Dat 1 mei op een vrijdag viel dit jaar, was een prachtig geschenk. Zo kon ik 3 weken voor Lanzarote nog een zwaar trainingsweekend inplannen alvorens te beginnen afbouwen.
Vrijdag was ik de ganse dag van de partij in Izegem voor het BK ploegentriatlon. De deelname van onze eigen ploeg was leuk maar ik heb mijn krachten heel goed kunnen sparen gezien het niveauverschil in ons team. Erg vond ik dat allemaal niet, ik wilde vooral nog eens buiten zwemmen en voelen of de spieren de transities vlot doorstonden. Tijdens het fietsen hebben we met momenten wel behoorlijk gas gegeven dus dat was mooi meegenomen. 's Avonds begon het echter wel door te wegen dat ik de ganse dag in de weer was geweest naar, in en terug van Izegem.
Zaterdag ben ik dan nog 140km gaan fietsen met de TT langs Zeeland. Ik ben echt blij dat ik dat Cobb zadel nu heb waardoor ik moeiteloos zulke lange ritten kan blijven in de beugel zitten. Vroeger moest ik constant mijn positie aanpassen of regelmatig rechtop gaan zitten door de zadelpijn. Ik ben uiteindelijk thuis gekomen met een 30km/u gemiddeld en hartslag onder de 130. Dat was dus ook geslaagd. Ook de energierepen gingen vlot binnen.
Mijn laatste 30er wou ik zondag dan nog lopen op het Wings for Life evenement in Breda (was dichterbij dan Ieper). Ik wou vlot voorbij de 25km lopen tot de chaser car me zou inhalen, zodat ik nog kon uitlopen tot 30km om aldaar met de bus terug naar de start te keren. Shara en Kilian boden aan om te komen supporteren met de fiets en me van droge kleren te voorzien op het einde. Dit was achteraf bekeken geen overbodige luxe. De eerste 5km waren nog goed te doen, los van wat slalomwerk, maar nadien werd het hondenweer. Op km 6 besloot er nog een duif op mijn hand te schijten en daarna alleen nog regen en wind. Tussen km 10 en pakweg 18 had ik er echt geen zin meer in. Bovendien was ik moe van de voorbije dagen terwijl al die andere lopers vrolijk hadden gerust voordien. Ik nam me echter voor dat ik bezig was aan mijn laatste echte lange training voor Lanzarote en dat een dagje rust als beloning zou wachten. Bovendien was ik wel bezig met een goede repetitie qua voeding (gelletjes). Eens de 20km voorbij haalde ik ook heel veel lopers terug in die duidelijk over hun toeren gegaan waren. Aan het 25km punt riep een voorbijrijdende speaker dat ik in de top 75 liep. Toen Shara ook riep dat de chaser cars in aantocht waren, ben ik nog beginnen versnellen. Uiteindelijk ben ik, zoals gepland, net voor de 30km ingehaald, na 2u25. Als ik uitgerust zou geweest zijn, had ik nog eindje (2-3km?) verder geraakt maar uiteindelijk moet ik heel tevreden zijn. Na een zeer vermoeiende week had ik die 30km vol gemaakt tegen een marathontempo voor 3u20-3u30! En de laatste 5km had ik nog duidelijk meer in mijn mars dan de meeste andere lopers die werkelijk zaten te sterven. Uiteindelijk was ik 71e op 2200 lopers in Breda en top 4000 van de 69.000 atleten wereldwijd.
Zoals Jef het al zei op Facebook, nu is het een kwestie van de afstanden rustig af te bouwen en volgende week gezond naar Lanzarote te kunnen vertrekken. We beginnen vanavond met een sportmassage bij Koen/sportbalans.be en morgen hernemen we rustig met een uurtje zwemmen. Hopelijk kan ik komend weekend nog wat fietsen onder een stralende zon. Woensdag nadien vertrekken we richting Lanzarote, 10 dagen voor de start, waardoor ik ook daar nog een kleine week rustig wat kan fietsen (kortere afstanden tot 90km), zwemmen en lopen. Het voorbije weekend gaf de burger in elk geval moed. De conditie is vast en zeker nog beter dan in Klagenfurt vorig jaar, de kracht in de benen is sterker dan ooit tevoren, maar de uitdaging in Lanzarote is ook des te zwaarder qua parcours en omstandigheden. Klaar zullen we er in elk geval wel voor zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten