Ironman Lanzarote 2015 - The Day Before

Op minder dan 24 uur voor de start zullen we een korte wrap-up maken voor de volgers. Vanmiddag moet ik enkel nog mijn fiets en materiaal inchecken tussen 15 en 18u en voor de rest is het rusten geblazen.

Omstandigheden

Sinds onze aankomst 9 dagen geleden is de noordenwind nog niet tot onder de 50km/u gezakt, zo erg zelfs dat we enkele moeilijke nachten hebben doorgemaakt van het lawaai dat de deuren maakten onder het continu gebeuk van de wind. De eerste 2-3 dagen overheerste een sahara-wind het eiland met temperaturen tot 40 graden. Nadien is de temperatuur dan genormaliseerd tot 26-27 graden met geregelde bewolking. Voor morgen verwachten ze iets 'minder' wind tot 42km/u uit de gebruikelijke richting, wat dus wil zeggen dat de meeste beklimmingen vol in de wind zullen liggen. De eerste 30km zal de wind nog in het voordeel blazen net zoals tijdens de meeste afdalingen in de laatste 60km van het fietsparcours. Tijdens het lopen kan de wind eerder een bondgenoot zijn om de hitte op de dijk wat te compenseren.

Ik heb het in elk geval nog nooit zo hard weten waaien hier in mijn voorbije vakanties. Tijdens beklimmingen tegen de wind haalden we vorige week amper 13km/u, terwijl we in afdalingen wind in de rug tot 90km/u reden zonder moeite. Het grootste gevaar is echter de zijwind. Rukwinden hebben de neiging u met fiets en al opzij te blazen. Gelukkig is er in de zones waar je de meeste snelheid haalt geen zijwind.

Parcours

Het zwemmen bestaat uit 2 rondjes van 1,9km in de baai van Puerto Del Carmen, met in de helft een korte passage over het strand alvorens terug te water te gaan. Normaal is de zee ontzettend kalm, behalve dus de voorbije dagen ... de wind zorgt voor stevige golven die niemand hier gewoon is. Even afwachten dus of ik de gebruikelijke 1u06 ga kunnen halen.

Het fietsparcours van 180km is lichtjes veranderd op een paar plaatsen tov de vorige jaren. Zo is er op het einde nog een vervelend klimmetje vervangen door een snelle passage. We spreken nog wel van een kleine 2600 hoogtemeters waarvan 70% wind op kop. Het fietstochtje vertrekt in Puerto Del Carmen, via Puerto Calero naar Yaiza (eerste klim, wind in de rug/zij) en vervolgens langs het mooie El Golfo. Daarna wacht de stevige klim wind op kop van Timanfaya, met een lange relatieve afdaling tot in club La Santa. Daarna via Soo en surfers dorp Famara naar Teguise waar de zwaarste klim (wind op kop) wacht naar Las Nieves en Mirador de Haria. Een stevige afdaling met haarspeldbochten zorgt voor een relatief moment van rust alvorens de mooiste klim naar Mirador del Rio start. Eens daar boven (+/- km 110) volgt een zalige brede lange afdaling tot in Arrieta, waarna we nog 50-60km op en af door het binnenland mogen knoeften alvorens terug in Puerto del Carmen aan te komen. Ik hoop er ongeveer 6 uur over te doen wat niet simpel gaat zijn, en afhankelijk van de windkracht.

Het loopparcours bestaat nog steeds uit 3 rondjes over de dijk in Puerto del Carmen. De eerste ronde is 21km lang en loopt voorbij de luchthaven tot Playa Honda. Aan de luchthaven kan je meestal genieten van een gratis zandscrub ... Eens terug in Puerto del Carmen, volgen nog 2 kortere rondjes van 10,5km. Het loopparcours wordt omschreven als 'vlak' maar dat is enkel omdat het verharde ondergrond is, want in feite is het steeds vals plat. Het is altijd afwachten wat het lichaam nog kan na die zware fietstocht. We zien dus wel.

Conditie

De conditie is op dit moment minstens even goed als in Klagenfurt vorig jaar (10u39), en ik haal betere trainingsresultaten voor de 3 sporten. Maar een garantie op succes is dat zeker niet op Lanzarote, aangezien zelfs de grootste atleten hier durven sneuvelen en wandelen voor zowat iedereen een nationale sport blijkt te worden op de marathon. Realistisch gezien moet een tijd binnen de 12 uur zonder tegenslagen lukken, maar ik zet er geen geld op in. Ik heb nog altijd wat irritatie in mijn rechterhamstring. Die heeft geen effect op fietsen en lopen momenteel maar ik hoop dat ze me geen parten gaat spelen naarmate de wedstrijd vordert.

Wedstrijd volgen

Mijn nummer is 624. Via online tracking kan je tussentijden zien na het zwemmen, na het fietsen en regelmatig tijdens het lopen. Dit kan via de IronMobile app of via de website http://www.ironman.com/triathlon/coverage/athlete-tracker.aspx .

Tijdens het fietsen zullen er geen officiële tussentijden zijn. De supporters zullen echter wel proberen op enkele plaatsen live via SMS wat info door te spelen aan het thuisfront (in dit geval Steve Van Gysel) die dan iets op Facebook kan plaatsen.

De start vindt morgen (zaterdag) plaats om 7u lokale tijd (= 8u Belgische tijd).

1 mei weekend - 20 dagen voor Lanzarote

Dat 1 mei op een vrijdag viel dit jaar, was een prachtig geschenk. Zo kon ik 3 weken voor Lanzarote nog een zwaar trainingsweekend inplannen alvorens te beginnen afbouwen.

 

Vrijdag was ik de ganse dag van de partij in Izegem voor het BK ploegentriatlon. De deelname van onze eigen ploeg was leuk maar ik heb mijn krachten heel goed kunnen sparen gezien het niveauverschil in ons team. Erg vond ik dat allemaal niet, ik wilde vooral nog eens buiten zwemmen en voelen of de spieren de transities vlot doorstonden. Tijdens het fietsen hebben we met momenten wel behoorlijk gas gegeven dus dat was mooi meegenomen. 's Avonds begon het echter wel door te wegen dat ik de ganse dag in de weer was geweest naar, in en terug van Izegem.

 

Zaterdag ben ik dan nog 140km gaan fietsen met de TT langs Zeeland. Ik ben echt blij dat ik dat Cobb zadel nu heb waardoor ik moeiteloos zulke lange ritten kan blijven in de beugel zitten. Vroeger moest ik constant mijn positie aanpassen of regelmatig rechtop gaan zitten door de zadelpijn. Ik ben uiteindelijk thuis gekomen met een 30km/u gemiddeld en hartslag onder de 130. Dat was dus ook geslaagd. Ook de energierepen gingen vlot binnen.

 

Mijn laatste 30er wou ik zondag dan nog lopen op het Wings for Life evenement in Breda (was dichterbij dan Ieper). Ik wou vlot voorbij de 25km lopen tot de chaser car me zou inhalen, zodat ik nog kon uitlopen tot 30km om aldaar met de bus terug naar de start te keren. Shara en Kilian boden aan om te komen supporteren met de fiets en me van droge kleren te voorzien op het einde. Dit was achteraf bekeken geen overbodige luxe. De eerste 5km waren nog goed te doen, los van wat slalomwerk, maar nadien werd het hondenweer. Op km 6 besloot er nog een duif op mijn hand te schijten en daarna alleen nog regen en wind. Tussen km 10 en pakweg 18 had ik er echt geen zin meer in. Bovendien was ik moe van de voorbije dagen terwijl al die andere lopers vrolijk hadden gerust voordien. Ik nam me echter voor dat ik bezig was aan mijn laatste echte lange training voor Lanzarote en dat een dagje rust als beloning zou wachten. Bovendien was ik wel bezig met een goede repetitie qua voeding (gelletjes). Eens de 20km voorbij haalde ik ook heel veel lopers terug in die duidelijk over hun toeren gegaan waren. Aan het 25km punt riep een voorbijrijdende speaker dat ik in de top 75 liep. Toen Shara ook riep dat de chaser cars in aantocht waren, ben ik nog beginnen versnellen. Uiteindelijk ben ik, zoals gepland, net voor de 30km ingehaald, na 2u25. Als ik uitgerust zou geweest zijn, had ik nog eindje (2-3km?) verder geraakt maar uiteindelijk moet ik heel tevreden zijn. Na een zeer vermoeiende week had ik die 30km vol gemaakt tegen een marathontempo voor 3u20-3u30! En de laatste 5km had ik nog duidelijk meer in mijn mars dan de meeste andere lopers die werkelijk zaten te sterven. Uiteindelijk was ik 71e op 2200 lopers in Breda en top 4000 van de 69.000 atleten wereldwijd.

 

Zoals Jef het al zei op Facebook, nu is het een kwestie van de afstanden rustig af te bouwen en volgende week gezond naar Lanzarote te kunnen vertrekken. We beginnen vanavond met een sportmassage bij Koen/sportbalans.be en morgen hernemen we rustig met een uurtje zwemmen. Hopelijk kan ik komend weekend nog wat fietsen onder een stralende zon. Woensdag nadien vertrekken we richting Lanzarote, 10 dagen voor de start, waardoor ik ook daar nog een kleine week rustig wat kan fietsen (kortere afstanden tot 90km), zwemmen en lopen. Het voorbije weekend gaf de burger in elk geval moed. De conditie is vast en zeker nog beter dan in Klagenfurt vorig jaar, de kracht in de benen is sterker dan ooit tevoren, maar de uitdaging in Lanzarote is ook des te zwaarder qua parcours en omstandigheden. Klaar zullen we er in elk geval wel voor zijn!

Geslaagde looptest

Het mooie weer gaf me vanavond de motivatie om toch nog een langere duurloop te doen dan oorspronkelijk in gedachte. Normaal wilde ik komend weekend nog een kleine 30er doen en dan op 3 mei mijn laatste 30km-loop tijdens de Wings for Life. Vanavond moest Vanessa echter een 21km duurloop doen en uiteindelijk ben ik maar meegelopen van thuis uit naar de clubtraining in het park. Na 21km was ik nog enthousiast en fris genoeg om nog terug naar huis te lopen. Dat bespaart me komend weekend dus weer wat tijd.

 

De resultaten waren zeer bevredigend. Ik was (zoals maandag) weer voorbereid met mijn selectie anti-hooikoortsmiddelen en ondervond ook deze keer gelukkig weinig hinder, buiten enkele minuten in het bos. Uiteindelijk heb ik 27km gelopen aan 5:02min/km gemiddeld en een constante hartslag onder de 140, zelfs over smalle kronkelende bospaadjes met momenten. Dat wil zeggen dat mijn hartslag zo'n 10-15 tellen lager ligt dan in oktober vorig jaar tegen hetzelfde tempo, en ook dat ik nog ruim marge heb om mijn tempo en/of hartslag op te krikken in wedstrijdmodus. De loopconditie is daarbij zeker al beter dan voor Klagenfurt vorig jaar.

 

Na de vlekkeloze zwemtraining van dinsdag bezorgt deze looptraining me dus een 2e vinkje met 'op schema voor Lanzarote'. Het fietsen ging de laatste weken ook super, zowel qua conditie als (vooral) qua kracht in de benen. Ik zou enkel voor het vertrouwen de komende 3 weken nog een paar lange duurtochten met de TT willen doen. Maar het begint er allemaal goed uit te zien om reeds in Lanzarote een deftige prestatie neer te zetten dit jaar.

De laatste 30 dagen ... en de hooikoorts

Ik ben heel tevreden dat de vorm momenteel heel goed zit, want sinds vorig weekend heeft de hooikoorts me weer enorm te pakken.

 

Tijdens de paasvakantie heb ik nog enkele zeer geruststellende trainingen gedaan. Zo ben ik met Nicholas nog naar de Bastogne gefietst met de TT fiets (234km, 1800 hoogtemeters). In Bastogne ook nog enkele fietstochtjes gemaakt, puur op de grote plateau, en nog een hele goeie duurloop afgelegd. Niks om me dus zorgen over te maken, nog een 5tal weken voor IM Lanzarote. Zowel kracht als conditie zitten schijnbaar beter dan ooit.

 

Vorige zondag moest ik echter noodgedwongen weer een trainingsstop inlassen. Zaterdag had ik nog prima gelopen en gezwommen maar een verblijf in de buitenlucht achteraf, bezorgde me een zware hooikoortsaanval tegen de avond. De ganse zondag heb ik plat gelegen, met griepverschijnselen. Ik dacht dat ik serieus ziek aan het worden was, maar een controle van de polsslag in rust, stelde me snel gerust. Ik was niet ziek maar de jaarlijkse hooikoorts had me zwaar getroffen. April en Mei blijven elk jaar dramatische maanden als ik niet tijdig naar andere oorden kan vluchten.

 

Maandagavond dan toch maar een dik uur gaan lopen, gewapend met puffer en vaseline rond neus en mond. Dat ging perfect en ook de zwemtraining van dinsdag was één van de beste die ik de laatste maanden heb voltooid, ook weer mits astmapuffer.

 

Ik vrees dat ik me de komende weken nog wat ga moeten instellen op goede en slechtere omstandigheden, maar zorgen mag ik me eigenlijk niet meer maken op de goede afloop op 23 mei. Volgende week staat de ploegentriatlon nog op het programma en 2 dagen later mijn laatste 30km duurloop tijdens het Wings for Life World Run evenement in Breda. Als ik nog 2x per week kan blijven zwemmen en nog een 3tal keer over de 100km kan fietsen, zit het goed. We vertrekken tenslotte al 10 dagen voor de Ironman naar Lanzarote, waardoor ik de eerste week nog lustig (en rustig) kilometertjes kan afmalen op het IM-parcours om terug te wennen aan de omstandigheden en de hoogteverschillen.

Halve Marathon Spa-Francorchamps - topper!

Zoals eerder verteld, heb ik deze winter opnieuw heel veel ingezet op het lopen. De basis was nog goed maar aan de snelheid kon nog gewerkt worden. Sinds september liep ik reeds 3 halve marathons en 3 10-Mijl wedstrijden en het hoogtepunt volgde uiteindelijk dit weekend.

Een aantal maanden geleden las ik dat BrTC-collega Frank Halé zich had ingeschreven voor de 14km van Spa-Francorchamps. Ik ben toen uit curiositeit eens gaan kijken naar de site en ik was onmiddellijk verkocht. Er was immers ook een halve marathon bestaande uit 3 rondjes over het befaamde race-circuit. Nog een beetje reclame gemaakt hier en daar in de club en uiteindelijk stonden er zaterdagochtend een aantal mensen zenuwachtig te trippelen aan de paddock van het circuit:

Lynn liep de 7km om 12u; Om 12u15 vertrokken Frank, Ingeborg, Harald en Arno voor de 14km en nog een kwartier later was het aan mij en good old Steve voor de halve marathon. Fanny en Frank zorgden voor de mentale steun en fotoreportage.

Na mijn deftige 1u37 op de 21,7km van Lier vorige week in stormachtige omstandigheden, had ik een vermoeden dat ik wel rond de 1u40 zou kunnen geraken in Spa. Het was echter moeilijk in te schatten want per ronde dienden bijna 150 hoogtemeters te worden overwonnen met als klepper de Raidillon (16-18% !?) en de lange vervelende uitloper ervan. Ook het deelnemersveld was moeilijk in te schatten met heel veel recreatieve joggers maar toch ook best wat afgetrainde doorwinterde lopers.

Om 12u vertrok Lynn voor een uiteindelijke knappe 6e plaats bij de dames 7km. Om 12u15 supporterden we voor de starters aan de 14km met de vraag hoeveel we er daar nog van zouden inhalen. Om 12u30 tenslotte ging het startschot voor onze halve marathon onder een stralende doch frisse Ardense zon (die ons wat later in de steek zou laten).

De hartslag nauwgezet in het oog houdend, zag ik al aan bocht 1 dat ik iets te ver naar achter gestart was. Ik passeerde tientallen lopers, de ene al wat meer overmoedig dan de andere, en zou pas na 3km mijn iet of wat definitieve plek kunnen innemen. Met kleine pasjes de Raidillon op en daarna op kracht doorstomen tot aan het hoogste punt van het circuit. De benen en hartslag zaten fenomenaal goed. Het ging mijn dagje worden. De eerste lange afdaling joeg me toch wat schrik aan met pieksnelheden tot 20km/u. Niet echt mij specialiteit en elke ronde zag ik daar 4-5 mensen voorbij komen, die ik dan daarna wel terug te pakken kreeg. Ik profiteerde er immers steeds van om goed te recupereren bergaf waar sommige tegenstanders net in de rooie gingen.

De laatste 1,5km van het circuit gingen terug stevig bergop en aan de chicane voor de finish stonden Frank en Fanny vurig te supporteren. Eerste rondje in ongeveer 31min en ik had al tientallen atleten van de kwartier vroeger gestarte 14km te stekken. Ik bevond me nu tussen een 6tal lopers waarmee we de rest van de wedstrijd close zouden blijven lopen. Onder hen ook de eerste dame bleek later, een behoorlijk goede Amerikaanse marathonloopster.

Raidillon nummer 2! Ik nam de kop van ons 6-tal op mijn sterkste punt en zag ook Frank en Ingeborg vrolijk voor me uitlopen. Er kon nog een supporterskreet af bij alle 3 toen ik passeerde dus dat zag er goed uit. Eens boven, de afdaling ingezet en de 5 andere atleten kwamen weer even voorbij. Op de lange klim richting finish nam ik weer de leiding en in de verte zag ik nog een BrTC-pakje lopen. Achteraf bleek dit Harald te zijn maar hij was te snel om hem nog te pakken te krijgen voor zijn finish en mijn laatste ronde. Zijn broer Arno was ondertussen wel als 9e aangekomen op de 14km, tegen een gemiddelde snelheid die maar net lager was dan de mijne, sterk!

Toen ik de laatste ronde in ging zag ik nog bitter weinig lopers. Mijn voorganger liep stabiel 200-300m voor mij, en vlak achter me liepen mijn vaste 5 compagnons, gevolgd door een groot gat. Waarschijnlijk zat ik dus vrij aardig in de subtop van de wedstrijd. De beentjes deden even ferm pijn op de Raidillon maar aan kracht ontbrak het zeker niet dus ik weer als eerste boven na die ellendige uitloper van 1km. Vervolgens kwam opnieuw de afdaling en sommige van mijn tegenstanders dachten daar ietwat hoogmoedig hun kans te ruiken. Ze stormden voorbij waardoor ik na de afdaling nog 3km had om de 5 atleten in te halen om mijn rechtmatige plaats op te eisen. Twee heren hadden zich stevig opgeblazen en ook de Amerikaanse dame met haar trainer had ik vrij snel te stekken. De laatste man in het oranje ging echter nog stevig door. Vlak voor de chicane aan de finish had ik nog 20m achterstand en ik speelde alles of niks. Ik zette de sprint in, in de wetenschap dat hij me zou kloppen als hij nog overschot had. Daar was echter nog weinig sprake van en hij keek met lede ogen toe hoe ik nog deftig kon versnellen. De rest van de BrTC-bende zag dat het goed was bij mijn finish in 1u34.

Achteraf was het nog even wachten op Steve die ik elke ronde een 7-8tal minuten had aangesmeerd. Hij kwam moe maar zeer tevreden aan net onder de 2u, zoals gepland. De uitslag liet nog enkele uren op zich wachten maar uiteindelijk bleek dat ik zowaar 19e was van de ruim 210 finishers, met een gemiddelde tijd van 4'32/km.  Daar was ik uiterst tevreden mee, zeker omdat ik conditioneel ook nog niet helemaal kapot zat en vrij snel recupereerde. Vooral de been- en bilspieren werden immers zwaar op de proef gesteld op dit uitdagende parcours en dat voel ik momenteel nog...

Zondag ben ik nog met Vanessa en Pit rondjes gaan rijden op het triatlonparcours van Eupen en dat ging beter dan ooit voorheen, ondanks de inspanningen van de dag voordien. De conditie en kracht zitten echt super en ik kijk met veel vertrouwen uit naar Lanzarote en Maastricht. Binnen 3 weken loop ik mijn laatste loopwedstrijd van het voorjaar, het provinciaal kampioenschap halve marathon in Lier. Voor het overige gaan we nu focussen op het fietsen. Het lopen gaan we qua afstand verder onderhouden en qua snelheid blijven aanwakkeren met intervalletjes.

Niks dan tevredenheid dus na het voorbije weekend, mede dankzij de clubmaatjes!

3 maand voor Ironman Lanzarote

Nog een dikke 80 dagen te gaan en ik kan al heuglijk vaststellen dat de conditie momenteel al beter lijkt dan toen ik in 2013 naar Lanzarote afzakte voor mijn eerste Ironman. Al moet er natuurlijk nog wat afstand bij gekweekt worden, vooral bij het fietsen.

De focus die ik de laatste 3 maanden op de zwemtechniek heb gelegd, geeft me alvast een veel beter gevoel in het water. Ik heb buiten de 2 wekelijkse zwemtrainingen niet veel extra uren in het zwembad gespendeerd maar het watergevoel en de relatieve vermoeidheid zitten toch alweer beter dan vorig jaar. Ik heb nu eindelijk ook eens het gevoel 'sneller' te kunnen zwemmen. Ik heb voor 2015 nog geen ambitie om onder het uur te duiken op de 3,8km in openwater. Ik ben er echter wel gerust in ook in de zee van Lanzarote nu dichtbij de 1u05 te kunnen zwemmen, inclusief de Australian exit die toch voor wat tijdverlies zorgt tov Klagenfurt en Almere.

Ik ben eigenlijk maar begin februari in Spanje terug deftig beginnen fietsen. Ik kon gelukkig al starten met een goede basisconditie van het lopen. Afstanden tot 100km vormen helemaal geen probleem, het klimmen verliep nog wat relatief stroef de eerste weken, waar de intensieve blokken in de wind zoals dit weekend dan weer veel vlotter gingen. Als het weer me de komende 2 maanden niet in de steek laat, heb ik ruim voldoende tijd om de afstand, snelheid en het klimmen verder op te bouwen. Enkele ritjes richting Ardennen zijn reeds gepland en hopelijk kan de TT fiets snel buiten.

Het lopen zit eigenlijk al voldoende op niveau voor Lanzarote. Ik heb al loopjes tot 30km gedaan aan snelheden die hoger liggen dan wat ik voor ogen heb in de Ironman. Voorbije zaterdag heb ik mijn beste halve marathon ooit gelopen in Lier, wat me nog extra vertrouwen inboezemt. De komende 4 weken loop ik nog 2 halve marathons met daartussen extensieve trainingen om de snelheid nog wat op te krikken, om dan in april nog de laatste lange afstanden te lopen.

Het belangrijkste wat me vooral nog rest is fysiek in orde blijven. Ik ben tot hiertoe bespaard van ziekte en blessures en moet enkel goed het evenwicht bewaren tussen werk en training. Gelukkig is er altijd de osteopaat (www.osteopaatbrasschaat.be) en de sportmasseur (www.sportbalans.be) om mijn lichaam in balans te houden.

Hoewel ik qua eindtijd vooral in Maastricht (augustus) een heel goed resultaat wil halen (nog eens onder de 11 uur), lijkt de conditie richting Lanzarote ookal hoopgevend. Wie weet kunnen we de 12 uur op dat zware parcours in aartsmoeilijke omstandigheden toch gaan aanvallen...

Triatlonstage Benicassim

Eind vorig zijn ik en collega-BrTCer Silke nog op zoek gegaan naar mogelijkheden voor een weekje buitenlandse stage gedurende de lesvrije week van de studenten. Via allerlei kanalen konden we terecht bij de mensen van de Toerist Biking die bereid waren een extra week in Benicassim te voorzien als we meer dan 10 gegadigden vonden. Door vooral het gebruik van de sociale media, kwamen we snel aan ons minimum en uiteindelijk vertrokken we met 18 professionele en recreatieve atleten naar Spanje voor een weekje trainen.

 

Ondanks het mindere weer (koud en wind) heb ik toch 500 fietskilometers kunnen afhaspelen met vele hoogtemeters, 40km kunnen lopen en een 3tal keer kunnen zwemmen. De accommodatie van de Intursports hotels was tevens zeker een aanrader.

 

Na deze week Spanje zijn we fysiek en mentaal weer extra gesterkt om de laatste 100 dagen richting Lanzarote in te zetten!