Ik heb op zich opnieuw een berekende gok genomen om dit jaar een tweede Ironman te plannen, slechts 11 weken na Lanzarote. Vorig jaar had ik hetzelfde gedaan na Klagenfurt en er toch ietwat een dubbel gevoel aan overgehouden. Eigenlijk ging Almere niet zo slecht, maar 2 weken voordien, toen ik was gaan fietsen in de Pyreneeën, zat de vorm beter dan in Almere zelf. Ik heb de taktiek dit jaar dan ook iets anders toegepast door de eerste 2 weken na Lanzarote niet te trainen, behalve lange wandelingen, en nadien trager terug op te bouwen. Het blijft wel een beetje koffiedik kijken aangezien Lanzarote ook wel meer van lichaam en geest hebben gevergd dan Klagenfurt vorig jaar.
Op zich is de goesting in Maastricht momenteel zeer hoog en ook fysiek gaan we absoluut niet klagen. Ik begin stilaan terug een comfortabel gevoel in het water te krijgen. Het zijn echter vooral de fiets- en looptrainingen die me vertrouwen schenken. Mijn hartslagen zitten terug even laag als voor Lanzarote, terwijl de fietssnelheid nog is gestegen. Zaterdag ga ik nog een lange rit doen en verder hebben we nog enkele trainingen gepland in Eupen, Maastricht en naar zee. Dat zal dus zeker wel goed zitten. Een comfortabele fietsproef in Maastricht is immers de basis van een goede marathon. Het was ook op de fiets dat ik het vorig jaar reeds liet afweten in Almere. Toen verloor ik zowel bij het fietsen als lopen een half uur tov de mogelijkheden in goede vorm.
Qua lopen ben ik heel tevreden over de conditie, al heb ik geen snelheidstrainingen meer gedaan. Ik heb enkel nog getraind tussen 10 en 11 km/u maar voelde me de laatste dagen wel terug super, zeker tijdens lange lopen boven de 20km. Zondag ga ik in Oudenaarde de Triatlon van Vlaanderen meedoen in trio en eens kijken welke snelheid ik haal op een 10km. Ik heb daar absoluut geen idee van momenteel. Gisteren liep ik iets sneller dan 11km/u aan hartslag 138. Normaal wil dat zeggen 12km/u net onder de 150, maar ik heb geen idee welke snelheid ik haal boven de 170 en hoelang ik dit ga kunnen volhouden. Ergens hoop ik wel niet al te ver boven de 40 minuten uit te komen, maar ik ga mezelf er niet op afrekenen. De duurlopen op ironman-tempo gaan immers terug prima.
Nog 2 weekjes doorbijten (paar dagen verlof om nog extra kilometers te doen) en dan afbouwen naar het 2e hoogtepunt van het seizoen! En wat er dan nog over is, gaat nog mee richting Zell-am-See maar daar denken we nog even niet aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten