zaterdag 28 juni 2014

Klagenfurt - Dag 4 - The day before ...

Morgen is het D-Day dus ook vandaag was het al een serieuze organisatie van de activiteiten. Tegen 9u zijn we naar de Engelstalige briefing geweest om nog wat informatie te vergaren over timing, locaties, regels, etc. De speaker was bijzonder getalenteerd om er een aangename en enthousiaste bedoeling van te maken, waarvoor dank.

Om 11u hebben Vanessa, Kim en Els deelgenomen aan de Ladies Run met een 3e plaats voor Vanessa en een mooie trofee. De eerste plaats was weggelegd voor Lisa Bentley, winnares Boston Marathon in haar leeftijd en 11-voudig Ironman winnaar. 

Na deze loop zijn we eerst een broodje gaan eten en dan was het omstreeks 13u aan Mike, Luk en mezelf om onze fietsen en fiets/loopgerief te gaan inchecken in de wisselzone. De wisselzone is ongeveer zo groot als een voetbalveld en we hebben er dus wel een uur over gedaan om alles mooi op de juiste plek te zetten, de fiets af te dekken, en goed het parcours van morgen voor te stellen.

Als afsluiter wilden we nog naar de Kids Run van Milan gaan kijken maar de organisatie deed er zo lang over dat ik te veel kostbare rusttijd zou verloren zien gaan. We zijn dus noodzakelijkerwijs vroeger terug gekeerd (omstreeks 14u30). Nu nog rusten, eten en drinken, en dan klaar voor de grote dag!

Vandaag was het wel verschrikkelijk warm (tot 28gr) tot 14u. Nadien werd het meer bewolkt maar van mij mag het morgen gerust al wat vroeger overtrekken bij het lopen. We zien wel!


vrijdag 27 juni 2014

Klagenfurt - Dag 3

Hoe mooi kan een dag zijn: Christoff op 1 in de Foute 128 en een live optreden van Phil Kevin over de streaming....

Mezelf ging het vandaag wat minder af. Beetje last van maag en nek, vermoedelijk door de carboload, en misschien wat stress. Deze ochtend ben ik nog 25 minuutjes gaan loslopen langs het meer, wat prima ging. Het was wel wat benauwd vandaag maar al bij al weinig last van gehad. Ook even met Luc Daems gesproken die blijkbaar vlakbij logeert.

Deze namiddag zijn we in het meer gaan zwemmen met collega-deelnemers Bert, Mike, Michel en Niki. Daarbij konden we eindelijk ook Anneke Fidlers terug zien! Zij had, ondanks een zware revalidatie na haar operatie, er een autorit van 1200km voor over om te komen supporteren. Dat is pas een prestatie!

Vanavond hebben we dan een tafel geclaimd in de pasta-party met ook opnieuw Luk (en aangekomen gezin!) erbij, Kilian, Bert, Mike, Milan, Kim, Vanessa en Jethro. In de megatent werden we verzorgd met een mooie maaltijd, en enkele motiverende speeches en video's. De sfeer begint er echt wel in te zitten nu. Alle Belgen kregen tevens nog uitgebreide gelukwensen van Sofie Goos via een videoboodschap. We zullen u ook aanmoedigen als we mekaar kruisen zondag Sofie!

UIteindelijk zijn we nog even met Mike gaan kijken naar het laatste stukje van het zwemparcours (de 'vaart') alvorens terug naar de studio te keren. Vanavond hebben ik en Mike onze fietsen in orde gemaakt om morgen te gaan inchecken. De gebruikelijke 'run' en 'bike' zakken staan ook klaar.

Morgen staat er nog een drukke voormiddag op het programma. Om 9u is er de briefing van de wedstrijd, om 11u doen Kim, Vanessa (en Els?) mee aan de Ladies Run. Vervolgens moeten ik, Mike en Luk al om 13u onze fiets inchecken in de wisselzone. Om 14u tenslotte doet Milan nog mee aan de Iron Kids wedstrijd. Daarna keren we terug voor de ultieme rust...







donderdag 26 juni 2014

Klagenfurt - Dag 2

Vandaag beleven we een rustdagje en maken we ervan gebruik om de Ironman-sfeer te beginnen opsnuiven. Concreet betekent dit dat we deze ochtend hadden afgesproken met Bert en Kilian om naar de expo en de registratie te gaan. Eerst de verplichte formaliteiten vervuld, en met een mooie rugzak richting expo, voor de gebruikelijke aankoop van een nieuwe garderobe ... Rond de middag hebben we een bord pasta gegeten in het expo-dorp alvorens terug naar onze studio te trekken in Pörtschach. 

Vanmiddag heb ik al de nodige nummers op helm, fiets en plastic zakken gekleefd, alvorens ook Mike en zijn gezin hier aankwamen. Vanavond staat er nog een spaghetti-slag op het programma waarna we nog naar België - Zuid Korea gaan kijken. Op zich dus een heel kalme dag.

Morgen ga ik nog rustig openwaterzwemmen om de Wörthersee eens van dichterbij te proeven, de fiets kuisen en smeren, en dan waarschijnlijk nog een dik uurtje fietsen. 

Op zich is het vandaag mooi weer met veel zon en een 25gr. De volgende dagen zou de temperatuur aangenaam blijven tussen 20 en 25 maar de dreiging op een (stevige) regenbui blijft wel continu aanwezig.


woensdag 25 juni 2014

Klagenfurt - dag 1

Deze ochtend tijdig vertrokken vanuit Italië om rond de middag in Klagenfurt aan te komen voor een verkenningstochtje van het fietsparcours. Het zag er eerst echter niet goed uit. Vanaf Venetië is het echt honderweer geworden en toen we omstreeks 12u aankwamen aan de Wörthersee was het er verschrikkelijk grijs met kletsnatte wegen. Na de lunch waagden we het er toch maar op om naar het Europapark te rijden waar zondag de start en finish plaats vindt. Vandaag was het er nog een heuse bouwwerf waar we doorliepen, terwijl wonder bij wonder de lucht begon uit te klaren.

We waagden het er dus op en begonnen de markeringen van het fietsparcours te volgen voor een ritje van 90km. Het was al spoedig duidelijk dat dit een snel parcours is, ondanks dat we vandaag nog voorzichtig moesten omgaan met het vrij drukke verkeer. Na een dikke 50km hadden we rendez-vous met clubgenoten Bert Nijs en Luk Tijsmans en vervolgden we onze weg naar de zwaarste helling van het parcours, de Rupertiberg. In feite reden we eerst 12km verkeerd maar kom ... 1 bordje waren ze ergens vergeten hangen.

De Rupertiberg is een stevige kuitenbijter van 2,4km met een steilste hellingspercentage ergens net onder de 10% schat ik. Voor de rest zijn er geen lange hellingen de moeite waard om te vermelden, op misschien de Riebniz na, een steiler stuk van 1100m . Het parcours gaat wel veel op en af en na 180km zullen al die kleine bultjes sowieso pijn gaan doen. Gelukkig worden ze gecompenseerd door lange, brede afdalingen waar een mens soms versnellingen te kort komt en zelfs daarstraks al vlot over de 60km/u ging.

We kwamen terug aan het Europapark na 104km fietsen en net voordat het opnieuw stevig begon te regenen. Bert en Luk moesten nog terug naar hun startpunt en hadden dus minder geluk met het weer.

Ondertussen hebben we ons gesettled in een leuke studio bij de zeer vriendelijke Herr Kroner in Pörtschach, op 10km van de start. Morgen arriveren hier ook clubgenoot Mike en gezin die in het appartement boven ons zullen logeren. Morgen gaan we trouwens opnieuw naar Klagenfurt voor een bezoekje aan de expo en uiteraard de registratie voor zondag. Herr Kroner stelde ons ook gerust dat het morgen mooi weer zal worden.

dinsdag 24 juni 2014

Morgen richting Klagenfurt

Ons weekje Gardameer zit er bijna op. Ondanks de hitte hebben we het nuttige toch nog goed aan het aangename kunnen koppelen. Nog 3 deftige zwemtrainingen, 3 loopjes en 2 fietstochten gedaan. Als alles goed gaat, vanavond nog een rustig loopje en dan inpakken om morgen naar Oostenrijk te vertrekken. Tussendoor toch wat van de rust kunnen genieten, voetbal gekeken, en een bezoekje gebracht aan Verona en Venetië.

Ik heb de laatste week ook nog 2 geslaagde testen gedaan met ORS-voeding tegen het overtollig vocht- en zoutverlies in de hitte. Ik kan dus met een gerust hart afwachten wat de temperaturen in Klagenfurt zullen geven, al zal het er zeker niet zo warm worden als hier. Ook mijn nieuw CO2-systeempje heb ik noodzakelijkerwijs moeten testen nadat ik was lek geleden vorige week. Daar hebben we dus ook alle vertrouwen in, al heb ik het liefst niet nodig.

Ondertussen ben ik ook de Polar V800 gewoon, een testexemplaar van Polar dat ik via Kilian en 3athlon.be mag gebruiken op de Ironman, in ruil voor een review. Echt een schitterend toestel tot dusver, benieuwd of het de volledige wedstrijd ook de verwachtingen gaat blijven inlossen.

De volgende update zal vanuit Oostenrijk komen! Morgen ga ik daar nog 1 fietslus verkennen, en donderdag of vrijdag naar de georganiseerde openwatertraining. En voor de rest wordt het vooral rusten vanaf nu! Ook de collega's zijn intussen vertrokken. Het zal morgen of donderdag een leuk weerzien worden met de BrTC-ers en enkele andere bekende Belgische vrienden.

vrijdag 20 juni 2014

Acclimatiseren aan het Gardameer

Woensdagavond zijn we aangekomen in Vakantiepark Altomincio, ten zuiden van het Gardameer in Italië. Vanessa kon na de Ironman van Klagenfurt immers geen verlof nemen dus leek het ons beter op voorhand al een weekje weg van de drukte te gaan acclimatiseren in het zuiden. Het weer aan het Gardameer is minstens even goed als in Klagenfurt dus ik kan ook wat beter aan de hogere temperaturen wennen nu. Bovendien moeten we nu volgende week woensdag, 4 dagen voor de wedstrijd, nog maar 415km rijden met de auto ipv de volledige trip van meer dan 1100km. Dat is toch een pak aangenamer voor het lichaam.

Zonder er bewust voor gekozen te hebben, bieden het park en de streek hier heel wat faciliteiten voor triatleten. Er is een prachtig olympisch buitenzwembad (50m) en naast het park loopt een fietsknooppuntenroute van samen wel 200km tussen Garda en de Adriatische Zee. Ook supermarkten en bezienswaardigheden zijn vlak in de buurt en goed bereikbaar per auto of trein (Verona, Peschiera, Venetië, Milaan, ...). Het park zelf bevat honderden bungalows en het enige nadeel voor ons is dat er heel veel kinderen zijn, maar al bij al valt het goed mee gezien de uitgestrektheid van het domein.

Deze week staan er nog wel wat trainingen op het programma maar allemaal minder in duur en intensiteit. Zo hebben we gisteren nog een uurtje gezwommen en 15,2km gelopen. Vooral tijdens dat laatste was het best nog warm en de wegen gaan toch de ganse tijd wat op en neer. Toch lagen snelheid en hartslag heel goed en vormt vooral dehydratatie het grootste gevaar. Vandaag staat er nog een zwemmetje op het programma en een korte fietstocht. 

De komende dagen gaan we zeker ook nog wat uitstapjes doen, en ook een wedstrijdje voetbal meepikken aan de bar (allemaal buiten) is geen probleem.

 

maandag 16 juni 2014

Klaar voor vertrek

De laatste 2 weken richting Klagenfurt zijn ingegaan. Dit weekend ben ik nog even stevig doorgegaan met 2 zwemtrainingen (3 en 4km), een koppeltraining (75km/10km), een fietstocht van 120km en een recuploopje van 7km. Het begon anders met een anti-climax zaterdag. Ik was mijn TT-fiets aan het klaarstomen voor transport toen een vijs van een drinkbushouder afbrak, compleet versleten. Gunther van Mintjens gaat ze nog proberen uit de buis te futselen, en anders zullen we het anders oplossen. Dit maakte wel dat ik noodgedwongen nog 2 ritten met de gewone koersfiets heb gedaan, resulterend in wat stramme billen en onderrug. Ik had immers niet meer op die fiets gezeten sinds begin april. Maar kom, we zijn er niet dood van gegaan en wat extra weerstand kon geen kwaad.
 
Vanavond nog een clubtraining en morgenavond na de match van de Rode Duivels inpakken en wegwezen! De fietsen kunnen in de auto terwijl we een dakkoffer hebben geleend voor de bagage. Dan moet ik niet constant waken over mijn fietsrek. Tegenwoordig worden die immers à volonté gestolen en voor zo'n afstand heb ik liever de fietsen veilig binnen liggen, beschermd tegen steenslag en neerslag.
 
Vanaf donderdag nog een weekje rustig onderhouden en acclimatiseren in Noord-Italië en op woensdag 25/6 rijden we dan door naar Klagenfurt. Woensdagnamiddag het fietsparcours verkennen en donderdag waarschijnlijk even naar de voorziene zwemtraining om kennis te maken met de Wörthersee. En dan rust en koolhydraten stapelen voor de strijd! Uiteraard houden we ook de komende weken iedereen op de hoogte.
 

woensdag 4 juni 2014

Ironman tegen Kanker

Een dikke 3 weken voor de Ironman, zou ik nog eens graag de aandacht willen vestigen op ons initiatief voor het goede doel. Via de website http://www.ironmantegenkanker.be zamelen ik en mijn collega atleten centen in voor Kom op tegen Kanker.
 
Ondertussen zitten we aan ruim 9000 euro maar we zouden graag elke kilometer op het parcours verkopen. Momenteel is enkel ons boegbeeld Bert Nijs hier reeds in geslaagd.
 
Onze actie sponsoren heeft alleen maar voordelen:
  • Je steunt Kom op tegen Kanker voor onderzoek naar een ziekte waarmee iedereen wel rechtstreeks of onrechtstreeks geconfronteerd wordt.
  • Je motiveert ons als atleten tijdens de moeilijke momenten in onze wedstrijd
  • In ruil komt uw naam op onze website te staan bij de gesponsorde kilometer(s)
  • Vanaf 40 euro is uw bijdrage volledig fiscaal aftrekbaar
  • Er is een leuke prijsvraag waarmee een toffe verrassing te winnen valt ...

Aarzel dus niet en steun ons door enkele kilometers te sponsoren!  http://www.ironmantegenkanker.be/

maandag 2 juni 2014

Weer beter en beter weer in Meer


Zondag 1 juni, exact 4 weken voor de Ironman van Klagenfurt stond ik aan de start van mijn laatste test, de kwarttriatlon van Meer. In tegenstelling tot de apocalyps van Geel, werd er nu prachtig weer aangekondigd met weinig wind en temperaturen lichtjes boven de 20 graden. De afstand was ongeveer dezelfde als in Geel (1000m - 39km - 10km), en ik had dus de ambitie voor het eerst onder de 2u10 te duiken. Niet evident voor mij want een kwarttriatlon blijft een explosief gebeuren en ook hogere temperaturen spelen me vaak parten.
 
De sfeer zat er 's ochtends al goed in. Frank en Fanny waren met de mobilhome gekomen en de ganse BrTC delegatie kon handig gebruik maken van hun voorzieningen om zich op het gemakje op te maken voor de wedstrijd. Harald, Linda en Wim presteerden dan ook prima op de opener van de dag, de sprinttriatlon. Toen ik mijn nummer ging afhalen, had ik toch even een vreemd moment. Op de laatste dag van de Giro d'Italia nummer 108 krijgen, is toch een beetje raar. Maar we zouden er niet langer dan nodig bij stilstaan.
 
Aan de start van de kwarttriatlon 5,5 BrTC-ers, mezelf incluis. Kopmannen Tim en Nicholas wilden knallen, Peter en Manuel zijn in volle voorbereiding voor respectievelijk de Ironman van Kalmar en het BK 1/2e in Eupen. En dan hadden we uiteraard Hans nog in zijn comeback-jaar op weg naar de halve van Almere. Benieuwd waar er voor mij ergens plaats was in de eindafrekening.
 
 Om 14u01 ging het startschot en begonnen we aan 2 rondjes van 500m in de vijver van de Mosten. De veteranen en trio's startten enkele minuten na ons waardoor het al bij al meeviel qua drukte in het water. Nochtans kreeg ik de eerste 100m een hiel op mijn kin en werd mijn bril bijna afgetrapt. Maar vanaf dan had ik een heel goed gevoel. Na de eerste ronde aan het keerpunt, keek ik recht in de ogen van Hans die duidelijk goed mee op weg was. Toen ik tussen de talrijke supporters uit het water kwam, zag ik op mijn horloge dat ik een kleine 17 minuten gezwommen had, zeker niet slecht, maar dus al een minuut of 4 achter Nicholas (11e uit het water). Bij de ingang van de wisselzone was ik 17'32" onderweg.
 
De wissel ging deze keer prima en ik zat onmiddellijk goed op de fiets. Tijdens de fietsproef moest ik vooral enkel op mijn eigen tempo letten. Ik heb de laatste weken grote afstanden afgelegd met zeer aardige gemiddelde snelheden maar op zo'n korte wedstrijd kom je daarmee dus snelheid te kort. Ik sloeg erin wat concurrenten op te rapen maar vooral de kop van de veteranen raasde voorbij als een sneltrein. Toen ik echter regelmatig op mijn horloge keek, zag ik dat het tempo goed zat voor een persoonlijke toptijd. Ik bleef mijn snelheid aardig houden en maakte me sterk dat ik nog een loopnummer in de benen zou hebben zoals in Geel waar ik amper werd ingehaald en zelf tientallen atleten wist te remonteren. Dat ik nog ooit zou zeggen dat ik achterstand zou goed maken tijdens het lopen ... Op weg naar de wisselzone schatte ik dat ik een kleine 50 minuten tijd zou hebben om te wisselen en te lopen om de verhoopte 2u10 te halen. Enkel pech zou nog roet in het eten kunnen gooien. Ik zag Nicholas aan zijn loopnummer beginnen toen ik binnenreed, ik was dus min of meer op gelijke afstand blijven hangen. Ik had 37,7km/u gemiddeld gereden of exact 1u02' over de 39km. In dit deelnemersveld niet super maar voor iemand die alleen maar uren lange duur traint voor een ironman, valt dat dus heel goed mee. Ik was zeker ook niet te diep gegaan.
 
Mijn wissel was niet supersnel omdat ik amper plaats had om mijn fiets op te hangen. Snel mijn eerste gelleke binnen en gaan. Tijdens mijn eerste kilometer zag ik aan de overkant Manuel en Hans vlakbij elkaar hun fietsnummer stilaan beëindigden. Het lopen zat weer van meter 1 goed. De eerste 2 kilometer had ik al een tiental lopers te stekken. Ik had een partner in crime gevonden in de genaamde JP die hetzelfde tempo liep en toen we aan km 4-5 Silke zagen lopen, ging het tempo nog wat hoger. Even had ik schrik toen mijn maag wat vreemd begon te doen maar gelukkig was er net een bevoorrading met voldoende water. Vermoedelijk had ik tijdens het fietsen te grote porties gedronken ipv regelmatig kleine beetjes. Bij de eerste doorkomst na 5km was het talrijk opgekomen BrTC-publiek zeer enthousiast. Er kon dus nog een tandje bij. JP, Silke en ik vormden uiteindelijk na een km of 6 een groepje en we gingen achter de 4e dame aan. Ik heb zeker en vast kunnen profiteren van de stevige snelheid van het groepje en de kilometers ging zeer snel vooruit. Silke liep naar de 4e plaats en we hielden in de gaten dat de ingehaalde dame niet meer terugkwam, maar ze had geen schijn van kans, dus hoefde ik me niet meer breed te maken... De laatste 500m keerde mijn maag weer even om en ik heb even een beetje vaart geminderd maar uiteindelijk besefte ik dat er mij niemand had ingehaald tijdens de 10km lopen. Mijn verbazing was dan ook groot bij de finish op mijn horloge een eindtijd van 2u05 te zien (de exacte tijd op de klok had ik gemist). Achteraf in de uitslag had ik blijkbaar 43'34" gelopen (zelfs iets sneller dan Nicholas?!) en een eindtijd van 2u05'32".

 
Uiteindelijk had Tim de BrTC-clash gewonnen en was Nicholas me 5 minuten voorgebleven, wat dus de achterstand al was na het zwemmen. Manuel en Hans finishten knap na ongeveer 2u20 en Peter sprintte 3 minuten later binnen. Iedereen tevreden en dat mocht gevierd worden met verse, overheerlijke aardbeien!
 
Hoeveel vertrouwen kan je tanken op zo'n wedstrijd. Vanaf de eerste minuut voelde ik dat het goed zat. Mentaal was het even lastig op de fiets heel wat mensen te zien passeren (vooral later gestarte veteranen) maar de horloge gaf aan dat het goed zat. En dan voor de 2e keer op rij een loopproef waar ik één voor één concurrenten kon inhalen en zelf amper of zelfs niet werd gepasseerd. Vooral dat laatste geeft enorm veel vertrouwen. De komende 5 dagen gaan we kalmpjes recupereren met relatief korte trainingen. Komend verlengd weekend zie ik nog als perfecte opportuniteit om de laatste lange duurtrainingen af te werken (25-28km lopen en 150-160km fietsen), maar ik weet dat ik perfect op schema zit en geen zotte dingen moet gaan doen. Gewoon verstandig bezig blijven en, als het kan, misschien nog een extra keertje gaan zwemmen per week want daar zit nog progressie in op korte termijn. Ik voelde me vrijdag al beter in het zwembad en op de wedstrijd ging het ook weer goed. Als ik nog een paar keer kan gaan zwemmen en in Italië nog wat rustig kan plonsen, gaan die 3,8km nog een beetje sneller en comfortabeler voorbij gaan. Voor het eerst in 4 jaar voel ik dat ik er eens echt 100% klaar voor ben, zonder twijfels of het gevoel dat ik meer had kunnen doen. Geen mentale dipjes, geen ziekte, verstandig getraind, geen fysieke ongemakken op wat allergie na, een laag gewicht, en een schare supporters die erin gelooft. Op naar Oostenrijk!