In de planning was oorspronkelijk niks voorzien tussen de Ironmen van Lanzarote en Maastricht maar vandaag hebben we alsnog een competitiemomentje voorzien. Clubgenoot Steve zou normaal solo de Triatlon van Vlaanderen meedoen maar werd afgeraden te lopen door een knieblessure. Hij boekte zijn inschrijving om naar een trio-deelname. Nikita werd gerecruteerd om te zwemmen en ik bood me aan om de 10km loop voor mijn rekening te nemen.
Sinds Lanzarote heb ik enkel nog maar trage duurlopen gedaan en ik wist dus helemaal niet welke snelheid ik zou halen. In principe moet ik op 10km ergens tussen 40 en 43 minuten uitkomen, maar ik kende het parcours ook niet, dus we zouden wel zien. Ik had ook een lange, stevige trainingsweek achter de kiezen met zaterdag nog een fietstocht van 120km.
33 Trio's stonden er aan de start en Nikita begon aan de zwemproef in de laatste wave, 2 minuten achter de heren zonder licentie, 7 minuten achter de dames en 12 minuten achter de heren met licentie. Nikita zwom heel sterk en kwam als 10e trio uit het water, waarbij ze o.a de 2 minuten op clubgenoten Tim en Raf reeds wist goed te maken.
Het fietsparcours verloopt volledig in de sfeer van de Ronde van Vlaanderen met een opeenvolging van stevige klimmetjes en scherpe afdalingen, met hier en daar wat kasseien. Fietsen is voor Steve sowieso de moeilijkste discipline en bovendien mocht hij niet voluit op de trappers duwen vanwege de knieproblemen. Tijdens zijn capriolen was er genoeg vermaak in het stadscentrum met de vele BrTC-ers in koers en supporters langs de kant.
Ivan moest gepland opgeven na het fietsen en, op Tim na, waren alle BrTC-ers reeds aan hun 2e loopronde van 5km bezig toen ik van start kon gaan. Steve had de 31e trio-fietstijd gereden, om en bij de 2 uur en we lagen nu tevens op plaats 31 in de trio-rangschikking. Mijn doel was de 10 minuten eerder gestarte Tim nog inhalen, en ons tenminste 'ontdubbelen' op Manuel, die 5 min voor mijn start aan zijn laatste ronde was gestart. Elk trio dat ik nog te grazen kon nemen, was meegenomen.
Het loopparcours was qua ligging best mooi maar voor de rest zeer merkwaardig te noemen. Tijdens de 5km per ronde was het grootste deel verhard met steentjes, met een lange passage over stalen platen, een scherpe bocht bedekt met vlot glijdend wit zand en een bruggetje over een gracht dat werkte als een soort trampoline ... Dan moesten we ook nog 25 meter gebukt door een donkere tunnel, 1m85 hoog. Niet echt mijn favoriete omloop dus, en ik moest constant uitkijken dat ik me niet zou verstappen met Maastricht in het achterhoofd.
Ik heb meerdere tientallen atleten kunnen inhalen en ben zelf door niemand voorbij gestoken (kon ook nog moeilijk). Manuel had ik in mijn eerste ronde de laatste km te stekken en hij kon nog eventjes aanklampen in mijn kielzog door dat bizarre tunneltje. Tim had ik na 6-7km te pakken, al zat ook hij nog in een mooi ritme. Uiteindelijk heb ik 45 minuten gelopen over 10,5km volgens GPS. Ik liep de 11e tijd waardoor we nog oprukten naar plaats 25 in de trio-klassering.
Desalniettemin was het weer een fijne dag met de BrTC-bende, op een mals regenbuitje na tijdens de wedstrijd. Onze trio-deelname was ook best leuk, en ik ben tevreden over mijn resultaat. Zonder ook maar 1 snelheidstraining te doen de laatste maanden, liep ik wel terug een deftige tijd op een vervelend parcours. Ik was ook onmiddellijk gercupereerd wat mijn vaststellingen de laatste 2 weken bevestigt. Lanzarote is volledig uit het lijf en de vorm zit momenteel misschien wel beter dan begin mei. Nog anderhalve week kilometertjes malen en misschien zit er dan wel nog iets heel moois in dan in Limburg. Ik zit in elk geval veel beter dan vorig jaar voor mijn 2e volledige afstand dat jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten