Dankzij ELIA kon ik dit jaar gratis deelnemen aan de 20km van Brussel, een loop die ik nog nooit had meegedaan. De halve marathon van Brussel herinner ik me nog wel van een jaar of 5 geleden, en het gelijkaardige parcours was absoluut niet te onderschatten. Zoals mijn overige wedstrijdjes dit voorjaar, staat alles in teken van Klagenfurt. Ik vertrok dus niet naar Brussel met de intentie om alles te geven maar eerder om een doorgedreven training te doen tegen een hogere snelheid dan mijn andere duurtrainingen.
Vorige week heb ik enkele dagen gesukkeld met een virusje in mijn bovenste luchtwegen. Vrijdag had ik opnieuw gezwommen en zaterdag een stevige rit gereden met de TT, samen met Mirco. Ik was dus absoluut niet uitgerust voor de 20km maar de huidige conditie moest me toch comfortabel naar de finish brengen in een acceptabele tijd, ergens tussen 1u30 en 1u45. Uiteindelijk zorgden de omstandigheden ervoor dat het toch een pak zwaarder werd dan voorzien ...
Om me de verkeersellende te besparen, nam ik reeds heel vroeg de trein van Berchem naar Brussel Centraal (zoals heel veel andere lopers). In Brussel hadden ze alles perfect voorzien, bijgevolg was er dus 1 werkende automaat om een metroticketje te kopen ... een half uur heb ik daar staan aanschuiven. Kort na 9u verzameld in het ELIA lokaal van een plaatselijke school, groepsfoto genomen en op naar de start. Aangezien het een doorgedreven training moest worden, besloot ik ook mijn voeding te voorzien zoals in de wedstrijd, dus gewapend met 1 gelleke per 25min.
Met 40.000 lopers stonden we aan de start, verdeeld in vakken. Iedereen met een voorziene tijd onder de 1u40 mocht gelukkig in het eerste vak starten. Na het volkslied ging onmiddellijk het startschot. Een enorme drukte was het waarin het de eerste kilometers dan ook goed uitkijken was waar je liep met allerlei obstakels, soms menselijk van aard. Aan mijn benen voelde ik direct dat het geen geweldig succes zou worden al hield ik de eerste 5km wel een tempo van om en bij 13km/u aan. Het parcours is eigenlijk op geen enkel moment vlak en absoluut niet te onderschatten. De eerste tunnels kon je absoluut stevige kuitenbijters noemen, en lange lopende hellingen waren een killer voor de hartslag.
Ondanks dat we om 10u waren gestart, stak ook de hitte heel snel op. Temperaturen gingen snel de hoogte in boven de 25 graden in een stad waar doorgaans uitlaatgassen en het bijhorende smog de luchtkwaliteit beïnvloeden. Ondanks het gebruik van mijn astmapuffer voor de start ondervond ik toch stevige hinder van de slechte luchtkwaliteit. Ik heb zo veel mogelijk de zon ontweken, en aan elke bevoorrading voldoende water aangenomen. Hierdoor heeft mijn maag het goed gehouden ondanks de hitte. Tussen km 5 en pakweg 12 heb ik mijn hartslag terug onder controle gekregen door het tempo wat te laten zakken richting 12km/u. Daarna ging het terug wat sneller tot aan km 17. Op dat punt begint de zwaarste helling van de dag over de Tervurenlaan, 2km constant bergop, in de volle zon. Zelfs met een bewust verminderd tempo had ik het daar zwaar. De ene loper na de andere bezweek letterlijk langs de kant van de straat en ik voelde ook dat ik roofbouw aan het plegen was op mijn lichaam.
Eens bovengekomen zag ik de finish in de verte en voerde ik het tempo terug lichtjes op. Na uiteindelijk 1u37:27 (om en bij de 5000e plaats) kwam ik over de finish, onmiddellijk een liter water tot mij nemend. Ik keerde terug naar het ELIA-zenuwcentrum, verfriste me en begaf me zo snel mogelijk richting trein. Hoewel ik uiteindelijk vrij snel thuis was na de wedstrijd, had de hitte me toch ook met wat vertraging te grazen genomen en heb ik nog een halve dag afgezien met hoofd- en maagpijn. Waarschijnlijk was dit ook te wijten aan te weinig eten na de wedstrijd.
De omstandigheden hadden van deze 20km gemaakt wat ik niet echt voorzien had. In plaats van een stevige training, werd het een heel zware tocht door plotse hitte en vervuilde lucht. Het tempo was niet te hoog en niet te laag maar de hartslag was toch boven het voorziene niveau. We zullen er maar vrede mee nemen dat de kilometers en het zware parcours alweer in de benen zitten, maar echt veel plezier heb ik er niet aangehad, ondanks de leuke ambiance en vele supporters. Spijtig genoeg is er ook opnieuw 1 loper gestorven aan een hartaanval. Drie of vier anderen zijn met succes gereanimeerd en ruim 600 anderen moesten door het Rode Kruis verzorgd worden. Geen mooie balans ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten