van. Maar ooit moest die opportuniteit er natuurlijk eens komen. Een loopje na een drukke werkdag maakt het momenteel helemaal af, en meer moet het even niet zijn. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ik heb me dit jaar nog geweldig geamuseerd op de marathon van Antwerpen, de Climbing for Life in de Vogezen, en zeker ook in de trio-wedstrijd van Deinze (waarvoor nog altijd dank voor de uitnodiging Marc), waar ik de halve marathon liep. Op de één of andere manier ontspant individueel lopen we nog mateloos (vannacht nog 2u solo gelopen voor goed doel), en een vrijblijvend fietstochtje of zwemmetje kan me nog bekoren, maar het structureel en in clubverband 'trainen' is er even te veel aan. Ik vind het persoonlijke zeker geen sportief dipje maar even het moment om het sporten op een andere minder 'stresserende' manier te beleven. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Even een stapje terug nemen dus en focussen op 'niks moet alles mag'. Het gewicht onder controle houden en dan wat loopjes, misschien paar marathons meepakken. De run-bike van Hofstade doen we ook nog mee, wordt zeker lachen. De conditie is in elk geval nog best aardig, vooral qua lopen. En dan zien we weer wel verder volgend jaar of nadien, eerst naar Lanzarote toch nog eens alles uit de kast halen wat er nog inzit, maar vooral proberen genieten! Het blijft toch een beetje ons eiland.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-84093778551692259642018-08-07T18:49:00.002+02:002018-08-07T18:49:42.967+02:00Van Jan naar Iron man in 11u05min
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>NL-BE</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="false"
DefSemiHidden="false" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="375">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="header"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footer"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of figures"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope return"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="line number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="page number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of authorities"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="macro"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="toa heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Closing"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Message Header"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Salutation"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Date"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Note Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Block Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="FollowedHyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Document Map"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Plain Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="E-mail Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Top of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Bottom of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal (Web)"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Acronym"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Cite"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Code"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Definition"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Keyboard"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Preformatted"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Sample"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Typewriter"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Variable"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Table"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation subject"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="No List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Contemporary"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Elegant"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Professional"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Balloon Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Theme"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" QFormat="true"
Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" QFormat="true"
Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" QFormat="true"
Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" QFormat="true"
Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" QFormat="true"
Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" QFormat="true"
Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="41" Name="Plain Table 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="42" Name="Plain Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="43" Name="Plain Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="44" Name="Plain Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="45" Name="Plain Table 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="40" Name="Grid Table Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="Grid Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="Grid Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="Grid Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="List Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="List Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="List Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Mention"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Smart Hyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hashtag"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Unresolved Mention"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]-->
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-536870145 1107305727 0 0 415 0;}
@font-face
{font-family:Calibri;
panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-536859905 -1073732485 9 0 511 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin-top:0cm;
margin-right:0cm;
margin-bottom:8.0pt;
margin-left:0cm;
line-height:107%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri",sans-serif;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-ansi-language:NL;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
font-size:11.0pt;
mso-ansi-font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri",sans-serif;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoPapDefault
{mso-style-type:export-only;
margin-bottom:8.0pt;
line-height:107%;}
@page WordSection1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.WordSection1
{page:WordSection1;}
-->
</style>
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standaardtabel;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:8.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:107%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri",sans-serif;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<!--StartFragment-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
De gastverslagen van Hans motiveren blijkbaar ook andere vrienden tot het schrijven van zeer smakelijke verslagen van hun capriolen. Hieronder het verhaal van clubgenoot en taalvirtuoos <b><u>Jan de Jong</u></b>, over zijn eerste Ironman triatlon in Maastricht. Veel leesplezier!</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL">Voorbereiding<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Toen ik drie jaar geleden begon met triatlon
kreeg ik steeds<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>de (logische) vraag “En
wanneer ga je een volledige doen?” Meestal antwoordde ik toen dat ik heel blij
zou zijn als ik ooit een halve zou uitdoen. Maar kijk de (triatlon)microbe had
me te pakken en zoals dat gaat met microben, laten ze je niet snel los. Vorig
jaar nam ik deel aan de halve triatlons in Gravelines en Gérardmer en ik merkte
dat de lange afstanden mij beter afgingen dan het kortere (sprint)werk. Daar
zal de leeftijd wellicht iets mee te maken hebben, vermoed ik. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Enfin, begin
oktober polste ik voorzichtig bij mijn coach Luc De Ro of de volledige afstand
binnen mijn mogelijkheden lag. Zijn antwoord was positief, maar hij waarschuwde
me ook voor de pittige trainingsarbeid die aan zo’n volledige triatlon
voorafgaat. Ik herinner me nog dat hij bij de planning van het seizoen de
volgende profetische woorden uitsprak: “Jan, zet vanaf mei al je sociale
verplichtingen maar op een laag pitje, want hier ga je nog weinig tijd voor
hebben.” Daarom was het voor mij ook belangrijk om weten of Ilse en de kinderen
het zagen zitten om mee in dit avontuur te stappen, want ons gezinsleven zou de
komende tien maanden volledig in het teken van mijn sport staan. Gelukkig kreeg
ik van hen een ‘go’ en startte ik half oktober met de voorbereiding op de
Ironman van Maastricht. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Ik koos voor mijn eerste volledige triatlon bewust voor
een wedstrijd dicht bij huis, om alle mogelijke logistieke beslommeringen te
vermijden. Deze zouden me immers te veel stress bezorgen. Bovendien telde het
fietsparcours 1200 hoogtemeters en ik had in Gérardmer ontdekt dat ik wel een
fan ben van het nodige klimwerk. Ten slotte nam ik vier jaar geleden deel aan
de marathon Van Etten-Leur en was ik onder de indruk van de ‘Hollandse sfeer’
naast het parcours. Ik vermoedde dat dit in Maastricht niet anders zou zijn en
had het inderdaad bij het rechte eind, maar hierover later meer. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">De
voorbereiding verliep nagenoeg perfect met gemiddeld acht trainingen per week,
al was het niet altijd evident om alle trainingen te combineren met mijn schoolwerk
en de gezinsactiviteiten. Gelukkig is het zwembad van Kapellen al om 6.30 uur
open, zodat ik geregeld een zwemtraining kon afwerken voor ik naar school
vertrok. In de wintermaanden was ook een loop- of rollentraining om 10 uur ’s
avonds niet abnormaal. En dat allemaal met dat ene doel voor ogen. De laatste
week van juni en de eerste twee weken van juli stonden volledig in het teken
van de langeduurtrainingen en werd de trainingsintensiteit opgevoerd van 10 à
15 uur naar 20 à 25 uur per week. De eerste twee weken vond ik nog plezant,
maar dan begon de vermoeidheid te spelen en kreeg ik het ook mentaal wat
moeilijker. Bovendien dreigde<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>een
valpartij tijdens de verkenning van het parcours van Maastricht op 14x juli roet
in het eten te strooien, maar gelukkig kwam ik er vanaf met wat kneuzingen en
snijwonden. Oef! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Door de zware trainingsarbeid stond mijn weerstand ook op een
laag pitje en na een bezoek aan de Hollandse kust op een winderige dag had ik
prijs: luchtwegeninfectie. Normaal gezien ben ik zelden ziek en als ik al ziek
ben, is dit meestal een tweetal dagen. Nu duurde het ‘uitzieken’ bijna een
week, mede omdat de dokter bepaalde medicatie niet kon voorschrijven, aangezien
deze producten op de dopinglijst staan. Gelukkig zat ik volop in mijn taperingsperiode
en was het aantal trainingen beperkt. Toch bleef ik me tot een week voor de
wedstrijd slap en futloos voelen en begonnen de twijfels te knagen. Was het het
warme weer, de stress, de zware trainingen of een combinatie van dit alles en
zou ik voldoende hersteld zijn tegen de dag van de wedstrijd? Even mijn oor te
luisteren gelegd bij mijn coach, mijn osteopaat
en bij Vanessa, Luk en Koen, drie ervaren triatleten, en zij stelden me
allemaal gerust. De zware trainingsarbeid zou zijn vruchten afwerpen en ik zou
er staan in Maastricht.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 14.6667px; font-weight: 700;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="font-size: 11pt;"><span lang="NL">Maastricht</span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGLDgjFQi7bqwE2BjwldO3Zro3sJ-U4GcE8tJdo4W2Mt3bGAdIvyJRxgqi_yCKFXwWYI9BqrFLfGHqa8Wa95OdpOgu69CqTsB_AvqFB4fExPrxF1pa0DX6AKAX362fQjWXN7XaGsO7IcE/s1600/IMG-20180807-WA0002.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="950" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGLDgjFQi7bqwE2BjwldO3Zro3sJ-U4GcE8tJdo4W2Mt3bGAdIvyJRxgqi_yCKFXwWYI9BqrFLfGHqa8Wa95OdpOgu69CqTsB_AvqFB4fExPrxF1pa0DX6AKAX362fQjWXN7XaGsO7IcE/s200/IMG-20180807-WA0002.jpg" width="158" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Vrijdag 3 augustus reed ik alvast een eerste
keer richting Maastricht om me te registreren en de pre-race briefing bij te
wonen. De pastaparty was daarnaast een leuke bijkomstigheid. Het
oorspronkelijke idee was om pas zaterdag met heel het gezin naar Nederland af
te zakken, maar voor de ‘mentale rust’ leek het me beter om een dag eerder te
gaan. Zo kon ik thuis rustig mijn fiets- en looptassen maken. Bovendien had ik
schrik dat het zaterdag heel druk zou zijn aan de registratie, waardoor ik me
misschien zou moeten haasten voor de bike check-in en ik zaken over het hoofd
zou zien. Nu had ik voor alles veel meer tijd. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Zaterdagochtend met vrouw en
kinderen de auto in, inchecken in ons hotel, de tassen nog eens dubbel en
driedubbel (of was het vierdubbel?) checken en dan naar de bike check-in, waar
het nog bijzonder rustig was. Na een halfuurtje was ik uit de wisselzone en
verkenden we de nabije omgeving en de plaats van de zwemstart, zodat Ilse zich
alvast een beetje kon oriënteren. Eens in het hotel nog rustig iets gegeten en
tegen 10 uur lag ik in mijn bedje met een boek om te ontspannen. Ik wist op
voorhand dat het niet evident zou zijn om te slapen en mijn vermoedens klopten.
Wat ik ook probeerde, ik kreeg de wedstrijd niet uit mijn hoofd en viel pas in
slaap tegen 2 uur. Twee uur later ging de wekker af en met slaperige oogjes
speelde ik 120 gr pasta, vier sneetjes wit brood met perensiroop, een half
rijsttaartje en een potje magere yoghurt
naar binnen. Luc en Luk, bedankt voor het ontbijtadvies. Ik heb al vaak gelezen
in verslagen van clubgenoten dat ze de ochtend van de wedstrijd geen hap door
hun keel krijgen, maar hier had ik duidelijk geen last van. Integendeel, ik had,
ten onrechte, schrik dat ik misschien iets te veel gegeten had.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Dan de auto in
en samen met Ilse naar de wisselzone. Onderweg<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>en gehuld in de ochtendschemer kwamen we logischerwijs heel wat andere
atleten tegen, meestal vergezeld door hun ‘eega’ die vaak (eerlijk is eerlijk)
de rugzak of de pomp droeg. De avond tevoren had ik beslist om toch maar een
kwartiertje vroeger naar de wisselzone te vertrekken en dat bleek een
verstandige beslissing. De zakken nog eens checken en aanvullen met
drinkbussen, banden oppompen, helm en startnummer klaarleggen, fietszakje
vullen, materiaalbus en pompje aan fiets bevestigen, … Er kroop verdorie veel
meer tijd in dan gedacht en dan zag ik ook die rij aan de dixies alsmaar langer
worden. Ondertussen was er dan ook een lepe Duitser met mijn pomp gaan lopen en
kon ik die gaan zoeken om mijn eigen banden op te pompen. Om 6 uur stipt kwam bovendien
het min of meer verwachte nieuws dat door het warme weer van de afgelopen weken
(maanden?) de watertemperatuur van de Maas was opgelopen tot 26° en dat het dus
een non-wetsuitwedstrijd was. De angst en vertwijfeling sloeg toe in de
wisselzone en ik hoorde hier en daar zelfs een vloek. Ondanks het feit dat ik
mij er mentaal al een beetje op voorbereid had, steeg ook mijn hartslag plots
met een paar tellen. Aangezien ik een minder goede zwemmer ben, haal ik
bijzonder veel voordeel uit een wetsuit. Ik weeg niet zo veel en heb dan een
beter drijfvermogen, waardoor ik minder energie verbruik en toch sneller
vooruitga. Het zwemmen zou dus al pittig worden en ik had vooral schrik voor
krampen, aangezien ik dit in het verleden al had voorgehad tijdens twee
non-wetsuitwedstrijden in Viersel en Lommel. Maar goed, het had weinig zin om
me hier lang druk over te maken, eerst nog op tijd in één van die dixies zien
te geraken. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOCC8z4kzyboWNLpb7pKfcNL9x5eYMvUP8bOYkOE-iVm_snpmVARG_6rgb-8t0N7R9LwhBBy-qufCyITbgai9Z7ktb95RuHmaghG18mkxd6CI1ya9_FAy3ScQpsTAsUTjyYpxQqjmWzVk/s1600/147_3rd-2420979-DIGITAL_HIGHRES-2235_020127-19160666.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1064" data-original-width="1600" height="132" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOCC8z4kzyboWNLpb7pKfcNL9x5eYMvUP8bOYkOE-iVm_snpmVARG_6rgb-8t0N7R9LwhBBy-qufCyITbgai9Z7ktb95RuHmaghG18mkxd6CI1ya9_FAy3ScQpsTAsUTjyYpxQqjmWzVk/s200/147_3rd-2420979-DIGITAL_HIGHRES-2235_020127-19160666.JPG" width="200" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Dat lukte en bij het buitenkomen van de wisselzone stonden niet
alleen Ilse, maar ook Vanessa en Sanne mij op te wachten. Ja, je leest het
goed. Aangezien mijn coach van een welverdiende vakantie in Frankrijk genoot,
had Vanessa voorgesteld om tegen de zwemstart naar Maastricht te komen, zodat
ze mij (mentaal) kon helpen en de laatste tips and tricks kon meegeven. De
start van een triatlonwedstrijd is sowieso vrij chaotisch, maar een Ironman is
toch nog iets anders heb ik gemerkt. Zo duurde het even voor ik bij de
zwemstart de plaats had gevonden waar ze de ‘special needs’ tassen uitdeelden
en dat leidde tot een tweede stressmomentje die ochtend. Ik had die zak immers
absoluut nodig, want mijn drinkbussen met eigen sportdrank moesten hierin,
zodat ik deze halverwege de wedstrijd kon wisselen. De sportdrank van de
organisatie had ik immers getest tijdens mijn trainingen en die was mij niet zo
goed bekomen. Dankzij de hulp van Vanes de zak gevonden en gevuld. Oef! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Het
zwemmen was met een ‘rolling start’, waarbij elke 5 seconden ongeveer 8 atleten
mochten vertrekken. Op aanraden van Luc en Vanessa startte ik in het vak met
als richttijd 1u10. Dat was een ambitieuze tijd, maar als ik in het vak van
1u20 zou startten bestond het risico dat ik veel atleten moest inhalen en bij
gevolg veel energie zou verbruiken. Een tactische keuze dus. Om 7u25 was het
zover. De laatste peptalk van Vanes,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>zwaaien naar vrouw, kinderen en supporters op de kade en dan (met een
bang hartje) en samen met 1200 andere atleten het water in voor wat het begin
zou worden van een lang, maar onvergetelijk avontuur. Aangezien het een
‘rolling start’ was, zat ik meteen goed in mijn ritme. Ik lette voortdurend op
mijn techniek en probeerde zo rustig en relaxed mogelijk te zwemmen, zodat ik
geen krampen kreeg. We moesten eerst ongeveer 1,5km zwemmen, dan een boei
ronden en vervolgens 2,4km terugzwemmen. De heenweg was stroomopwaarts en de
terugweg stroomafwaarts, maar ik merkte het verschil eerlijk gezegd niet. Het
was in beide richtingen zwaar en ik merkte dat ik in het tweede deel door
verschillende zwemmers werd voorbij gezwommen. Een toptijd zat er niet in, dat
was duidelijk. Het goede nieuws was wel dat de krampen uitbleven en na 1u24min
kwam ik als 569<sup>ste</sup> uit het water. Gelukkig stonden er vrijwilligers
om ons op het trapje te helpen, anders had ik nu nog in de Maas gelegen, denk
ik. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw71QJUekfZfexCnDc_-7X-69nsa8erMeR5s3c8lmuhOjNaY7lQ_TkJzbfC7uzX_qWeEXCisma_oAqLK7TXAGVomvcsrnDPNergwWSWy1kj2JpxtC2rQA9GWqXTOstx_EFRys87ok3Zmc/s1600/157_3rd-2420979-DIGITAL_HIGHRES-2235_040851-19160676.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw71QJUekfZfexCnDc_-7X-69nsa8erMeR5s3c8lmuhOjNaY7lQ_TkJzbfC7uzX_qWeEXCisma_oAqLK7TXAGVomvcsrnDPNergwWSWy1kj2JpxtC2rQA9GWqXTOstx_EFRys87ok3Zmc/s200/157_3rd-2420979-DIGITAL_HIGHRES-2235_040851-19160676.JPG" width="133" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Rustig naar de wisselzone gelopen en ruim de tijd genomen om mij klaar te
maken voor het fietsen. Zo was ik vergeten om mijn Powerbars in twee te knippen
en heb ik dit ook nog even gedaan met het schaartje dat in mijn fietszak zat.
Soms hangt het van details af, niet? Na 500 meter fietsen hoor ik Vanes roepen
dat ik mijn vizier nog juist op mijn helm moest zetten. Ik probeerde dit eerst
al rijdend te doen, maar dat was geen succes. Daarom even aan de kant, rustig
het vizier bevestigen en terug weg. De eerste 5K rilde en klappertandde ik van
de kou, maar toen kwam het zonnetje er even door en warmde ik snel op. Meteen
de juiste hartslagzone gezocht en dan begonnen aan mijn twee fietsrondes over
de iconische Bemelerberg en de steile Hallembaye, goed voor in totaal 178K en
1200 hoogtemeters. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Ik had samen met Luc een voedings- en drankplan opgesteld
(en getest tijdens training) en had dit voor alle veiligheid op de buis van
mijn fiets gekleefd. Ik ben een leerkracht Nederlands en gruwel van cijfertjes,
dus onderweg zelf zitten rekenen, is niets voor mij. Om de 10min moest ik ofwel
iets eten (gel, reep), ofwel iets drinken (sportdrank, water), op voorwaarde
dat mijn maag niet protesteerde natuurlijk. Uiteindelijk heb ik het volledige
plan perfect kunnen volgen. Daarnaast hadden Luc en ikzelf het parcours vooraf
verkend en hij had me aangeraden om de klimmetjes rustig aan te pakken, anders
bestond het risico dat ik me volledig ‘dood’ zou rijden. Tijdens de afdalingen
moest ik proberen de hartslag te laten dalen om zodoende te herstellen. De
eerste ronde werd ik langs alle kanten voorbijgereden, maar ik bleef gedisciplineerd
in mijn juiste hartslagzones rijden en dat bleek de beste tactiek te zijn. De
tweede ronde zat ik nog fris en kon ik een klein beetje versnellen op de vlakke
stukken. Naar het einde toe kwam ik atleten (of waren het stervende zwanen?)
tegen die mij de eerste ronde waren voorbij geknald. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDZ3M-7rODVYkJ3JdGUWQqh_c2hkHDG0NpciJY2POcupcaYWwEH4kJkUUbiIcmqhu0XN_qsiJOUZdNBlKWnHr0GgZEBHivn9tUfqprfpWjmzyO0OTOQtGrjDfTL8S3_waEncBhOaSNv-g/s1600/170_3rd-2420979-DIGITAL_HIGHRES-2235_059524-19160689.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1065" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDZ3M-7rODVYkJ3JdGUWQqh_c2hkHDG0NpciJY2POcupcaYWwEH4kJkUUbiIcmqhu0XN_qsiJOUZdNBlKWnHr0GgZEBHivn9tUfqprfpWjmzyO0OTOQtGrjDfTL8S3_waEncBhOaSNv-g/s200/170_3rd-2420979-DIGITAL_HIGHRES-2235_059524-19160689.JPG" width="133" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Na 5u45min reed ik als 413<sup>de</sup>
met een goed gevoel de wisselzone binnen. De tweede wissel ging vlot en ik was
klaar voor de afsluitende marathon. Na het verlaten van de wisselzone liep
Vanes een honderdtal meter mee om nog het laatste advies mee te geven.
Ondertussen was de zon immers al een paar uur aan het schijnen en was de
temperatuur opgelopen tot 29°. Goed eten en drinken en geregeld afkoelen met water
was de boodschap. De eerste kilometer liep ik 12km/h, maar ik merkte dat ik dan
qua hartslag iets te hoog zat en wilde met het warme niet het risico lopen om
de man met de hamer tegen te komen. Ik besliste dus om de hartslag te laten
zakken tot in de langeduurzone en hoopte dat tempo zo lang mogelijk aan te houden.
Ondertussen genoot ik van de ongelofelijk sfeer in en rond de binnenstad en
waande ik me geregeld op één of ander Hollands schlagerfestival. Naarmate de
rondes vorderden, vloeide de alcohol rijkelijker (bij de supporters
welteverstaan) en ging de sfeer in crescendo. Bij elke bevoorrading stopte ik
even om een gelletje in te nemen, goed te drinken en mezelf te verfrissen met
de aangereikte sponzen. Opnieuw kon ik het vooropgestelde voedingsplan perfect
uitvoeren en bleef ik goed gehydrateerd. De 10 plaspauzes moest ik er dan wel
bijnemen. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXcQ8cuCY7W26fV72qgoB4JOK6E_5YDvgaa4RGrU8JTO-GhMIbaDU7_h5wTIpgNHld71LuHSkaILyo09KMKlFAU-SaL4drts7JDR990XErMJGnPOjdhbTuUoKW44LcjCsfj-qULS0yu20/s1600/189_3rd-2420979-DIGITAL_HIGHRES-2235_075607-19160708.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1265" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXcQ8cuCY7W26fV72qgoB4JOK6E_5YDvgaa4RGrU8JTO-GhMIbaDU7_h5wTIpgNHld71LuHSkaILyo09KMKlFAU-SaL4drts7JDR990XErMJGnPOjdhbTuUoKW44LcjCsfj-qULS0yu20/s200/189_3rd-2420979-DIGITAL_HIGHRES-2235_075607-19160708.JPG" width="158" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">In de vierde en laatste ronde voelde ik de benen langzaamaan
leeglopen en vanaf 36K was het echt aftellen. Op zaterdag had ik nog 5K
losgelopen en ik hield mezelf voor dat dit ongeveer de afstand was die ik nu
moest afleggen, maar terwijl dit op zaterdag nog ‘peanuts’ was, leek dit nu een
ellenlange afstand en ik heb minstens 20 keer op mijn horloge gekeken om te
zien hoe ver het nog was. Maar ik was niet de enige die afzag en kwam meer
wandelaars dan lopers tegen onder de atleten. De hitte eiste duidelijk zijn
tol. Eenmaal terug in de binnenstad maakte de pijn plaats voor euforie en
aangemoedigd door honderden supporters liep ik richting grote markt. De emoties
kregen de overhand en ik dacht aan alle opofferingen die aan dit avontuur waren
voorafgegaan, niet alleen van mezelf, maar van het hele gezin. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhctPrFb_ug-cc2KsSrM8z1WIAro2rN88Y7wA_fYWMpjUKM0Z5udxFhEZWJdYPOxDTm5w2xWEQOgBQb3WUsogHC7ksrxSgG_tLh_VWdVxinMCvGHOBbBPqSgi98QqQJFIgWvBNf_2bsa78/s1600/180_3rd-2420979-DIGITAL_HIGHRES-2235_069850-19160699.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1064" data-original-width="1600" height="132" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhctPrFb_ug-cc2KsSrM8z1WIAro2rN88Y7wA_fYWMpjUKM0Z5udxFhEZWJdYPOxDTm5w2xWEQOgBQb3WUsogHC7ksrxSgG_tLh_VWdVxinMCvGHOBbBPqSgi98QqQJFIgWvBNf_2bsa78/s200/180_3rd-2420979-DIGITAL_HIGHRES-2235_069850-19160699.JPG" width="200" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Bij het ingaan van
de laatste ronde had Vanes me nog toegeroepen om vooral te genieten van het
momentum en ik was vastberaden om dat te doen. Ik draaide op de grote markt af richting
‘finish’, stopte even bij Ilse voor een innige omhelzing en liep dan met de
vuisten gebald en een smile tot achter mijn oren over de rode mat richting
aankomst, aangemoedigd en toegeschreeuwd door mijn supporters die ondertussen
een plekje hadden gevonden op het drukke marktplein. Met een oerkreet
overschreed ik na 11u05 min. en als 311ste op 1112 deelnemers de finish en
weerklonken de mythische woorden ‘Jan de Jong, you are an Ironman’. Wat een
kippenvelmoment! Met tranen in de ogen besefte ik dat ik iets gerealiseerd had
dat ik een paar jaar geleden voor onmogelijk had geacht. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>‘Anything is possible’ dus.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL">Dankjewel<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">‘Name dropping’ in een dankwoordje is altijd
gevaarlijk, want dan bestaat het risico dat je mensen vergeet. Daarom
verontschuldig ik me nu alvast mocht ik iemand vergeten. Laat me beginnen met mijn
clubgenoten van BrTC voor de vele fiets- en zwemtrainingen die we samen hebben
gedaan in de aanloop naar deze wedstrijd. Bedankt dat ik in jullie voeten mocht
zwemmen, zeker tijdens de trainingen van 1u30 op woensdagavond en dat ik op
zondagochtend in jullie wiel mocht rijden, als het wind tegen was, zodat ik mijn
hartslag onder controle kon houden </span><span lang="NL" style="font-family: "Segoe UI Emoji",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol-ext; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: "Segoe UI Emoji";">😉</span><span lang="NL">. Een dikke merci ook voor alle BrTC-trainers en de organisatoren van
de paasstage, want dankzij de clubtrainingen heb ik een goede basisconditie
opgebouwd die op het einde zijn vruchten heeft afgeworpen. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Een speciaal
dankwoordje voor mijn persoonlijke coach, Luc De Ro, voor het opstellen van
mijn trainingsschema’s, het uitwerken van het wedstrijd- en voedingsplan, het
gezelschap tijdens de lange fietstrainingen en de bemoedigende woorden als ik
even een dipje had. Thanks, coach! Osteopaat Robin Thys (To Move You) en
sportmasseur Koen Van Den Mieroop (Sportbalans) namen rug, bekken en spieren
onder handen en zorgden ervoor dat mijn lichaam klaar was voor de strijd. De
dag voor de wedstrijd maakten de vele aanmoedigen via alle mogelijke kanalen
mij duidelijk hoeveel mensen meeleefden en ik besef nu dat ik nog niet op alle
berichtjes heb gereageerd. Daarom via deze weg een dikke merci aan iedereen
voor de vele wensen. De dag zelf werden Tim De Haes (de schoonbroer van mijn
broer) en ikzelf voortgestuwd door onze ouders, broers, zussen, neven en
nichten. Zij stonden zowel bij het fietsen als het lopen verspreid over het
parcours en telkens ik er passeerde kreeg ik een extra boost. Sienna en Minthe,
bedankt voor het leuke spandoek! BrTC’ers Kris, Hans en Kevin hadden er dan
weer een fietstochtje naar Maastricht (en een stel verbrande benen) voor over
om te komen supporteren en ook Jethro was naar de historische stad afgezakt.
Merci hé, gasten! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Dé verrassing van de dag was wel toen ik plots één van mijn
beste kameraden (en ook een triatleet), op de steilste helling van de dag (Côte
de Hallembaye) zag staan. Hij was helemaal alleen naar Limburg afgezakt en ik
zou hem die dag, zowel tijdens het fietsen als het lopen, nog vaak tegenkomen,
meestal op de meest onverwachte momenten en altijd even enthousiast. Kristof,
je bent een topper en als je ooit deelneemt aan de Ironman van Zuid-Afrika kom
ik supporteren </span><span lang="NL" style="font-family: "Segoe UI Emoji",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol-ext; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: "Segoe UI Emoji";">😉</span><span lang="NL">. In dit verslag kon je al
lezen hoe ik de ganse dag kon rekenen op Vanessa. Zij was voor mij van
goudwaarde en zorgde voor een ongelofelijke mentale rust. Zo had ik in de derde
ronde een lichte kramp in de rechterkuit en wist ik niet goed wat ik moest doen
(extra water? zout? sportdrank? stretchen? tempo laten zakken?, …). Bij het
passeren even informeren bij haar en het probleem was opgelost. Extra zout dus. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">De laatste personen die ik wil bedanken zijn voor mij de allerbelangrijkste en
dat zijn mijn vrouw en kinderen. Toen we 10 maanden geleden samen aan dit
avontuur begonnen, konden zij niet inschatten wat de impact zou zijn op ons
gezinsleven. We hadden er plots een vierde kindje bij, nl. Ironman, een kindje
dat ongelofelijk veel tijd en aandacht vroeg van iedereen en ervoor zorgde dat
er nauwelijks tijd overbleef voor leuke uitstapjes. Ook de vakanties stonden
volledig in het teken van Ironman. Bij het opmaken van de weekplanning op
zondagavond was de eerste vraag steeds: “Wanneer moet jij precies trainen?” en
werden de andere activiteiten hierop afgestemd. Ilse nam bovendien alle
huishoudelijke taken op zich en was ‘de taxi van dienst’ voor de kinderen. En
dan zwijg ik nog over de vele momenten waarop ze in de rol kroop van ‘mental
coach’ als ik in een dipje zat. Ik mag op sportief vlak dan wel een ‘Ironman’
zijn, Ilse is op zoveel andere vlakken een ‘Ironwoman’. Liefste Eline, Laure,
Lise en Ilse, zonder jullie steun was het mij nooit gelukt deze droom te
realiseren. Bedankt en ik zie jullie ontzettend graag!<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTItkIkdllTDUqVPUWPMexXRsHP29er-5zBvjoD5LO7bCqmZggKjaLafGlVvqCORKEvE3P6fivwoAp182a-tABlpqHxCtdMMAZgetkBEXRLzoL8YonOnmqddOwPqYLrD-AQPekSBO_-Pc/s1600/38524227_243320979629915_8399384536802131968_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="960" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTItkIkdllTDUqVPUWPMexXRsHP29er-5zBvjoD5LO7bCqmZggKjaLafGlVvqCORKEvE3P6fivwoAp182a-tABlpqHxCtdMMAZgetkBEXRLzoL8YonOnmqddOwPqYLrD-AQPekSBO_-Pc/s400/38524227_243320979629915_8399384536802131968_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dz9m9SUatg_oDwBtrqErX-UKYi9RBelyDtAMDPbbQoB5icBOhFEDOBU0QT47Ztq3c1j6YBeCOuVhKAEOgTAxw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dz3AB389fGrIrTsR48uXt5HmlUi48BdO16ezURKnl7B8uUQXztxd0U0ssb3iSddXfbWgdwBcBpxCuZhFTxCNA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL"><br /></span></div>
<!--EndFragment--><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-21766073148575324602018-07-14T09:34:00.000+02:002018-07-14T09:35:43.904+02:00Gastverslag: Hans' IM 70.3 JönköpingNaar jaarlijkse traditie maken we weer met veel plezier wat ruimte voor een smakelijk verslagje van Hans zijn triatlonescapades. Ondertussen blijven we massaal fondsen inzamelen voor zijn eigen blog ;-) We vermoeden dat deze tegen Klagenfurt 2020 wel een feit zal zijn!<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<i>40 seconden. 0,2% van onze totale racetijd. Dat was het verschil tussen mijn ‘klein’ broertje en mezelf in de halve Ironman van Jönköping van zondag. Ik neem u graag mee in mijn kant van het verhaal, naar de juiste kant van de 40 seconden. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Na mijn desastreuze wedstrijd vorig jaar in Zell-am-See waar ik 21km met maagkrampen afgelegd heb, besloot ik met coach Vanessa om dit jaar 2 hoofddoelen op de kalender te zetten, zodat niet alle eieren in hetzelfde mandje moesten gelegd worden. Zodoende stond op 8 juli de halve Ironman van Jönköping, Zweden op het programma. Na een goede voorbereiding zonder kwaaltjes en met volledig omgegooide én uitgeteste voedingsstrategie was het zondagmorgen eindelijk race-time. Hoewel ik Kristian nog nooit zo gestresseerd had gezien, stond ik zelf super relaxed aan de start, met als doel om vooral van de wedstrijd te genieten en met een goed gevoel de 3 onderdelen af te werken. Op advies van Vanessa ging ik redelijk ambitieus rond de 31 minuten staan, er vooral van uitgaande dat de anderen zich ook wel gingen overschatten… Dat bleek geen slecht idee, want na 50m zwemmen had ik al 4 van mijn voorgangers bijgehaald… Hoewel de eerste 850 meter stroming mee waren, was het met momenten toch afzien, vooral door een aantal kleinere conflictjes met andere zwemmers. Na de 2de boei kwam ik wat meer geïsoleerd te zitten en kon ik mooi naast de boeien de kortste weg terug naar de kant kiezen. Al was het nu natuurlijk wel stroming tegen, wat het er ook niet makkelijker op maakte. Enfin, na 33’40 klom ik terug op de kant met een goed gevoel en kon de run (500m!!) naar de wisselzone beginnen. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Een vlotte wissel later zat ik op de fiets voor 90 golvende kilometers. Van de verkenning wisten we dat het zwaartepunt in de eerste 45km lag met na 8km een stevige klim. Daar zou ik sowieso tijd verliezen op Kristian. Ik was dus stiekem toch een klein beetje tevreden dat de (steile) klim die we tijdens de verkenning gedaan hadden toch niet op het parcours lag, maar dat we in de plek daarvan een veel lichter lopende klim voor de wielen kregen. Na de klim bleef het leuk op en neer gaan en ik merkte in de klimmetjes dat de benen zeker OK waren. Er kwamen mij wel meer fietsers voorbij dan dat ik er inhaalde, maar als ik dat wil vermijden, dan moet ik in het vervolg een minuut of 10 minder snel zwemmen en dat is dan ook maar wat taffelen. Na 45km kwam ik door op een schema om 2u50 te halen. Wetende dat ik gemikt had op 2u45 en dat het makkelijkere deel van het parcours nog moest komen, zat dat dus wel goed. Na een vlak stuk van een km of 15 waar ik het wat moeilijker had begon het weer wat meer te golven (maar dan met meer afdalingen dan klimmetjes) en kwam ik er terug door om uiteindelijk op 2u43 af te klokken. Fietsmissie geslaagd!</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Na een achteraf gezien bliksemsnelle 2de wissel (inclusief sanitaire stop) kon ik beginnen aan de afsluitende halve marathon. Ik kon direct een mooi tempo vinden zonder te hoog te gaan in hartslag, maar al na 1,5km kwamen die vermaledijde krampen weer opzetten. Deze keer iets lager en gelukkig minder verlammend dan in Zell-am-See. Ik probeerde het hoogst mogelijke tempo te lopen en kwam er na 1,5 ronde steeds meer door. Cola zou de definitieve oplossing betekenen dacht ik. Dat sloeg echter tegen. De cola had geen prik meer, waardoor de krampen net erger werden… Ook het tempo wilde niet meer mee… Met nog 5km te gaan liet Vanessa me weten dat Kristian 400m voor me liep en er toch wel doorzat. Ik kon nog een klein tandje bijsteken, maar had zelf ook niet veel overschot meer. Een duo-finish flitste even door m'n hoofd, maar toen ik hem aan het heen-en-terug punt niet tegenkwam, wist ik dat dat net teveel gevraagd was. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Toch behoorlijk uitgeput kwam ik aan de finish in een tijd van 5u24. 3 minuten sneller dan 2 jaar geleden in Vichy. Tevreden over het zwemmen, zeer tevreden over het fietsen. En het lopen, tja… Dat is ons Vander Mastjes toch niet met de paplepel ingegoten (for the record: ook bij Wouter is dit héél lang een heikel punt geweest 😊). Kristian stond mij ondertussen al op te wachten aan de finish met een medaille rond zijn nek. Door het tijdsverschil van de rolling start wisten we echter niet wie nu uiteindelijk de ‘brother-battle’ had gewonnen, al zijn we daar alletwee tijdens de wedstrijd zelf niet echt mee bezig geweest. Dat is aan de verhalen te horen voor de app-volgers spannender geweest dan voor ons. ’t Was uiteindelijk mijn vrouw Els die aan de telefoon liet weten dat ik hem met 40 seconden geklopt had. Was het een niet-rolling start wedstrijd geweest, dan hadden we samen over de finish gekomen. Want hem 1km voor de meet voorbij lopen en ter plaatse laten… Nee, dat krijg ik dan, alle trash-talk ten spijt, ook weer niet over mijn hart.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Na bijna een week lijkt het lichaam weer zo goed als volledig hersteld, dus nu is het ‘all eyes on Almere’. Het oorspronkelijke ‘Sub 5u’-plan heb ik ondertussen in de ijskast opgeborgen. Daarvoor is m’n lopen nog veel te weinig op niveau. Eerst maar weer eens zoeken wat we nog kunnen doen om die krampen onder controle te krijgen, zodat ik tenminste kan lopen voor wat ik waard ben. En dan zien we wel waar we ergens uitkomen.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Zoals het hoort zijn ook in dit verslag een aantal dankjewels op z’n plaats. In de eerste plaats aan mijn vrouw en kindjes. Hoewel ze er op de dag zelf niet konden bijzijn, is hun support doorheen het jaar eindeloos veel belangrijker dan op de dag zelf… Coach Vanes voor haar uitdagende en prestatiebevorderende schema’s, de goeie raad en de support de dagen voor en de dag van de wedstrijd. Mama en Lise voor de Heja-Heja’s langs het parcours en last, maar zeker niet least, ‘Onze Kleine’ voor de fijne dagen voor de wedstrijd, voor de tactiekbesprekingen, voor de trash-talk voor de wedstrijd (die krijgt ie nu ongeveer elke 40 seconden dubbel en dik terug 😊) en voor het geweldige gevoel van zo’n wedstrijd samen te kunnen doen! </i><br />
<i><br /></i>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFovUgZcch5LrfjZVKO6phOU3XwE5M80Z6fyig4dFaJpys0wftCFBQC6cTjpRI-wDlKBwmc6cjumRyLSWHmisLwiwHj1umnIPiFyIVa9oEfTr_ofrrFHzs0IhASmMJ9r2ZJ6-vpJANpCY/s1600/36861930_1139584939513650_7266618321577967616_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFovUgZcch5LrfjZVKO6phOU3XwE5M80Z6fyig4dFaJpys0wftCFBQC6cTjpRI-wDlKBwmc6cjumRyLSWHmisLwiwHj1umnIPiFyIVa9oEfTr_ofrrFHzs0IhASmMJ9r2ZJ6-vpJANpCY/s400/36861930_1139584939513650_7266618321577967616_o.jpg" width="300" /></a></div>
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-10266038357757156072018-05-31T19:44:00.000+02:002018-06-01T08:53:18.413+02:005e IRONMAN Lanzarote, met dank aan de kippensoep ...<div style="text-align: justify;">
Ik was midden mei richting Lanzarote getrokken met 2 objectieven: een vijfde keer finishen waardoor ik een speciale medaille zou ontvangen, én in de buurt komen van mijn beste tijd tot hiertoe, 12u13 in 2016. Tijden vergelijken is echter altijd moeilijk, en zeker nu dit jaar het fietsparcours toch wel ingrijpend veranderd was met een zware klim in het begin. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Naast het fietsparcours was ook de locatie van de wisselzone volledig veranderd, waardoor we met onze 7 clubleden reeds een uur voor de start klaar waren met de voorbereidingen. Dankzij onze AWA punten van vorig jaar, konden Vanessa en ik vooraan de massa van 2000 deelnemers starten. Mijn eerste doel hield in om me zo rustig mogelijk te laten meedrijven tijdens de zwemproef in de zee, zonder al te veel akkefietjes in het atletengewoel. Door mijn ervaring verliep dit beter dan gehoopt. Ik kwam dan ook na de gebruikelijke 1u12 uit het water, zonder energie te verspelen, met een prima gevoel. De wissel verliep even traag als anders, zonder stommiteiten. Dat zag er allemaal goed uit voor de rest van de dag...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Op de fiets was het even wennen aan het vernieuwde parcours. Zeker niks forceren op de zware klim in het begin, en vervolgens rustig verder bollen naar het vertrouwde El Golfo. In de afdaling van Timanfaya haalde ik Vanessa in, die me vertelde dat Ivan vlak voor mij uit het water was gekomen, en Mirco nog achter ons kwam. Omdat ik door de warmte al heel wat van mijn Hiddit sportdrank had verbruikt, nam ik in Mancha Blanca een drinkbus van de organisatie aan. Dat goedje zag er niet echt smakelijk uit en proefde navenant. Of het de oorzaak was van mijn komende problemen, zullen we nooit 100% zeker weten, maar het stond wel vast dat ik kort nadien ferme maagpijn kreeg. Ik moest vaart minderen vanaf km 75 en kon geen vast voedsel meer binnen krijgen. Mirco en Vanessa kwam bij mij aan de persoonlijke bevoorrading van Mirador de Haria na 105km. Ik ben daar even gestopt om mijn persoonlijke drinkbussen op te halen en even te bekomen. Nadien kwam ik terug beter in mijn ritme, al voelde ik wel dat ik nog onvoldoende en energie had voor de rest van de race. Samen met Mirco kwam ik nog voorbij km 150. Nadien bleef ik nog in Mirco's en Vanessa's buurt maar ik bolde leeg de wisselzone binnen na 6u40 fietsen. Gezien de omstandigheden was dit nog geen dramatische fietstijd maar ik had toch een 10/15-tal minuten sneller moeten kunnen rijden.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLEV1oowgSwjqc7h7m0FY00gWVJoIVMgWw-alWrKrXJMxtNQV-8GzR2yfr_Rpn8VRWjSjLpGUTM9FZ4tRsr8Fa2wdW5iwThUfbu7Ta9oJRdWGO0wHuhSYqMFO7dRzD3KjcF7jdYDy29oA/s1600/33715415_2006618002682291_8409131011597664256_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="539" data-original-width="960" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLEV1oowgSwjqc7h7m0FY00gWVJoIVMgWw-alWrKrXJMxtNQV-8GzR2yfr_Rpn8VRWjSjLpGUTM9FZ4tRsr8Fa2wdW5iwThUfbu7Ta9oJRdWGO0wHuhSYqMFO7dRzD3KjcF7jdYDy29oA/s320/33715415_2006618002682291_8409131011597664256_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
In de wisselzone had ik gelukkig een busje ORS gezet dat me er weer tijdelijk bovenop hielp. De eerste 6-7km liepen dan ook nog redelijk vlot. Daarna voelde ik mijn energie echter volledig uit mijn lichaam verdwijnen. Gelletjes opnemen ging niet, en de rest van de eerste ronde van 21km heb ik gefrustreerd moeten stappen. Na de eerste ronde kreeg ik een vers flesje cola van Kathleen en een bekertje warme kippensoep van een vaste bevoorradingspost aan één van de hotels. Het gaf me extra energie en de 2e ronde (van 10km) ging plots heel vlot aan 11-12km/u. Ik had al veel tijd verloren maar de benen waren nog in perfecte toestand. Vanaf km 32 ging het licht echter opnieuw uit. Opnieuw kippensoep en enkele bananen verhoogden steeds mijn energieniveau maar ik durfde niet harder te lopen, om een klop van de hamer te vermijden. De laatste 2-3km wist ik dat er nog genoeg in de tank zat, en heb ik dan het looptempo opnieuw verhoogd. Met frisse benen maar compleet leeg qua voedsel finishte ik na 13u44, meer dan anderhalf uur achter de clubcollega's. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCXrBog-eAFuQp324HpOoBdDLe1Pq_TLPQza97V3Yn9krIVNblNHAGAnsMFhXdjusnAEJBtRsG_f9mEuVJmG-BQ82NFkYx9NGxvFiW-VHG_W4XdyaMLcmFpF2WiFOsg4pMuFYA5qc3RvY/s1600/33691847_1131746513635101_2696410400055885824_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCXrBog-eAFuQp324HpOoBdDLe1Pq_TLPQza97V3Yn9krIVNblNHAGAnsMFhXdjusnAEJBtRsG_f9mEuVJmG-BQ82NFkYx9NGxvFiW-VHG_W4XdyaMLcmFpF2WiFOsg4pMuFYA5qc3RvY/s320/33691847_1131746513635101_2696410400055885824_n.jpg" width="240" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Het gevoel na de wedstrijd (en de dagen nadien) valt moeilijk te beschrijven. Ik was allereerst gekomen voor nummer 5 en die zuur verdiende speciale medaille. Dat gaf me dus een grote vorm van voldoening na een parcours van meer dan 5 jaar. Maar de wedstrijd zelf was uiteindelijk een complete teleurstelling geworden, zeker als ik mijn benen achteraf nog voelde. Ik had alles in me om dit jaar de 12u aan te vallen. Mijn ervaring en helder hoofd hebben me recht gehouden terwijl mijn benen harder wilden gaan maar mijn maag compleet blokkeerde. Meer kan ik er echt niet over zeggen ...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Het was wel superfijn om met zoveel BrTC atleten en supporters naar Lanzarote te gaan dit jaar. We hebben er samen een supervakantie van gemaakt waar iedereen nog jaren aan gaat terug denken. En iedereen zal ook nog minstens even lang over die fantastische Ironman spreken, alleen bij mij zal er toch steeds een wrang gevoel bij blijven. Gelukkig heb ik niet opgegeven en het grotere doel blijven bewaken.<br />
<br />
Nog één leuke anekdote: omstreeks het 160km punt in Masdache, staat een verkeerslicht dat op rood springt, wanneer een auto er te snel rijdt. Tijdens de wedstrijd is het fietsparcours echter verkeersvrij. Een Engelse atleet en ikzelf kwamen er blijkbaar vrij snel aangefietst en het verkeerslicht sprong op rood. De brave man voor mij panikeerde volledig, remde en besloot rustig te wachten tot het groen werd ;-)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEr7RHMIgSbGpoZBpHVGQ-p_vMLWoUeuUGmer1HEVlLFn4HQJF7_7rilewlN0vIia-PZ672rVQXfDOPOL67lFsPdPaWYPe8Xuy9a_bSp4jqna7x9ZdiI94NS85mXtfJkX1J1FuOihxav0/s1600/33708928_1224705234339036_6439179183942795264_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="960" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEr7RHMIgSbGpoZBpHVGQ-p_vMLWoUeuUGmer1HEVlLFn4HQJF7_7rilewlN0vIia-PZ672rVQXfDOPOL67lFsPdPaWYPe8Xuy9a_bSp4jqna7x9ZdiI94NS85mXtfJkX1J1FuOihxav0/s320/33708928_1224705234339036_6439179183942795264_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHBQ7I1k8O_oQGiuVkLPi1ltQvLCWk2fOaWy2M8NRZt0PKFCn8GB13wIiijd8s5r_ZPyMMj4-UglMwjgf1UxCEmzFf1nZMvFBQ6i58RSBEEkC2p5mDiFBYLejAPePfOkMB9gUgNy4uAPQ/s1600/33622882_1224142214395338_1145349597523083264_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHBQ7I1k8O_oQGiuVkLPi1ltQvLCWk2fOaWy2M8NRZt0PKFCn8GB13wIiijd8s5r_ZPyMMj4-UglMwjgf1UxCEmzFf1nZMvFBQ6i58RSBEEkC2p5mDiFBYLejAPePfOkMB9gUgNy4uAPQ/s400/33622882_1224142214395338_1145349597523083264_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-76886186771793373552018-04-24T08:00:00.000+02:002018-04-24T14:09:09.709+02:00Marathon Antwerpen - Alles onder controle<div style="text-align: justify;">
Het is weer even geleden dat ik nog een post heb geplaatst. Niet dat ik niks gedaan heb, maar ik vond niet meer de tijd en inspiratie om een gepast stukje proza digitaal neer te pennen. De wintermaanden zijn snel voorbij gegaan dit jaar door allerlei persoonlijke en sportieve bezigheden. Ik deed in oktober met Hans de Amphiman nog mee en ben nadien de ganse winterperiode vrij structureel bezig gebleven. Enkel eind februari kreeg de griep me te pakken, gevolgd door een oorontsteking, waardoor ik toch 3 weken amper actief ben geweest. Momenteel heb ik nog altijd wat problemen door vocht in mijn rechteroor maar de hinder is beperkt. Eind maart reed ik met schoonbroer Thierry nog 140km van de Ronde van Vlaanderen, waar ik voelde dat de fietsbenen en basisconditie alvast heel goed zitten.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Qua lopen heb ik elk jaar nood aan een soort van bevestiging een maand voor de Ironman van Lanzarote, die dit jaar voor de 5e maal op het programma staat. De gebruikelijke Wings for Life Run is veranderd van concept en ik besloot dan maar de marathon van Antwerpen mee te doen als duurtraining. In feite kwam dit perfect uit want collega Kris had zich de voorbije winter voorbereid om er zijn eerste marathon te lopen, met een richttijd van 4 uur.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Zo gezegd zo gedaan. Om 9u klonk afgelopen zondag het startschot op Linkeroever en ik kon beginnen aan mijn (nog maar) 3 individuele marathon. Collega Sven was de vrijwilliger van dienst om op de fiets het parcours te volgen en regelmatig wat extra bevoorrading aan te bieden. We waren net voor de pacers van 3u59 vertrokken en ik bepaalde een degelijk tempo in warme maar bewolkte omstandigheden. Over de eerste 21km valt eigenlijk weinig te vertellen. Met een babbeltje, lach en een zwans vloog de tijd voorbij en we passeerden halfweg na 1u58, perfect op schema. Ik voelde me persoonlijk ook nog super, niet echt vermoeid en de benen in prima conditie. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Richting 30km kwam de zon erdoor en begon het akelig warm en benauwd te worden. We hielden toen ons hart al vast voor de deelnemers aan de 10 Miles later op de middag. We bleven netjes de pacers voor, en hadden burgemeester de Wever al lang achtergelaten, toen Kris aangaf toch wat te moeten minderen door een aanhoudende hoge hartslag. We spraken af het tempo aan te houden tot km 30 zodat ik nadien kon doorlopen om onder de 4 uur te finishen. Kris besefte dat hij door zijn beste krachten zat en zou gaan flirten met de 4u grens tot aan de finish.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Exact aan het 30km punt, ben ik dan nog een beetje versneld naar een comfortabel tempo, waarmee ik voldoende reserve nam voor de 4 uur grens. In het Rivierenhof kruiste ik Kris nog die heel goed stand hield. Ik nam een cola'ke aan van supporter Hans en ging vlot verder richting Singel. Ik begon mijn beentjes wel te voelen maar was zonder problemen voorbij de kritische zone 32-35km geraakt.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
De hitte sloeg echter toe op alle deelnemers bij het uitkomen van het Rivierenhof, aan de Stenen Burg richting Park Spoor Oost. Ik vroeg aan Sven om toch nog een extra drinkbus voor me te vullen inclusief zouttabletten. Tussen km 36 en 39 heb ik mijn tempo even laten zakken wegens een opspelende maag maar de verse drinkbus bracht snel soelaas en in Park Spoor Noord kwam de finish stilaan in zicht.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
In tegenstelling tot een groot deel van het parcours, was de passage aan het Eilandje wel van enige toeristische waarde. mijn tempo was terug OK, en ik haalde nog enkele andere atleten in. Ik finishte uiteindelijk in 3u58, en was dus maar 2' trager in de 2e helft van de marathon ten opzichte van de eerste helft. Collega Kris finishte kapot maar voldaan nog geen 4 minuten na mij. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
De recuperatie nadien verliep prima wat een opsteker is voor Lanzarote binnen een maand. Ik had dit jaar voor mij al een recordaantal loopjes boven de 20km gedaan, maar ben na mijn ziekte eigenlijk niet meer boven de 20km geweest. Het was dus wel even afwachten hoe het lichaam zou reageren na 30-35km. Alles onder controle dus! Eindelijk ook eens dat spook van de individuele marathon verdreven. Om de één of andere reden woog een marathon individueel veel meer door op mijn mentale kracht dan wanneer ik de marathon nog moet lopen in een Ironman triatlon.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Deze week proberen wat zwemachterstand in te halen en dan nog enkele weken het lopen onderhouden (misschien de intensiteit nog een beetje opvoeren met kortere afstanden) en een paar lange fietstochten plannen.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdFmJIkACxOE0tqVBE_7k9PqWEj0lmcPMhvkrvVFB1k3LTumsyXQQFbGVntkGIIR9qtOArG8IamxQT7Li-GlQRGkcAVW_Yqf6UoLoLt-z05X6qMju70l56SaxqDMymX7ug65leXyDFn-g/s1600/safe_image.php.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="281" data-original-width="540" height="207" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdFmJIkACxOE0tqVBE_7k9PqWEj0lmcPMhvkrvVFB1k3LTumsyXQQFbGVntkGIIR9qtOArG8IamxQT7Li-GlQRGkcAVW_Yqf6UoLoLt-z05X6qMju70l56SaxqDMymX7ug65leXyDFn-g/s400/safe_image.php.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-30697462319379785472017-08-31T07:25:00.000+02:002017-08-31T09:33:52.295+02:00Gastschrijver: Zell am See 2017: soms loopt het niet zoals je wil<div style="text-align: justify;">
<i>Aangezien Hans Vander Mast geen eigen blog onderhoudt, kaapt hij af en toe dit medium voor een gesmaakt verslag van zijn grote wedstrijden. We lezen mee:</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Of anders gezegd: soms loop jé niet zoals je wil… Na bijna 2 weken actieve vakantie met het gezin, doorspekt met de nodige verkenningen van fiets- en loopparcours, stond ik afgelopen zondag aan de start van de Ironman 70.3 van Zell Am See-Kaprun. <br />
Aangezien ik in 4 opeenvolgende halve triatlons mijn tijden scherper had kunnen stellen (6u02 in Almere, 5u37 in Terheijden, 5u48 in Eupen (maar op een veel zwaarder parcours) en 5u27 in Vichy) was ook dit jaar het doel om de tijd van Vichy te verbeteren, of alleszins te benaderen gezien het zwaardere fietsparcours. <br />
<br />
De voorbereidingen liepen dit jaar eigenlijk perfect. Doordat de verbouwingen achter ons lagen kon ik voldoende tijd vrijmaken om meer zwem-, fiets- en loopkilometers af te malen dan in de jaren daarvoor. Ik had zondagmorgen dan ook het gevoel er helemaal klaar voor te zijn en had een duidelijke raceplanning met realistische maar ambitieuze tussentijden in m’n hoofd. <br />
<br />
Na een heerlijk zwemonderdeel in het kristalheldere meer klauterde ik na 32’33 terug op de kant. 30 seconden onder mijn beoogde zwemtijd en eindelijk een zwemtijd waar ik écht tevreden mee was. Vol goede moed en met een extra dosis energie sprong ik op mijn Fuji om de 90km aan te vatten. De eerste 20km gingen in dalende lijn maar het plan was duidelijk: hier geen energie verspillen, de moeilijke kilometers komen er nog aan… Na 22km kregen we namelijk de klim naar Dienten en Filzensattel voor de wielen 3km stevig trappen, dan 8km licht stijgend om te eindigen met 2km aan 14-15%. Het plan om daar rond de overslag te blijven werd al na 200m opgeborgen: het was stoempen om niet om te vallen. Boven even een klein beetje recupereren en dan in de technische afdaling vlotjes een paar atleten voorbij vliegen. Ik ben niet de beste daler, maar er zijn er dus die nog minder snel dalen…<br />
<br />
Terug op weg naar Zell voelde ik dat het toch wat minder ging dan ik had gehoopt. Op dat moment nog niets om over te panikeren, maar achteraf gezien was het toch al een eerste klein signaaltje dat er iets niet helemaal in de haak zat. De laatste 10km kwam ik er terug wat door, kon ik terug wat extra gas bijgeven en uiteindelijk kwam ik na 2u52 terug in de wisselzone. 5’ boven mijn beoogde fietstijd, maar geen nood: ik keek uit naar het looponderdeel, daar ging ik effe knallen. <br />
<br />
Mijn ‘knallen’ heeft uiteindelijk welgeteld 50m geduurd. Nog geen 10m uit de wisselzone kreeg ik geweldige krampen in mijn bovenbuik. Maag, darmen, middenrif, het leek wel of alles uit alle macht wilde protesteren tegen de 21km die nog ging komen. 6 weken daarvoor had ik tijdens de 1/4de van Kinrooi hetzelfde voor gehad en toen trokken de krampen weg na 2,5km. Ik besloot dus door te lopen tot in Zell-Centrum en daar even te kijken. Helaas bleken deze krampen niet van plan om na een paar kilometer weg te trekken. Na een zeer emotionele stop bij mijn ouders vatte ik terug de zware reis naar de finish aan. De eerste 10km van de halve marathon vocht ik tegen de krampen, maar vooral tegen de teleurstelling. Niet de teleurstelling van het niet halen van de beoogde eindtijd. Maar wel de teleurstelling van niet kunnen presteren naar je mogelijkheden. Elke keer ik iemand bekend tegenkwam (mijn ouders en zus, mijn vrouw Els, broers op het parcours, schoonzus, supergelegenheidssupporter Sara) kreeg ik het emotioneel heel zwaar. 10 keer per km dacht ik eraan om te stoppen. Maar een klein stemmetje in mijn hoofd bleef moed in fluisteren: loop nog even door, misschien trekt het nog weg… <br />
<br />
De krampen zijn nooit echt weggetrokken. Maar tegen de tijd dat ze beter werden, voelde ik dat m’n benen helemaal leeg waren. Ik kreeg last van opspelende krampen in kuiten, hamstrings en adductoren en het begon me te dagen dat dit kwam door een gebrek aan voedingsstoffen in mijn lijf. Desondanks was ik tijdens de halve marathon doelbewust blijven drinken, gels blijven nemen en saltsticks blijven nemen. Toen was ik echter al zover gevorderd dat stoppen geen optie meer was. Ik zou niet als enige van de Vander Mast-broers zonder finisher T-shirt of medaille in het vakantiehuisje staan ’s avonds. Voetje voor voetje, supporter voor support, bevoorrading voor bevoorrading ben ik uiteindelijk terug in Zell-centrum geraakt. In de laatste 400m werd duidelijk waarom mijn benen leeg aanvoelden en ik krampen kreeg. Alle sportvoeding en -drank die ik in de 3u ervoor tot mij genomen had, was vrolijk op mijn maag blijven liggen en zocht zich een weg naar buiten. Een vriendelijke supporter die voor mij een dokter wou gaan halen, kreeg het niet zo vriendelijke verzoek om dat niet te doen. Ik ging finishen… <br />
Ik ben er uiteindelijk geraakt, aan die finish. Tot opluchting van mijn twee broers, die ondertussen al 3 kwartier op mij zaten te wachten zonder GSM en er dus het raden naar hadden of ik nog in de wedstrijd zat, of toch opgegeven had. Kristian ving mij direct na de finish mee op. Volgens mij was ik toen al 3 minuten gefinisht. Hij blijft erbij dat hij 20 seconden na mijn finish bij mij was. Misschien was ik toch wat ver weg… Uiteindelijk belandde ik in de Rode Kruistent waar men mij na wat aandringen aan een infuus legde. Misschien was ik dus toch dieper gegaan dan ik zelf kon inschatten. <br />
<br />
Nu 3 dagen na de wedstrijd is de teleurstelling van het niet kunnen presteren naar mijn eigen verwachtingen eindelijk wat weggeëbd. Ze heeft plaats gemaakt voor een gevoel van trots dat ik toch maar doorgebeten heb en op karakter de finish gehaald heb. Want zoals Wouter zei (en hij kan het weten): een DNF, dat wil je niet. Daar baal je jaren later nog van. Ik héb mijn witte finisher T-shirt. En de medaille ook. En ik heb dan wel het ‘post-Race-buffet’ niet gezien, door dat infuus ben ik van ons drieën het snelst gerecupereerd 😊.<br />
<br />
Waarschijnlijk is deze keer mijn havermout-ontbijt te lang op mijn maag blijven liggen, waardoor al mijn andere voeding slecht opgenomen werd. Het lijkt momenteel de meest waarschijnlijke oorzaak, al heb ik in wedstrijden daarvoor met hetzelfde ontbijt geen problemen gehad. Enfin, weer een les geleerd, weer iets nieuws om in de komende wedstrijden mee te experimenteren… Elke triatlon die je doet, leert je een nieuwe les. Een les die je kan meenemen naar je volgende wedstrijden. En hoe belangrijk je trainingen ook mogen zijn, het zijn voor een groot deel die lessen die je al geleerd hebt, die bepalen hoe je zo’n long-distance triatlon finisht. Ik kan er dus maar sterker van worden, van deze ervaring…<br />
<br />
Een verslag is nooit compleet zonder bedankingen… Op de eerste plaats moeten die gaan naar mijn vrouwtje Els en mijn twee kids. Zonder hun steun had ik zelfs niet aan de start gestaan zondag. Ik weet dat ik me tegenover hen niet schuldig moet voelen dat het niet liep zoals ik wou, maar toch heb ik dat in de wedstrijd zelf gedaan. <br />
Coach Kris verdient ook zijn deel van de lof. Hij maakt me met de beperkte tijd die ik heb nu al 4 jaar op rij telkens beter en beter, zonder dat de trainingen ooit saai worden. <br />
En last but not least, een dikke dankjewel aan mama, papa, Lise, Christine, Sara, maar vooral aan Wouter en Kristian. Want als jullie samen met Els, Jorunn & Malin niet langs (of op) het parcours hadden gestaan), dan had ik zondag niet over de finish geraakt…</div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-55502397180181069802017-07-10T23:23:00.001+02:002017-07-11T00:04:17.065+02:00Vanessa haar Ironman Klagenfurt<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
In onze reeks 'we kapen eens een blog' ... hieronder het verhaal van Vanessa haar 2e Ironman, in Klagenfurt:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<u><br /></u></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<u>IM Klagenfurt …. Het is allemaal Pit zijn schuld….!</u><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Laat me even jullie gedachten opfrissen…. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Na mijn IM Mallorca in 2015 had ik gezworen dat ik het nooit
meer zou doen….een volledige triatlon. Ik had toen niet de beste voorbereiding
met een paar blessures, ik vond het saai, had nog net het besef aan de finish
om mijn handen op te steken, en heb de dagen nadien verschrikkelijk veel pijn
gehad in mijn benen en voeten. Ik kon nauwelijks mijn eigen lichaamsgewicht nog
dragen. Dit was geen normale stijfheid meer… Ondanks best een goede eindtijd
(11u22’) voor mijn debuut op de volledige afstand, hield ik er geen slecht, maar
vooral een raar gevoel aan over. Ervan genieten is er niet echt aan te pas
gekomen…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Het was dan ook snel beslist dat 2016 voor mij een “speeljaar”
zou worden, met de T3- series, een kwartje en twee halve. Dat speelseizoen is
ontzettend goed uitgedraaid met winst op de 1/4<sup>de</sup> van Meer, een 5<sup>de</sup>
plaats op de halve van Brasschaat en als kers op de taart, winst in mij AG op
de IM 70.3 van Vichy… Op een heel ongedwongen manier getraind en vooral een
heel seizoen blessurevrij!!!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Maar aan de start van dat seizoen trokken we, intussen naar
goede gewoonte…, in mei weer naar Lanzarote. Kris zou er dan voor de derde keer
deelnemen aan de IM en voor onze Pit zou het daar zijn allereerste IM worden….
Uiteraard zijn Kris zijn finishmomenten daar inspirerend en aanstekelijk, maar
het was vooral de manier waarop onze Pit zijn wedstrijd daar heeft afgewerkt, die mij aan het denken heeft gezet. Ik zeg altijd : <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Die heeft daar op zijn kousenvoeten die marathon nog afgewerkt.”</i>
En uiteraard voelde hij zijn (korte) beentjes ook pijn doen op het einde, maar
hij heeft ten allen tijde genoten van die wedstrijd… En de twee heren hebben
daar een fantastische wedstrijd en tijd neergezet! En… wandelden de volgende
dag ook allebei vrolijk rond… <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #a6a6a6; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #A6A6A6; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=65000; mso-style-textfill-fill-themecolor: background1; mso-themecolor: background1; mso-themeshade: 166;">“Waarom kan/kon ik
zoiets niet? Waarom blijf ik met dat ontevreden gevoel van Mallorca zitten?” <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Na enige reflectie ben ik tot de constatatie gekomen dat ik
eigenlijk over mijn zwemmen heel tevreden was en het fietsen ook wel best goed
was geweest. (Ja de laatste 40 km begint iedereen wel af te tellen naar het
moment dat zijn kont eindelijk van dat zadel mag!) Maar het was de marathon
waar ik op mijn honger bleef zitten… Van zo lang ik mij kan herinneren, heb ik
al heel mijn leven goed kunnen lopen. In alle voorgaande wedstrijden was dat
ook telkens goed…. Maar nu was dit het zwakste onderdeel gebleken. Het gevolg
van een blessure die na 8 km opnieuw de kop op stak. Daardoor vond ik het ook
niet leuk (uitgedrukt als “saai”)… Ik kon niet echt doen waar ik normaal gezien
goed in was. Maar ik moest en zou blijven lopen, anders duurde het nog langer. Het
was een marathon van 4u10’…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #a6a6a6; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #A6A6A6; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=65000; mso-style-textfill-fill-themecolor: background1; mso-themecolor: background1; mso-themeshade: 166;">Maar wat als ik geen
blessure zou gehad hebben? Zou het beter geweest zijn? Of misschien niet
sneller, maar wel een beter gevoel….? Eigenlijk zou ik het nog wel eens willen
proberen</span></i><span style="color: #a6a6a6; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #A6A6A6; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=65000; mso-style-textfill-fill-themecolor: background1; mso-themecolor: background1; mso-themeshade: 166;">… <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ik voel ook dat ik mijn
langere trainingen beter verteer…..We hebben ons hart wel een beetje verloren
op Lanzarote, maar dat is zo’n zware wedstrijd…? <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ik wil hem wel eens doen, maar zou ik niet
kiezen voor een tussenstapje…? Klagenfurt in 2014 <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>was wel een prachtige wedstrijd voor de
BrTC-bende en supporters….”<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Dus, tijdens
het opstijgen vanuit Lanzarote : <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Vent,
ik wil het nog eens proberen. Ik wil zeker samen Lanzarote eens doen, maar ik
wil eerst proberen met een goed gevoel over de finish te komen in Klagenfurt!! Dat
was een mooie wedstrijd in 2014! Pit, ga je mee!!!???”</i>… Kris zei dat hij
dan ook wel mee deed en na 4u vliegen was Pit eigenlijk ook al overtuigd
(alleen wou hij dat toen nog niet toegeven… ;-)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">En nog eens
een paar weken later: Registration check! <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Luk, Yves, Raf, Ivan, Pit, Kris en Vanessa. (Jaaaaaa….
al menig BrTC-atleet heeft mijn enthousiasme en overtuigingskracht met de
glimlach vervloekt de afgelopen jaren …) En ook collegatriatleten Nancy en
Tjarda (Atriac) en Marc (Sterke Peer) zouden naar Klagenfurt komen. Dolle pret
dus!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">En dus nu zit
ik hier, voor een tweede maal als “gastschrijver”, gebruik te maken van Kris
zijn blog om mijn wedstrijdverslag neer te schrijven over de IM Klagenfurt!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">In
tegenstelling tot Mallorca, heb ik nu een blessurevrije voorbereiding gehad! En
als er dan al kleine mankementjes waren, was ik er op tijd bij en werden die
vakkundig weggewerkt door Hans en Koen! Jongens, jullie zijn intussen een vaste
waarde in mijn trainingsschema!!! Jullie zijn van goud! Niet alleen
professioneel, maar ook als mens en vriend! Dankjewel!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Door
omstandigheden heb ik geen voorbereidende wedstrijden afgewerkt, maar dat
deerde me eigenlijk niet. Ik had alle stages en trainingen die ik wilde doen
met een goed gevoel kunnen afwerken! Ik had er eigenlijk wel vertrouwen in
hoewel ik wist dat ik de marathon zou starten met een bang hartje…. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Nog een
weekje vakantie in Italië, zorgde voor ontspanning en de paar dagen samen met
de BrTC-bende in Haus Berkhout, zorgde voor genoeg verstrooiing om de zenuwen “op
een gezond niveau” te houden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Raceday!!!
Die ochtend kreeg ik te weinig ontbijt binnen (jah, daar waren de zenuwen dan
toch!!!) Ik nam nog een extra powerbar mee met de intentie die nog binnen te
spelen het laatste uur voor de start, maar ook dat ik al het gedoe gewoon
vergeten. Een kwartier voor de start zei ik nog tegen “buddy en
(ontstress)partner in crime” Nancy, dat ik honger had. Ze zei vrolijk : <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Ma nee joh, da’s van de stress!”</i> … Ok
niet dan, dan heb ik geen honger, nemen we allemaal afscheid van elkaar met de
nodige succeswensen en nestel ik mij vooraan in mijn startvak!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;"><b>Zwemmen</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">De Pro’s
waren weg en een paar minuten later was het aan de snelle wave met groene
badmutsen. Wij zouden nog 1’ later via de rolling wave starten (8 atleten per 5” door
de poortjes) Je had je vooraf moeten registreren voor die snelle wave en in eer
en geweten bevestigen dat je onder het uur zou zwemmen. Luk startte terecht in
die wave, maar onder het uur zou mij niet lukken. Mijn zwemmen is het laatste
jaar wel verbeterd. Ik<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>zwem nu een
beetje sneller, maar vooral economischer. 4’ beter dan in Mallorca zou wel heel
ambitieus zijn… Dus nee, heel bewust niet ingeschreven voor die snelle wave. Maar
ben wel met het nodige lef op de eerste rij van mij startvak (1u-1u10)’ en het
begin van de rolling wave <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>gaan staan… En
ook dat was terecht want na 400m zwemmen stak ik een <i style="mso-bidi-font-style: normal;">schoolslagzwemmende</i> groene badmuts voorbij. Na het keren aan de
tweede grote boei lag ik zowat, schat ik, in het midden van de groene
badmutsen. Daardoor was het ook wat drukker daar en kreeg ik een borreltje
binnen. Maar och, het zou wat… Het zonnetje kwam er even door en die Wörthersee…
zo schoon, blauw en proper. Doe er nog een rietje en een parasolprikkertje bij
en je begint gelijk aan uw zomerse cocktail. En… ik was vooral goed aan het
zwemmen!!!<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Dan het kanaaltje in! So far
so good en het zwemonderdeel zat er bijna vlekkeloos op… Totdat een kramp in
mijn rechter kuit een eerste binnensmonds gevloek in combinatie met nog een minder
smakelijk borreltje opleverde. Onmiddellijk gedurende een minuut alleen op mijn
armen gezwommen en gelukkig trok die kramp weg en kon ik nadien ook terug een
lichte beenbeweging inzetten. 1u3’ en ik stond op de kant! Yes! A good one!
Tevreden en instinctief al het gevoel toch redelijk vooraan in de wedstrijd te
zitten… Daarop volgde ook nog een vlotte en relatief snelle wissel, waar ik wel
onmiddellijk al een halve bus sportdrank naar binnen werkte… Ik had dus wel
degelijk honger! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;"><o:p> </o:p></span> </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;"><b>Fietsen</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Ik sprong op
mijn fiets en begon te fietsen aan een hs van 170…. OMG… Hard gezwommen, snel
gewisseld … en had ik gisterenavond Yves niet gezegd dat die hartslag tegen de
eerste helling moest gedaald zijn…. Het heeft toch zo’n 60 km geduurd, tot na
de eerste klim en de eerste lange afdaling vooraleer daar wat controle op zat.
Ik had toen ook wel al een hele tijd haasje over gespeeld met een paar dames,
al dan niet van mijn AG. Een aantal van hen zijn ook echt wel weggereden. Man wat
kunnen sommige meisjes/dames hard fietsen!!! Op dat moment heb ik tegen mezelf
gezegd : <i>“Vanes, stopt met koersen!”</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Ik had vooraf
aan Kris gevraagd : <i>“Stel dat ik 5u40” wil fietsen, hoe hard moet ik dan
rijden?”</i> Hij antwoordde daarop : <i>“ Ja, 32km/u he!!!”</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;"><i>“Miljaar dat
is hard, 180km lang”</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Maar jawel ,
na 90 km lag ik perfect op schema voor die 5u40’. Ik was verstandig aan het
eten en drinken en had, door mijn voedingsritme aan te passen, ook het
hongergevoel volledig weggewerkt. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Niet
veel later passeerden Kris en Ivan mij. Die waren duidelijk mekaar wat aan het
opjagen, en heb hen welgeteld 2’ in het vizier gehad, maar er was geen beginnen
aan om die proberen te volgen. Op ongeveer 140 km liep er even een hersenkronkeltje
mis. Ik begon onbewust tijden en kilometers uit rekenen tot 190 km… Met een
aantal verwensingen ivm een <i>“trage slak”</i> naar mezelf toe… Totdat ineens de
Rupertiberg daar was! Toen viel hem! <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Onnozel
kieke, als ge nu al ni meer tot 180 kunt tellen”</i>. Daarboven kwam Raf mij
voorbij! Mijn reactie (uiteraard positief bedoeld!) : <i>“Gij se zot, hoe hard
zijde gij ni aan het fietsen in uw eerste IM?!”</i> Met een paar seconden verschil
op Raf de wisselzone binnen met een fietstijd van 5u41’. Hopla part two :
Check! Bovendien zag ik in de wisseltent Kris en Ivan nog, die net klaar waren
om aan het looponderdeel te beginnen! Zoveel minuten had ik dus niet verloren
op de jongens! Ik heb Raf nog getrakteerd op een paar colagums waarvoor hij mij
bedankte en op zijn beurt zei: <i>“ Alle, na willek oe ni meer zien he!!”</i> </span><span style="color: black; font-family: "wingdings"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings; mso-themecolor: text1;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span></span><span style="color: black; mso-themecolor: text1;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;"><b>Lopen</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Mijn benen
voelden onmiddellijk goed aan en mijn hs zat ook direct goed. Maar ik was de
eerste kms aan het lopen aan een gemiddelde van 5’04”. Oei… zou ik nu toch
proberen om dit aan te houden of al te zakken naar het tempo waaraan ik de
laatste weken al mijn basistrainingen had gedaan, nl. 5’20”? Tegen beter weten
in ook weer aan de eerste twee bevoorradingen al lopend geprobeerd sportdrank
en water binnen te kappen. Daarna voelde ik dan in de linker hamstring een eerste
kleine irritatie opkomen. Ok, niet panikeren en denk aan Koen zijn raad:
Ontspannen blijven lopen! Aan de volgende bevoorrading 5 stappen gewandeld en 3
bekers vocht binnen! Probleem opgelost en ineens weer geleerd! Ik zag dat door
die paar wandelpassen mijn polar het gemiddelde van 5’05” aangaf. Maar ik was
intussen wel al meer dan 10 km aan het lopen en voelde mij super. Intussen
haalde ik Kris in. Hij had op de kruising in Krumpendorf al het teken gedaan dat
hij kapot zat. Ik zei hem dat het voldoende was te finishen. Hij had niks meer
te bewijzen na zijn loodzware IM op Lanzarote 6 weken ervoor. (Jaaa, dat had
hij op oudjaar beslist dat hij die er nog wel even voor deed???!! Zot zijn…. Levert
dus zere benen op!) Hij zag dat ik echt nog goed zat en we zouden elkaar later
nog wel zien. Intussen flitste ook Luk voorbij aan de overkant!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Ik bleef me
goed voelen en alle drank en gels gingen vlot binnen. Het gemiddelde tempo op
mijn polar zakte trager dan verwacht en de kilometers vlogen voorbij. Niet alleen
de benen bleven goed, maar ook mentaal bleef ik sterk en alert! Nog een extra
boost toen Tim daar ineens als onverwachte supporter aan de kant stond. Verder
ook een fijn gevoelt te weten dat alle buddies en clubgenootjes aan hun marathon
bezig waren! En ook zij zagen er goed uit en het zou al ferm moeten mislopen
als ze niet de finish zouden halen!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Intussen had
ik ook al wel wat dames van mijn AG, die me tijdens het fietsen voorbij waren
gestoken, terug ingehaald. Maar hoeveel waren er nog voor? Dames die ik tijdens
het fietsen misschien niet eens gezien had? Tijdens de laatste 5 km heb ik er
nog twee ingehaald en dan kom je terug in het park! Je hoort de beats, je hoort
de speakers, je hoort het publiek, nog twee bochten, dan de nevel door en ja
dan mag ik naar links want ik al heb twee bandjes!!! Nog een kleine 100m door
de “crowd” naast het water! Al gas gevend handje-klap en dan de haakse bocht
naar links onder de grote videowall, the magic red carpet!!! Nog steeds mooi
rechtop, nog steeds gas gevend, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>High-Five met de speaker, grote glimlach en YES
I DID IT!!! 10u39’ en 4<sup>de</sup> plaats in mijn AG, 26<sup>ste</sup> dame
over all!!! Een super gevoel en geen blessures!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Meer dan alle
doelen behaald en verbaasd over eigen lichaam en kunnen! (Vooral de marathon in
3u44’ lag boven de verwachtingen)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Deze
prestatie heeft me ook de kwalificatie voor Hawaii opgeleverd. Maar zoals Kris
in zijn verslag al vertelde, gaan we dat nu, omwille van andere prioriteiten
laten passeren. De kwalificatie op zich zorgt voor een grote voldoening. Ik ben
ook niet naar Klagenfurt getrokken met het idee mijn slot te gaan halen. Ik wou
een goede wedstrijd afwerken met een topfinish! En dat is meer dan gelukt!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">En …. I did it
my way!!! Kon het beter? Waarschijnlijk wel! Laat ons hopen van wel dat er nog
marge is! Volgens het boekje? Nee! Maar wel volgens dat van mij, volgens mijn
handleiding! En dat zorgt voor een heel goed gevoel!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Ook de andere
BrTC’ers en buddies hebben stuk voor stuk een knappe wedstrijd afgewerkt! En
speciaal “onzen Yves”, mijn eerste Supsports-pupil,… Echtgenoot, vader en schilder…
Heeft niet de makkelijkste voorbereiding achter de rug, maar is ervoor gegaan
en finisht in zijn eerste IM netjes onder de 12u! Super trots op hem!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Kris wil ik
bedanken, uiteraard voor alles, maar dan heb ik nog wat bladzijden nodig… Maar vooral
omdat hij er onmiddellijk in geloofde, toen ik zei dat ik naar Klagenfurt wilde, het nog eens wilde proberen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">En verder….Sommige
koppels doen zo’n wedstrijd helemaal samen, zij aan zij. Daar is niks mis mee
en is zelfs mooi… maar daarvoor zijn wij te grote competitiebeestjes. Kris
onderling met de BrTC-boys en de rest van de ranking en ik, met de andere dames…
En het zal misschien nog wel wat matigen als we wat ouder zijn (want ja nu zijn
wij nog jonge veulens!!! Euhum </span><span style="color: black; font-family: "wingdings"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings; mso-themecolor: text1;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span></span><span style="color: black; mso-themecolor: text1;">) maar in mijn geval twijfel ik of het ooit
helemaal over gaat…. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Wij hebben dus elk
onze eigen race gedaan, maar het was heel fijn om elkaar regelmatig tegen te
komen. En uiteraard nadien samen op de foto!!! Fier als een gieter op elkaar!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Behalve Hans
en Koen, verdienen ook mijn bazen Dirk en Gert een welgemeende dankjewel! Zij
zijn helemaal mee “into” onze triatlonavonturen. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(Triatlon)verlof, trainingsstages, … het wordt
allemaal mee ingepland. En ja, zij doorstaan de laatste weken voor een grote
wedstrijd al mijn zenuwachtig gekwebbel </span><span style="color: black; font-family: "wingdings"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings; mso-themecolor: text1;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span></span><span style="color: black; mso-themecolor: text1;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;">Verder nog
dank u aan alle supporters, thuis en ter plaatste, aan alle familie, vrienden, BrTC
en alle clubgenootjes.</span><br />
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib1vihsY2PCks2njsc43EZ68G4Yx2qpdqUP4YmNm7N6P8HIrTqs4ECG7Pu4KJez_HaAG_YfE6V-g_yyAbmdUHyA1U47yya1ccNd8qBGbL4fDcK8xerzJ4wzLRTAW_dYhcuAAAGjGJ8mCM/s1600/19787297_918255904979889_7246563336582668280_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1222" data-original-width="1600" height="244" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib1vihsY2PCks2njsc43EZ68G4Yx2qpdqUP4YmNm7N6P8HIrTqs4ECG7Pu4KJez_HaAG_YfE6V-g_yyAbmdUHyA1U47yya1ccNd8qBGbL4fDcK8xerzJ4wzLRTAW_dYhcuAAAGjGJ8mCM/s320/19787297_918255904979889_7246563336582668280_o.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="color: black; mso-themecolor: text1;"><br /></span></div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-67004413637005890942017-07-09T18:42:00.001+02:002017-07-10T11:27:23.597+02:00IRONMAN Oostenrijk - nummer 7 met de glimlach<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
De laatste dagen voor IRONMAN Austria verliepen voor mij persoonlijk heel ‘zen’. Een weekje Gardameer met Vanessa en daarna in een rustige, leuke sfeer met de mede-BrTC-ers verbroederen in en rondom Klagenfurt. Ondanks een schuilpartij tijdens de parcoursverkenning, was mijn mentale toestand perfect: ik had geen grote prestatiedrang meer 6 weken na Lanzarote, maar was wel 100% overtuigd dat ik de finish zonder problemen zou halen. Fysiek liepen de laatste weken beter dan verwacht. Ik wist wel dat een nieuwe inspanning van vele uren op een bepaald moment harder zou beginnen wegen dan anders. Daarom had ik ook realistische verwachtingen over mijn eindtijd. Mijn resultaat van 2014 (10u39) zou moeilijk haalbaar zijn, maar ik zou toch in staat moeten zijn om opnieuw binnen de 7 uur aan de marathon te beginnen. En dan zou ik eindigen ergens tussen 11 en 12 uur, afhankelijk van hoelang de benen een 2e Ironman op 6 weken verdragen en hoe diep ik mentaal nog kan gaan om er het uiterste uit te halen. Het zou allemaal best meevallen ...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
De wedstrijdomstandigheden waren alvast prima. ’s Ochtends een 14-tal graden, en een watertemperatuur van 23 graden waarbij wetsuits dus werden toegestaan. In de namiddag eerder bewolkt om en bij de 23 graden met kans op een buitje. Daar ging dus niemand over 'klagen' of 'furt' over zeggen, niet echt een originele grap ik weet het... Luk had zich in de allereerste startgroep gezet met een 200tal snelle zwemmers (onder 1u zwemtijd). Een minuut daarna vertrok de rolling wave start met telkens 8 zwemmers per 5 seconden. Vanessa had zich daar vooraan gezet met een verwachte zwemtijd net boven de 1u. Raf en ikzelf stonden iets verder aangezien we wel vlot een tijd tussen 1u05 en 1u10 zouden zwemmen. Ivan stond niet ver achter ons, Pit en Yves speelden op save en plaatsten zich een 2-tal startvakken verder.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWCp8OqGkX2Oh5Zl8D1kyi6ZppZqSg1u48IU8FeGyFTFrsGNvXlCIIv_FRKYAftrPJlcRWjAAXpIEX7FxPo28shsZvefyrYMf78ZfeVQZYIoBgJaLxUmd8h3NlJbkKBIoIaQECcpgZ06k/s1600/35355056870_d37bb56ba8_k.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1257" data-original-width="1600" height="156" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWCp8OqGkX2Oh5Zl8D1kyi6ZppZqSg1u48IU8FeGyFTFrsGNvXlCIIv_FRKYAftrPJlcRWjAAXpIEX7FxPo28shsZvefyrYMf78ZfeVQZYIoBgJaLxUmd8h3NlJbkKBIoIaQECcpgZ06k/s200/35355056870_d37bb56ba8_k.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">foto Dafne De Winter</td></tr>
</tbody></table>
De eerste 3km zwemmen in de Wörthersee vielen al bij al goed mee, ondanks toch wat onverwachte deining op het water. Ik zag Raf onderweg nog naast me en had weinig problemen om rustig de juiste route aan te snijden. De laatste kilometer moesten we dan door het beruchte en ondiepe kanaaltje, zonder al te veel problemen behalve die ene stevige schoolslagdreun recht op mijn neus … Ik klom opgelucht uit het water na 1u08 en voelde vooral eerst dat mijn neus nog recht stond en zeker niet bloedde. In de wisseltent ontmoette ik Raf opnieuw, die ook niet ongeschonden uit de zwemproef was gekomen met een stevige snede in zijn wijsvinger. Omkleden, plasje maken en na 6 minuten samen met Raf het fietsparcours op. We waren nog niet aan het jodelen maar de sfeer zat er toch goed in.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
De eerste 40-50 fietskilometers verliepen zonder veel zorgen tegen een gelijkaardig tempo als in 2014, toen ik de 180km afhaspelde in 5u22. Wat me wederom opviel was dat vele atleten me voorbij vlogen zoals in Lanzarote, maar ook hier de prijs uiteindelijk zouden betalen in de tweede ronde. Groot was wel mijn verbazing toen ik achter mij plots luidkeels enkele profetische woorden hoorde: “ziet em duun jom!”. Plots was Raf daar weer: “gaat hier vlotjes, nog ni veel moeten trappen”. Ik antwoordde dat onze laatste 10km toch weer netjes aan een gemiddelde van 38km/u gingen en we dus toch stevig gas aan het geven waren. We speelden nog wat haasje over tot km 60 toen ook Ivan eraan kwam gescheurd. Ik pikte in en samen voerden we de snelheid op tot aan het einde van de eerste ronde (90km). Aan het keerpunt zag ik dat Vanessa een paar 100m voor ons uitreed en ook Raf lag nog maar enkele 100m achter Ivan en mezelf. Met zijn vieren op een paar minuten, heel straf.<br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZo61ySsznbJSZtYaCVnpzMJQ6JJxnkIIkgI7ONXK14PRDu8ykJoRYjbiXaDlFmZyZDCMf4bxovXJ8iZNImTVgV9tYEXgip8yVeKZ6gCgxUziS__QIuw6bTfwd7O5Gyau-pAhFL3wF5yk/s1600/35742856075_6f86a3f314_k.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1409" data-original-width="1600" height="175" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZo61ySsznbJSZtYaCVnpzMJQ6JJxnkIIkgI7ONXK14PRDu8ykJoRYjbiXaDlFmZyZDCMf4bxovXJ8iZNImTVgV9tYEXgip8yVeKZ6gCgxUziS__QIuw6bTfwd7O5Gyau-pAhFL3wF5yk/s200/35742856075_6f86a3f314_k.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">foto Dafne De Winter</td></tr>
</tbody></table>
Ivan en ik bleven de snelheid opvoeren en ongeveer aan km 110 haalden we Vanessa in. Alles was ook bij haar nog duidelijk onder controle, terwijl ik zelf wel een hongerklopje kreeg. Ik moest uiteindelijk Ivan laten gaan en even wat temporiseren. Ondanks de ervaring had ik in de eerste ronde waarschijnlijk toch wat te weinig gegeten en ik besloot dus eerst voldoende bij te eten. Tegen de Rupertiberg lag alles terug in de plooi maar het verbaasde me toch toen ik ook plots Ivan opnieuw vlak voor me zag uitrijden. Het verschil was blijkbaar toch niet zo groot en door onder andere een sanitaire stop van Ivan, waren we terug bij elkaar gekomen. In de laatste afdaling moesten we even vertragen door wat achteraf een zeer tragisch ongeval van een mede-atleet betrof. Gelukkig waren we ons op dat moment niet bewust van de afloop ...<br />
<br />
Ik reed de wisselzone tevreden binnen na 5u26 fietsen (6u40 totale race). en plaatste tradionelerwijs even een sanitaire stop. In de wisseltent vervoegde Ivan me. Ook Vanessa kwam al binnen toen wij aan onze looptocht begonnen. Raf zat er blijkbaar vlak achter maar met hem kon ik geen oogcontact meer mee maken. Ivan en ik begonnen aan de laatste 42km, waarbij we allebei toch al voelden dat het geen pretje zou worden. De beentjes hadden al afgezien vandaag, en in mijn geval, dit jaar …<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPZ-f7f0rJbdrhSOrCKvYShuq67iabXGE_T7tj_3lhYUk8oIbttkzuJGOeC8-igVxtBvyiK-euIFrufmUYobI-PSBszU7DyO6nyxyhvfw7I9k0t0HJNnEBSvALaYO_QhqZvNQeuhvIiSE/s1600/34933311183_412defe1b8_k.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPZ-f7f0rJbdrhSOrCKvYShuq67iabXGE_T7tj_3lhYUk8oIbttkzuJGOeC8-igVxtBvyiK-euIFrufmUYobI-PSBszU7DyO6nyxyhvfw7I9k0t0HJNnEBSvALaYO_QhqZvNQeuhvIiSE/s200/34933311183_412defe1b8_k.jpg" width="133" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">foto Dafne De Winter</td></tr>
</tbody></table>
Hoewel ik Ivan vrijwel onmiddellijk moest laten gaan, kon ik de eerste 7-8km nog een tempo van om en bij de 12km/u aanhouden. Ik voelde echter dat het beste er fysiek wel af was en dat de nasleep van Lanzarote begon op te spelen. Ik nam me voor om de eerste 21 km te blijven lopen, welke snelheid het ook was. Uiteindelijk legde ik de eerste halve marathon zo nog verdienstelijk af onder de 2 uur. Vanessa was me gepasseerd aan km 12 schat ik, Raf liep nog altijd op circa 5 minuten. Tijdens het eerste deel van de 2e ronde om en bij kilometer 25 kreeg ik even een klopje in het saaiste stuk in Krumpfendorf. De verschillende straten bleven maar eindeloos komen en ik zat er even door. Ik heb een 2-3 tal kilometer grotendeels gewandeld tot ik terug aan de spoorweg richting Europapark terecht kwam en het spreekwoordelijke einde van de tunnel zag. Daar draaide ik de knop om en besloot te proberen van bevoorrading naar bevoorrading te blijven lopen, al was het tegen een ‘belachelijk’ slakkentempo. Het moreel ging nog extra omhoog toen in het Europapark plots Tim aan de kant opdook, hevig supporterend. De laatste 9 km richting Klagenfurt en terug waren enerzijds zwaar maar anderzijds ook zeer voldoenend. Ik voelde dat het goed ging komen ondanks het feit dat mijn snelheid onder de normale mogelijkheden zat. Toen Vanessa en Ivan op weg naar de finish me kruisten, keek ik op mijn klok om mijn mogelijke eindtijd in te schatten. Ik schrok me eigenlijk nog een hoedje toen ik zag dat ik nog op koers lag voor 11u10 en een marathon rond de 4u20. Ik had na de eerste 21km verwacht veel meer tijd te gaan verliezen maar zat dus blijkbaar vooral mentaal nog heel sterk. De laatste 4km zag ik Raf nog aan de overkant. Hij had ondertussen geen afstand meer verloren of gewonnen. Ook Yves kwam ik nog net voor de finish tegen, bezig aan zijn laatste 10km. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4BVLhrgCabHVLGtWuaxqtCpiOCtyp3o1B_S2u4zUZCQLbRtIpUNj_nB_ESlOOuLpagjxodya4y7N036sOEEyfy9kTERjQJbF6oG_A4nr7ShndYXaj9nEKMw8I6OOCI62EIOV3NztBz9A/s1600/35354995090_b969aa3700_k.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1062" data-original-width="1600" height="132" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4BVLhrgCabHVLGtWuaxqtCpiOCtyp3o1B_S2u4zUZCQLbRtIpUNj_nB_ESlOOuLpagjxodya4y7N036sOEEyfy9kTERjQJbF6oG_A4nr7ShndYXaj9nEKMw8I6OOCI62EIOV3NztBz9A/s200/35354995090_b969aa3700_k.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">foto Dafne De Winter</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Dolgelukkig maar leeg kwam ik over de magische finish na 11u06 wedstrijd, waarmee ik slechts 27 minuten prijsgaf op mijn prestatie van 2014, en op Vanessa en Ivan. Zo was ik nog netjes binnen de top 1000 van de bijna 3000 deelnemers. Raf finishte uiteindelijk 7 minuten na mij. Yves kwam aan, net binnen de 12u, en Peter 20 minuten later na een dagje afzien met darmen en maag. Een meer dan geslaagde dag dus voor de BrTC delegatie en de supporters.<br />
<br />
Ondanks 7 finishes op de volledige afstand en daarnaast 2 mindere ervaringen, blijf je toch nog altijd bijleren over jezelf. Ik had niet verwacht dit nog uit mijn sloffen te kunnen schudden 6 weken na Lanzarote. Vooral de manier waarop ik met de marathon ben omgegaan was verrassend. In het verleden zou ik me nooit zo herpakt hebben na 28km, en achteraf bezien had ik die 2-3 ‘slechte’ kilometers waarschijnlijk ook nog kunnen/moeten vermijden. Maar ik heb er eindelijk eens opnieuw helemaal van genoten. In Lanzarote heb ik me moeten aanpassen aan ochtendziekte en extreme weersomstandigheden, en desondanks me toch nog geamuseerd. Nu zat alles fysiek en mentaal goed mee, en heb ik van de eerste minuut kunnen genieten van de sfeer, de prestaties, en de interactie met clubgenoten en supporters. Ik wist dat het lichaam op een bepaald moment niet meer 100% zou mee willen, maar ik heb dit perfect kunnen opvangen zonder de glimlach te verliezen. Het was enorm fijn om alles er nog uit te kunnen halen wat er uiteindelijk in zat.<br />
<br />
Vanessa pakte tenslotte met een waanzinnige 4e plaats een slot voor het WK Ironman in Hawaii, en dat in haar 2e volledige triatlon. Deze uitstap laten we echter dit jaar passeren door andere persoonlijke prioriteiten. Haar tijd komt sowieso nog wel op een beter moment... Luk besloot na een waanzinnige prestatie wel om voor het 2e jaar op rij naar Hawaii af te zakken. We wensen hem heel veel succes en nodigen hierbij iedereen al uit op zijn pasta-party op 22 september te Brasschaat.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDC0fD1eZhJKuZdIZNh6P3zzv1xvlSdzkQcDyc8F6HaD4Me2I7zjDjvxY_WD44Gj53gq67MQrLi3-oydOSNgcxVSE0h9LNJ0qzj7z6OgrM_np4qhTgXJRgkR6f5icqCIqjQHPYNp0dAuc/s1600/19702436_10155108644673301_7937982293317729953_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDC0fD1eZhJKuZdIZNh6P3zzv1xvlSdzkQcDyc8F6HaD4Me2I7zjDjvxY_WD44Gj53gq67MQrLi3-oydOSNgcxVSE0h9LNJ0qzj7z6OgrM_np4qhTgXJRgkR6f5icqCIqjQHPYNp0dAuc/s320/19702436_10155108644673301_7937982293317729953_n.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">foto Tim Brosius</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLqnrV8SsoG_b_sWv-BVkRUkE2Q7gNcTU1bALxLgGH21sxe5CD4An7gVOUmAV2jcPFoRUsPlYHZQUt5q_xl7avut1FoWsX21X5PyKQcLqwjwB12K8UJbyj-5rO45b7ya8HzqFxJMJui7U/s1600/Schermafbeelding+2017-07-09+om+18.50.51.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1131" data-original-width="1600" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLqnrV8SsoG_b_sWv-BVkRUkE2Q7gNcTU1bALxLgGH21sxe5CD4An7gVOUmAV2jcPFoRUsPlYHZQUt5q_xl7avut1FoWsX21X5PyKQcLqwjwB12K8UJbyj-5rO45b7ya8HzqFxJMJui7U/s320/Schermafbeelding+2017-07-09+om+18.50.51.png" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-68974551339026321942017-06-19T22:34:00.000+02:002017-06-20T17:53:34.633+02:00Experiment: 2 volledige triatlons op 6 weken tijd<div style="text-align: justify;">
Een jaar zonder IRONMAN Lanzarote zou een bepaalde leegte hebben achtergelaten, en dus besloot ik met oudjaar alsnog in te schrijven voor mijn 4e editie. Dit had natuurlijk als consequentie dat de IRONMAN van Klagenfurt al spoedig zou volgen, exact 6 weken en 1 dag na Lanzarote. Op zich dus een goed experiment om eens te zien hoe ik kan omgaan met 2 volledige triatlons op 6 weken ipv op pakweg 4 maand tijd.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Fysiek betekent enkele maanden tussen twee wedstrijden veel tijd om te recupereren en opnieuw op te bouwen. Mentaal bleek het voor mij echter steeds veel lastiger gezien de 'dode periode' na de eerste wedstrijd, en de noodzaak om echt van bijna nul te gaan heropbouwen, voor de 2e keer op een jaar. De korte tijdspanne tussen de 2 wedstrijden is mentaal voor mij momenteel een groot voordeel. De motivatie is nog steeds aanwezig na de geslaagde Lanzarote, en ik kan nog teren op mijn fysieke paraatheid. De vraag gaat zijn hoe het lichaam zich gaat gedragen na 6-7-8 uur wedstrijd.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Na Lanzarote heb ik 2 weken rust gepakt. Dan ben ik een week rustig beginnen opbouwen met de kwarttriatlon van Weert als afsluitende 'accelerator'. Vervolgens ben ik een 10-tal dagen nog stevig gaan doortrainen met onder andere een fietstocht van 150km en 3 +20km lopen, waarvan 1 in de extreme hitte. Nu beginnen we aan de afbouw naar Klagenfurt, waar ik reken op de perfecte supercompensatie.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tot het voorbije weekend ondervind ik toch wat snelheidsverlies tov de hartslag bij het fietsen en lopen. Mijn traditioneel lange-afstands-weekend 2 weken voor die wedstrijd bleek echter zeer gunstig qua resultaat en gevoel. Zou de vermoeidheid dan toch voldoende verdwenen zijn? Ik heb geen schrik van het zwemmen want dat gaat plots weer een pak beter dan 2 maand geleden. Het fietsen zit ook wel snor gezien de laatste trainingen. De grote vraag gaat zijn hoelang ik een goed loopniveau ga kunnen aanhouden. En de allergrootste factor daarvoor gaat de eventuele warmte in Oostenrijk zijn.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ik maak me geen illusie dat ik vlotjes mijn best-tijd van 2014 ga verbreken, maar stiekem ben ik toch benieuwd hoe dicht ik kan geraken. Nog 12 dagen.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
to be continued ...</div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-20644919664309553462017-06-11T21:40:00.000+02:002017-06-13T08:26:03.454+02:00Kwarttriatlon Weert<div style="text-align: justify;">
Met Lanzarote drie weken achter de rug, en nog even veel weken te gaan tot Klagenfurt, werd het tijd om de fysieke en geestestoestand even te bekijken. Ik zou in principe genoeg moeten gerust hebben om nog een 12-tal dagen serieus door te trainen en dan nog een weekje te mikken op supercompensatie en vervolgens het seizoen af te sluiten. Maar de vraag was vooral, ben ik voldoende uitgerust of wordt de laatste knaller eerder een sisser...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Om te vermijden dat ik zes weken wat zou aanmodderen, had ik me ingeschreven voor de kwarttriatlon van Weert (NL), de originele thuisbasis van clubcollega Marc. Ook Steve was van de partij, gezien de toffe ouder-kind triatlon die nadien werd georganiseerd (Steve en Charlotte wonnen die trouwens). Aan de registratie stootte ik toevallig ook weer op Thijs Gipmans, de sympathieke Venlo-naar die me reeds in 2013 op Lanzarote aansprak als trouwe blog-volger. Jammer genoeg was hij licht geblesseerd maar ik wens hem alvast veel succes in Maastricht voor zijn jacht op een ticketje Hawaii. Ik startte zonder enige ambitie maar wou me gewoon amuseren en op een degelijke manier aan de finish komen, klaar voor de komende 3 weken.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Het weer was werkelijk zomers, heel warm maar met een stevige bries. Gelukkig dat ik een Skinfit onderlijfje had aangeschaft om me de rest van de zomer in wedstrijden te beschermen tegen nieuwe brandwonden. Het zwemwater was een kleine 20 graden en wetsuit was dus toegelaten.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6uvnurGhjgPdVP676S4yUAsAg1xTAl90vRhVt-Ki2pjcgNMlcmxkrUJ8OIcpSjBG5bRnTRdzTxrY5kTM7od89bhhNYGwAPAu5qiC9MyCHHeRgYhf-ZzM6Ial90mblrSa-daDBbPLbmcg/s1600/18952682_10155587309073984_2511339482528649728_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6uvnurGhjgPdVP676S4yUAsAg1xTAl90vRhVt-Ki2pjcgNMlcmxkrUJ8OIcpSjBG5bRnTRdzTxrY5kTM7od89bhhNYGwAPAu5qiC9MyCHHeRgYhf-ZzM6Ial90mblrSa-daDBbPLbmcg/s200/18952682_10155587309073984_2511339482528649728_n.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Marc, Steve en ikzelf voor de start.</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: center;">De start was op zijn minst gezegd een beetje chaotisch. Eerst mochten we met een deel van de atleten pas een half uur voor de start in de wisselzone, vervolgens was niet echt duidelijk waar we in het water zouden gaan. We volgden de massa dan maar en stonden klaar om de vaart te betreden, ruim in het eerste deel van de groep van een 250tal deelnemers. Helaas pindakaas, door de speaker werd gemeld dat we aan de andere kant moesten instappen, waardoor Steve en ik plots helemaal achteraan zouden sukkelen. En tijd om dit even recht te zetten had ik niet aangezien het startschot wel heel snel volgde na de te-water-lating... Het gevolg was een enorm gevecht met slechte zwemmers vooraan en een te smal kanaal. Na 500m kwam ik aan het keerpunt, vooral een blauw oog en heel wat frustraties rijker. In een competitieve bui had ik de goesting om verder te gaan al opgegeven, maar gelukkig was ik in een recreatieve geestestoestand zoals ook de titel van de wedstrijd aangaf. De weg terug ging ondanks de tegenstroming wat gemoedelijker. Ik kroop uit het water een minuutje achter Marc en ik schat 2 minuten voor Steve. Plezant was wel anders. Snelle wisselaar die ik ben, begon ik nog wat met mijn vizier te gooien en over mijn wetsuit te struikelen terwijl ik met Nathalie nog een babbeltje deed. <i>Ja gaat lekker hoor jongens.</i></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLypHxxYI_WprY5ngbdbzh5dUWfcvBptldHX5Ih1qNYVo1fcK3mC9Nr0F6ilP8DcDWxVgcNvPZxrbBzm0li6watdFSDTpQQyjnBfIruuQNk1YxbCJQ74EkId9VztC6hWQnSLX9JDYTRPE/s1600/19029651_10155587307743984_3289051249569179416_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLypHxxYI_WprY5ngbdbzh5dUWfcvBptldHX5Ih1qNYVo1fcK3mC9Nr0F6ilP8DcDWxVgcNvPZxrbBzm0li6watdFSDTpQQyjnBfIruuQNk1YxbCJQ74EkId9VztC6hWQnSLX9JDYTRPE/s200/19029651_10155587307743984_3289051249569179416_n.jpg" width="150" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Net Steve nog gedubbeld <br />
in de chicane van Weert.</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Dan de fiets op voor 6 rondjes langs het kanaal, met de obligatoire 2 bruggen. De heenweg was het werkelijk stoempen van jewelste, 33-34 km/u. Gelukkig kwam ik na 3km telkens al aan het keerpunt om dan in een rotvaart terug te keren, met enkel de 'chicane' van Weert als obstakel aan het einde van elke ronde. Daar stonden de trouwe Van Gysel sisters luidkeels te supporteren. Een kleine stuurfout zou er sowieso op hoongelach worden onthaald, wat we dus gingen vermijden. In het eerste deel van de 3e ronde, haalde ik Marc in. Aan het einde van de fietsproef wist ik nog net Steve op een ronde te zetten, maar onze held was dus ook zeker goed bezig. Het verbaasde me ook dat er nog niet zo veel fietsen in de wisselzone stonden. Ik had namelijk wel goed gefietst maar me zeker niet kapot gereden. Door de warmte had ik voor de wedstrijd misschien ietwat te veel gedronken en ik heb wel 2 minuten in de lokale dixi overtallig vocht staan afgeven... weer een snelle wissel dus. <i>Ja netjes hoor ...</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Dan moest er nog gelopen worden, opnieuw 6 rondjes van een dikke anderhalve kilometer. Ik werd echter snel geconfronteerd met het feit dat ik uit 3 weken rust kwam. De benen ontploften vrij vlug tegen de hoge hartslag en de warmte hielp me daarbij zeker niet. De eerste kilometer nog aan 4'40, maar daarna enkel nog 12km/u. Ik moest verder niks forceren want de stukken in de zon wogen echt te zwaar. Ik was gestart met een specifieke bedoeling en zou heel braafjes in mijn duurzones blijven. Ik wist dat Marc me in de laatste 3 ronden wel zou inhalen, maar dat was hem zeker gegund gezien hij heel sterk liep. <i>Ja keurig hoor jongens ...</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ik finishte na, ik denk, 2u17, op een kleine 2 minuten van Marc en dik een kwartier voor straffe Steve. Ik was hiermee best tevreden, ook al zat ik 12' boven mijn PB. Snel was het niet maar ik was na die 3 weken toch terug in gang geschoten en het voelde allemaal wel OK. Alleen tijdens het lopen sloeg de motor niet meer aan. De hitte en allergenen in de lucht zullen daar zeker een doorslaggevende grote rol gespeeld hebben. Het niezen en snotteren houdt niet op de laatste dagen, maar we zijn het ondertussen gewoon in dit seizoen. En schoenmaker blijf bij je leest, ik heb niks te zoeken in korte afstanden ;-)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Wat met de recuperatie? Zondag ging Vanessa met enkele BrTC-ers nog een rit van 150km doen, opnieuw in een stevige hitte. Ik had me voorgenomen om een stukje mee te rijden en dan wel verder te zien. Uiteindelijk draaide het positief anders uit. Mijn benen waren echt goed en de volledige afstand ging me vlotjes af, op wat tekort aan drank na. Gelukkig konden we nog even bijtanken bij Mirco thuis. Zeer geslaagde training nog, en misschien heb ik er ook goed aan gedaan mijn zadelpositie na Weert nog iets aan te passen. Weekend goed aangepakt en resultaat 100% naar wens...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
We hebben de laatste 12 trainingsdagen dus heel goed ingezet. Deze week nog wat doortrainen, in het weekend nog een lange fietstocht en dito loopje en dan richting Klagenfurt met tussenstop aan het Gardameer. Als ik daar dan nog een week goed kan ontspannen, zit er zeker nog een deftige IRONMAN Oostenrijk in, al zullen de warmte en de luchtkwaliteit daar ook zeker een belangrijke invloed op mijn prestaties hebben. <i>Houdoe!</i></div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-2049958836050582062017-05-25T23:13:00.000+02:002017-05-28T18:26:15.328+02:00IRONMAN Lanzarote nummer 4 - geduld, veel geduld<div style="text-align: justify;">
<i>Zaterdag 20 mei 2017 5u30, ik hakte de knoop door en zei tegen Vanessa om ons gerief te verzamelen en alsnog naar de startzone van de IRONMAN Lanzarote te vertrekken. Ik gaf mezelf geen cent om de finish te halen in de fysieke toestand van het moment. Uiteindelijk zou ik met een zeer heldere geest, ervaring en discipline misschien de grootste overwinning ooit op mezelf boeken.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzkmsk2ySz3TsPtC9YKi5VGOoL502WVfKjyy-zIEhlhE752WTihE7XxDrJcw1ON2j5Jrj0AL5Ap_KhIiqTUYJpnKFpdY9y6ECh_51kRgyZoQo9I4deTFIaXyDgO9mv05qn-XFRMunNzO4/s1600/IMG_0122+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="853" data-original-width="1280" height="133" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzkmsk2ySz3TsPtC9YKi5VGOoL502WVfKjyy-zIEhlhE752WTihE7XxDrJcw1ON2j5Jrj0AL5Ap_KhIiqTUYJpnKFpdY9y6ECh_51kRgyZoQo9I4deTFIaXyDgO9mv05qn-XFRMunNzO4/s200/IMG_0122+%25281%2529.jpg" width="200" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Alvorens het verslag van de dag te brengen, eerst even terug naar de weersvoorspelling van de dag voordien. De wind die donderdag nog atleten van de weg lanceerde, zou zaterdag afzwakken van 6 naar 4 beaufort. De gebruikelijke noordenwind zou op de middag echter keren naar het westen, waardoor er weinig sprake van rugwind zou zijn deze editie. Daarnaast was er nog de temperatuur die in de schaduw vlot naar de 30 graden zou stijgen, met de bedenking dat er geen schaduw is op Lanzarote ... Dit werd de zwaarste editie in jaren. Maar ik was in superconditie naar Lanzarote vertrokken in verhouding met de tijd die ik er aan besteed. Het vertrouwen was dan ook heel groot en ik twijfelde niet aan een geslaagde finish.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
De nacht voor de wedstrijd begon echter heel slecht. Geen slaap kunnen vatten, wat niet zo erg is, maar het zweet brak me uit en mijn maaginhoud was ik al kwijt voor ik goed en wel was opgestaan. Kwam het door de andere carboload of door iets in het eten in combinatie met de stress, wie zal het zeggen? (en ik ken immers geen Joost die het altijd weet ...) Even grote twijfel om naar de start te vertrekken maar toch alle moed bijeen geraapt en een uur voor de start de wisselzone betreden. En daar begon alles dan toch al een klein beetje in de plooi te vallen. Drank, eten en extra materiaal netjes in de juiste zakken opgeborgen, banden opgepompt, naar het toilet kunnen gaan, EN vooral een banaan en croissant kunnen eten aan het buffet in de wisselzone. Genoeg energie om alvast te kunnen starten dus, en verder zagen we wel. Vanessa trok mijn wetsuit mee aan onder de fotolens van Joris Sels en ik wurmde me in de massa rond de bordjes van de 1u10 zwemtijd. Geen AWA status dit jaar en dus geen plaats in het apart startvak voor de massa. De maag was gevoelig maar voorlopig onder controle en ik wist dat ik elke minuut mijn verstand er zou moeten bijhouden om er iets van te maken.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8y1myO28Hhxel905vNnaoJBmwhgOypuf7PsY0wltDVTGgtGMKsSBug2InO73U0jEbEHHS_yrm7GwoXUXo56JeMim7c_V2UGrztfn7bPKdHk-uiS3JlN4dUUI2fw7QPY4Ob1WNQVuYc1Y/s1600/IMG_0295+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="853" data-original-width="1280" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8y1myO28Hhxel905vNnaoJBmwhgOypuf7PsY0wltDVTGgtGMKsSBug2InO73U0jEbEHHS_yrm7GwoXUXo56JeMim7c_V2UGrztfn7bPKdHk-uiS3JlN4dUUI2fw7QPY4Ob1WNQVuYc1Y/s320/IMG_0295+%25281%2529.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Mijn schrik voor de zwemproef, de maagproblemen en de voorbije jaren indachtig (1700 atleten tegelijk in het water), was ongegrond. Ik voelde dat ik efficiënter zwom, en gebruikte mijn parcourskennis om me uit de gevechten te houden en toch in goede voeten te liggen. Na het eerste rondje stond ik op het strand onder de 35 minuten, en ik voelde me redelijk goed. Het tweede rondje was nog rustiger, al voelde ik de laatste 10 minuten toch dat ik veel van mijn opgestapelde koolhydraten 's nachts in de toiletpot had achtergelaten. Uit het water in 1u10 en een paar seconden en vooral een goed gevoel. Zowaar mijn beste tijd op de 4 deelnames. Ik dook de wisselzone in met het doel om veel zonnecrème te pakken te krijgen en zo veel mogelijk energie op te nemen. Gelukkig had ik wat Aquarius voorzien in de transitiezak. Door het zand de dijk op, nog een eind lopen met de fiets en off we go. Uiteindelijk was ik voor 1u20 vertrokken zoals origineel gepland.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
De eerste 15 fietskilometers zijn altijd moordend op Lanzarote. Veel klimmen en vol tegen de wind. Ik voelde niet de kracht die ik eerder in de week nog had en wist dat het vooral kwestie ging zijn van geduld hebben tot ik er hopelijk zou doorkomen. Ik kon fietsend echter geen vast voedsel binnenspelen en schakelde al heel snel over op extra bussen sportdrank en cola aan de bevoorradingen, naast mijn eigen Herbalife Prolong. De eerste 40km richting El Golfo vloog iedereen me precies voorbij terwijl ik zeker niet trager reed dan vorig jaar. Strava bevestigde achteraf zelfs dat mijn eerste 120km met vergelijkbare wind een pak sneller waren dan vorig jaar. Timanfaya ging al bij al goed maar ik haalde veel minder mensen in dan verwacht. Na een 60tal km bij La Vegueta ben ik even gestopt bij Vanessa om toch wat te klagen over mijn gebrek aan power, maar vooral om een energiereep te eten. Blijkbaar ging dit stilstaand wel zonder protest van mijn spijsvertering. Vanessa bevestigde dat ik veel vroeger dan verwacht passeerde en het dus best goed zat. Dat gaf de burger moed.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ik vervolgde mijn weg richting La Santa, Soo, Famara en ik voelde dat het begon te komen. Ik begon iedereen terug op te rapen en aan het rond punt van Teguise had ik zeker al terug 50-60 man te pakken, die blijkbaar toch wat overhaast waren gestart. De zon begon er echter door te komen en het was te merken dat het een waanzinnig hete dag ging worden. Anticiperen dus met zout, sportdrank en water. Na 100km bovenop Mirador de Haria, ben ik even gestopt om mijn zak met extra drank en eten aan te nemen, en een plasje te doen. Ik kreeg nog een tweede energiereep binnen en vervolgde mijn weg na enkele minuten. Vloeken op het steile stuk aan de exotische tuin, en dan genieten van het uitzicht op Mirador del Rio na 115km. En dan begon de terugweg. Eerst de afdaling van de Mirador met serieuze zijwind en de nodige stress om de fiets in balans te houden. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm_-wVClwAMD4yBYpEboCSTZAi3pnFiAe1swwkowhZvFbxumvLD4d3BlJjwnwWhFNpowRQXAHDxJzCvXpAd6flRG9UWFv1438UtzOXbBvM3r5UTKoV2UyKZY-nFPGd5MZ02iKTksZylVo/s1600/IMG_0366+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="853" data-original-width="1280" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm_-wVClwAMD4yBYpEboCSTZAi3pnFiAe1swwkowhZvFbxumvLD4d3BlJjwnwWhFNpowRQXAHDxJzCvXpAd6flRG9UWFv1438UtzOXbBvM3r5UTKoV2UyKZY-nFPGd5MZ02iKTksZylVo/s320/IMG_0366+%25281%2529.jpg" width="320" /></a></div>
Gelukkig is het tweede deel van de afdaling vrijwel allemaal rechtdoor en stond de wind daar in de rug. Maar de weersvoorspelling kwam nadien wel uit: de wind draaide en de laatste 40-50km werden een serieuze strijd op de golvende wegen, waar je normaal toch wat extra steun in de rug krijgt. Ondanks dat ik nog een goed tempo trapte, verloor ik meer dan 20 minuten op vorig jaar puur door de windrichting. En dan de hitte ... naast de weg lagen er af en toe fietsen met uitgetelde atleten tegen een muurtje, nog nooit gezien. Na 6u40 fietsen bereikte ik de wisselzone in Puerto Del Carmen, nog altijd ruim in de eerste helft van het deelnemersveld. Drinken, eten, zout innemen en zo veel mogelijk zonnecrème op het lichaam smeren. Naast mij zat een oude krijger die bijna door de tent vloog toen de vrijwilligster hem iets te enthousiast aan zijn schouders begin in te smeren. De sfeer zat er wel nog in...<br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Ik begon te lopen en voelde dat mijn benen goed waren en mijn maag niet super maar stabiel. De hitte was echter extreem en ik moest dus geen domme dingen doen. Finishen was de boodschap en dus rustig aan 10-11km/u proberen kilometers te malen, met telkens voldoende tijd aan de bevoorradingen om te eten en drinken. Deze tactiek is uiteindelijk beloond, gezien de 100en atleten die tijdens de marathon hebben moeten opgeven. De eerste helft van de eerste lus richting Arrecife (15km) ging nog redelijk goed, maar er was zo goed als geen meter beschutting tegen de zon. Ik heb nog nooit zo veel mensen zien stappen in de eerste kilometers. Op de terugweg heb ik ook even de knop nog iets verder omgedraaid en nog meer tijd genomen aan de bevoorrading. Als ik zowel cola, water als energiedrank nam, bleef ik helder, en kon ik mijn energiegelletjes netjes blijven innemen in combinatie met mijn zouttabletten. Een toptijd zou het niet worden maar ik bleef wel fysiek relatief in orde, wat een wonder leek na de desastreuze nacht. Na 20km kwam ik langs Joris en Vanessa, en zij zagen dat het nog wel goed ging, al zei ik wel dat het allemaal wat rustiger ging en aankomen de prioriteit was. Joris bevestigde en zei dat het een ware veldslag was. Bijna 1 op 4 atleten zou niet aankomen vandaag. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Na 30km kwam ik terug in Puerto Del Carmen, waar Digipolis-collega Rika me toejuichte. Onderweg was ik ook nog andere bekende (Marc, Viv) en onbekende supporters tegengekomen, waarvoor dank. Ik wist dat het de laatste 12km enkel nog kwestie was van helder te blijven, en vast te houden aan het plan. De snelheid geraakte niet meer boven de 10km/u maar ik wist vooral dat het stilaan zou beginnen afkoelen. Aan het keerpunt, vloog er nog een Thomas Cook Airlines Airbus 320 enkele meters boven mijn hoofd de landingsbaan van het vliegveld op, en ik kon aan mijn laatste 6km richting finish beginnen. Alles onder controle, armstukken uit, petje rechtzetten, bril af, en vooral zien dat er geen pipo voor mijn neus zou springen op de aankomstfoto.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTUOxoOXgQu4u9fb6bvtuhy9KRhTU2JvEQuuf4E9G-sErmrhU3Wqz4LMfeYYUZpzWeKTiclY_U3Ka683UpgUmyTACuvi1y5J3nsYUgidkCk8ZVsr5wgR81UKCYkXU35vWPBbHsf0Azt5s/s1600/IMG_0393+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="853" data-original-width="1280" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTUOxoOXgQu4u9fb6bvtuhy9KRhTU2JvEQuuf4E9G-sErmrhU3Wqz4LMfeYYUZpzWeKTiclY_U3Ka683UpgUmyTACuvi1y5J3nsYUgidkCk8ZVsr5wgR81UKCYkXU35vWPBbHsf0Azt5s/s320/IMG_0393+%25281%2529.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Ik nam mijn tijd om te poseren met het finishlint en schudde de hand van organisator Kenneth Gasque. Missie volbracht op de zwaarste editie van de 4 die ik al heb meegemaakt. De eerste 60km was het geloof in een finish ver zoek geweest. Dan kwam ik er meer en meer door op de fiets maar de laatste 40 fietskilometers hadden onverwacht veel krachten gevergd tov de vorige keer. Toen ik aan de marathon begon, besefte ik dat gaan voor een tijd onder de 4 uur zelfmoord zou betekenen. Ik ben al geen hittemens en mijn lichaam was te gehavend gestart 's ochtends. Maar ik voelde wel tijdens de eerste 5 loopkilometers dat ik kon finishen, als ik het verstandig zou aanpakken. En zo geschiedde het. 13u05 en 637e plaats op iets meer dan 1700 starters. Het bewijst nog maar eens hoe zwaar het was en dat je geen tijden van wedstrijden met elkaar kan vergelijken, zelfs niet op hetzelfde parcours. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ik was naar Lanzarote vertrokken met een conditie om er eens een goede lap op te gaan geven. Ik heb de finish echter moeten halen door vooral een superdag op geestelijk gebied. En de tevredenheid is dan ook groot.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Dikke merci aan Vanessa om 6 dagen op blitzbezoek mee te komen. Bedankt aan de supporters Joris, Marc, Viv, Rika, ... en Johan voor de paar keer handjeklap op het loopparcours. Ik was ook enorm verbaasd hoeveel mensen er thuis de strijd van mezelf en 55 andere Belgen op Lanzarote hebben gevolgd ondanks de slechte tracker en stream. Dat deed enorm deugd om te horen tijdens de wedstrijd, en te lezen achteraf.<br />
<br />
Volgens jaar komen we terug, voor die speciale medaille van 5-voudig finisher, en om onder andere Mirco te laten kennismaken met deze geweldige race. <br />
<br />
Ondanks de brandwonden op de bovenrug, stellen we het goed, en kunnen we weer gemotiveerd het dagelijkse leven verder zetten. Over naar de studio!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Videoverslag van Club La Santa (al na 2 minuten in beeld!):<br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=LO55Jn8eHYw" target="_blank">https://www.youtube.com/watch?v=LO55Jn8eHYw</a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-10258880652957650542017-05-08T20:58:00.000+02:002017-05-09T13:58:29.703+02:00Wings for Life Run 2017 - de laatste test<div style="text-align: justify;">
Het wordt ondertussen een traditie: twee weken voor de IRONMAN van Lanzarote deelnemen aan de Redbull Wings for Life Run in Breda. Ook dit jaar was het doel maximum 30km lopen om te testen dat alles goed zit, maar toch ook om de benen nog voldoende te sparen. Om exact 30km te kunnen lopen, was een snelheid van 4'51" per km vereist om de catcher car voor te blijven. Geen Max Verstappen in de BMW dit jaar, maar blijkbaar een Hollandse 1500m atleet in een Toyota... <br /><br />De organisatie had geen startvak op mijn nummer gedrukt en ik heb wat moeten foefelen om toch in het eerste startvak te geraken, maar om exact 13u was ik goed en wel mee vooraan vertrokken met BrTC collega Geoffrey. We hadden afgesproken dat ik de eerste 20km het tempo wat zou bepalen, zodat Geoffrey daarna nog vol kon doorgaan tot het gaatje. Ik wou zelf tijdig mijn tempo minderen om aan de 30km te kunnen stoppen. Meer dan 30km zou te belastend zijn voor mijn beentjes 2 weken voor Lanzarote. De vorige jaren was het halen van de 30km zelfs best nog lastig geweest door de weersomstandigheden.<br /><br />Dit jaar was het ideaal weer met een bewolkte lucht en 17-18 graden. De eerste kilometers werd er door veel lopers weer als gekken gestart maar ik kon mezelf en Geoffrey voldoende intomen om een stevig tempo te houden waarmee we voldoende reserve namen op het 30km tempo. We begonnen aan 4'10" maar gingen stelselmatig naar een kruissnelheid van 4'30". We passeerden de 10Mijl vlot na 1u13 en de halve marathon in 1u37. Daar besloot Geoffrey te versnellen met ruime voorsprong op het schema van 30km. Ik begon zelf ook te rekenen en merkte dat ik veel meer tijd over had dan de vorige 2 jaren. Daarop ben ik dan maar wijselijk vertraagd naar een comfortabele 5'10 per km. Op km 25 zat de eerste ronde erop en ik begreep al dat ik dit jaar vlot naar de 30km zou gaan met de nodige reserve. Ik voelde wel dat de 4 uur op de fiets in de wind van de dag voordien een beetje vat begonnen krijgen op mijn beentjes. Na 28km had ik nog steeds een dikke 12' tijd over om naar de 30km te gaan. Ik besloot dan maar lichtjes te gaan loslopen aan 10-11km/u totdat de catcher me zou inhalen. Uiteindelijk gebeurde dit pas na 31,75km. Geoffrey was ondertussen door aan het gaan tot aan de 37km!<br /><br />Conclusie van de dag: Ookal was het lichaam nog licht vermoeid van de dagen voordien, de loopconditie en -snelheid zitten het beste in jaren. Ik had geen enkele dip gehad en conditioneel was ik ook na 31km nog betrekkelijk fris. Dit was de voorbije 2 edities toch wel anders, al was het weer nu ook wel veel gunstiger. Enkel de beentjes en onderrug zeurden wat maar dat was ook te verwachten na de laatste trainingsweken. Met een bezoekje aan osteopaat Hans komt dit allemaal prima in orde. <br /><br />Hopelijk dat de conditie nu nog 2 weken op peil blijft, en ik gespaard blijf van vieze beestjes. Rustig afbouwden en volgende week rustig Lanza nummer 4.</div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-25001977218488622862017-04-23T18:19:00.000+02:002017-04-24T14:19:47.360+02:004 weken voor nummer 4<div style="text-align: justify;">
Sinds de geslaagde stage in Benicassim (25 uur in het zonnetje kunnen trainen) is het een aantal weken wat op en af gegaan met de trainingsresultaten. Vooral de pollenallergie steekt jaarlijks de kop op rond begin april, met deze keer een oorontsteking als voornaamste gevolg.<br /><br />Met nog 4 weken te gaan, wou ik toch even zien waar we stonden via een paar representatieve testjes. Zaterdag ben ik begonnen met een progressieve duurloop van 26km, startend aan 5'30"/km en eindigend aan 4'20". Ondanks de sterke tegenwind vanuit Kontich tot in Sint-Job bleek dit toch makkelijker te gaan dan verwacht. Vooral de eerste kilometers was het vooral moeilijk om traag te lopen. Ondertussen blijkt mijn comfortabel LSD looptempo eerder rond de 5'15" te liggen dan 5'30". En wat misschien nog belangrijker was, ik had geen last van pijnlijke spieren of stijfheid achteraf. Ook het voedingsschema werd onderweg succesvol uitgetest. We zijn qua lopen dus zeker klaar voor de Wings For Life ultieme test op 7 mei met de gebruikelijke 30km als doel. Ook de Polar-statistieken tonen aan dat de loopconditie minstens even goed zit als een jaar geleden.<br /><br />Twee uurtjes recupereren en dan een rustige zwemtraining afwerken van een uur. Ook dat verliep vlot en ik scheen geen impact te ondervinden van de eerdere looptraining. Ik heb terug rust in mijn zwemslag gevonden en ga nu ook niet meer verder sleutelen aan de techniek tot in juli.<br /><br />Zaterdag beloofde alvast heel veel goeds en dat heb ik prima kunnen doortrekken op zondag. In totaal 132km op de TT-fiets aan 30km/u gemiddeld en een lage gemiddelde hartslag (130). Op de Oesterdam wel even zwaar doorgegaan maar evenzeer onmiddellijk gerecupereerd.<br /><br />Zo kon ik toch nog eens een trainingsweek van meer dan 14 uur voorleggen waarbij alles in stijgende lijn gaat. Volgende week nog een verlengd weekendje en dus hopelijk ruimte voor een extra lange fietstocht, gevolgd door nog een stevige week met o.a. de Wings for Life. Als alles nog enkele weken blijft lopen zoals nu, moet een 4e finish op Lanzarote (zonder materiaalpech) geen groot probleem zijn, en een verbetering van de tijd van vorig jaar best haalbaar.<br /><br /></div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-50780285880631754722017-02-04T16:56:00.001+01:002017-02-04T16:56:15.635+01:00Brasschaat Natuur Classic - 25km<div style="text-align: justify;">
Na een duurloop met Koen 2 weken geleden en mijn solo-tocht van vorige week, stond ook deze zaterdagvoormiddag weer in het teken van de nodige loopkilometers. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Met de Brasschaat Natuur Classic had organisator Bert Nijs weer voor de perfecte setting gezorgd, 25km op eigen tempo cruisen door de parken en domeinen van Brasschaat. 240 Deelnemers tekenden present met daarbij vele BrTC clubgenoten. Ik zou dus vast wel iemand vinden die mijn tempo zou delen. Door een ongewoon lange pauze voor nieuwjaar, en mijn griep begin januari, bouw ik immers anders dan vroeger op naar het seizoen. Mijn objectief was dan ook ergens tussen de 10,5km en 11km/u te lopen in een lage intensiteit en er geen race van te maken.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Al tijdens de eerste kilometers in voltallige groep hoorde ik dat Ivan hetzelfde plannetje had. Na een korte sanitaire stop vlak voor het einde van de gezamenlijke opwarmkilometers, begonnen we ons tempo te lopen en rustig andere bekende en minder bekende deelnemers in te halen. Luc pikte vrij snel in en we liepen met ons drietjes uiteindelijk de 25km uit tegen een gemiddelde van 11km/u (inclusief de trage startkilometers) en ook de gemiddelde hartslag zat prima.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Mission accomplished! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-11ji57oGLJhzrpphm_Wv9bkTPyI1adbsKAAIHXBJSN2g5vbxmI-Biaa-sLOjMYKiZ9zPHnd2G84oAJOOGxHHaikC6ucsXksH7WBGi90qBt5Y2FMTYn-WQNsZQp0E_X5VxlAwMv4zegQ/s1600/Schermafbeelding+2017-02-04+om+16.45.54.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-11ji57oGLJhzrpphm_Wv9bkTPyI1adbsKAAIHXBJSN2g5vbxmI-Biaa-sLOjMYKiZ9zPHnd2G84oAJOOGxHHaikC6ucsXksH7WBGi90qBt5Y2FMTYn-WQNsZQp0E_X5VxlAwMv4zegQ/s400/Schermafbeelding+2017-02-04+om+16.45.54.png" width="400" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-12119474522838728752016-12-17T18:25:00.000+01:002017-01-19T18:26:32.419+01:00Achtkamp Brasschaat<div style="text-align: justify;">
Niet alle evenementen op een bucket list lijken even sensationeel of uitdagend. Zo zou een 3-voudige finisher van IM Lanzarote toch geen problemen mogen ondervinden om de Achtkamp van Brasschaat tot een goed einde te brengen? Niets is echter minder waar. De proeven zijn zo uiteenlopend en atypisch voor een langeafstandsatleet, dat ik er met de nodige schrik aan begon. Het was echter eens tijd voor iets compleet anders in het najaar om het triatlonseizoen te verteren, en de batterijen terug op te laden.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Met 110 atleten begonnen we in de senioren-categorie (18 tot 40j). Tussen al die jonge snaken wou ik gewoon finishen zonder blessures. Ik vreesde echter dat een plaatsje in de laatste 10 wel eens mijn lot zouden worden... Tevens van start in onze reeks BrTC-ers Robin, Arno, Kristian, Marc, Kevin en Steve.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Zondag 23 oktober - 1km tijdrit</u></div>
<div style="text-align: justify;">
Proef 1 vond plaats op een ijzige, mistige ochtend in het park van Brasschaat. 1 km volle bak sprinten op de fiets, waarbij ik sowieso tijd zou verliezen in die ene relatief scherpe bocht. Het werd echter een serieuze meevaller met een 47e plaats. Ik stond na 1 proef zowaar in de linkertabel van de ranking en nam al om en bij de 50 bonuspunten op Kevin, Marc en Steve.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Zondag 30 oktober - Verspringen en 200m sprint</u></div>
<div style="text-align: justify;">
Twee disciplines die me absoluut niet liggen. Daarenboven voelde ik tijdens de opwarming enorme stijfheid in mijn bovenbenen, waarschijnlijk door twee dagen ervoor nog te trainen en de dag voordien niks meer te doen. Ik durfde niet meer voluit gaan en wou vooral geen fysieke schade oplopen. Gevolg 93e en 91e plaats en vrije val richting plaats 88 in het klassement... Als ik fysiek paraat zou geweest zijn, had ik hooguit 10 plaatsjes beter gescoord hoor ... Kevin moest opgeven met een spierscheur. Steve en Marc deden het nog slechter dan mij; Robin, Arno en Kristian lagen al straten voor.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Zondag 6 november - 6,5km tijdrit</u></div>
<div style="text-align: justify;">
Tijd om aan de remonte te beginnen. Heel slecht weer op het vliegveld van Brasschaat voor de 'lange' tijdrit maar gelukkig bleef het droog tijdens mijn proef. Met plaats 44 mijn voorlopig beste ranking in de competitie en we stegen terug naar plaats 74. Wel opnieuw plaatsen moeten prijsgeven op de jonge gasten, maar veel uitgelopen en Marc en Steve. Mijn definitieve positie in het BrTC klassement lag al vast.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Zondag 6 november - Kogelstoten en 1500m lopen</u></div>
<div style="text-align: justify;">
Voor het kogelstoten had ik eigenlijk wel wat vertrouwen na de trainingssessies maar toch liep het goed fout. Plaats 84 zowaar ... De 1500m in en rond het atletiekstadion liepen volgens plan. Ik bleef kalm in de tumultueuze start met 100 atleten. Na het verlaten van het stadion als +/-80e begon ik aan de geslaagde inhaalrace die resulteerde in plaats 55. Ik had de schade toch kunnen beperken en zakte slechts lichtjes naar plek 78.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Zondag 13 november - 5,5km veldlopen</u></div>
<div style="text-align: justify;">
Nog 90 atleten in competitie in een stormachtig park waar sporten eigenlijk onverantwoord was. De takken vlogen in het rond en zelfs tijdens onze wedstrijd veranderde het parcours nog door de val van een gigantische tak. Gelukkig geen slachtoffers ... Ik zou de eerste van 4 ronden de kat uit de boom kijken en daarna opnieuw beginnen versnellen en opschuiven. Ik kwam door als 55e maar er was toch heel snel gestart waardoor ik enkel kon proberen consolideren. Ik zag atleet voor atleet voor mij stilvallen en raapte ze op in het spoor van Marc. De maag protesteerde en een actie om Marc zelf nog proberen in te halen, zat er niet meer in zonder risico. Uiteindelijk als 41e over de finish na een prima race. Een flinke sprong in het klassement naar plaats 68 was de beloning. Met de 2 loopnummers had ik wel heel wat plaatsen goed gemaakt op Kristian maar die was al veel te veel voorop. Steve droeg ondertussen de rode lantaarn, vooral ook omdat reeds 20 atleten hadden opgegeven.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Zondag 20 november - Veldrit</u></div>
<div style="text-align: justify;">
De veldrit is een beetje op een anti-climax afgelopen. Hoewel ik de dag voordien nog goed verkend had, liep alles echt fout. Onmiddellijk bij de start vielen er 3 mensen voor mij waardoor ik voet aan grond moest zetten. Ik nam de eerste bocht zo bijna als laatste. Gelukkig was ik ondertussen handiger geworden aan de balkjes waar ik een 10tal mensen inhaalde en op de eerste asfaltstrook reed ik terug naar een plek onder de mensen. Het eerste stukje bos verliep prima, tot ik bij het uitrijden ervan mijn ketting van de cassette voelde glippen. Voet aan grond, wringen aan de ketting en als voorlaatste terug de fiets op ... Ik hoorde nog enkele ander mannen zeggen "da's pech man" maar daar was ik vet mee... Als ik nog iets wilde presteren, moest ik risico's nemen. En dat liep dus mis. Ik wou over een boomstam springen maar deze was echt wel te hoog (dat had ik de dag voordien ook al wel gezien) maar ja ... overkop en shifter verschoven. Geen fysieke averij en dankzij supporter Quentin het stuur nog terug recht gezet, maar mijn goesting was over. Ik wou geen risico's meer nemen, we vertrokken 2 dagen later immers op verlof, en ik ben wijselijk uit de race gestapt.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
De opgave heeft me uiteindelijk nog 1 plaatsje gekost in het eindklassement en mijn eerste Achtkamp eindigde zo op de 69e plaats op 110 starters. Toch zo slecht nog niet...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ik ben blij dat ik het heb gedaan. De 2 tijdritten en de 1500m en veldloop gingen echt wel prima. Ik eindige ook steeds in de top 50. Verspringen en 200m lopen is gewoon niks voor mij en qua kogelstoten ontbrak er voldoende techniek. Ik heb enkel spijt van de veldrit. Ik zag er toch wel naar uit en zonder die kettingproblemen was ik mooi mee kunnen glippen met mensen van mijn niveau, die ook geen onnodige risico's namen. Volgend jaar? We zien wel... Ik ben er wel zeker van dat het in de reeks 40+ binnen enkele jaren geweldig leuk kan worden. Nu is het verschil echt wel groot met die jonge gasten.</div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-6807497348704759892016-09-25T21:09:00.000+02:002016-09-26T13:39:09.840+02:00Kwarttriatlon Lille - Trio<div style="text-align: justify;">
Het leek me leuk om het seizoen af te sluiten met een trio-deelname op de kwart van Lille. Vanessa moest er toch nog zijn voor haar T3-series en er zakken altijd wel wat BrTC-ers af naar de Lilse Bergen. Ik had me met Nikita (zwem) en Kevin Hofmans (fiets) ingeschreven en zou zelf het lopen voor mijn rekening nemen. Vroeger was dit steeds maar 9km maar het parcours was wat gewijzigd en ik kwam nu op exact 10km.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nikita en Kevin hadden stevig hun best gedaan waardoor ik maar met een 2tal minuten achterstand op de familie De Laet begon te lopen. Maar na de eerste 100m voelde ik al dat het niet voor vandaag zou zijn en dat ik Michiel pas aan de finish zou terugzien.. Mijn benen wilden voor geen meter vooruit op het geaccidenteerde off-road parcours en ik heb van de eerste meter afgeteld tot de finish. Gelukkig deden er zo veel BrTC-ers solo mee aan de kwarttriatlon dat ik hen wel stap voor stap kon inhalen en toch een ietwat deftig kon houden.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ik finishte na 45min en een handvol seconden, en voelde me volledig leeg. De achtkamp-trainingen van de dag voordien en de loop door Kontich vrijdag (waar ik me ook niet had ingehouden) hadden toch op het lichaam ingehakt. Tim heeft me thuis afgezet en ik ben 2 uur gaan slapen. Van de wedstrijd van Vanessa heb ik dus niks meer gezien, maar ook bij haar was het beste eraf voor dit seizoen.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Blij dat het triatlonseizoen gedaan is en tijd om te bezinnen en kijken waar er nog goesting voor is de komende jaren. </div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-81073781652322189362016-09-18T22:45:00.000+02:002016-09-19T16:56:27.526+02:00Red Bull - Kop Over Kop<div style="text-align: justify;">
Vandaag hebben we ons eens aan een nieuw initiatief gewaagd, de Red Bull Kop over Kop ploegentijdrit in Breda. Het concept is simpel: een tijdrit van 100 km waarbij 1 renner vertrekt en er onderweg op een aantal vaste punten telkens 1 persoon aansluit. De laatste 27km worden met de volledige ploeg van 5 renners afgelegd.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Op zaterdag hadden initiatiefnemer Tim en ikzelf de meeste fietsen al gaan klaarzetten bij de verschillende tussenpunten. Dit was allemaal prima geregeld qua logistiek en veiligheid. Zondag kon iedereen dan onmiddellijk zonder te veel zorgen naar de verschillende startpunten vertrekken.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ik was de gelukkige die de volledige 100km mocht afhaspelen, jassen en vlassen (zoals Michel Wuyts het zou zeggen). Om 10u09:45 vertrok ik vanop het startpodium in het voetbalstadion van NAC Breda, waar in het groot nog borden te zien waren van de viering van hun kampioenentitel ... in 1924. Zeer klef stadion, niet te vergelijken met de majestueuze Bosuil. Ik was dan ook blij dat ik er buiten was ;-)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Mijn eerste 17km solo gingen super. Ik had de wind goed vanachter en enkel een kleine kasseistrook vertraagde mijn rit. Ik verloor er immers een drinkbus, die gelukkig door een seingever werd aangegeven waardoor ik enkel een 5-tal seconden stil stond. Anderhalve kilometer voor het eerste tussenpunt lag er een sensor die mijn positie doorgaf aan tweede rijder Tim, in Sprundel. Met een gemiddelde snelheid net onder de 37km/u, pikte ik Tim vlekkeloos op en schoten we door naar het volgende tussenpunt. Ik had in mijn eerste deel een 6-tal renners ingehaald, en werd door 1 man voorbij gereden. Deze sloeg 100m verder echter in de verkeerde straat af... Het was niet altijd even simpel de richtingaanwijzingen goed te volgen, zeker als solo rijder. Aan de moeilijke punten waren er gelukkig wel voldoende seingevers aanwezig. En eens het team meer en meer voltallig werd, het navigeren ook eenvoudiger.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Onze gemiddelde snelheid bleef zowat gelijk en derde rijder Hans zag ons al van ver komen aan tussenpunt 3 in Nispen. Prima 'aflossing' en verder wind-af richting Hoogerheide. Ik denk dat dit stuk van de route nagenoeg perfect liep. We reden gemiddeld bijna 38km/u en iedereen zat nog fris genoeg om voldoende over te nemen. Ik had alleen last in de bochten waar ik weer te voorzichtig doorging en vooral telkens te veel ruimte laat op mijn voorganger. In Hoogerheide, na een dikke 55km, moesten we Vanessa oppikken, maar liep het serieus mis. Door allerlei miscommunicaties en foute wissels bij andere ploegen, was Vanessa tijdig vertrokken om ons zeker niet te missen. Wij zagen haar echter niet voor ons uitrijden aan het tussenpunt, en ook 1 km verder hadden we nog steeds geen spoor van waar ze was. We stopten en keerden terug naar het tussenpunt om haar te zoeken .... Na een 5tal minuten riep BrTC-supporter Dimitry gelukkig langs de kant dat Vanessa ruim voor ons reed, waardoor we terug wisten in welke richting te zoeken. Spijtig genoeg waren we wel bijna 10 minuten kwijt gespeeld, en ons goed ritme. Belangrijke les voor volgende keer. In de achtervolging heb ik in het wiel van Hans wel een serieuze cartouche verschoten.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
De wind begon ondertussen ook te keren en kwam serieus in het nadeel te staan. Terug voltallig wisten we een 3tal ploegen, die ons tijdens onze ongelukkige stop waren gepasseerd, terug in te halen maar we werden zelf ook voorbij gestoven door enkele van de sneltreinen. Aan km 73 hadden we toch allemaal al serieus wat krachten verloren en rekenden we op vijfde man Marc om ons naar de finish te loodsen. Marc zette enkele kilometers hard aan maar de wind was te zwaar om lange kopbeurten vol te houden. Ronddraaien was de boodschap maar aan mij was dit nog amper besteed. Ik probeerde hier en daar wat in te schuiven, en het werd overpakken wie nog kon. Vanessa en Marc hadden nog wel wat poeier in de benen maar worstelden met de harde wind. Tim zijn bobijn begon logischerwijs ook leeg te geraken, maar Hans wist telkens de snelheid nog wel de hoogte in te jagen.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
De laatste 5km kon ik nog het onderste uit de kan halen om toch nog enkele minuten kop te doen op de lange rechte stukken, en uiteindelijk was iedereen content om de finish te zien na totaal 2u55 wedstrijd. Met dank aan Kevin en Sanne voor het supporteren en onderstaande foto's!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKYTuWP2j_AdMMdiwZX58tJXSqtWkYpLOvoxf2LfC4yVFOpYSHiepHmigg2RPu2bXcn2UVG4U1ofsGozmmyXo1TwaXSkmIF_A12s8f-FuRJvWwn_xY72Lary3fGPCDMnCujQgYM04uGpc/s1600/14329918_1152612714787685_6077360747252993549_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKYTuWP2j_AdMMdiwZX58tJXSqtWkYpLOvoxf2LfC4yVFOpYSHiepHmigg2RPu2bXcn2UVG4U1ofsGozmmyXo1TwaXSkmIF_A12s8f-FuRJvWwn_xY72Lary3fGPCDMnCujQgYM04uGpc/s320/14329918_1152612714787685_6077360747252993549_n.jpg" width="175" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Laatste kilometers</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkiVlsFlLu5dpwpmej1eBoR1ktfX4rWbeweSWC96FTDdX__aTjYWxSe-0v2JKORJW5Yv_Io2hx0eHDX70nzSzLgtts9bUh2D7PAqV9psIT8dD-Hh9QqN-9RkW0Nc3x5Z62APQzfR-4gzE/s1600/14364802_10207220974904667_7589422483542591699_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkiVlsFlLu5dpwpmej1eBoR1ktfX4rWbeweSWC96FTDdX__aTjYWxSe-0v2JKORJW5Yv_Io2hx0eHDX70nzSzLgtts9bUh2D7PAqV9psIT8dD-Hh9QqN-9RkW0Nc3x5Z62APQzfR-4gzE/s320/14364802_10207220974904667_7589422483542591699_n.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Moe maar voldaan aan de finish</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7123169939438448512.post-56986796768921263862016-09-11T16:59:00.001+02:002016-09-11T16:59:04.424+02:00Nieuwe UitdagingenNa onze vakantie beginnen we de draad stilaan weer op te nemen. Ik ben er ondertussen wel uit dat ik geen aversie heb gekregen van trainingen of wedstrijden maar vooral in Vichy geen tijd heb gehad om me rustig te focussen op mijn eigen wedstrijd. Ik moet gewoon terug zien dat ik de laatste week voor een volledige triatlon volgens mijn eigen schema werk en enkel met mijn wedstrijd bezig ben. Het klinkt egoïstisch maar andere atleten zullen dit wel kunnen beamen.<br />
<br />
Ik ga deze herfst, tot aan onze volgende vakantie eind november, wel eens de focus op de triatlon wat opzij schuiven en andere dingen doen. Deze zullen vast en zeker ook bijdragen tot de conditie en vooruitgang maar zonder te veel druk, te vroeg.<br />
<br />
Hoofddoel voor de winter blijft de marathon van Spa-Francorchamps in maart maar omdat het nog lang is zonder andere uitdaging tot dan, heb ik besloten eens mee te doen aan de Achtkamp van Brasschaat. We zien wel wat dat wordt ... Uitblinken ga ik er niet doen, maar de concurrentie onder de even onervaren andere BrTC-ers zal enorm plezant worden.<br />
<br />
<br />Krishttp://www.blogger.com/profile/04246614783564222223noreply@blogger.com0