Geslaagde looptest

Het mooie weer gaf me vanavond de motivatie om toch nog een langere duurloop te doen dan oorspronkelijk in gedachte. Normaal wilde ik komend weekend nog een kleine 30er doen en dan op 3 mei mijn laatste 30km-loop tijdens de Wings for Life. Vanavond moest Vanessa echter een 21km duurloop doen en uiteindelijk ben ik maar meegelopen van thuis uit naar de clubtraining in het park. Na 21km was ik nog enthousiast en fris genoeg om nog terug naar huis te lopen. Dat bespaart me komend weekend dus weer wat tijd.

 

De resultaten waren zeer bevredigend. Ik was (zoals maandag) weer voorbereid met mijn selectie anti-hooikoortsmiddelen en ondervond ook deze keer gelukkig weinig hinder, buiten enkele minuten in het bos. Uiteindelijk heb ik 27km gelopen aan 5:02min/km gemiddeld en een constante hartslag onder de 140, zelfs over smalle kronkelende bospaadjes met momenten. Dat wil zeggen dat mijn hartslag zo'n 10-15 tellen lager ligt dan in oktober vorig jaar tegen hetzelfde tempo, en ook dat ik nog ruim marge heb om mijn tempo en/of hartslag op te krikken in wedstrijdmodus. De loopconditie is daarbij zeker al beter dan voor Klagenfurt vorig jaar.

 

Na de vlekkeloze zwemtraining van dinsdag bezorgt deze looptraining me dus een 2e vinkje met 'op schema voor Lanzarote'. Het fietsen ging de laatste weken ook super, zowel qua conditie als (vooral) qua kracht in de benen. Ik zou enkel voor het vertrouwen de komende 3 weken nog een paar lange duurtochten met de TT willen doen. Maar het begint er allemaal goed uit te zien om reeds in Lanzarote een deftige prestatie neer te zetten dit jaar.

De laatste 30 dagen ... en de hooikoorts

Ik ben heel tevreden dat de vorm momenteel heel goed zit, want sinds vorig weekend heeft de hooikoorts me weer enorm te pakken.

 

Tijdens de paasvakantie heb ik nog enkele zeer geruststellende trainingen gedaan. Zo ben ik met Nicholas nog naar de Bastogne gefietst met de TT fiets (234km, 1800 hoogtemeters). In Bastogne ook nog enkele fietstochtjes gemaakt, puur op de grote plateau, en nog een hele goeie duurloop afgelegd. Niks om me dus zorgen over te maken, nog een 5tal weken voor IM Lanzarote. Zowel kracht als conditie zitten schijnbaar beter dan ooit.

 

Vorige zondag moest ik echter noodgedwongen weer een trainingsstop inlassen. Zaterdag had ik nog prima gelopen en gezwommen maar een verblijf in de buitenlucht achteraf, bezorgde me een zware hooikoortsaanval tegen de avond. De ganse zondag heb ik plat gelegen, met griepverschijnselen. Ik dacht dat ik serieus ziek aan het worden was, maar een controle van de polsslag in rust, stelde me snel gerust. Ik was niet ziek maar de jaarlijkse hooikoorts had me zwaar getroffen. April en Mei blijven elk jaar dramatische maanden als ik niet tijdig naar andere oorden kan vluchten.

 

Maandagavond dan toch maar een dik uur gaan lopen, gewapend met puffer en vaseline rond neus en mond. Dat ging perfect en ook de zwemtraining van dinsdag was één van de beste die ik de laatste maanden heb voltooid, ook weer mits astmapuffer.

 

Ik vrees dat ik me de komende weken nog wat ga moeten instellen op goede en slechtere omstandigheden, maar zorgen mag ik me eigenlijk niet meer maken op de goede afloop op 23 mei. Volgende week staat de ploegentriatlon nog op het programma en 2 dagen later mijn laatste 30km duurloop tijdens het Wings for Life World Run evenement in Breda. Als ik nog 2x per week kan blijven zwemmen en nog een 3tal keer over de 100km kan fietsen, zit het goed. We vertrekken tenslotte al 10 dagen voor de Ironman naar Lanzarote, waardoor ik de eerste week nog lustig (en rustig) kilometertjes kan afmalen op het IM-parcours om terug te wennen aan de omstandigheden en de hoogteverschillen.

Halve Marathon Spa-Francorchamps - topper!

Zoals eerder verteld, heb ik deze winter opnieuw heel veel ingezet op het lopen. De basis was nog goed maar aan de snelheid kon nog gewerkt worden. Sinds september liep ik reeds 3 halve marathons en 3 10-Mijl wedstrijden en het hoogtepunt volgde uiteindelijk dit weekend.

Een aantal maanden geleden las ik dat BrTC-collega Frank Halé zich had ingeschreven voor de 14km van Spa-Francorchamps. Ik ben toen uit curiositeit eens gaan kijken naar de site en ik was onmiddellijk verkocht. Er was immers ook een halve marathon bestaande uit 3 rondjes over het befaamde race-circuit. Nog een beetje reclame gemaakt hier en daar in de club en uiteindelijk stonden er zaterdagochtend een aantal mensen zenuwachtig te trippelen aan de paddock van het circuit:

Lynn liep de 7km om 12u; Om 12u15 vertrokken Frank, Ingeborg, Harald en Arno voor de 14km en nog een kwartier later was het aan mij en good old Steve voor de halve marathon. Fanny en Frank zorgden voor de mentale steun en fotoreportage.

Na mijn deftige 1u37 op de 21,7km van Lier vorige week in stormachtige omstandigheden, had ik een vermoeden dat ik wel rond de 1u40 zou kunnen geraken in Spa. Het was echter moeilijk in te schatten want per ronde dienden bijna 150 hoogtemeters te worden overwonnen met als klepper de Raidillon (16-18% !?) en de lange vervelende uitloper ervan. Ook het deelnemersveld was moeilijk in te schatten met heel veel recreatieve joggers maar toch ook best wat afgetrainde doorwinterde lopers.

Om 12u vertrok Lynn voor een uiteindelijke knappe 6e plaats bij de dames 7km. Om 12u15 supporterden we voor de starters aan de 14km met de vraag hoeveel we er daar nog van zouden inhalen. Om 12u30 tenslotte ging het startschot voor onze halve marathon onder een stralende doch frisse Ardense zon (die ons wat later in de steek zou laten).

De hartslag nauwgezet in het oog houdend, zag ik al aan bocht 1 dat ik iets te ver naar achter gestart was. Ik passeerde tientallen lopers, de ene al wat meer overmoedig dan de andere, en zou pas na 3km mijn iet of wat definitieve plek kunnen innemen. Met kleine pasjes de Raidillon op en daarna op kracht doorstomen tot aan het hoogste punt van het circuit. De benen en hartslag zaten fenomenaal goed. Het ging mijn dagje worden. De eerste lange afdaling joeg me toch wat schrik aan met pieksnelheden tot 20km/u. Niet echt mij specialiteit en elke ronde zag ik daar 4-5 mensen voorbij komen, die ik dan daarna wel terug te pakken kreeg. Ik profiteerde er immers steeds van om goed te recupereren bergaf waar sommige tegenstanders net in de rooie gingen.

De laatste 1,5km van het circuit gingen terug stevig bergop en aan de chicane voor de finish stonden Frank en Fanny vurig te supporteren. Eerste rondje in ongeveer 31min en ik had al tientallen atleten van de kwartier vroeger gestarte 14km te stekken. Ik bevond me nu tussen een 6tal lopers waarmee we de rest van de wedstrijd close zouden blijven lopen. Onder hen ook de eerste dame bleek later, een behoorlijk goede Amerikaanse marathonloopster.

Raidillon nummer 2! Ik nam de kop van ons 6-tal op mijn sterkste punt en zag ook Frank en Ingeborg vrolijk voor me uitlopen. Er kon nog een supporterskreet af bij alle 3 toen ik passeerde dus dat zag er goed uit. Eens boven, de afdaling ingezet en de 5 andere atleten kwamen weer even voorbij. Op de lange klim richting finish nam ik weer de leiding en in de verte zag ik nog een BrTC-pakje lopen. Achteraf bleek dit Harald te zijn maar hij was te snel om hem nog te pakken te krijgen voor zijn finish en mijn laatste ronde. Zijn broer Arno was ondertussen wel als 9e aangekomen op de 14km, tegen een gemiddelde snelheid die maar net lager was dan de mijne, sterk!

Toen ik de laatste ronde in ging zag ik nog bitter weinig lopers. Mijn voorganger liep stabiel 200-300m voor mij, en vlak achter me liepen mijn vaste 5 compagnons, gevolgd door een groot gat. Waarschijnlijk zat ik dus vrij aardig in de subtop van de wedstrijd. De beentjes deden even ferm pijn op de Raidillon maar aan kracht ontbrak het zeker niet dus ik weer als eerste boven na die ellendige uitloper van 1km. Vervolgens kwam opnieuw de afdaling en sommige van mijn tegenstanders dachten daar ietwat hoogmoedig hun kans te ruiken. Ze stormden voorbij waardoor ik na de afdaling nog 3km had om de 5 atleten in te halen om mijn rechtmatige plaats op te eisen. Twee heren hadden zich stevig opgeblazen en ook de Amerikaanse dame met haar trainer had ik vrij snel te stekken. De laatste man in het oranje ging echter nog stevig door. Vlak voor de chicane aan de finish had ik nog 20m achterstand en ik speelde alles of niks. Ik zette de sprint in, in de wetenschap dat hij me zou kloppen als hij nog overschot had. Daar was echter nog weinig sprake van en hij keek met lede ogen toe hoe ik nog deftig kon versnellen. De rest van de BrTC-bende zag dat het goed was bij mijn finish in 1u34.

Achteraf was het nog even wachten op Steve die ik elke ronde een 7-8tal minuten had aangesmeerd. Hij kwam moe maar zeer tevreden aan net onder de 2u, zoals gepland. De uitslag liet nog enkele uren op zich wachten maar uiteindelijk bleek dat ik zowaar 19e was van de ruim 210 finishers, met een gemiddelde tijd van 4'32/km.  Daar was ik uiterst tevreden mee, zeker omdat ik conditioneel ook nog niet helemaal kapot zat en vrij snel recupereerde. Vooral de been- en bilspieren werden immers zwaar op de proef gesteld op dit uitdagende parcours en dat voel ik momenteel nog...

Zondag ben ik nog met Vanessa en Pit rondjes gaan rijden op het triatlonparcours van Eupen en dat ging beter dan ooit voorheen, ondanks de inspanningen van de dag voordien. De conditie en kracht zitten echt super en ik kijk met veel vertrouwen uit naar Lanzarote en Maastricht. Binnen 3 weken loop ik mijn laatste loopwedstrijd van het voorjaar, het provinciaal kampioenschap halve marathon in Lier. Voor het overige gaan we nu focussen op het fietsen. Het lopen gaan we qua afstand verder onderhouden en qua snelheid blijven aanwakkeren met intervalletjes.

Niks dan tevredenheid dus na het voorbije weekend, mede dankzij de clubmaatjes!

3 maand voor Ironman Lanzarote

Nog een dikke 80 dagen te gaan en ik kan al heuglijk vaststellen dat de conditie momenteel al beter lijkt dan toen ik in 2013 naar Lanzarote afzakte voor mijn eerste Ironman. Al moet er natuurlijk nog wat afstand bij gekweekt worden, vooral bij het fietsen.

De focus die ik de laatste 3 maanden op de zwemtechniek heb gelegd, geeft me alvast een veel beter gevoel in het water. Ik heb buiten de 2 wekelijkse zwemtrainingen niet veel extra uren in het zwembad gespendeerd maar het watergevoel en de relatieve vermoeidheid zitten toch alweer beter dan vorig jaar. Ik heb nu eindelijk ook eens het gevoel 'sneller' te kunnen zwemmen. Ik heb voor 2015 nog geen ambitie om onder het uur te duiken op de 3,8km in openwater. Ik ben er echter wel gerust in ook in de zee van Lanzarote nu dichtbij de 1u05 te kunnen zwemmen, inclusief de Australian exit die toch voor wat tijdverlies zorgt tov Klagenfurt en Almere.

Ik ben eigenlijk maar begin februari in Spanje terug deftig beginnen fietsen. Ik kon gelukkig al starten met een goede basisconditie van het lopen. Afstanden tot 100km vormen helemaal geen probleem, het klimmen verliep nog wat relatief stroef de eerste weken, waar de intensieve blokken in de wind zoals dit weekend dan weer veel vlotter gingen. Als het weer me de komende 2 maanden niet in de steek laat, heb ik ruim voldoende tijd om de afstand, snelheid en het klimmen verder op te bouwen. Enkele ritjes richting Ardennen zijn reeds gepland en hopelijk kan de TT fiets snel buiten.

Het lopen zit eigenlijk al voldoende op niveau voor Lanzarote. Ik heb al loopjes tot 30km gedaan aan snelheden die hoger liggen dan wat ik voor ogen heb in de Ironman. Voorbije zaterdag heb ik mijn beste halve marathon ooit gelopen in Lier, wat me nog extra vertrouwen inboezemt. De komende 4 weken loop ik nog 2 halve marathons met daartussen extensieve trainingen om de snelheid nog wat op te krikken, om dan in april nog de laatste lange afstanden te lopen.

Het belangrijkste wat me vooral nog rest is fysiek in orde blijven. Ik ben tot hiertoe bespaard van ziekte en blessures en moet enkel goed het evenwicht bewaren tussen werk en training. Gelukkig is er altijd de osteopaat (www.osteopaatbrasschaat.be) en de sportmasseur (www.sportbalans.be) om mijn lichaam in balans te houden.

Hoewel ik qua eindtijd vooral in Maastricht (augustus) een heel goed resultaat wil halen (nog eens onder de 11 uur), lijkt de conditie richting Lanzarote ookal hoopgevend. Wie weet kunnen we de 12 uur op dat zware parcours in aartsmoeilijke omstandigheden toch gaan aanvallen...

Triatlonstage Benicassim

Eind vorig zijn ik en collega-BrTCer Silke nog op zoek gegaan naar mogelijkheden voor een weekje buitenlandse stage gedurende de lesvrije week van de studenten. Via allerlei kanalen konden we terecht bij de mensen van de Toerist Biking die bereid waren een extra week in Benicassim te voorzien als we meer dan 10 gegadigden vonden. Door vooral het gebruik van de sociale media, kwamen we snel aan ons minimum en uiteindelijk vertrokken we met 18 professionele en recreatieve atleten naar Spanje voor een weekje trainen.

 

Ondanks het mindere weer (koud en wind) heb ik toch 500 fietskilometers kunnen afhaspelen met vele hoogtemeters, 40km kunnen lopen en een 3tal keer kunnen zwemmen. De accommodatie van de Intursports hotels was tevens zeker een aanrader.

 

Na deze week Spanje zijn we fysiek en mentaal weer extra gesterkt om de laatste 100 dagen richting Lanzarote in te zetten!

Planning 2015 - Operatie Ironman 351.5

Prettige Feestdagen

Ondertussen is het van september geleden dat we nog eens nieuws gebracht hebben via dit medium. Wat hebben we nog allemaal gedaan? Een halve marathon gelopen, 3 maal een 10 mijl (met een keer 13e plek in de eindstand), met de BrTC maten in de top 100 van de Brussels Ekiden gelopen, ... Vervolgens nog goed getraind, een weekje naar de Caraïben geweest en de kerstperiode ingegaan met een stevige verkoudheid. Het voordeel van dat laatste is dat je eens even tijd hebt om een artikel te schrijven.

Ondertussen ligt het plan voor 2015 ook vast. De Ironman van Lanzarote en de Ironman 70.3 van Zell-am-See zijn reeds ingeschreven. Deze week is ook aangekondigd dat Maastricht op 2 augustus voor de eerste keer een Ironman zal organiseren, en dat komt dan nog perfect uit in de planning. Enkel nog wachten tot wanneer ik kan inschrijven.

Hoe degelijk we ons gaan kunnen voorbereiden is nog een grote vraag. Ik schuif een plaatsje op in de hiërarchie bij ELIA waar ik nog een jaar gecontracteerd blijf. Dat wil zeggen dat ik nu de eindverantwoordelijkheid draag van het Energy Management System project. Dat project draagt, na de winterschaarste, de hoogste prioriteit van de organisatie en zal dus nog het nodige extra werk/stress meebrengen tijdens de in dienst name in 2015.

Het objectief voor Lanzarote wordt dus aankomen in een betere tijd dan de eerste keer en niks meer. In Maastricht wil ik dan nog eens goed knallen zoals in Klagenfurt, hopelijk met veel supporters, twee weken na mijn 35e verjaardag. Enkele plannen spelen al mijn hoofd ipv een zoveelste verjaardagsfeestje ... In Zell-Am-See doen we dan mee voor de fun met de BrTC-bende. Vanessa en Kilian doen er 's anderendaags immers het WK mee.

Sinds vanmiddag lijkt de verkoudheid te beteren. Hopelijk kunnen we zaterdag terug buiten. Eerst nog een maandje rustig verder opbouwen, dan een week naar Benicasim met De Toerist Biking, en dan volle gas in de vrije tijd die er zal zijn ...