zondag 26 juli 2015

Ironman Maastricht - Supporters Praktisch

Tijdstip
Zondag 2 augustus. Start profs om 7u, start age groupers vanaf 7u10 via een rolling start. Dat wil zeggen dat we vanaf 7u10 50 minuten tijd hebben om te starten en je individuele wedstrijdtijd pas begint te lopen als je over de startmat beweegt. Ik vermoed dat wij echter vrij snel in het water zullen gaan, gezien er toch geen duizenden deelnemers zijn en je toch niks meer kan doen behalve wachten anders.
Finish profs vanaf 14u45. Finish gewone (BrTC) stervelingen ergens tussen 17u00 en 20u00 ;-)

Locatie (110km van Antwerpen)
De start  en wisselzone bevinden zich aan de Griend langs de Maas aan de overkant van het historische stadscentrum. De finish ligt op de Markt in het centrum.
Wisselzone: http://www.ironman.com/~/media/a2d233fcd997466c90ec19a8881be0d8/ironman%20maastricht%20limburg%20start%20transition.pdf?d=true
Finish: http://www.ironman.com/~/media/c613d38034664ccc9a1561fcb8a838e5/ironman%20maastricht%20limburg%20finish.pdf?d=true

Zwemmen
http://www.ironman.com/~/media/37dd19af9c3848988549cae89f21a4e8/ironman%20maastricht%20limburg%20swim%201.pdf?d=true
Het zwemmen (3.8km) start aan De Griend op de rechteroever van de Maas waarna er stroomopwaarts gezwommen wordt langs de stad. Ongeveer in de helft moet iedereen even uit het water over het domein van het Provinciaal gebouw, om daarna dezelfde weg terug te zwemmen stroomafwaarts.
Supporters kunnen op de verschillende bruggen of langs de kade plaatsnemen.

Fietsen
http://www.ironman.com/~/media/0093b398f74e446d98da4d7f874d6acc/ironman%20maastricht%20limburg%20bike%201.pdf?d=true
Het fietsparcours bestaat uit 2 ronden van 90km. De eerste 30km zijn vlak en normaal wind in de rug via Elsloo en Stein tot aan Sittard (passage aan voetbalstadion vlakbij autosnelweg en door centrum). Daarna keren we terug richting Maastricht met eerst nog een vlakke 15km, gevolgd door 45km door het heuvellandschap met enkele stevige beklimmingen uit de Amstel Gold Race zoals de Bemelerberg en de Cauberg. Het parcours zelf bestaat uit een 8-vorm. Dat wil zeggen dat er 1 punt is waar de renners elke ronde 2x passeren. Dat punt bevindt zich na ongeveer 65km tussen de Bemelerberg (Bemelen) en de Cauberg (Valkenburg). Na 1 ronde passeert iedereen door Maastricht (rechteroever), langs de wisselzone.
Supporters die de atleten graag meermaals zien, kunnen met de auto proberen op enkele punten te gaan kijken. Vermoedelijk is dit nog redelijk te doen gezien de grote voorraad aan snelwegen in en rond Maastricht. Interessante plaatsen zijn centrum Sittard (lusje door de stad -25km van Maastricht)), de Bemelerberg en de Cauberg, en het knooppunt van de 8-vorm tussen die 2 hellingen in (minder dan 10km van Maastricht).

Lopen
http://www.ironman.com/~/media/95b06e7c844a49a096723ff49e2df1b4/ironman%20maastricht%20limburg%20run.pdf?d=true
Na de wissel wordt er richting linkeroever (historisch stadscentrum) gelopen waar 3 rondes van 14km worden afgelegd door de stad (Vrijthof, Markt) en richting Sint-Pietersberg. De eerste 3km vanuit het centrum en de laatste 3km richting centrum zijn 'enkelrichting'. De 8km daartussen lopen we over dezelfde weg heen als terug.
In de binnenstad zien supporters dus alle lopers 3x voorbij komen. Als je echter vanuit het centrum een dikke km naar het zuiden trekt richting Prins Bisschopsingel of Sint-Pietersberg, kan je iedereen het dubbel aantal keer zien!

Bevriende Deelnemers
Kris - H35-39 - nr 482
Ivan Van Coninckxloey (BrTC) - H45-49 - nr 671
(Anne)Leen Coen (BrTC) - D25-29 - nr 226
Marc De Ren - H45-49 - nr 819
Johan Pauwels - H45-49 - nr 800
François Hemgenberghs - H55-59 - nr 750
Peter Croes - H30-34 - nr 128

Parkeren in Maastricht
http://www.parkeren-maastricht.nl/parkeergarages
De start en wisselzone bevinden zich aan De Griend (parking 5) maar vermoedelijk gaat deze onbereikbaar zijn op de dag van de wedstrijd. Het beste alternatief om de ganse wedstrijd bij te wonen zal parking Vrijthof (2), Mosae Forum (3) of Bassin (4) zijn. Deze 3 parkings liggen vlakbij de finish en op wandelafstand van expo en zwemstart.

Online volgen? 

Het Weer
(Verwachting 27/jul)












Officiële Website
http://www.ironman.com/triathlon/events/emea/ironman/maastricht.aspx

Twijfels

Nog 7 dagen tot de Ironman van Maastricht en het wordt er niet gemakkelijker op ...
 
Het goede nieuws is wel dat ik vandaag een geslaagd ritje van 133km heb kunnen fietsen met de TT-fiets. Lang in de beugels liggen ging echter nog niet door de wonde aan elleboog. Gevolg was dus een stijve nek en schouders van onnatuurlijke houding. De draadjes zijn uit mijn elleboog verwijderd en de wonde geneest heel goed. Woensdag beslis ik of ik met TT op koersfiets naar Maastricht trek maar ik heb er wel goed oog in dat de wonde tegen dan nog veel beter zal genezen zijn.
 
Na het fietsen ben ik wel als een blok in slaap gevallen van gezonde vermoeidheid. Het was de eerste keer in enkele weken dat ik me eens gewoon moe voelde zonder invloed allerlei kwaaltjes. Toen ik wakker werd, voelde ik me echter terug een wrak. De stekende pijn van de maagontsteking was ook snel weg vorige week, maar maag en darmen blijven toch wat onwennig de laatste dagen.
 
Het is zonde dat ik me 2 weken geleden echt super voelde, maar de val en de maagontsteking hebben hun negatieve impact gehad op lichaam en geest. Ik hoop me tegen woensdag/donderdag toch gewoon terug goed te voelen om met een goede moraal naar Nederland te trekken. Ik ben er alleen niet gerust in, en dat helpt natuurlijk ook niet.
 
 

dinsdag 21 juli 2015

Bad timing ...

Dit seizoen vallen de halve van Eupen en de Ironman van Maastricht op dezelfde dag. Aangezien Bram en Hans voor de eerste keer Eupen gaan meedoen, hadden we aangeboden om eens een dagje op parcoursverkenning te gaan. Ideaal voor mij en Leen om nog wat klimkilometers te doen voor Maastricht. Het liep echter anders af...

We begonnen met een rondje van het fietsparcours waar het de ganse tijd uitkijken was. Veel stenen, putten, slijk op de weg ... kortom onmogelijk om eens goed door te rijden en voorzichtigheid was de boodschap. Na een rondje besloten we om de dam eens af te dalen en te beklimmen zoals in het 'oude' parcours. Toen ging het echter mis. Na de afdaling begonnen we aan het vlakke stuk tot aan de voet van de dam en ik legde me even in de beugels om snelheid te maken. De staat van de weg was blijkbaar echter nog slechter dan vroeger en door de schaduw onder de bomen had ik een klein gat in het wegdek niet gezien. Gevolg: voorwiel onderuit en ik de kant in. Gelukkig kon ik me nog grotendeels in het gras smijten maar mijn elleboog kwam vol op het asfalt neer.

Ik kon gelukkig snel opstaan en voelde wel dat er niks ernstig gebroken of zo was. Enkel vleeswonden aan knie en elleboog en schaafwonden op bil en heup. De wonde aan de elleboog was echter te verontrustend diep en Hans stelde voor onmiddellijk naar de spoed te gaan. Om toch eventjes te bekomen, heb ik mijn fietsschoenen uitgetrokken en nog te voet richting auto gewandeld. 

Gelukkig is er vlakbij in Eupen centrum een ziekenhuis en op de spoedafdeling was het zeer kalm. De radioloog stelde vast dat er geen schade aan mijn elleboog was en uiteindelijk kwam ik er na 2 uur van af met een goed ontsmette knie en een elleboog voorzien van 7 hechtingen.

Ondertussen geneest alles vrij aardig. Ik mag wel niet meer zwemmen alvorens de draadjes eruit zijn (vrijdag 24/jul). De eerste dagen na de val heb ik me wel rot gevoeld (wsl ook door tetanusspuit) en ik ben nog steeds niet in normale doel. Ik heb wel zondag het fiets- en loopparcours van Maastricht kunnen verkennen, wat me wel geruststelde over de kwetsuren. Hopelijk kan osteopaat Hans me donderdag nog van de kleine ongemakjes af helpen.

Mijn TT fiets moet nog nagekeken worden, maar lijkt ok behalve een barst in mijn wiel. Het wordt dus nog wel even afwachten met welke fiets ik in Maastricht gaat starten. Ik weet ook niet of ik goed in de beugel ga kunnen liggen met die elleboog.

Al bij al had de val veel ergere gevolgen kunnen hebben, maar ideaal is het ook niet. Ik hoop dat de draadjes er vrijdag uit kunnen en ik nog wat ga kunnen zwemmen nadien. Voor de rest zit de vermoeidheid me dwars die bij de val is gekomen. Hopelijk kan Hans de oorzaken daarvan behandelen zodat ik me volgend weekend terug kiplekker voel en dan nog een week echt kan uitrusten richting Maastricht. Het parcours is daar immers echt mijn ding. Ik voelde me een week geleden echt super en klaar voor de volgende Ironman maar deze week ben ik echt heel moe. De kwetsuren hebben me ook heel wat nachtrust gekost.


zondag 12 juli 2015

Trio-tlon van Vlaanderen

In de planning was oorspronkelijk niks voorzien tussen de Ironmen van Lanzarote en Maastricht maar vandaag hebben we alsnog een competitiemomentje voorzien. Clubgenoot Steve zou normaal solo de Triatlon van Vlaanderen meedoen maar werd afgeraden te lopen door een knieblessure. Hij boekte zijn inschrijving om naar een trio-deelname. Nikita werd gerecruteerd om te zwemmen en ik bood me aan om de 10km loop voor mijn rekening te nemen.
 
Sinds Lanzarote heb ik enkel nog maar trage duurlopen gedaan en ik wist dus helemaal niet welke snelheid ik zou halen. In principe moet ik op 10km ergens tussen 40 en 43 minuten uitkomen, maar ik kende het parcours ook niet, dus we zouden wel zien. Ik had ook een lange, stevige trainingsweek achter de kiezen met zaterdag nog een fietstocht van 120km.
 
33 Trio's stonden er aan de start en Nikita begon aan de zwemproef in de laatste wave, 2 minuten achter de heren zonder licentie, 7 minuten achter de dames en 12 minuten achter de heren met licentie. Nikita zwom heel sterk en kwam als 10e trio uit het water, waarbij ze o.a de 2 minuten op clubgenoten Tim en Raf reeds wist goed te maken.
 
Het fietsparcours verloopt volledig in de sfeer van de Ronde van Vlaanderen met een opeenvolging van stevige klimmetjes en scherpe afdalingen, met hier en daar wat kasseien. Fietsen is voor Steve sowieso de moeilijkste discipline en bovendien mocht hij niet voluit op de trappers duwen vanwege de knieproblemen. Tijdens zijn capriolen was er genoeg vermaak in het stadscentrum met de vele BrTC-ers in koers en supporters langs de kant.
 
Ivan moest gepland opgeven na het fietsen en, op Tim na, waren alle BrTC-ers reeds aan hun 2e loopronde van 5km bezig toen ik van start kon gaan. Steve had de 31e trio-fietstijd gereden, om en bij de 2 uur en we lagen nu tevens op plaats 31 in de trio-rangschikking. Mijn doel was de 10 minuten eerder gestarte Tim nog inhalen, en ons tenminste 'ontdubbelen' op Manuel, die 5 min voor mijn start aan zijn laatste ronde was gestart. Elk trio dat ik nog te grazen kon nemen, was meegenomen.
 
Het loopparcours was qua ligging best mooi maar voor de rest zeer merkwaardig te noemen. Tijdens de 5km per ronde was het grootste deel verhard met steentjes, met een lange passage over stalen platen, een scherpe bocht bedekt met vlot glijdend wit zand en een bruggetje over een gracht dat werkte als een soort trampoline ... Dan moesten we ook nog 25 meter gebukt door een donkere tunnel, 1m85 hoog. Niet echt mijn favoriete omloop dus, en ik moest constant uitkijken dat ik me niet zou verstappen met Maastricht in het achterhoofd.
 
Ik heb meerdere tientallen atleten kunnen inhalen en ben zelf door niemand voorbij gestoken (kon ook nog moeilijk). Manuel had ik in mijn eerste ronde de laatste km te stekken en hij kon nog eventjes aanklampen in mijn kielzog door dat bizarre tunneltje. Tim had ik na 6-7km te pakken, al zat ook hij nog in een mooi ritme. Uiteindelijk heb ik 45 minuten gelopen over 10,5km volgens GPS. Ik liep de 11e tijd waardoor we nog oprukten naar plaats 25 in de trio-klassering.
 
Desalniettemin was het weer een fijne dag met de BrTC-bende, op een mals regenbuitje na tijdens de wedstrijd. Onze trio-deelname was ook best leuk, en ik ben tevreden over mijn resultaat. Zonder ook maar 1 snelheidstraining te doen de laatste maanden, liep ik wel terug een deftige tijd op een vervelend parcours. Ik was ook onmiddellijk gercupereerd wat mijn vaststellingen de laatste 2 weken bevestigt. Lanzarote is volledig uit het lijf en de vorm zit momenteel misschien wel beter dan begin mei. Nog anderhalve week kilometertjes malen en misschien zit er dan wel nog iets heel moois in dan in Limburg. Ik zit in elk geval veel beter dan vorig jaar voor mijn 2e volledige afstand dat jaar.



donderdag 9 juli 2015

3 weken tot Ironman Maastricht

Ik heb op zich opnieuw een berekende gok genomen om dit jaar een tweede Ironman te plannen, slechts 11 weken na Lanzarote. Vorig jaar had ik hetzelfde gedaan na Klagenfurt en er toch ietwat een dubbel gevoel aan overgehouden. Eigenlijk ging Almere niet zo slecht, maar 2 weken voordien, toen ik was gaan fietsen in de Pyreneeën, zat de vorm beter dan in Almere zelf. Ik heb de taktiek dit jaar dan ook iets anders toegepast door de eerste 2 weken na Lanzarote niet te trainen, behalve lange wandelingen, en nadien trager terug op te bouwen. Het blijft wel een beetje koffiedik kijken aangezien Lanzarote ook wel meer van lichaam en geest hebben gevergd dan Klagenfurt vorig jaar.
 
Op zich is de goesting in Maastricht momenteel zeer hoog en ook fysiek gaan we absoluut niet klagen. Ik begin stilaan terug een comfortabel gevoel in het water te krijgen. Het zijn echter vooral de fiets- en looptrainingen die me vertrouwen schenken. Mijn hartslagen zitten terug even laag als voor Lanzarote, terwijl de fietssnelheid nog is gestegen. Zaterdag ga ik nog een lange rit doen en verder hebben we nog enkele trainingen gepland in Eupen, Maastricht en naar zee. Dat zal dus zeker wel goed zitten. Een comfortabele fietsproef in Maastricht is immers de basis van een goede marathon. Het was ook op de fiets dat ik het vorig jaar reeds liet afweten in Almere. Toen verloor ik zowel bij het fietsen als lopen een half uur tov de mogelijkheden in goede vorm.
 
Qua lopen ben ik heel tevreden over de conditie, al heb ik geen snelheidstrainingen meer gedaan. Ik heb enkel nog getraind tussen 10 en 11 km/u maar voelde me de laatste dagen wel terug super, zeker tijdens lange lopen boven de 20km. Zondag ga ik in Oudenaarde de Triatlon van Vlaanderen meedoen in trio en eens kijken welke snelheid ik haal op een 10km. Ik heb daar absoluut geen idee van momenteel. Gisteren liep ik iets sneller dan 11km/u aan hartslag 138. Normaal wil dat zeggen 12km/u net onder de 150, maar ik heb geen idee welke snelheid ik haal boven de 170 en hoelang ik dit ga kunnen volhouden. Ergens hoop ik wel niet al te ver boven de 40 minuten uit te komen, maar ik ga mezelf er niet op afrekenen. De duurlopen op ironman-tempo gaan immers terug prima.
 
Nog 2 weekjes doorbijten (paar dagen verlof om nog extra kilometers te doen) en dan afbouwen naar het 2e hoogtepunt van het seizoen! En wat er dan nog over is, gaat nog mee richting Zell-am-See maar daar denken we nog even niet aan.


woensdag 1 juli 2015

Alles (tijdelijk?) terug op het gevoel.

Ik heb vandaag op aanraden van Vanessa de schermen van mijn Polar heringesteld. Op het eerste scherm tijdens het sporten staat nu geen informatie meer over hartslag of snelheid. Ik was me de laatste tijd blind aan het staren op hoe snel, hoe ver en met welke hartslag ik aan het lopen of fietsen was. Van plezier was er al lang weinig sprake, al is dat deze week pas tot me doorgedrongen. Telkens de hartslag wat te hoog naar mijn zin was of de snelheid wat te laag, vergat ik nog te genieten van mijn bezigheden. Met momenten begonnen mijn benen zelfs te blokkeren puur omdat ik zat uit te rekenen hoe ver ik nog moest fietsen of lopen. Echter naarmate ik dan dichterbij de aankomst kwam, voelde ik dat ik nog totaal niet moe was en alles in het kopje zat.

Ik heb voor de trainingen nu alle metingen naar een 2e scherm verwezen, gezien ik mijn lichaam toch goed genoeg ken en aanvoel om verder voor te bereiden op Maastricht en Zell. De pols in rust bljft nog een goede indicator voor de vermoeidheid en voor de rest gaan we verder op het gevoel. En de hartslagmeter blijft aanwezig om me te waarschuwen bij extreme waarden omdat de gezondheid toch nog altijd prioriteit is.

Op de één of andere manier heeft die 4 volledige triatlon enkele weken later ergens iets getriggerd waardoor ik even problemen ondervindt om alles goed te kunnen plaatsen en me algemeen te motiveren. Langs de ene kant is het precies maar normaal en logisch geworden dat ik zulke uitdagingen aankan, langs de andere kant begin ik dan tijdens korte trainingen te twijfelen aan de conditie en de capaciteiten. En dit is allemaal niet nodig als ik dan achteraf naar mijn logbook kijk. Het is een beetje worstelen op het moment en vooral vermijden om ergens in een passieve modus te sukkelen met gebrek aan goesting voor eender wat ...