maandag 26 april 2010

Antwerp Marathon - 25 april 2010

Het doel was uitlopen, en als het even kon in de buurt van de 10km/u. Peter P had verstek moeten laten door een knieblessure maar toch kwam hij persoonlijk geluk wensen aan de start wat ik zeer apprecieerde. Ik stond aan de start met medeclubgenoot Peter VB (een echt looptalent), collega Peter VM die als verrassingact aan de marathon meedeed, en dan was er nog Shara, die ook al in Oostende erbij was en op haar 21e de marathon wou uitlopen, goed zot.

Ik had de boodschap goed mee om veel te drinken en eten. Aan de afstand van de 10 miles kwam ik door na 1u25 en ook de halve marathon was nog mooi op schema (2u02). Ik kreeg echter meer en meer last van mijn maag, waarschijnlijk door te veel te drinken in de eerste kilometers. Ik moest noodgedwongen mijn tempo laten zakken en Peter VM en Shara laten gaan. Kilometer 23-25 was zwaar maar ik kwam er terug door en mijn meefietsend vrouwtje hielp me erdoor. Aan km 28 stond mijn werkcollega Tom klaar met de spuitbus verfrissend water. Tom heeft tot aan 30km meegelopen en ik was terug goed vertrokken. De doortocht door het Rivierenhof viel nog goed mee dankzij de massa supporters maar daarna kwam ik toch de figuurlijke man met de hamer tegen.

Een ellendig lang stuk langs de Antwerpse Singel met enkele stervende zwanen rondom mij. Alles begon pijn te doen en ik moest zelfs even stretchen en stappen. Vooral de drukkende warmte speelde bij vele lopers op. Wat ik niet wist toen, was dat ook Peter VM en Shara hun klop hadden tegen gekomen. Peter liep wel een kwartiertje voor mij maar Shara slechts een paar 100m.

Toen de Singel en de Slachthuislaan erop zaten, was ik nog 5km van eeuwige roem. Ik nam mijn laatste energiegel en plots kreeg ik een boost (waarschijnlijk van de cafeïne). Ik begon terug 10-11km/u te lopen en één voor één mensen in te lopen. Ik draaide de Antwerpse kaaien op versnelde nog wat en mijn geluk kon niet meer op. De laatste bocht op de Suikerrui was fenomenaal . Onverwacht hoorde ik nog 2 collega’s gillen langs de kant (waarvoor dank Els en Lindsay) en ik zette nog een finale sprint in. Na 4u36 was ik er geraakt, 2 minuten na Shara en 20 achter Peter VM. Ooit kom ik nog terug om onder de 4u te gaan. Dat moet zeker lukken, maar gezien vanwaar ik kwam op een half jaar tijd, was dit resultaat echt onverhoopt en onvergetelijk.

Oh ja, en ik was nog gelukkiger toen ik zag dat ik ruim een uur voor die kwiet van een ‘Van Deun ‘ uit Witse was.