Mijn vorige deelname aan de Antwerp 10 Miles dateert van 2008 in een tijdperk dat ik af en toe wel eens ging lopen, maar daarmee ook alles gezegd is. Ik strompelde indertijd naar een eindtijd van 1u35. Ik had dus wel een morele verplichting om als recreatief triatleet toch eens even die persoonlijke besttijd 'recht te zetten'. Ik had een doel voor ogen om onder de 1u15 te gaan, ambitieus maar naar mijn mening realistisch op het relatief zware parcours van Antwerpen. Mijn ziekte en bijhorende antibioticakuur 1 week geleden, baarden me toch wat zorgen.
Dankzij BrTC collega PeterK versierde ik een plaatsje bij de eerste 1500 om te starten, voor de grote massa, wat me een betere doorgang zou opleveren en ook in een groep met de gewenste snelheid zou plaatsen. Ik glipte binnen in het 'snelle' vak en al gauw had half BrTC me vervoegd: Katy, PeterVB, LukT, LucV, Hugo, Mike, ... en ook collega PeterVM was van de partij.
Om klokslag 15u30 vertrokken de handbikers en 4 minuten later was het onze beurt. Door mijn goede startpositie was ik binnen de 30 seconden over de startlijn vertrokken. Later hoorde ik dat de laatste deelnemer pas over de startlijn ging toen ik aan kilometer 9 bezig was, ongelofelijk.
Ik volgde in het spoor van PeterVB en moest onverwacht toch nog vrij veel slalommen tussen deelnemers die duidelijk niet op hun plaats gestart waren en mijns inziens nooit onder 1u30 zouden geraken. Ter hoogte van GVA paste ik mijn ritme naar persoonlijk gevoel aan, en liet ik PeterVB rustig gaan. Ik zat niet in de bloedvorm om hem 16.5km te kunnen volgen.
De passage door de Kennedytunnel ging vrij goed maar tijdens de klim naar het justitiepaleis kreeg ik toch onverwacht een eerste klopje. Jethro, op zich een veel beter loper, passeerde me en ook iron Anna kwam aansluiten. Op de Kaaien vond ik plots een goede haas in LucD en kwam ik er terug door. Broer Freddy en schoonzus Nicole stonden langs de kant om ons allemaal aan te moedigen en mijn kadans begon te verbeteren, ookal moest ik SammekeN laten passeren, wat een atleet!
Bij de bevoorrading na 11km besloot ik een staaltje van een nieuw gelleke van Studio Sport uit te testen, walgelijk van smaak, maar wel doeltreffend. Ik versnelde terug wat, zag Shara aan de kant supporteren waarvoor dank, en ging vrij vlot de tunnel in. Het verbaasde me wel hoe snel ik aan de tunnel was ten opzichte van mijn doortochten zo veel jaren geleden. De tunnel afdalend kwam Mike eerst voorbij maar mijn sterkte blijft toch mijn kracht en inhoud op zwaardere stroken en tijdens de klim naar de uitgang van de tunnel haalde ik hem terug in. Vanessa en Kelly stonden ons op te wachten aan de uitgang van de tunnel, waarna ons nog de laatste bocht en een eindsprint van 500-600 meter restte. Ik kwam samen met Mike over de streep na 1u11:17 op de 1148e plaats. PeterVB, LukT en Jethro stonden ons op te wachten. Kort na ons kwamen ook Anna, Quentin en JefVL over de finish.
Dankzij BrTC collega PeterK versierde ik een plaatsje bij de eerste 1500 om te starten, voor de grote massa, wat me een betere doorgang zou opleveren en ook in een groep met de gewenste snelheid zou plaatsen. Ik glipte binnen in het 'snelle' vak en al gauw had half BrTC me vervoegd: Katy, PeterVB, LukT, LucV, Hugo, Mike, ... en ook collega PeterVM was van de partij.
Om klokslag 15u30 vertrokken de handbikers en 4 minuten later was het onze beurt. Door mijn goede startpositie was ik binnen de 30 seconden over de startlijn vertrokken. Later hoorde ik dat de laatste deelnemer pas over de startlijn ging toen ik aan kilometer 9 bezig was, ongelofelijk.
Ik volgde in het spoor van PeterVB en moest onverwacht toch nog vrij veel slalommen tussen deelnemers die duidelijk niet op hun plaats gestart waren en mijns inziens nooit onder 1u30 zouden geraken. Ter hoogte van GVA paste ik mijn ritme naar persoonlijk gevoel aan, en liet ik PeterVB rustig gaan. Ik zat niet in de bloedvorm om hem 16.5km te kunnen volgen.
De passage door de Kennedytunnel ging vrij goed maar tijdens de klim naar het justitiepaleis kreeg ik toch onverwacht een eerste klopje. Jethro, op zich een veel beter loper, passeerde me en ook iron Anna kwam aansluiten. Op de Kaaien vond ik plots een goede haas in LucD en kwam ik er terug door. Broer Freddy en schoonzus Nicole stonden langs de kant om ons allemaal aan te moedigen en mijn kadans begon te verbeteren, ookal moest ik SammekeN laten passeren, wat een atleet!
Bij de bevoorrading na 11km besloot ik een staaltje van een nieuw gelleke van Studio Sport uit te testen, walgelijk van smaak, maar wel doeltreffend. Ik versnelde terug wat, zag Shara aan de kant supporteren waarvoor dank, en ging vrij vlot de tunnel in. Het verbaasde me wel hoe snel ik aan de tunnel was ten opzichte van mijn doortochten zo veel jaren geleden. De tunnel afdalend kwam Mike eerst voorbij maar mijn sterkte blijft toch mijn kracht en inhoud op zwaardere stroken en tijdens de klim naar de uitgang van de tunnel haalde ik hem terug in. Vanessa en Kelly stonden ons op te wachten aan de uitgang van de tunnel, waarna ons nog de laatste bocht en een eindsprint van 500-600 meter restte. Ik kwam samen met Mike over de streep na 1u11:17 op de 1148e plaats. PeterVB, LukT en Jethro stonden ons op te wachten. Kort na ons kwamen ook Anna, Quentin en JefVL over de finish.
Finish foto - gva.be |
Achteraf analyserend is zo'n 10 Miles toch zwaar wegens de hoge snelheid die door de pur sang lopers wordt ontwikkeld op de relatief korte afstand. Ik heb aan een gemiddelde van ongeveer 13.5km/u gelopen wat niet zo onnoemelijk veel harder is dan tijdens de loopproef van een triatlon. Ik heb dan ook mijn fietslichaam en vele kilo's mee te sleuren wat me zwaar benadeeld in pure loopwedstrijden. Ik zie me volgend jaar wel onder de 1u10 gaan als ik tegen dan scherp sta voor mijn avontuur in Lanzarote maar droomtijden om en bij het uur, daar is dit lichaam niet voor gemaakt. Triatlon blijft dan ook een betere keuze gezien mijn grotere fietsaanleg. Vooral mijn fysieke bouw spelen me parten.
Ook de familie verdient wederom een eervolle vermelding. Vanessa haalde net het podium niet van de Ladies Run na een knalprestatie tegen menig atletiekclub. Neef Kevin verbeterde stevig zijn persoonlijk record op de 10 miles en kwam aan na 1u35.
Volgend jaar staan we er waarschijnlijk weer, als laatste prikkel voor de IronMan. Ik heb ook nog wel eens zin om de marathon mee te lopen, maar dat zal voor na 2013 zijn, want de spieren moeten toch ruim een maand recupereren en dat gaat niet tijdens de voorbereiding op een IronMan.