Merkwaardig (in) Mechelen

De laatste wedstrijd van het jaar heeft me toch enkele eigenaardige zaken opgeleverd:

• Dat ik 114e was van een dikke 300 starters was nog normaal. 
• Dat ik pas een 124e fietstijd had was ronduit zwak. Ik ging ook geen meter vooruit en het stayeren is niet meer aan mij besteedt, veel te zenuwachtig gedoe. Ik heb betere tijden gereden op mijn tijdritfiets solo dan gisteren.
• Dat ik een 86e zwemtijd had (25:14) en dus een nieuw persoonlijk 'record', was ronduit super. Zelfs met die merkwaardige passage over het strand tijdens de zwemproef, voelde het echt goed.
• Dat ik pas een 157e looptijd had ondanks opnieuw een nieuw persoonlijk record (44:20) was ook wel straf, al ben ik zeer tevreden met mijn eigen loopproef.
• Het allermerkwaardigste wat ik gisteren echter meegemaakt heb, was de eerste wisselzone. Uit het water op het strand, dan wetsuit uittrekken in aparte zone. Daarna 350m lopen onder de spoorweg door naar een lange zone met fietsen. Sommige deelnemers moesten zelfs nog een hoekje omdraaien en extra meters afleggen naar hun fiets.

Enfin, uiteindelijk was het dus een hele belevenis. Om 14u05 doken we, 5 minuten na de vrouwen, het water in met zo'n 250 mannen voor 1500m inclusief 'Australian Exit'. We zwommen naar 2 boeien toe waarrond we terugkeerden naar het strand, even op het strand moesten lopen, om dan opnieuw hetzelfde rondje te zwemmen. Ik zat onmiddellijk goed in het ritme en ook aan de goede kant van het deelnemerspak. Na 25min14 was ik al terug in de eerste wisselzone.

Mijn wissel verliep prima en ik zat spoedig op de fiets. Daar had ik even brute pech. Ik haalde enkele mensen in maar kon net niet aansluiten achter een grote groep. Samen met een andere moedige collega probeerden we het gat dicht te rijden maar, zoals hij zelf zei, waren we gechareld. Daarna werd het voor mij een fietstocht met ups en downs. Het gevaar op valpartijen door roekeloos rijgedrag en enkele heikele punten in het parcours was groot. En ik verteerde de tempowisselingen van geen kanten meer. Ik heb dan ook enkele keren een groepje laten rijden, totdat plots mijn originele gecharelde fietskameraad terug opdook uit de achtergrond. Na een matige tijd van 1u06 kwam ik aan de wisselzone. Gezien het slechte gevoel tijdens het fietsen, had ik echt schrik van het lopen.

Kameraad Ronny (organisatie) stond aan de uitgang van de wisselzone en supporterde vurig met licht ironische tint. Toen ik al spoedig het bordje van de 1km voorbij liep, voelde ik dat het wel redelijk goed zat. Ik heb wel afgezien tijdens het lopen maar kon mijn tempo goed houden. Vanessa, Glenn, Tash, Krista, Monique, Marc, Tom, Charlotte, Nicholas, Jef, Peter, Zoef, allemaal stonden ze te supporteren (al was die laatste wel meer gevallen voor Mirco zijn charmes, en vooral zijn pasta).

Met een nieuwe recordtijd van 44:20 liep ik uiteindelijk na 2u20min37 seconden over de finish, beseffende dat ik alles nog gegeven had, vooral mentaal, om de laatste wedstrijd tot een goed einde te brengen. De strijd tegen Kilian (5min voor mij) en Mirco (5min achter mij) is er spijtig genoeg nooit geweest. Onze relatieve zwemtijden verschilden zo veel, dat we in dit stayergedoe nooit in mekaars buurt geraakten. Iedereen (Luc, Maarten, Kilian, Mirco, Wouter) was wel tevreden met de geleverde prestaties. Enkel Steve was de pechvogel met een lekke band en opgave. Ik had aanvankelijk zoiets van dit was de wedstrijd te veel dit jaar, vooral door mijn matig gevoel bij het fietsen. Maar uiteindelijk moet ik wel tevreden zijn met het resultaat. Vooral het zwemmen was heel goed. In openwater zitten ik en Vanessa echt heel dicht bij mekaar en uiteindelijk zat ik ook dichter bij de snelle zwemmers dan bij de mensen waar ik vorig jaar altijd tussen vertoefde.

Vanessa sloot het seizoen trouwens ook in stijl af met een tweede plaats in de 1/8e triatlon, en winst in haar categorie. Gelukkig want dan hadden we weer centen om frietjes te gaan eten ;-)

Nu 2 dagen rust, dan wat rustig trainen en zaterdag een nieuwe zwemtest 1500m doen, zodat ik na onze vakantie binnen 14 dagen een baantje kan opschuiven in het zwembad. In het spoor van mensen als Ward, Tim en Vanessa kan ik tegen volgend jaar nog veel sneller worden.

Gezwind door de wind in de Zwintriatlon

Het is dé klassieker van de triatlons in Vlaanderen en je moet hem toch zeker eens gedaan hebben. Bijgevolg een dagje verlof genomen en een overnachting geboekt. Dinsdagavond met vrouw en ouders naar een doorregend en doorwaaid Knokke gereden, een goede nachtrust genoten, en dan hop naar de wedstrijd. Er stonden vandaag 1km zwemmen, 45km fietsen en 10km lopen op het programma. Stormwind hadden ze voorspeld en deze stond uitermate ongunstig op het fietsparcours van Sluis naar Knokke, dus dat beloofde.

Omstreeks 12u reden we in kolonne met een 900tal deelnemers van de grote wisselzone in Knokke naar de zwemstart vlakbij het centrum van het Nederlandse Sluis. De supporters werden ondertussen met bussen gebracht. Ikzelf en BrTC-collega's Anneke en Bert zagen het allemaal wel zitten, al leek iedereen toch wat last te hebben van werkstress van de voorbije dagen. Maar misschien was dit dagje uit wel ideaal om alle stress, frustraties en ongemakken af te schudden.

Ik moest starten in wave 8 van de 10 iets minder dan een uur na de eerste deelnemers. Dit gaf me dus een goed perspectief om tijdens het fietsen stelselmatig voorgangers in te halen. In de wisselzone stond ik me voor te bereiden naast acteur Louis Talpe (ik zou mega-Toby toch wel afkunnen zeker hé!?). De sympathieke referee met snor, bril en achteruit gekamd grijs haar vertelde me dat ik in vorm was en dat mijn ogen straalden. Ik heb de mens dan ook hartelijk bedankt voor de steun en achteraf zou ook blijken dat zijn kennersoog gelijk had. Straks eens aan Patrick vragen wat de man zijn naam is.

foto - Vanessa

Met een kleine 100 en Mega-Toby doken we het water in omstreeks 14u25. Ik voelde onmiddellijk een heel goed zwemritme ondanks de deining (wind) op het water. Na een paar minuten haalde ik reeds de eerste achterblijvers van de vorige wave in (5 min eerder gestart) en aan het keerpunt zat ik goed mee in het eerste deel van mijn wave. Vanessa vertelde me dat ik 29e van mijn wave uit het water kwam met alle deelnemers van de vorige wave nog achter mij. Uiteindelijk bleek mijn tijd over de kilometer 18min38sec, wat als tijd niet super is, maar gezien mijn plaats in de groep had ik wel goed gezwommen. Ofwel was de afstand dus iets langer, ofwel waren we iets later gestart dan voorzien, of de wind zorgde gewoon voor meer tegenstroming.

foto - Vanessa

In de wisselzone stond ik weer naast die dekselse Louis Talpe. Maken dat ik mijn pak uit had en de fiets op voor 45km door de polders en Cadzand in de meest helse windomstandigheden die ik ooit had meegemaakt. Niettegenstaande ik onmiddellijk een goeie tred had en mensen begon in te halen van 2 waves voor mij, moest ik Mega-Toby toch even laten rijden, die mens fietst hard! Ik weet niet hoeveel honderden mensen ik ben voorbijgereden tijdens het fietsen maar iedereen stond precies stil. Ik ben zelfs mensen uit de eerste 2 waves voorbijgereden. De stukken met wind in de zij moest ik alle kracht uit de kast halen om mijn fiets recht te houden en zag ook mensen in de berm/gracht zeilen. Na een 30km reed ik voorbij de supporterspost waar Vanessa, pa en ma met de bus waren aangekomen. Ik was toen nog maar amper door concurrenten ingehaald. Uiteindelijk zouden er ook maar een tiental me passeren over de ganse omloop. De laatste 2-3 km reden we langs de zeedijk in Knokke naast het loopparcours waar ook Jef en Charlotte stonden te supporteren. Ik zag Bert en Anneke die ruim voor mij gestart waren aan hun loopproef bezig. Na 1u19 en een verbazend gemiddelde van 34,1km/u kwam ik aan de wisselzone.

foto - Dieter De Vlamynck

De wisselzone was een hel. Ik moest helemaal met de fiets tot aan mijn loopgerief in het vak van wave 8 lopen wat zeker 300m ver was. Loopsokken en -schoenen aan, gelleke open, petje op en gaan! Ik had schrik om toch heel veel energie verloren te zijn gespeeld in die extreme fietsomstandigheden maar vond heel snel een goed loopritme. De tank was helemaal nog niet leeg en ik begon zowaar nog mensen voorbij te steken. Er kwamen uiteraard meer mensen mij voorbij dan tijdens het fietsen maar de meesten waren allemaal mensen die veel vroeger dan mij gestart waren dus posities ben ik niet veel meer kwijtgespeeld. Louis Talpe was zowaar geen partij voor mij en ik snelde hem voorbij in de 3e kilometer. Vanessa zag dat mijn tempo goed was en nam vlug mijn petje aan dat constant wou afwaaien door de helse wind op de dijk. De sfeer was ook super met trommelaars, animatie en een speaker die je overal op het parcours hoorde. De laatste 5km ben ik nog wat versneld omdat ik me nog steeds heel goed voelde en in de laatste lange rechte lijn heb ik nog heel wat concurrenten opgeraapt. Uiteindelijk heb ik 47min gelopen over de 10km wat gezien de weersomstandigheden en de extreme fietsproef echt wel heel goed was. Ik was ongeveer de 300e persoon die over de eindstreep kwam terwijl ik in mijn wave als 800e ongeveer gestart was. Uiteindelijk had ik een tijd van 2u33:27 en een 154e plaats op 1050 inschrijvingen (900 effectieve starters).

Achteraf was mijn gevoel super. Bert stond me nog op te wachten na de finish en samen genoten we nog van het uitgebreide buffet in de tent. Kennis en zoon van de organisator Dieter De Vlamynck kwam ons nog feliciteren met onze prestaties en ik maakte hem ook onze complimenten over voor de fantastische organisatie van de Zwintriatlon. Blij met onze prestaties zijn we naar de wisselzone afgezakt, gaan douchen en huiswaarts gereden, met een stop aan St Anneke voor een portie verse mosselen ;-)

Gezien mijn maagproblemen van de laatste weken (stress) had ik wel verschrikkelijk veel zin in deze wedstrijd maar ik vreesde een weerslag van het lichaam zoals die ochtend voor Lommel. Gelukkig is het helemaal anders uitgedraaid en houd ik na Knokke het beste gevoel over van alle wedstrijden die ik dit jaar heb meegedaan, niettegenstaande dat de weersomstandigheden veruit de zwaarste waren. Ik voelde me goed en kon ook voluit gaan in de 3 onderdelen. De tijden waren niet super (alhoewel het lopen voor mij weer heel goed was) maar mijn relatieve positie tov de tegenstanders wel dus die tijden inclusief het zwemmen zullen wel een serieuze impact van de wind hebben gehad. De organisatie van de wedstrijd was subliem en ik keer zeker nog terug als deelnemer of als supporter van Vanessa afhankelijk van onze planning van 2012. Mijn motivatie heeft opnieuw een boost gekregen en we gaan toch nog streven naar een goed resultaat in Mechelen de 18e. Ik zou het seizoen toch graag afsluiten met een loopproef onder de 47 minuten ;-)

Zwemmer zwem ... 50m rustig techniek in Toscane

Lommel 2011 - Misselijk begonnen, fris en content beëindigd

Zaterdag van 8u 's morgens tot na middernacht op kantoor gezeten om samen met (dient gezegd) een schitterend team een nieuwe release succesvol buiten te krijgen, laat in bed, en dan zondag opgestaan met een maag en darmen die aanvoelde alsof er iemand een grote vod in mijn buik aan het uitwringen was ... Vanessa kwam af met de Dafalgan, ik voegde er een snuifje Motillium aan toe, ging een kwartierke op de pot zitten, en besloot toch maar de dag aan te vangen. En het was totaal niet van de zenuwen voor de wedstrijd maar gewoon een reactie op alle werkstress van de voorbije dagen en weken denk ik.

Ik had echt zin in Lommel en met een nog steeds lichtelijk geïrriteerd spijsverteringsstelsel vertrokken we met goeie moed naar "de Limburg". Om 14 uur doken we het water in met collega's Vanessa, PeterVB, PeterP, Anna en JefVL (en TCM collega Jeroen). Man, ik ben sinds Zwevegem niet meer zo mottig geweest in het water. De verhoogde hartslag deed alle pijn van de ochtend terug komen. Ik besloot voor de overleving te gaan en was stomverbaasd dat ik nog na 26 minuten terug aan wal was. Enkel Vanessa en Jefke waren nog maar vertrokken. Met gestoorde maag de fiets op dan. De eerste 5km ging ik niet vooruit, en heb ik dan maar gebruikt om goed te drinken. Raf meldde me achteraf dat hij een lijk had zien voorbij fietsen. Maaaaar! De liefde tot de TT fiets moet iets met mijn lichaam gedaan hebben en nadat ik de eerste keer die lange strook langs het kanaal was opgedraaid, kwam de kracht en de snelheid van de beentjes terug! We waren klaar voor achtervolging! Gas vol open en een voor een de andere windklievers voorbijscheuren. Jefke riep na 15km nog wel 'tot straks bij het lopen' maar ik had hem duidelijk een mentale genadeslag gegeven toen ik passeerde ;-) Na km 17 ging ik Vanessa voorbij die toen rond plaats 8 bij de dames hing. Een onvoorzien opstakel was de moto van het Rode Kruis die ik lichtjes uitgescholden heb (sorry jongens), maar in die korte bochtjes in het bos ben ik veel sneller en wendbaarder, dus uit de weg! Na de eerste ronde had ik even orde op zaken gesteld in de fietshiërarchie. Snel nog een tandje bijsteken voor ronde 2 zodat die andere BrTC-ers deze keer niet zouden terugkomen bij het lopen. In ronde 2 is er geen enkele tegenstander me nog voorbij gefietst, ja nog één maar 10 seconden later heb ik me daar even op gerevancheerd. Na 1u09 was ik reeds gewisseld en aan het lopen begonnen, ik moet dus over de 37km/u gegaan zijn deze keer. Vanessa reed op dat moment de wisselzone binnen.

Toch even opletten voor de gevoelige maag na het wisselen en dus even een basistempo zoeken rond de 12km/u. Vanessa kwam na km of 2 voorbij maar ik besloot niet aan te klampen, uit vrees voor protestacties van de spijsverteringscomponent. Ik zag dat Jef het heel moeilijk had en niet dichterbij kwam. Peter zat ook op ruime afstand en arme PeterP was lek gereden bij het fietsen. Anna zag er nog fris uit maar haar grote versnelling zat er ook niet meer vertelde ze me achteraf na haar avontuur in Nice.

Toen ik aan de 2e ronde begon voelde ik dat het lichaam meer wou en ik besloot de gas open te draaien. Jef geraakte verder en verder achterop (iets te wild nachtje gehad waarschijnlijk) en Peter naderde veel minder snel als in de voorbije wedstrijden, al liep hij weer sterk. Uiteindelijk kwam ik na 2u23 over de finish als 86e van de 146 deelnemers, 4 minuten achter Vanessa die 4e werd in een zeer sterk deelnemersveld. Peter eindigde een 3tal minuten achter mij, verder gevolgd door Anna. Jef en Jeroen hun lijdensweg duurde nog 20 minuten lang en pechvogel PeterP kon gelukkig nog de rode lantaarn achter zit laten.

Ik moet dus eerlijk toegeven dat ik me veel beter voelde na de wedstrijd dan ervoor en tijdens het zwemmen. Op het mentale vlak dus weer vorderingen gemaakt en ook de recuperatie zat wel goed, al begon de maag nog wel even terug op te spelen hoor.  Ondanks een heel slecht gevoel viel de zwemtijd dus nog goed mee. Het fietsen was naar mijn waarde maar de eerste 5km konden nog sneller. Bij het lopen zou ik nog een paar minuten sneller zijn geweest, als ik van in begin de remmen had losgelaten, maar ik durfde echt niet uit schrik voor opkomende misselijkheid. De laatste 5km kon ik het risico wel nemen. Uiteindelijk ben ik dus tevreden met mijn prestatie.

Nu nadert de broodnodige vakantie. Sinds Antwerpen snakt het lichaam en vooral de geest naar wat rust. Tien dagen ontspannen, wat zwemmen en lopen dat wel, maar vooral genieten van rust. In Knokke op 7 September wil ik alle registers van begin tot einde open gooien en naar een supertijd gaan. Lommel was op dat vlak veelbelovend gezien de omstandigheden.

Halve triatlon Eupen - trio

Ik heb er uiteindelijk goed aan gedaan om last-minute te wisselen met Tycho en in Eupen te zwemmen ipv lopen. De voorbije week was enorm stresserend qua werk en ik was helemaal niet opgeladen voor de wedstrijd. Ik vermoed ook nog dat de decompressie na Antwerpen toch een aanzienlijke rol speelt. De vakantie zal goed doen eind volgende week.

Uiteindelijk dus als zwemmer het gevreesde Eupense stuwmeer in, met als 'tegenstanders' Vanessa, Kevin en verschrikkelijk veel andere deelnemers. Het was een watergevecht zoals nooit tevoren de eerste 200-300 meter. Ik heb me er zelfs op betrapt bovenop Vanessa te liggen kort na de start. Zacht was het wel maar handig toch niet echt als je allebei vooruit wil...

Ik voelde al snel dat ik helemaal niet top meer was fysiek. De eerste 800 meter waren een hel. Gelukkig kwam ik er wat door aan het keerpunt, kon ik mijn richting goed houden en vond ik toch een aangename snelheid richting finish. Ik kwam uit het water na een 34 minuten en moest dan nog een verschrikkelijk steile helling op door de bomen alvorens ik mijn chip aan Nicholas kon doorgeven. Uiteindelijk was ik dus niet sneller dan in Antwerpen waar ik solo meedeed maar dit had alles te maken met mijn frisheid, ik vond echt mijn draai niet meer.  De eerste minuut na de wissel zat ik ook stikkapot maar gelukkig zat de recuperatie nog wel goed. Vanessa was een dikke minuut voor mij aangekomen, Kevin kwam een kleine 2 minuten later uit het water, allebei na hun eerste officiële 1900m in wedstrijd. Iedereen relatief content met hier en daar wat losse bedenkingen maar kom...

Rustig omgekleed en dan genieten van de rest van de wedstrijd. Nicholas reed als een gek over het parcours met een vijfde fietstijd maar een strenge referee smeerde hem een zeer dubieuze gele kaart aan wegens stayeren. Na de wissel moest loper Tycho dus 5 minuten wachten om te starten. Uiteindelijk zijn we wel mooi 8e geworden met een totaaltijd van 4u25:21 dus klagen hoor je ons niet, al moet ik wel bekennen dat ik maar diende als aanvulling met die 2 kampioenen, maar dat was op voorhand ook overeen gekomen.

Kevin/PeterVB/Jethro eindigden uiteindelijk 17e, Vanessa/PeterP/Anna 34e met prestaties waar iedereen zeer tevreden mee was en mag zijn! Ward was de enige solo-BrTC atleet met alweer een knappe prestatie, 2 weken na Antwerpen. Wouter Vander Mast kroonde zich tot Belgisch kampioen bij de beloften en vice-Belgisch kampioen overall. Het dient gezegd dat de sfeer goed zat bij supporters en atleten!

Volgend jaar heb ik wel zin om Eupen solo mee te doen ipv Antwerpen. De omgeving en organisatie zijn echt wel schitterend. Er zal enkel wat extra bergtraining nodig zijn in de voorbereiding.

Ik hoop zelf nu volledig te recupereren tijdens de komende rustige trainingsweek. Zondag staat de kwarttriatlon van Lommel nog op het programma en daarna is het echt tijd voor vakantie. Ik zou graag in Lommel toch nog een keertje volle bak gaan en hoop de komende dagen de batterijen nog een keer gevuld te krijgen.

Antwerp IronMan 70.3 - verslag

Eindelijk hadden we de dag bereikt waar we al 9 maanden naar uitkeken, het piekmoment van het jaar, de halve IronMan van Antwerpen: 1,9km zwemmen, 90km fietsen en 21km lopen.

Omstreeks 9 uur was het al ambiance binnen de BrTc delegatie op de gedempte zuiderdokken. Vanessa nam kiekjes van alles wat bewoog, Mike had een nieuwe vriend gevonden, Peter P zocht een babysit voor zijn BMW-sleutels en Anneke was helemaal niet zenuwachtig naar verluid... Al bij al vielen de algemene zenuwen nog wel mee. Luk was er duidelijk helemaal klaar voor, Wouter zou wel zien wat er van kwam, en PeterVB, Ward en ikzelf zagen het wel zitten. Vooral de regen bleef uit, en we wilden dat zo houden!

Met fiets-spitsbroeder Mirco

Bij het aankomen aan de wisselzone naast het Galgenweel dacht ik even terug aan de dag dat de triatlonmicrobe toesloeg. Exact 2 jaar geleden stond ik hier aan de start van de eenmalige trio-wedstrijd waar ik toen 40km mijn ziel en later ook maaginhoud uit mijn lijf heb gefietst op weg naar een prachtige 14e plaats. Dit gingen we meer doen. In september naar Mechelen voor de bedrijfstriatlon (trio) en 2 weken later lid van BrTC. En nu stonden we hier terug voor the real thing, die halve IronMan.

Nog eens naar het toilet en we zijn er klaar voor hé Wouter.

Ik vertrok in de 3e wave samen met WouterVDW wiens wetsuit ik 3 maal heb mogen vastmaken wegens plotse drang richting de toiletpot van zijnentwege. Ik moet niks zeggen, al hield ik het bij 2 maal de kleine boodschap. De wisselzone was wel immens, ik denk dat de afstand tussen de zwemstart en mijn fiets wel 300 meter was. Het startschot voor onze groep van een 300 deelnemers ging af om 11u20. Aanvankelijk was het niet makkelijk om een goed ritme te vinden wegens de drukte en het nodige vechtwerk maar na enkele honderden meters was ik toch goed vertrokken. Ik kon mijn ritme vrij goed houden en zag dat ik mooi midden in het pak zat. Ik heb niks geforceerd maar zeker ook niet overdreven op reserve gezwommen, en na mijn vooropgestelde 33 minuten, kwam ik netjes uit het water. In mijn volle concentratie had ik mijn ex-collega Bie gewoon niet opgemerkt die naast mijn fiets stond te supporteren, sorry!!!

Het wisselen duurde iets langer dan anders omdat ik nog een extra truitje aantrok tegen de koude en de extreme wind die er in de haven zat aan te komen. Goed en wel op de fiets, aanloop nemen en dan de Waaslandtunnel door naar rechteroever. Niettegenstaande de wind aanvankelijk fameus tegen zat, vond ik toch onmiddellijk een goede snelheid en begon ik de eerste tegenstanders op te rapen. Dat ik de gehoopte 2u30 niet zou halen in deze omstandigheden was snel duidelijk, maar ik bleef continu mensen inhalen, en het gevoel zat echt goed. Ik had me gefocust op Ward omdat die 10 minuten voor mij gestart was en normaal sneller zwemt. Ik wist dat indien ik hem kon inhalen, ik een uitermate goede fietsbeurt zou maken. Toen we mekaar enkele malen kruisten, zag ik dat ik goed naderde om hem uiteindelijk in de laatste plaatselijke ronde in te halen. Hij zou me uiteraard wel terug inhalen later als veel betere loper. Op de andere BrTC-ers op Luk na, liep ik de hele tijd goed uit en ik reed uiteindelijk met een zeer goed gevoel richting binnenstad. Ook eten en drinken had ik zoals gepland gedaan. De aanmoedigingen van KurtVR en WouterVDM werden zeer geapprecieerd tijdens de afgelegen fietsrondjes!

De laatste bocht!

Bij het binnenrijden van HET stad kwam ik terug onder de mensen. Supporters Peter "VanAnna", PaulVE en Iron Anna waren de eersten die ik opmerkte en bij het binnenrijden van de wisselzone zag ik ook fotograaf Vanessa terug en tante Vi met de familie! Fietstijd: 2u41. De wissel verliep vlotjes, ik speelde het extra truitje terug kwijt, en begon nog relatief fris aan het loopnummer vond ik. 

Het was lang geleden dat ik nog 21km had gelopen en zeker na zo'n inspanning wou ik een beetje reserve inbouwen. Ik ben op zoek gegaan naar een tempo van 12km/u de eerste ronde. Patricia, Lieve en Isabelle juichten me toe langs de kant van de kaaien en ook Tom, Bert, Bart en Barbara tekenden present, leuk! Ik heb waarschijnlijk één cruciale inschattingsfout gemaakt. Ik had verwacht dat ze bij de bevoorrading flesjes energiedrank zouden hebben maar in de plaats kregen we bekertjes en dat drinkt dus niet gemakkelijk tijdens het lopen. Aangezien ik nog niet vertrouwd ben met gellekes, heb ik waarschijnlijk iets te weinig energie opgenomen tijdens het lopen. Enfin, de eerste ronde ging nog prima. Kurt dook terug op langs het parcours en ook de aanwezigheid van Patrick, Ilse, Raphael, Iris (en de kindjes) en Ivo en Anita was zeer verrassend en aangenaam! Na de eerste passage aan de Grote Markt, zat het tempo nog redelijk OK. Collega BartM moedigde me nog aan, en ik zette mijn tocht verder. Tot in de helft van het lopen was ik echt nog niet veel plaatsten kwijt gespeeld in het klassement, tot mijn grootste verbazing.

Officieel op het scorebord 5:13:32

De aanvang van de derde en tevens laatste ronde ging nog prima maar de laatste 4 kilometers was het vat helemaal af. De duurtijd en het gebrek aan extra opname van energie begonnen toch te wegen. Ik heb mijn laatste kilometers nog aan een tempo van 10km/u geslenterd maar desalniettemin was de ontlading enorm hoog toen ik de laatste keer de Suikerrui opliep en op de Grote Markt eindelijk de strook van de finish mocht inslaan. Luk en Ward waren reeds aangekomen en wachtten me op na de finish. Looptijd 1u51 en totaaltijd 5u13:32. Supercontent!

Met onze meest volhardende held Peter!

Het heeft toch een half uurtje geduurd voor ik goed gerecupereerd was. De supporters stroomden toe om me proficiat te wensen en de andere BrTC-ers kwamen ook stilaan toe. Op het einde hebben we ons nog op de tribune gezet om onze grote held Peter P naar de finish te schreeuwen, 2 seconden voor zijn gehoopte 6u30. Iedereen content, fantastisch gewoon!  Het was weer een mooie dag voor BrTC, en de regen is uitgebleven. Zowaar begon de zon zelfs te schijnen aan de finish.

Op 2 jaar van kotsende trio-fietser tot halve Ironman, daar mag een mens echt tevreden mee zijn. Mijn zelfvertrouwen zat goed de laatste weken maar ik wist echt niet of ik de afstand in mij had, en zeker niet in een aanvaardbare tijd. Uiteindelijk was ik bij de eerste 35% van het deelnemersveld, daar waar ik vorig jaar nog als laatste aankwam in de sprinttriatlon van Z****gem. Het zwemmen was naar mijn huidige waarde, wat zeker nog veel kan verbeteren deze winter, maar toch ook wederom veel beter dan een half jaar geleden. Het fietsen zal altijd mijn ding blijven. Ik voelde de laatste weken al dat ik echt kon vliegen op mijn TT fiets en de 90km waren totaal geen probleem. Het lopen was uiteindelijk niet slecht tov een jaar geleden maar ik kan toch nog veel verbeteren. Ik moet leren gellekes op te nemen tijdens het lopen om te voorkomen dat ik verkrampt ga lopen. Hoe vermoeider ik geraak, hoe lastiger het wordt om soepel te lopen zoals op training, en dan rem ik mezelf te veel af. Het verschil tussen een loopwedstrijd en het lopen aan het einde van een triatlon is te groot.

Conclusie: deze test perfect doorstaan, zeker enkele zaken om aan te werken, maar ik voel me klaar om er in te vliegen richting IronMan 2013. Mijn lichaam kan dit goed aan, mits de goede trainingsopbouw en verzorging. We gaan ervoor!

---

RIP Arthur

Tijdens de fietsproef van de Antwerp Ironman 70.3 is vandaag één van de deelnemers, Arthur Aghajanyan uit Antwerpen, jammerlijk ten val gekomen in de Waaslandtunnel en later overleden in het ziekenhuis.

Bij het ongeval waren geen andere deelnemers betrokken. De hulpdiensten waren onmiddellijk ter plaatse en Arthur werd met spoed overgebracht naar het Stuivenbergziekenhuis, waar hij later aan zijn verwondingen overleed.

Arthur was een fervent sporter en een uitstekend student geneeskunde aan de Universiteit Antwerpen.

Startgegevens Antwerp IronMan 70.3

Blijkbaar starten de waves dit jaar met 10 minuten verschil ipv 3.

Ik zal dus starten om 11u20 in de derde groep. Mijn nummer is 375.