vrijdag 30 mei 2014

De laatste loodjes ...

Binnen goed 4 weken staan we aan de vooravond van de missie om een 'meervoudig' Ironman te worden. De laatste weken heb ik het trainingsvolume serieus kunnen opdrijven, zonder fysieke ongemakken, op wat allergieproblemen na.

De laatste 14 dagen nog 5 fietsritten boven de 100km gedaan op de TT, met gemiddelde snelheden vlot boven de 30km/u in gewoon verkeer en met lage hartslag. Gisteren nog een rit van 116km waarbij ik de laatste 26km eens goed ben doorgegaan in extensieve zone met snelheden vlot richting 40km/u. Ik ben ook nog een 100km gaan trainen op het parcours van het BK in Eupen.

Sinds mijn deelname aan de 20km 12 dagen geleden, heb ik al terug 85km gelopen met als hoogtepunt een duurloop van 31km vorige zaterdag. Dit allemaal zonder kwaaltjes, tegen een historisch lage hartslag en een meer dan deftig tempo naar mijn normen. 

Zwemmen heb ik elke week nog 2x gedaan in het zwembad plus 1x in openwater, al heb ik vooral bij dat laatste eigenlijk te veel last van pollen rondom het stilstaande water. Ik ben het zwemmen stilaan ook als enige discipline beu aan het worden. Dus dat is nog even doorbijten.

Ook qua voeding zit het goed. Mijn fietstochten gaan vlot met een volle drinkbus sportdrank en een energiereep per uur, en 1 gelleke per 25min tijdens het lopen. Mijn gewicht is het laagste in jaren wat zich zeker laat voelen tijdens het klimmen en lopen.

Vandaag en morgen doe ik het wat rustig aan, om zondag nog eens een keer vol door te gaan op de kwarttriatlon van Meer. Ik ben blij dat ik gekozen heb voor 2 kwarttriatlons als voorbereiding ipv 1 halve triatlon. Zo kan ik die wedstrijden stevig doorgaan zonder dat ik te veel moet rusten of recupereren voor- en nadien. Ik hoop in Meer nog 2 minuutjes af te pitsen van mijn tijd in Geel. Het weer ziet er alvast veelbelovend uit dus zonder tegenslagen moet een sterke eindtijd er wel inzitten.

Na Meer heb ik nog 1 deftige trainingsweek gepland met als hoogtepunten vooral in het volgende verlengde weekend nog een lange duurloop (25-28km) en een lange fietstocht (150-160km). Nadien beginnen we rustig af te bouwen qua duurtijd richting vertrek op 18 juni. In de eerste week van het verlof wil ik vooral nog elke dag in het zwembad liggen zodat het watergevoel zeker goed zit.

Het ziet er dus goed uit. Ik ben veel sterker dan vorig jaar toen we richting Lanzarote vertrokken en enkel een blessure of ziekte kan momenteel nog roet in het eten gooien. Laat ons hopen dat we daarvan gespaard blijven!

Onze actie voor het goede doel leverde intussen al bijna 8000 euro op. Hier kan echter nog veel geld bij: http://www.ironmantegenkanker.be

zondag 18 mei 2014

20km van Brussel

Dankzij ELIA kon ik dit jaar gratis deelnemen aan de 20km van Brussel, een loop die ik nog nooit had meegedaan. De halve marathon van Brussel herinner ik me nog wel van een jaar of 5 geleden, en het gelijkaardige parcours was absoluut niet te onderschatten. Zoals mijn overige wedstrijdjes dit voorjaar, staat alles in teken van Klagenfurt. Ik vertrok dus niet naar Brussel met de intentie om alles te geven maar eerder om een doorgedreven training te doen tegen een hogere snelheid dan mijn andere duurtrainingen.
 
Vorige week heb ik enkele dagen gesukkeld met een virusje in mijn bovenste luchtwegen. Vrijdag had ik opnieuw gezwommen en zaterdag een stevige rit gereden met de TT, samen met Mirco. Ik was dus absoluut niet uitgerust voor de 20km maar de huidige conditie moest me toch comfortabel naar de finish brengen in een acceptabele tijd, ergens tussen 1u30 en 1u45. Uiteindelijk zorgden de omstandigheden ervoor dat het toch een pak zwaarder werd dan voorzien ...
 
Om me de verkeersellende te besparen, nam ik reeds heel vroeg de trein van Berchem naar Brussel Centraal (zoals heel veel andere lopers). In Brussel hadden ze alles perfect voorzien, bijgevolg was er dus 1 werkende automaat om een metroticketje te kopen ... een half uur heb ik daar staan aanschuiven. Kort na 9u verzameld in het ELIA lokaal van een plaatselijke school, groepsfoto genomen en op naar de start. Aangezien het een doorgedreven training moest worden, besloot ik ook mijn voeding te voorzien zoals in de wedstrijd, dus gewapend met 1 gelleke per 25min.
 
Met 40.000 lopers stonden we aan de start, verdeeld in vakken. Iedereen met een voorziene tijd onder de 1u40 mocht gelukkig in het eerste vak starten. Na het volkslied ging onmiddellijk het startschot. Een enorme drukte was het waarin het de eerste kilometers dan ook goed uitkijken was waar je liep met allerlei obstakels, soms menselijk van aard. Aan mijn benen voelde ik direct dat het geen geweldig succes zou worden al hield ik de eerste 5km wel een tempo van om en bij 13km/u aan. Het parcours is eigenlijk op geen enkel moment vlak en absoluut niet te onderschatten. De eerste tunnels kon je absoluut stevige kuitenbijters noemen, en lange lopende hellingen waren een killer voor de hartslag.
 
Ondanks dat we om 10u waren gestart, stak ook de hitte heel snel op. Temperaturen gingen snel de hoogte in boven de 25 graden in een stad waar doorgaans uitlaatgassen en het bijhorende smog de luchtkwaliteit beïnvloeden. Ondanks het gebruik van mijn astmapuffer voor de start ondervond ik toch stevige hinder van de slechte luchtkwaliteit. Ik heb zo veel mogelijk de zon ontweken, en aan elke bevoorrading voldoende water aangenomen. Hierdoor heeft mijn maag het goed gehouden ondanks de hitte. Tussen km 5 en pakweg 12 heb ik mijn hartslag terug onder controle gekregen door het tempo wat te laten zakken richting 12km/u. Daarna ging het terug wat sneller tot aan km 17. Op dat punt begint de zwaarste helling van de dag over de Tervurenlaan, 2km constant bergop, in de volle zon. Zelfs met een bewust verminderd tempo had ik het daar zwaar. De ene loper na de andere bezweek letterlijk langs de kant van de straat en ik voelde ook dat ik roofbouw aan het plegen was op mijn lichaam.
 
Eens bovengekomen zag ik de finish in de verte en voerde ik het tempo terug lichtjes op. Na uiteindelijk 1u37:27 (om en bij de 5000e plaats) kwam ik over de finish, onmiddellijk een liter water tot mij nemend. Ik keerde terug naar het ELIA-zenuwcentrum, verfriste me en begaf me zo snel mogelijk richting trein. Hoewel ik uiteindelijk vrij snel thuis was na de wedstrijd, had de hitte me toch ook met wat vertraging te grazen genomen en heb ik nog een halve dag afgezien met hoofd- en maagpijn. Waarschijnlijk was dit ook te wijten aan te weinig eten na de wedstrijd.
 
De omstandigheden hadden van deze 20km gemaakt wat ik niet echt voorzien had. In plaats van een stevige training, werd het een heel zware tocht door plotse hitte en vervuilde lucht. Het tempo was niet te hoog en niet te laag maar de hartslag was toch boven het voorziene niveau. We zullen er maar vrede mee nemen dat de kilometers en het zware parcours alweer in de benen zitten, maar echt veel plezier heb ik er niet aangehad, ondanks de leuke ambiance en vele supporters. Spijtig genoeg is er ook opnieuw 1 loper gestorven aan een hartaanval. Drie of vier anderen zijn met succes gereanimeerd en ruim 600 anderen moesten door het Rode Kruis verzorgd worden. Geen mooie balans ...

dinsdag 13 mei 2014

Blauw van de kou in Geel

Eigenlijk hou ik niet zo van wedstrijden over de 'korte' afstand. Vandaar dat ik ook maar 2 voorbereidingswedstrijden had ingepland voor de Ironman: De kwarttriatlons van Geel en Meer. In zo'n voorbereiding naar een Ironman pak ik zulke wedstrijden ook aan als trainingen, om niet te veel tijd voor- en nadien te verliezen aan opbouw en recuperatie. 

Zondag stond de wedstrijd in Geel op het programma en het beloofde niet veel goeds. Stormachtige wind, amper 15 graden, en vanaf een half uur voor de start tot na de fietsproef striemende regen. Samen met Ironman-collega Luk maakten we ons vooral zorgen om het gladde wegdek en de koude. We kunnen ons immers geen risico's meer permitteren voor Klagenfurt. 

Een 5tal minuten na de dames sprongen we het koude water in met een 170tal mannen, schat ik (er waren heel veel afzeggingen door het slechte weer). Desalniettemin waren de eerste minuten een hel. Een smal kanaal met obstakels, koude, en veel strijdende mede-atleten. Ik kwam exact samen met BrTC-collega Niels uit het water na 18'44, op de hielen gezeten door Jef. Ik was ontevreden over de zwemproef maar mag dat achteraf wat nuanceren gezien de tijd tov de tegenstand en het feit dat het blijkbaar om en bij de 1100m was ipv 1000. Door de koude heb ik de meest stuntelige wissel ooit uitgevoerd, denk ik, aangezien ik geen macht in de handen had om simpelweg mijn wetsuit uit te trekken. Ook mijn ijsklompen van voeten in de fietsschoenen krijgen, was plots geen sinecure. Gevolg: Niels was al zeker een minuut weg en ik was blij nog voor Jef de baan op te gaan. 

De eerste pakweg 10km zat ik niet goed in het ritme op de fiets. Het was ook even afwegen tot waar je kon gaan op het gladde wegdek zonder risico's te nemen. Er zijn me een tiental mensen gepasseerd voordat ik in een goede kadans terecht kwam. Op mijn horloge zag ik bij de eerste doortocht na 19km dat ik zo'n 33min onderweg was. Gelukkig was er toch nog een aanzienlijke meute supporters op de been, wat best deugd deed. De 2e ronde zat het heel goed. Ik had geen problemen meer om de juiste houding te vinden en trapte vlotjes de grote molen rond, niet gestoord door de stevige wind. Ik zag bij aankomst ook dat ik een 3tal minuten minder over die ronde had gedaan. Uiteindelijk was mijn fietstijd 1u08'06 maar daarin zit zeker de eerste wissel en vermoedelijk ook de 2e wissel. Bij het binnenlopen van de wisselzone zag ik Niels nog vertrekken dus ik was niet veel tijd kwijt gespeeld bij het fietsen zelf en zat nog steeds op de achterstand opgelopen bij de eerste wissel. 

De tweede wissel ging vlotter al had ik even moeite om mijn loopschoenen aan te trekken. Mijn voeten waren immers nog verkleumd. Ik was ook vergeten 'crème' in mijn schoenen te smeren en nam dus een risico op serieuze blaren, gelukkig viel dit achteraf zeer goed mee. Ik nam mijn eerste gelleke en voelde me opperbest bij het verlaten van de wisselzone. Even wuiven naar de supporters en gaan! En het ging zeer goed. Na 2km had ik al zeker 10 atleten opgerold en voelde ik me superfris. Ook de voeten hadden terug warmte en kleur gekregen. Mijn tempo zat echt zeer goed en na een 4tal km zag ik in de verte Niels nog lopen, ik schat in tijd zo'n 2 minuten voor mij. Ik denk dat ik mijn 2e gelleke toen iets te laat heb genomen waardoor ik tussen km 5 en 6 toch iets te veel vaart moest minderen om Niels nog in het oog te houden. Nadien schoot ik terug beter in gang en kon ik nog enkele mannen oprollen, hoewel er me ook nog een 4tal gepasseerd zijn. Na 45'11 voor 10,2km liep ik over de finish. Ik voelde me wel gezond moe maar helemaal niet uitgeput, wat ik in het verleden nog maar zeer weinig meegemaakt had. Meestal werd het lopen een ware calvarietocht. 

Mijn eindtijd was uiteindelijk 2u12'02. In mooie weersomstandigheden was dit zeker onder de 2u10 geweest en het gevoel dat ik nog overschot had, stemt me zeer optimistisch. Ondanks de rotomstandigheden was dit misschien wel mijn beste kwart ooit. Het was ook de eerste keer dat ik op alle onderdelen zo wat op dezelfde plaats in het klaasement kwam. Uiteindelijk werd ik 99e in totaal (heren, dames en trio's) met een 98e zwemtijd, 84e fietstijd en 97e looptijd. Dit is toch zeker 30 plaatsen beter bij het lopen dan vroeger. Ik boette misschien wat in in pure explosieve fietssnelheid op die afstand maar nam ook geen enkel risico en verloor vooral tijd in de eerste kilometers. Naarmate de afstand vorderde ging het steeds beter. 

Wat hebben we hieruit geleerd? 
Vorig jaar ben ik naar Lanzarote vertrokken na een kwarttriatlon waar ik echt serieus moest minderen bij het lopen om alles te sparen. Gisteren heb ik steeds nog het gevoel gehad dat ik nog kon versnellen, en ben ik relatief fris aan de finish gekomen, los van de afbraak die het weer had gedaan aan mijn lichaam. Mijn zwemtijd was uiteindelijk bevredigend, wetende dat vechtpartijen als gisteren toch minder voorkomen op de lange afstand. Qua fietsen was de tweede ronde perfect. De eerste ronde had ik last met het ritme, door het moeilijke zwemmen en de omstandigheden. Het lopen was een bevestiging voor vorige week. Ik word steeds sterker en onderhoud een veel hogere snelheid, die ik ook langer en langer kan doortrekken. Volgende week nog een laatste doorgedreven test op de 20km van Brussel en dan kunnen we met een gerust hart de laatste maand ingaan. 

Als ik het zwemmen en lopen kan onderhouden, ziet het er goed uit voor Klagenfurt. Het fietsen mist nog een tikkeltje meer power naar mijn mening. Maar hiervoor heb ik ook nog mijn voorzorgen genomen met nog enkele stevige ritten inclusief een training in Eupen voor de boeg. En begin juni trekken we nog naar Meer in hopelijk betere omstandigheden voor de laatste triatlontest. Voor de volledigheid. Luk was de eerste BrTC-er aan de finish vandaag (2u01'16) als 39e, voor Niels (2u06'49) en Vanessa (2u10'46) die als 5e vrouw aankwam. Jef arriveerde uiteindelijk in een knappe 2u16'24. Op de onbereikbare Luk na, hebben we mekaar dus aardig partij gegeven.

dinsdag 6 mei 2014

Run2Peak

Enkele weken geleden stuurde clubgenoot Steve een vraag de wereld in voor het samenstellen van een BrTC-team voor de aflossingsmarathon Run2Peak in 's Gravenwezel. Deze organisatie voor het goede doel ligt Steve immers zeer nauw aan het hart en zijn deelname aan de eerste editie, vorig jaar, was zeer in de smaak gevallen.

Vorig jaar werd de wedstrijd volledig gedomineerd door een delegatie van triatlonclub SP&O en Steve wou voor wat gezonde concurrentie zorgen dit jaar. Ik ging samen met Koen en Nicholas op zijn oproep in en we vormden een ploeg die toch voor wat bescheiden vuurwerk zou moeten zorgen.

De wedstrijd zou starten omstreeks 13u, wat mij de tijd gaf om 's ochtends nog op te warmen op de Studio Sport jubileumjogging van 7,5km. Mijn idee van jogging was toch lichtelijk anders toen jogginghaas Marc besloot om de eerste groep enthouasistelingen mee te pakken aan 13km/u. Enfin, het voordeel was dat de jogging al na 33 minuten was afgelopen en ik dus tijd genoeg had om te eten, drinken en richting 's Gravenwezel af te zakken. De hartslag was echter wel richting hoge duurzone gegaan, een aparte manier van opwarmen dus.

We verzamelden in 's Gravenwezel een half uur voor de start en bespraken de wedstrijdtaktiek. Het parcours bestond uit 8 rondes van om en bij de 5km grotendeels langs het antitank-kanaal. Elk rondje moest er afgelost worden tussen de teamleden in de vorm van het goede ouderwetse handje-klap. Ik ging de start voor mijn rekening nemen, gevolgd door Koen, Steve en Nicholas. Mijn doelstelling was de eerste te volgen, niks meer of niks minder.

Aan de start zag ik wel wat sportievelingen maar vooral heel veel bange blikken in de richting van onze indrukwekkende BrTC wedstrijdpakjes. Ook van SP&O was er geen spoor. Kort na 13u vertrokken we onder een stralende zon en een kleine 20 graden. Bij het verlaten van de piste na 200m waren we reeds met 3 lopers afgezonderd van de rest van het 'pak' (15-20 teams in totaal). Voor mij liep enkel nog een jonge dame die er een zeer knap tempo op nahield. De eerste km ging vlot onder de 4 minuten maar daarna merkte ik al snel enig verval bij de koploopster. Volledig tegen mijn natuur in ging ik er dus over en achter de fietsbegeleider aan. Na 3km was er geen spoor van de tegenstand meer en uiteindelijk gaf ik het commando door aan Koen na 19'45 met reeds een voorsprong van anderhalve minuut op de nummers 2 en 3. Het gat met de rest was nog veel groter.

De toon was gezet en we waren op weg voor een mooie namiddag. Koen dook nog enkele seconden onder mijn tijd en vergrootte de kloof al naar 5 minuten. Tegen dit tempo zouden we alle tegenstanders gaan dubbelen. Ook Steve liep een vlotte 20er en raapte al een eerste tegenstander op. Onze snelste man, Nicholas, moest dan nog aan de bak en zag enkel in de achtergrond nog 1 andere triatleet een snellere tijd lopen. Conclusie na 20km, een voorsprong van om en bij de 10 minuten op de tweede en al 12 op de derde.

Mijn tweede loopbeurt kwam nu ideaal uit. Steve en Nicholas hadden al enkele mensen gedubbeld maar het pak kwam er nu pas aan. Ik liep verder van atleet tot atleet en dubbelde een 7tal tegenstanders om uiteindelijk na 20'25 weer de fakkel aan Koen te geven. We bleven constant rondjes van rond de 20' draaien en uiteindelijk liepen we samen over de finish onder de 2u40 en een kleine minuut nadat de eerste achtervolger zijn laatste ronde was begonnen, van een comfortabele voorsprong gesproken.

Iedereen tevreden over een zeer leuke dag, goede organisatie, maar spijtig genoeg een iets te lage opkomst. Hopelijk komt er een derde editie volgend jaar en kunnen we misschien wat extra BrTC-teams op de been brengen, al valt de datum een beetje ongelukkig met de triatlonwedstrijden.