Met een 8-tal BrTC-ers trokken we zondag naar Eupen. Ward en Anna deden solo de halve triatlon (1900/80/21) mee en ikzelf en Vanessa hadden ieder een trio samengesteld. Vanessa ging zwemmen met fietser Peter Philips en road runner Peter Van Bel. Ik had Kevin als zwemmer opgetrommeld en Jethro als loper. Gezellig competitief was dit een leuke afwisseling tussen de individuele wedstrijden van de laatste en komende weken in.
Om 10u werden Vanessa en Kevin te water geladen. Ward kwam als eerste BrTC-er in de wisselzone in een knappe 28 minuten. Vanessa kwam boven na 32 minuten en lanceerde Peter die onder een stralende hemel aan de fietsproef begon. Ik had verwacht met een 5tal minuten achterstand op hem te moeten beginnen fietsen, maar Kevin had zichzelf overtroffen en kwam na minder dan 35 minuten uit het water gescheurd.
Het fietsparcours betrof 4 ronden van een kleine 20km met als klepper telkens de klim van de voet naar de top van de Weser-stuwdam. Als klap op de vuurpijl moest na 4 ronden die bewuste klim nog een vijfde keer genomen worden richting wisselzone. Ook de rest van de ronde was telkens vrij geaccidenteerd met een paar klimmetjes voor de kleine plateau en enkele stevige afdalingen en stukken vals plat. Bovendien was de weg zowat overal amper 3 meter breed. Nicholas had vorig jaar een dikke 2u28 gereden op dit parcours als 5e tijd van de trio's. Ik vermoedde ergens richting 2u45 uit te komen ...
De voorsprong van Ward en Peter deden me iets explosiever vertrekken dan ik gewoon ben en als 25e trio vertrokken, had ik al zeker 10 concurrenten ingehaald gedurende de eerste 10km. Ook Peter en Ward reed ik voorbij op een klim in het midden van de eerste ronde. Het tweede deel van elke ronde was ideaal voor mij met afdalingen en stukken vals plat waar ik puur op de kracht kon rijden. Bij mijn 2e doortocht bovenop de Weserdam waren de BrTC supportersgezichten toch enigszinds verbaasd over de snelheid van dit relatief zware lichaam, ik zat echt goed.
Ik kon uiteraard het tempo waaraan ik concurrenten aan het inhalen was geen 80km aanhouden, en had me voorgenomen om vooral de 3e ronde mijn positie vast te houden en in de laatste ronde en die extra klim nog alles uit de kast te halen.
Op de allerlaatste klim wist ik mijn tempo en versnelling nog net goed rond te krijgen om enkele collega's in te halen en Jethro te lanceren voor zijn loopproef. Ik was net snel genoeg om de aankomende regen te vermijden. Tot mijn grote verbazing stonden er nog maar enkele fietsen in de trio-rekken. Ik had een supertijd van 2u32 gereden en een bijhorende 6e plaats van de trio-fietsers. Toen was het afwachten wanneer Peter zou binnenkomen en zien of Jethro onze voorsprong kon bewaren. Na de 3e ronde zou fietser Peter nog op een 10-15 minuten na mij zijn doorgekomen maar toen was het onheil geschiedt. Peter was lek gereden en is 3 maal moeten stoppen om zijn achterband bij te pompen. Neem daarenboven nog de gietende regen en dus kunnen we enkel respect hebben voor een teleurgestelde Peter die na exact 3u aan de wisselzone verscheen.
We bleven nog even wachten op de wissel van Anna en trokken dan naar het loopparcours om voor de BrTC-ers te gaan supporteren. (Ward was een 10tal minuten na mijn aankomst gewisseld op zoek naar een knappe tijd.)
In een ware wolkbreuk stonden we naast het loopparcours en zagen we dat Jethro het moeilijk had. Hij voelde nog de naweeën van de wedstrijd in Antwerpen en veel supporters waren er ook niet meer te vinden in dit noodweer. Het werd moeilijk om zijn tijd van vorig jaar (1u32) te evenaren. Peter aan de andere kant was prima onderweg, op zoek naar een nieuw persoonlijk record.
Na een loopproef van 1u34 kwam Jethro op karakter een laatste keer voorbij en liepen we samen met ons team over de finish in 4u43. Dit kwam overeen met een mooie 15e plaats. Amper 6 minuten na ons kwam Ward al over de finish na een bijzonder knappe wedstrijd. Peter liep een zinderende 1u26 op de halve marathon en loodste zijn team naar een 26e tijd in exact 5 uur en enkele luttele seconden. Anne tenslotte kwam na 5u26 met een brede glimlach over de finish als 4e in haar categorie. Na de wedstrijd begon de zon zowaar volop terug te schijnen maar toch was ik blij dat ik nog reservekledij bij had, nog gezwegen over onze lopers die doorweekt over de finish liepen.
Uiteindelijk was ik supertevreden over mijn fietsproef. Op dit zware parcours slechts 5 minuten trager rijden dan Nicholas vorig jaar en bijna een kwartier sneller dan verwacht, was echt schitterend voor een niet-klimmer. Volgende week gaan we nog wat explosiever proberen zijn op de sprinttriatlon van Lommel. Daarna gaan de trainingen terug naar de vertrouwde lange duur richting Aix-en-Provence en 2013.
Hopelijk volgen er nog leuke foto's van de organisatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten