zondag 26 mei 2013

Thuiskomen ...

Na een weekje extra rust op Lanzarote zijn we veilig terug thuis, de bagage is uitgepakt, de fiets terug in elkaar gevezen, ... Kortom terug tijd om nieuwe plannen te maken.

Ik wist niet goed wat me zou overkomen na de gehoopte aankomst op Lanzarote. Sommige mensen krijgen immers een degout, anderen vallen in een zwart gat ... maar niet bij mij. Ik heb altijd gezegd dat de halve afstand me de ideale triatlonafstand leek maar ik heb me nu bedacht: de volledige heeft zoveel meer ... Ik was enkele malen aangepord door collega's om in 2014 mee naar Klagenfurt te gaan, maar had steeds de boot af gehouden tot na Lanzarote. Nu kan ik echter 100% stellen dat ik volgend jaar voor mijn 2e IronMan ga in Oostenrijk. Ronny en Luk gaan al zeker mee en ik hoop ook dat we met een grotere BrTC delegatie zouden afzakken met Anneke, en wie misschien nog allemaal.

De plannen voor dit seizoen zijn eerder bescheiden. De winter is zo lang geweest dat ik me niet te veel verplichtingen wil opleggen en ik heb ook nog een BVBA verder op te starten. Ik ga nog naar het BK halve triatlon in Eupen in augustus en zou graag een goede marathon lopen eind september in Oostende of Eindhoven. Voor de rest ga ik me vooral bezig houden met Vanessa haar trainingen en, door samen met haar te trainen, ook mijn eigen snelheid terug wat aankweken, waar deze winter geen tijd voor was. Vooral het fietsen en lopen moeten terug wat sneller op de korte afstand, om zo in de winter met meer snelheid aan de lange duurtrainingen voor Oostenrijk te starten.

De auto staat momenteel alweer vertrekkensklaar richting Zwevegem voor het BK mixed relay. Wees gerust, ik ga enkel maar wat supporteren en mijn verhaal van Lanzarote doen tegen vrienden en clubcollega's. Het is fijn constant op straat door kennissen en vrienden te worden aangesproken. Ik ben me zelf toch niet helemaal bewust van wat ik gedaan heb vorige week tov mijn fysieke (en mentale) toestand een jaar of 3 geleden....

zondag 19 mei 2013

Lanzarote - D-Day

Het beloofde verslag ...
Zaterdag reeds tegen 5u 's ochtends afgezakt naar Puerto Del Carmen om mijn fiets op te tuigen. Drinkbussen vullen, bandjes oppompen, zak met extra drank afgeven (werd aan bevoorradingspost geplaatst) en dan mezelf rustig in gereedheid brengen in de tent op het strand. Rond 6u30 wetsuit al half aangetrokken, gewone kledij weg gehangen en stilaan naar de start op het strand gewandeld. En toen gebeurde het meest onverwachte: een verschrikkelijke regenbui. Het strand veranderde al snel in een modderpartij en alle 1916 deelnemers trokken snel wetsuit en badmuts volledig aan om zich te beschermen tegen de regen. De supporters hadden minder geluk op het strand ...

Het geluid van de motorboten en de helikopter betekende dat we korter en korter bij de start waren gekomen. Ik had me halverwege het pak gezet langs de buitenkant om het gedrum tot aan de eerste boei te omzeilen. Om exact 7u ging het startschot af en begon de massa zich door de startboog op het strand richting zee te begeven. De boog zorgde voor een trechter-effect waardoor de start van het zwemmen zelfs met zo veel mensen heel goed meeviel. Ik vertrok mooi langs de buitenkant, nam de eerste boei en nestelde me daarna in de groep telkens op zoek naar een gaatje en goeie voeten om in te zwemmen. Tijdens de eerste ronde van 1,9km was er geen golfslag in het warme, heldere water, en de tijd vloog voorbij. Na 36 minuten stond ik al terug op het strand om de 2e ronde aan te vatten. De tweede ronde ging naar mijn gevoel iets moeilijker wegens de opkomende golfslag en een paar navigatieproblemen maar uiteindelijk was dit maar schijn. Ik verliet de zwempartij na 1u12:44 als 830e deelnemer, zonder onnodige energie verbruikt te hebben. De eerste 3,8km zaten erop.

Bij het verlaten van het strand stonden er douches om het zand en zout wat af te spoelen alvorens de zak met fietsgerief te zoeken en richting tent te gaan om me voor te bereiden op het fietsen. Mijn helm en schoenen hingen op de fiets dus in feite moest ik enkel mijn wetsuit uittrekken, even iets drinken en eten, en me laten insmeren tegen de nog niet opgedaagde zon. De volgende stap was van het strand naar de dijk lopen richting fiets, schoenen aantrekken, helm opzetten, en beginnen aan het fietsavontuur van 180km. Uiteindelijk heb ik in een dikke 10 min gewisseld wat zeker niet traag was gezien de grote afstand die diende overbrugd te worden.

De start van de fietsproef vond nog steeds in de regen plaats op wegen die voordien lang droog hadden gelegen, wat dus het nodige slipgevaar inhield. De massa deelnemers zat ook nog dicht bij elkaar waardoor de eerste 20km meer weg hadden van een pelotonritje. Vanaf de beklimming naar Jaiza en de lange weg wind af naar El Golfo begon het allemaal een beetje uit elkaar te trekken. Aan de bevoorrading van El Golfo moest ik de darmen even ontlasten waardoor ik terug achter een groep fietsers kwam die ik net voordien had ingehaald. Wat wel leuk was om mee te maken was dat ik net voor El Golfo werd aangesproken door een Nederlander (Thijs) die me vertelde dat hij al een hele tijd mijn blog volgde en me had herkend op de fiets. Toch wel tof!

Na de pitsstop begon ik aan het echte werk, de 'trappenklim' van Timanfaya, bekend van alle foto's. Dit was de eerste echte lange klim, met daarenboven de wind vol in het snuitje, maar ondertussen waren ook de eerste zonnestralen verschenen. Ik had deze weg al verkend vorige week en had het gevoel dat ik nu beter omhoog ging dan de eerste keer. Daarna ving ik de lange afdaling aan om ook een eerste keer de supporters te groeten in Mancha Blanca, na zo'n 65km. Uiteindelijk ging de afdaling verder tot aan La Santa waar mijn blaas nog eens diende ontlast te worden langs de kant van de weg. Hierna volgde een soort tussenstuk richting Famara zonder al te veel bijzonders, behalve dat ik werd opgeschrikt door een ambulance die midden op een onschuldig stukje weg stond met een atleet ernaast, roerloos op de grond. Even slikken en doorrijden. Na zo'n 80km begon in Famara het hart van het fietsparcours met zo'n 40km zware kost. In Famara aan de kust zag je reeds de dreigende bergen en vooral het weerstation/observatorium boven op Mirador del Haria waar we zouden voorbij rijden. 

De eerste 10km bestond uit een klim naar het befaamde rond punt van Teguise, maar wel met de wind vol in de rug. Uiteindelijk was dit vrij vlot te doen. Aan het rond punt van Teguise zag ik de supporters voor de laatste keer tijdens het fietsen. Na het rond punt kwam er de klim naar Teguise-stad met deze keer de wind vol in het gezicht, wat dus voor geen meter vooruit ging. Iedereen was blij toen de huizen van Teguise voor wat beschutting zorgden. Bij het uitrijden van het stadje begon de langste en zwaarste klim naar Mirador del Haria. Met momenten reed ik op mijn 39/25 nog 8,7km/u, en ik reed meer mensen voorbij dan er mij inhaalden. Eindeloos bleef de klim duren en het beruchte observatorium leek maar niet dichterbij te komen. Ik had al lang door dat ik niet moest rekenen op een gemiddelde van 30km/u, los van de pitsstops. Uiteindelijk bereikte ik na 4u schat ik de bevoorrading van Mirador del Haria (104km) waar mijn persoonlijke drank klaarstond om de drinkbussen bij te vullen, uiteraard na de zoveelste plaspauze. 

Na de korte stop (ik schat minuutje of 7) begon ik de adembenemende afdaling richting Haria met een vijftal haarspeldbochten. Ik dacht dat ik een slechte daler was maar wat ik daar allemaal heb gezien tart het onwaarschijnlijke. Ik reed de ene na de andere knoefter voorbij. Ik was dan ook zo slim geweest die gevaarlijke en winderige afdaling al eens te verkennen vorige week. Eens aangekomen in Haria was er een onwaarschijnlijk steil stukje in het dorp waarna de prachtige klim naar Mirador del Rio begon. Je kan zitten sterven op je fiets maar hier was het echt genieten van het uitzicht en de omgeving, ongelofelijk mooi. Met 120km op de teller kwam ik aan de top van de Mirador en kon ik de lange afdaling, wind in de rug, aanvangen richting Arrieta. Onderweg is er daar wel een volle drinkbus en een stuk pomp van mijn fiets gevlogen maar zonder verdere problemen. Ik ben ook niet teruggedraaid aangezien ik tegen 70km/u naar beneden aan het scheuren was. Arrieta voorbij volgde er een goed stukje richting Arrecife met enkel wat veel verkeer naar mijn goesting (auto's) tot we aan de afslag naar Nazaret kwamen (150km). De laatste 30km hebben nog eindeloos geduurd. Ik wist dat er richting Nazaret nog een stuk vals plat lag, gevolgd door een stuk zeer slechte weg. Ik had echter gehoopt dat het nadien bergaf naar de wisselzone zou zijn maar dat viel nog ferm tegen. We zijn nog enkele keren op en af gemoeten en eigenlijk pas vol beginnen afdalen naar Puerto Del Carmen de laatste 10km (met nog steeds een bende knoefters). De laatste 40km had ik de indruk dat iedereen in mijn buurt al aan het einde van zijn Latijn was (inclusief mezelf), vooral door de extreme wind. Wat moest dat nog worden!? Uiteindelijk bereikte ik de wisselzone na 6u50 (positie 906), wat trager was dan origineel gehoopt maar belangrijk was vooral dat ik enkele keren goed had kunnen plassen en mijn spijsvertering blijkbaar nog goed zat. De benen dat was iets anders ...

In de wisselzone heb ik mijn fiets netjes afgegeven en me met mijn zak met loopgerief naar de omkleedtent begeven, uiteraard weer na de obligatoire plaspauze. Ik trok de loopschoenen aan, verving mijn gescheurde rugnummer en werd opnieuw ietwat overenthousiast ingesmeerd met zonnecrème. Dit laatste was echter nodig want de zon was aardig beginnen schijnen en achter de gebouwen, uit de wind, was het best warm geworden. Uiteindelijk wisselde ik rustig in een propere 9 minuten.

Ik begon vlotjes aan de marathon met een beter gevoel dan verwacht, mijn tempo zat goed (10-11km/u) en na 1km nam ik van Vanessa 3 gellekes aan als bevoorrading voor mijn eerste ronde van 20km richting luchthaven en terug. Ik had me wel voorgenomen bij elke vaste bevoorrading even te stappen om genoeg water te drinken. Na het keerpunt (km 10 - 58min) ging het dan serieus mis. Ik begon plots de gellekes niet meer te verteren en moest noodgedwongen aan de kant even zitten en mijn maaginhoud ter voeding van de lokale vegetatie doneren. Ik ben daarna letterlijk richting Puerto Del Carmen gestrompeld om aan de bevoorrading te stoppen bij de supporters en even te gaan zitten. Ik kon mijns inziens echt niet meer verder maar gelukkig had Vanessa genoeg overredingskracht en het idee om me een halve liter cola aan te reiken in de persoonlijk bevoorradingszone. Ik heb dan een 15tal minuten geslenterd om de cola binnen te krijgen tot het moment dat mijn maag terug groen licht gaf en ik terug aan lopen kon denken. Ik heb verder dan ook geen gellekes meer genomen en aan de standaard bevoorradingsposten enkel nog water aangenomen. Na 3 uur had ik 25,5km afgelegd door alle maagproblemen maar ik was terug op weg voor mijn laatste 2 rondjes van 11km. Uiteraard begonnen de benen toen wel te wegen en moest ik stukken lopen afwisselen met stappen, net als 75% van de andere deelnemers nog onderweg schat ik. Na ongeveer 3u40 begon ik mijn laatste rondje, met een verse fles cola, en het gevoel dat het binnen was. De eerste 5km richting luchthaven kon ik nog heel moeilijk lopen door de pijne benen maar kreeg ik plots gezelschap van de sympathieke vader van de buurman van Anneke en Frank waardoor ik toch terug ietwat snelheid maakte. Aan de bevoorrading 6km voor het einde nam ik nog water en moest ik noodgedwongen terug beginnen stappen. Na het keerpunt begon ik zo stappend aan de laatste rechte lijn richting finish met wind in de rug. Ik heb nog enkele stukken terug gelopen maar vooral de stukken bergop waren dodelijk. Uiteindelijk was het pas in de straten van Puerto Del Carmen 1,5km voor de eindstreep dat ik nog definitief in gang geraakte, ook dankzij het fantastische publiek. Ik had ook al een tijdje door dat mijn fysieke problemen, helemaal niet uniek waren. Ik heb letterlijk honderden mensen zien stappen en aan de polsbandjes zag ik dat er nog heel veel atleten 1 of zelfs 2 looprondes achter me lagen. Uiteindelijk zou de laatste binnen tijd 3,5u na mij eindigen.

De laatste 500m zijn puur kippenvel wanneer je tussen de massa de finish nadert en je de speaker jouw naam hoort roepen. Het is dan ook onwaarschijnlijk speciaal als je het symbolische finishlint omhoog kan reiken en jezelf voorgoed een Ironman mag noemen. Het avontuur heeft me uiteindelijk 13u37:01 gekost met een totale 1105e plaats op 1916 deelnemers. Na de finish kwam ik Benny Lyssens tegen die me uitgebreid feliciteerde voor deze prestatie op mijn allereerste Ironman in wat hij de zwaarste van de laatste 4 jaar vond. Ik geloofde hem met veel plezier en wenste hem proficiat met zijn 8e plaats in de M50-54. Het deed deugd ook van andere ervaren rotten te horen dat ik echt een knappe prestatie had neergezet. Welke onnozele zot (voor de Engelsen crazy Belgian) doet er nu ook zijn eerste Ironman op Lanzarote? Ik heb ze met plezier doorverwezen naar Tycho die me op dit idee bracht. (Waarvoor uiteindelijk welgemeend zeer veel dank Tycho)

Uiteindelijk zijn we na de wedstrijd met de familie, Peter en Benny op een terras gecrasht dichtbij de finish met een verdiende ice tea en verse pizza. Na een uurtje passeerde mijn ex-klasgenoot Bert Jammaer langs ons terras en konden we kort even bijpraten na 20 jaar. Bert was eerder knap 5e geëindigd en liep al terug fris rond alsof hij opnieuw zou kunnen vertrekken. Sommige mensen zijn echt buitenaards ...

"Wat hebben we geleerd?" zou Piet zeggen op het einde van zo'n dag. Wel, ik weet dat er 3,5 jaar geleden een fantastisch groepje voor elkaar onbekende mensen samen aan een even fantastisch avontuur is begonnen, waarbij we mekaar steeds verder hebben doen groeien in deze supertoffe sport. Met de deskundige begeleiding van de vroegere en huidige BrTC-trainers hebben we zo'n ongelofelijke vorderingen gemaakt dat we nu tot deze prestaties in staat zijn. En we zijn indertijd opgevangen in een club waar iedereen met iedereen overweg kan en de ervaren rotten hun tips graag met ons delen. Het is zelfs zo ver gekomen dat de jonge gasten met zoveel meer talent en techniek dan ons, naar ons opkijken voor ons doorzettingsvermogen en onze prestaties. Ik zou ze niet meer kunnen missen. En als je dan ziet zoals vandaag hoeveel mensen de live stream en atlete tracker hebben zitten volgen, krijg je er kippenvel van.

Mijn droom is uitgekomen en ik kan voldaan verdere plannen beginnen maken. In augustus doe ik het BK halve triatlon nog rustig mee en ik vermoed dat we in 2014 met een BrTC delegatie naar de Ironman in Klagenfurt willen afzakken. In juni zet Anneke haar jacht op een ticket voor het WK Ironman 70.3 verder terwijl PeterVB en Mirco voor hun eerste volledige staan. Ik zal in elk geval in Nice en Almere langs de kant staan als supporter. En de rest van de bende zal ons nog wel volgen de komende jaren, net zoals de nieuw lichting zotten. En wij doen gewoon verder, als beginnende ervaren rotten ;-)

Groetjes, een voldane Ironman








vrijdag 17 mei 2013

Lanzarote - Dag 7

De laatste dag voor race day ...

Vanmorgen alle materiaal in de juiste zakjes gestoken en deze middag tegen 15u naar Puerto del Carmen gereden om mijn fiets, run bag en bike bag in te checken. Vanessa en Bjorn zijn terwijl supporter Peter Poppe gaan ophalen aan de luchthaven voor zijn 4daagse trip.

Uiteindelijk heb ik een klein half uur staan aanschuiven in een lange rij alvorens mijn fiets en helm gecontroleerd worden. Eerst even de rode zak met loopgerief opgehangen aan het haakje met mijn nummer, en dan de plaats voor mijn fiets gaan zoeken. Dit was geen sinecure in dit grote veld aangezien de nummering niet overal even logisch was. Fiets aan de haak, bandjes beetje afgeladen en dan goed memoriseren waar ik sta: links de bowling, rechts het boompje. 

Mijn zak met fietsgerief ben ik gaan ophangen op het strand. Wanneer we uit het water komen (via de douche), moeten we daar onze zak oppikken en ons in de grote tent omkleden alvorens naar de fiets te lopen. Tussen tent en fiets zitten toch zeker 150m waarvan nog een stuk over het zand omhoog. Morgen er dus aan denken om mijn fietsschoenen nog niet aan te doen en op mijn sokken door het zand te lopen om problemen met de schoenplaatjes (en de kuiten) te vermijden.

Na het inchecken zijn we nog even een rustig terrasje gaan doen in Playa Blanca. Daarna een gezonde portie pasta en vanavond nog rustig enkele dingen met de supporters overlopen. Wat moet ik morgenvroeg nog meenemen, waar kunnen de supporters gaan kijken naar het fietsen en wat moet er aangegeven worden in de bevoorrading bij het fietsen ...

Het begint te kriebelen, tijdig bed in vandaag en dan die 3,5 jaar voorbereiding omzetten in hopelijk een succes!

donderdag 16 mei 2013

Online volgen zaterdag

http://www.ironman.com/coverage/athlete-tracker.aspx?race=lanzarote&y=2013#axzz2TUZhayQX

Nu komt het heel dichtbij ...


Lanzarote - Dag 6

Vandaag begon de dag zoals voorspeld met een stevige regenbui. Het trok echter al vroeger open dan verwacht en tegen de middag zaten we terug in het zonnetje.

Tegen 14u zijn we naar Club La Santa gereden voor mijn registratie. Nummerbandje gekregen, goodiebag, nog een handdoek, visor en t-shirt gekocht en even langs de expo gegaan. Ondanks de gezellige drukte, stelt de expo echt geen bal voor. Allemaal zo wat rommelkraampjes met goedkope en hele dure prullen maar niks wat echt de moeite is. (Nee zo erg als Sint-Jobse markt was het nu ook weer niet)

Om 15u was er een Engelstalige atletenbriefing. De Deense speaker van dienst bracht de boodschap nogal droog met al even droge humor, en ik heb nipt ontweken om de slaap te vatten. Gelukkig heb ik nog een paar interessante weetjes bekomen die niet in de atletenbriefing op papier stonden. Zo is er een stuk in het parcours waar het toegelaten is om links te rijden wegens het slechte wegdek (buurt Nazaret). En op het loopparcours kom je 6x voorbij een bevoorradingspost waar je drinken en eten mag aannemen van supporters. Dat kan me zeker van pas komen afhankelijk van de weersomstandigheden.

Het weer voor zaterdag zou zijn zoals vandaag maar wel volledig droog. Bewolkt in de voormiddag en zonneschijn in de namiddag met een stevig 'briesje' en temperaturen tot 23-24 graden. Al bij al ga ik daar zeker niet over klagen.

Vrijdag moet ik fiets en attributen gaan inchecken en gaan we supporter Peter nog ophalen op de luchthaven.

woensdag 15 mei 2013

Lanzarote - Dag 5

Ik was eerst van plan om me vandaag te gaan registreren in La Santa maar uiteindelijk heb ik dit uitgesteld naar morgen om 2 redenen. Ten eerste zijn mijn 4 trouwste supporters vandaag aangekomen met Tante Vi, Nonkel Eddy, Bjorn en Mike. Vrijdag komt Peter nog en dan is de bende compleet. Ten tweede is het donderdag pre-race briefing in La Santa en het zou stom zijn 2 keer over en weer te moeten rijden.

Vandaag was dus de eerste rustdag gevuld met carboload en liters water. Vanmiddag een terrasje gaan doen in Playa Blanca en nog wat inkopen gedaan. Het begint wel te kriebelen en zo nog enkele dagen 'niks' doen is ook niet alles.

dinsdag 14 mei 2013

Lanzarote - Dag 4

Vandaag wou ik mijn laatste trainingstochtje doen op de fiets. Vanessa heeft me afgezet in Famara alwaar ik het cruciale stuk aanvatte met de beruchte 'wind op kop helling' naar Teguise en de klimmen naar Los Nieves en de 2 'miradors'. Na geschat 2u15 zou Vanessa me terug opwachten in Arrieta.

Het eerste stuk richting binnenland was wel hellend maar wind in de rug dus geen probleem. Maar dan moet je een scherpe bocht nemen en krijg je een helling voorgeschoteld richting Teguise met de wind vol in het gezicht. Dat ging dus niet vooruit. Eens Teguise gepasseerd had ik minder last van de wind en begon een eindeloze opeenvolging van klimmen richting Haria. Eerst naar Los Nieves en Mirador del Haria over de drukke baan. Ik zag op mijn klok op een gegeven moment dat ik 30km had gereden op 1u15. Ik begon te vermoeden dat ik iets te laat op de afspraak in Arrieta zou zijn. Maar toen volgde er een spectaculaire afdaling met haarspeldbochten en een werkelijk prachtige klim naar Mirador del Rio. Daar heb ik letterlijk van genoten, wat een schitterende streek. Na 1u50 kwam ik boven en moest ik enkel nog 10km afdalen naar Arrieta. Nog nooit een afdaling meegemaakt die zo recht op rceht gaat, met dan nog wind in de rug. Vlotjes 70km/u zonder bijtrappen. De auto's gingen op een bepaald moment zelfs gewoon opzij, wat zeer geapprecieerd werd door mezelf. En zo stond ik na exact 2 uur in Arrieta met een polsslag rond de 90bpm en een zalig gevoel. Dit smaakt naar meer. De Oesterdam heeft afgedaan ;-)

De trainingen zitten erop nu. De komende dagen goed eten en vooral veel drinken en de praktische voorbereidingen starten. Woensdag ga ik me registreren...

maandag 13 mei 2013

Lanzarote - Dag 3

Deze morgen ben ik het zwemparcours eens gaan verkennen met Vanessa en Benny. Toen we aankwamen op het strand, bleek ook Marc De Ren en familie reeds aanwezig. Op de grote boei aan het einde van het lange stuk na, waren alle markeringen al geplaatst dus was het ideaal om het rondje van 1,9km eens te zwemmen. Het strand gaat zeer langzaam bergaf dus je kan goed blijven lopen. Het water was vrij warm en enorm helder, je zag echt de visjes zwemmen. De gebruikelijke borrel kreeg ik uiteraard ook even binnen en dit was wel enorm zout moet ik zeggen. Enfin veilig en wel terug aangekomen op het strand en de zwemtraining zat er al op. Dit moet wel lukken zaterdag. Uiteindelijk weet ik niet hoelang we er exact over gedaan hebben.

Deze middag wat rust genomen langs het zwembad en net voor het avondeten nog beslist om een uur te gaan lopen. We zijn richting Playa Blanca gegaan en van daar over de dijk tot aan de vuurtoren op de hoek van het eiland. Uiteindelijk hadden we er een 11tal km opzitten. Aanvankelijk zat de hartslag heel goed maar ik kreeg onderweg last van maagzuur. Waarschijnlijk niet genoeg gegeten (aanvankelijk waren we van zin na het avondeten te gaan) of het was de banaan die ik nog snel binnen had gestoken die me parten speelde. Enfin mettertijd beterde het toch wat en ik was vooral weeral blij dat ik geen last van de warmte had. De wind zorgde ook wel voor wat welgekomen afkoeling.

Morgen ga ik de klim naar El Mirador (+ afdaling) nog verkennen zodat ik de 2 zwaarste stukken van het fietsparcours toch een keer heb gereden. Ik zal donderdag of vrijdag het volledige parcours nog wel eens met de wagen doen om me ook de bevoorradingspunten te kunnen memoriseren.

Volgens Marc voorspellen ze zaterdag 5 beaufort wind waardoor het een 'echte Lanzarote' zou worden. Dat belooft dus ... Hopelijk gooit de staking op Zaventem geen roet in het eten voor onze supporters die woensdag komen. Voorlopig zouden de vluchten van jetairFly precies nog vrij OK zijn. Laat ons hopen dat de stakers terug aan het werk gaan morgen.


zondag 12 mei 2013

Lanzarote - Dag 2

Vandaag heb ik een stukje fietsparcours verkend langs El Golfo en Timanfaya (de befaamde 'terrasbeklimming' van op de foto's). Het ging op weg naar het parcours echter al even mis met een lekke band. Waarschijnlijk mijn nieuw bandje gisteren slecht op de velg gelegd. Een kwartiertje band vervangen, terwijl enkele behulpzame Engelse collega's passeerden. Het enige wat ik nog heb onthouden van die mannen is dat Belgen goe zot zijn om hun eerste Ironman op Lanzarote te komen doen ... tja we zijn hier nu toch ... Ik had de GoPro ook op mijn stuur gemonteerd en dat gaf enkele leuke beelden. De wind waaide echter al volledig in het nadeel, wat samen met de beklimmingen voor een bijzonder laag tempo zorgde: 35km op 1u30 !! Dat zijn eerder tijden voor windkliever Steve Van Gysel ;-) (kon het niet laten)

Deze namiddag met Vanessa een wandeling naar de vulkaan in onze achtertuin hier gedaan met bezoekje aan de krater. Eigenlijk wel knap, en vooral, er lopen hier zo goed als geen toeristen rond.

Morgen gaan we in de zee zwemmen met Benny en nog een toertje lopen. Dinsdag verken ik nog een paar belangrijke stukken met de fiets.

zaterdag 11 mei 2013

Lanzarote - dag 1

Dag 1 begon met taxi Bjorn die ons reeds om 3u30 naar de luchthaven van Zaventem bracht. Aldaar viel er direct op dat 50% van de mensen op de vlucht gepensioneerden waren richting Tenerife, en 50% triatleten en hun supporters. Ook onder andere Marc De Ren en Benny Lyssens waren van de partij.

Na een supergoede en snelle vlucht landden we voor op schema in Arrecife. Eerst François Hemgenberghs zijn vitaal fietsonderdeeltje afgeleverd en dan met de huurauto naar Villa Blackrock nabij Playa Blanca. Het huisje is prima in orde met een mooi zwembad en ruime inrichting. Daarna zijn we wat inkopen gaan doen en zo ook reeds enkele stukken van het fietsparcours 'verkend'.

De temperatuur is warm maar draaglijk en er staat wel degelijk een stevige wind. Vanavond heb ik mijn fiets in elkaar geknutseld, Vanessa heeft hem opgeblonken en morgen ga ik het eerste stuk parcours verkennen, benieuwd!

En speciaal voor PeterVM: het is hier prachtig en mooi weer!

vrijdag 10 mei 2013

Online de wedstrijd in Lanzarote volgen?

Op de dag van de wedstrijd zelf (zaterdag 18 mei) kan je, als alle techniek het toelaat, volgen op www.ironmanlive.com. Nu staat daar nog niks op maar er komt dan wel een vrij opvallende link.

We starten om 8u Belgische tijd (7u Lanzarote), mijn nummer is 470. Normaal kan je er de tijden volgen op een heel aantal tussenpunten tijdens de 3 onderdelen. Ik hoop als alles goed gaat ergens rond 20:00 à 21:00 Belgische tijd aan te komen (1u15 zwemmen, 6u15 fietsen, 4,5 à 5u strompelen + 30min totaal aan wissels en sanitaire stops). Maar de tijd is bijzaak, eerst aankomen uiteraard.Ik ga dus waarschijnlijk wel het begin van het Songfestival missen, voor de eerste keer in 32 jaar ... ;-)

Meer info over deelnemers en parcours vind je op www.ironmanlanzarote.com. Hier komt waarschijnlijk ook nog wel een link naar het live verslag.

Op sommige wedstrijden staat ook webcam aan de finish maar dat kan ik hier niet zeggen.

Vergeet ook niet de tijden van enkele kennissen te volgen: Bert Jammaer, François Hemgenberghs en Marc De Ren. Ik ga de ene al beter kunnen volgen dan de andere ....

+ Je kan zaterdag 11 mei al eens oefenen om Ann Fidlers & Gunther Dieltjens te tracken in Mallorca.

dinsdag 7 mei 2013

Trainingswedstrijd in Lille

Een kwarttriatlon 2 weken voor Lanzarote moest nog lukken als voorbereiding, zolang ik mezelf in toom hield en binnen de lage hartslagzones bleef. Ik besloot dus nog te starten in Lille, vooral om de overgangen tussen de disciplines nog eens te verteren.

Het zwemmen was wegens het koude water ingekort naar 750m, het fietsparcours was 42km lang en de loopafstand was onderwerp van vele discussies. Het pure loopparcours zou maar 7.5km geweest zijn al kwam je met de ellenlange wisselzones al snel aan 9km. Wie zal het zeggen, mij interesseerde het persoonlijk niet veel.

De dames vertrokken 10 minuten voor ons zodat wij net vertrokken waren toen zij uit het water kwamen met Vanessa zowaar als 2e. Uiteindelijk zou ze chique 3e worden achter een Ierse dame en Eva Kennis.

Kilian had wel zin in een raceje om de eerste plaats op zijn eerste echte non-drafting maar ik wist dat dat er niet in zat. Ik had me verplicht in de lage hartslagzone te blijven en met de griep die ik nog had gehad 2 weken geleden, was de echte vorm er toch ook nog niet terug. Ook de pollen speelden me de hele wedstrijd serieus parten (snotteren, hoesten, tranen, het was me wat). We sparen dat duel nog wel op tot in de zomer...

De zwemstart gebeurde van op het strand en al snel ontdekte ik dat de meeste tegenstanders niet waren gekomen voor een rustige training. Het koude water deed me toch even verschieten en het voelde alsof ik geen meter vooruit ging en aan mijn meest dramatisch zwembeurt ooit bezig was. Uiteindelijk bleek het mee te vallen. Zelfs op 'Lanzarote-tempo' was ik maar een half minuutje trager dan Vanessa en moest ik enkel Kilian van de BrTC-ers voorlaten.

Op de fiets kreeg ik de grote versnelling niet zo vlot rond als anders en eigenlijk was dat maar goed ook. Zonder echt gas te geven, kwam ik nog binnen met een gemiddelde van 36km/u in zowat dezelfde tijd als Kilian en Vanessa. Als ik me had laten gaan, had ik hier zeker over de grens gegaan en dat wilde ik net vermijden. Het was mentaal wel lastig om een aantal mensen te laten passeren waarvan je weet dat je stukken sneller kan fietsen, maar ja alles voor het goede doel he.

Bij het lopen had ik mijn klok op 12km/u gezet. Op zich weer triestig dat je veel mensen moet laten passeren maar ik kon wat van de omgeving en de supporters genieten (waarvoor dank). De benen voelden goed aan en ik had hoegenaamd geen moeite om het tempo aan te houden. Ook van de eerste echte warmte had ik geen last, wat een mooie opsteker is voor Lanzarote. Dit waarschijnlijk dankzij de nodige kilo's kwijt te geraken deze winter.

Na 2u08 kwam ik over de finish, 8 minuten achter Kilian en 6 achter Vanessa. Eigenlijk mag ik daar tevreden mee zijn. Ik heb de hele wedstrijd de rem opgehouden en had best nog wel last van het ziek zijn en de pollen. De conditie zit dus echt wel goed. Als we na Lanzarote op tijd kunnen beginnen trainen op snelheid, gaan we op het BK halve in Eupen nog wel gas kunnen geven deze zomer.

Enfin opdracht volbracht, nu beginnen inpakken!

maandag 6 mei 2013

zaterdag 4 mei 2013

De laatste week voor vertrek

Volgende week zaterdag 6u vertrekt onze JetairFly met bestemming Lanzarote.

Gisteren een geslaagde 'uitwuifdrink' gehad met de clubgenoten na de zwemtraining. Terwijl ik op het vliegtuig zit, zal Anneke immers op jacht gaan voor een WK-ticket op de 70.3 van Mallorca. De BrTC-ogen zijn op ons gericht (ook Gunther doet mee op Mallorca).

Vandaag heb ik bij AddictStore mijn fietskoffer opgehaald en met de mannen van Mintjens afgesproken om vrijdag samen de fiets te demonteren en in de fietskoffer te plaatsen. Het is de eerste keer dat ik zoiets doe dus even wat externe deskundigheid inroepen.

Morgen neem ik nog deel aan de kwarttriatlon van Lille. Ik wil er gewoon wat ritme opdoen want door mijn griep vorige week en de pollen deze week, zal een straffe prestatie wat veel gevraagd zijn.

Gelukkig is er donderdag nog een feestdag waardoor alles er niet al te hectisch zal aan toe gaan deze week. Ik moet nog 4 dagen werken en onder andere nog langs de boekhouder.

Vrijdagochtend heb ik nog een afspraak van osteopaat Hans Vander Mast om alles een finale keer recht te zetten.

En dan zijn we er eindelijk mee weg. Spannend!

Ik heb nog geen definitief nummer gekregen dus voor de volgers is er nog niet veel info. Het staat wel vast dat je de ganse wedstrijd en mijn voortgang zal kunnen volgen via ironmanlive.com. De start vindt plaats om 7u lokale tijd (8u Belgische tijd). Vanaf dat ik meer gegevens heb, zal ik ze nog wel posten.



donderdag 2 mei 2013

Veiligheid?

Ondanks dat onze BrTC-ers het goed gedaan hebben en iedereen zich goed geamuseerd heeft, stel ik me toch wat serieuze vragen bij de organisatie en de rol van de scheidsrechters op het BK ploegen triatlon in Doornik gisteren.

Het begint al met het feit dat scheidsrechters onder elkaar ruzie maken omtrent de temperatuur. De gemeten watertemperatuur was immers enkel aanvaardbaar als de buitentemperatuur 2 uur voor de start boven de 10 graden was, wat duidelijk niet het geval was. Ploegen worden betrokken in de discussie (wij hebben zelfs klacht ingediend) en uiteindelijk is er maar 1 scheidsrechter die voet bij stuk houdt bij het reglement en zichzelf terugtrekt. De anderen maken veel tamtam maar uiteindelijk telt dus de organisatie en niet het reglement, fijn om weten ... En iedereen stond erbij en keek ernaar. Helemaal verbazend was dan toen deelnemers zeiden dat het water warmer aan voelde dan in 2012. Hoe hebben ze toen het reglement dan niet aan hun laars gelapt???
"oh ja, er is niemand anders die het BK wil organiseren ..." en dan???

Enfin met argusogen heb ik mee de eerste teams zien starten. Er waren enkele reddingsboten maar de mensen aan boord waren niet echt waakzaam te noemen. Wij hebben als supporters moeten gillen en roepen toen we zagen dat een zwemmer in de problemen was, meer dan 300m verder op de plas. Niks hadden ze gezien ... Gelukkig is er niks ernstigs gebeurd, waarschijnlijk door het feit dat het onverwacht goed weer werd.

Qua timing en praktische organisatie, kennen ze hun stiel in Doornik prima na enkele jaren, dat dient gezegd. Maar zoals er druk is gezet om per se openwater te zwemmen, daar heb ik toch mijn bedenkingen bij ... ik ben benieuwd wat Lille gaat worden zondag. En volgend jaar, tja dan zullen we weer naar Doornik gaan zeker omdat die ploegentriatlon zo leuk is, en dan zullen we weer over de watertemperatuur gaan discussiëren ...