Je kan de organisatie van de Barcelona triatlon vergelijken met wat bij ons de Antwerp 10 Miles of Brussels Marathon inhoudt: een massa-evenement met een superprofessionele organisatie en uitstraling, een fantastische sfeer maar geen mogelijkheden om een persoonlijk record of waanzinnige tijd te realiseren.
Voor mij was het de eerste wedstrijd waarbij het zwemmen in de zee plaatsvond met een aanloop van op het strand. Aangezien er zo’n 2000 mensen ingeschreven waren, werd er gestart in ‘waves’ van een 400 mensen met telkens 10 minuten tussenin. Ik was gestart in de 4e wave met in principe de snelste gemiddelde zwemtijd (op de elite na). Gewoon meegaan met de groep was de boodschap en niet te veel meer tijd verliezen dan dat ik in gewoon open water zou doen.
Er waren voor mij in feite 4 cruciale fases tijdens het zwemmen. Ten eerste het lopen in groep in de zee en het gepaste moment uitkiezen om te beginnen zwemmen, niet te vroeg maar ook niet te laat. Dat lukte me aardig. Ten tweede het moment dat je begint te zwemmen en moet wennen aan het zout en de golven. De boodschap is daar om het een halve minuut te ondergaan, en dan zelf de bovenhand van het water te nemen en je niet te laten intimideren. Ook proef 2 was geslaagd. Het derde moeilijke punt was het keren aan de eerste boei. Ik zat lekker in het midden van de groep met als gevolg dat je een ware trechter krijgt aan de boei en je jezelf moet verdedigen door tijdig anderen de spreekwoordelijke ‘djoef’ te geven. Ook die missie volbracht. De 4e en laatste cruciale fase houdt in dat je bij het verlaten van de zee richting strand even moet wachten op de juiste golf die je omhoog duwt zodat je richting kust gestuwd wordt en netjes op je benen terecht komt. Tot mijn eigen verbazing is dit goed gelukt en op totaal 34 minuten stond ik in de wisselzone. Onder die tijd valt ook het aanschuiven en aanlopen van het strand naar het water en het verlaten van het strand en de kleine 50-100 meter tot aan de wisselzone. Dat was me dus aardig gelukt. Ik was (achteraf vergeleken) relatief minder tijd verloren op beter zwemmers in de zee dan dat ik in gewoon open water zou gedaan hebben.
De wisselzone strekte zich uit over een volledig atletiekstadion. Ik denk dat ik al 500m met de fiets moest lopen voor ik erop kon springen. En dan ondervond ik het nadeel van de wave waarmee ik gestart was. Alle theoretisch tragere waves waren voor ons gestart en er bevonden zich al 1500 fietsers op het parcours (rondje was maar 13km) en de meeste ervan waren echt toeristen. Met een aantal mensen hebben we pogingen gedaan om in groep snelheid te maken maar het was veel te druk en gevaarlijk. Je kon het vergelijken met het meedoen aan de 10 miles waarbij je zelf 1u15 zou lopen maar achteraan moet starten. Fantastische sfeer maar geen ruimte om stevig te fietsen. Ik had uiteindelijk maar 34km/u gemiddeld terwijl andere Vlamingen die zeker niet sneller fietsen maar in de 1e wave gestart waren, een pak sneller konden rijden. Maar ik wist op voorhand dat dit er zou bij horen.
Na het fietsen volgde 1 lange ronde van 10km door de binnenstad langs allerlei bezienswaardigheden. Het was al een aardig 22-23 graden en zeer aangenaam om te lopen. Zeker door mijn oorontsteking van de week voordien besloot ik niet voluit te gaan en rustig de kilometers af te leggen. Ik had wel uitzonderlijk veel last van stramme hamstring tijdens het lopen, wat zeer waarschijnlijk door de lange autorit van donderdag was gekomen. Toen ik aan km 6 rustig de tijd nam om te drinken, tikte er iemand op mijn schouder en riep ‘komaan Brasschaat’. Het was een collega Vlaamse deelnemer, Johan, van de Aarschotse triatlonclub. Ik ben met hem aangepikt en we hebben samen de wedstrijd uitgelopen met nog een eindsprintje de laatste 50m zoals dat hoort natuurlijk ;-)
Uiteindelijk had ik een tijd van 2u34:34. Gezien het zwemmen in de zee, is dat zeker niet slecht maar het massatoerisme heeft me toch zeker een 5-10 minuten gekost, vooral bij het fietsen. Als je bovendien met de auto op citytrip bent, en je wandelt de dagen voordien ookal stevig wat rond, weet je dat het lopen niet even vlot zal gaan als anders. Maar ik was ook niet gekomen voor een superprestatie, maar vooral om te genieten van de sfeer en het goede weer, de mooie stad en de zee!
De wedstrijd is zeker een aanrader voor iedereen maar houd er rekening mee dat het niet geschikt is om een supertijd te halen, tenzij je elite bent. Ik zou het beschrijven als ‘perfect georganiseerd, sfeervol massa-evenement, ideaal om te genieten en het seizoen onder een stralende zon af te sluiten.’ Trouwens, er is ook een sprint en supersprint voor de mensen waarvoor de kwartafstand te lang is. Voor iedereen wat wils dus, zo ook voor onze Vlaamse minister-president Kris Peeters die langs het parcours gespot werd al supporter voor zijn zoon.