Terugkijkend op de afgelopen jaren, en vooruitkijkend naar de Ironman van Klagenfurt 2014, kan ik maar één vaststelling doen: ik verlies alles wat ik opbouw tijdens het zwemmen en fietsen, terug bij het lopen.
Ik zou graag een mooie tijd realiseren in Klagenfurt en dan eigenlijk is het dan heel simpel als je vergelijkt met Lanzarote. Als ik hetzelfde zwemniveau haal, ga ik rond de 1u05 uit het meer kunnen kruipen. Als ik 1,5 maand langer kan trainen op het fietsen dan vorig seizoen (+ al die sneeuw), ga ik op het ideale parcours in Oostenrijk goed kunnen knallen richting 5u30. En alles wat ik dan nog nodig heb, is een marathon rond de 4 uur.
Ik heb er dan ook voor gekozen in het najaar van 2013 een mooie marathon uit te zoeken en 13 weken lang enkel op het lopen te focussen, weliswaar met 1 zwemmetje en fietstochtje per week om wat afwisseling te hebben en de spiertjes te ontspannen. Het verdict viel op de Marathon des Alpes-Maritimes van Nice naar Cannes, in november. Als ik die tot een goed einde breng, kan ik vol vertrouwen beginnen opbouwen naar de Ironman, met een heel goede basis in mijn minste onderdeel.
Nu was het zaak om nog een goede trainingsmethode te vinden. Ik was het lopen eigenlijk redelijk beu deze zomer omdat ik geen progressie meer maakte en altijd maar vasthing aan die duurlopen tussen 12 en 20km tegen een triestige 10 à 10.5 km/u. Bovendien heb ik een gebrek aan natuurlijke loopstijl waardoor het altijd opnieuw weer harken wordt, terwijl ik zonder aanpassing steeds in het zwembad of op de fiets kan springen. Uiteindelijk sloeg Marc Papanikitas, de collega van Vanessa, erin me te motiveren met een 'alternatieve' aanpak: 4 kwalitatieve trainingen per week, alles op snelheid, en geen eindeloze supertrage duurlopen meer. Dit allemaal gebaseerd op de 'souplessemethode' aangevuld met trainingen boven de 20km. De meeste trainingen vinden nu plaats in extensieve zone wat de techniek, snelheid en het loopplezier ook ten goede komt.
We zijn nu 5 weken ver in het schema van 13 weken. De eerste weken waren wat zoeken ook door onze vakantie. Maar ondertussen begint alles in de plooi te vallen. De intervaltrainingen tot 12-15km gaan al heel vlot, en ik heb geen problemen meer met snelheden van 12-13km en meer, wat al een grote vooruitgang is. Op de duurlopen +20 km, moet ik na 14-15 km noodgedwongen het tempo laten zakken en proberen vlot de afstand uit te lopen. Daar zit momenteel dus nog de uitdaging. Komende zaterdag staat er zo terug een 28km lange duurloop op het programma waar ik ook terug ga beginnen trainen op het verorberen van de overheerlijke energie-gelletjes. Benieuwd hoelang we de snelheid nu al gaan volhouden.
Ik begin me beter en beter te voelen tijdens het lopen. Hopelijk gaan de kilo'tjes er ook vlotter en vlotter af en krijg ik niet af te rekenen met blessures... Het doel is de marathon te lopen zo dicht mogelijk bij de 3u30 wat een ongelofelijke stap voor mij zou zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten