Na de leuke ervaring van vorig jaar, had ik me reeds lang ingeschreven voor de Wings for Life run in Breda. Opnieuw zou het een ideale test worden 2 weken voor de IRONMAN van Lanzarote. Het concept was hetzelfde als vorig jaar. Met een 2500 lopers tesamen vertrekken en zo lang mogelijk voor de catcher car blijven, dit jaar bestuurd door Max Verstappen.
Met de familie Zoete, Kevin, Sanne, Coois en Dieter waren we met een gezellige bende afgezakt naar Breda waar al menig plezier werd gemaakt voor de start. Hiervoor stonden enkele mede-atleten in met merkwaardige opwarm-oefeningen en bizarre looks (genre Snelle Eddy).
De hitte zou zeer bepalend worden. Na weken van koude was het immers plots boven de 25 graden geworden, en barstte bovendie het pollen-seizoen volop los. Ik was er bijna zeker van dat ik de top 70 plaats van vorig jaar niet zou overdoen in deze omstandigheden. Ik hoopte vooral niet op een anti-climax door de warmte, want conditioneel stond ik nog nooit zo ver.
Ik startte samen met Dieter, Geoffrey en Coois vooraan in de massa. De eerste 10km kwamen ikzelf en Dieter misschien een beetje optimistisch snel door maar er liepen nog zeker 100 mensen voor ons. Ik begon toen al wel te vrezen voor een warmteklop. Onder de bomen was het immers zeer aangenaam, maar op bepaalde onbeschutte delen van het parcours was het ontzettend heet.
Mijn verbazing was dan ook groot dat het Dieter was die eerst moest afhaken door de warmte terwijl ikzelf nog in een goed tempo zat. Ik bleef ook goed in positie en ging al bij al vlot naar de 20km. Daar kreeg ik het gezelschap van een Nederlander, op de fiets begeleid door zijn overenthousiaste en luidruchtige coach. Het begon met momenten wat op mijn zenuwen te werken maar weglopen lukte me niet. Integendeel, rond km 23 moest ik ze even laten gaan. Op dat moment kreeg ik de melding dat ik rond de 80e plaats liep. Niet slecht in zulke omstandigheden.
Aan kilometerpunt 25 gaven er nog enkele mensen de brui aan en ik voelde dat er nog ruim voldoende in de tank zat, ondanks de matige bevoorradingen met water elke 5km. Ik stak nog een tandje bij en begon één voor één stervende zwanen in te halen, inclusief de 2 olijke Nederlanders. Aan km 29,4 werd ik uiteindelijk gegrepen door de catcher car, met een 68e plaats als eindresultaat.
Ik was supertevreden met deze uitslag. Niet alleen had ik enkele jongeren achter me gelaten die toch vlot rond de 1u05 waren gefinisht in de 10Mijl, ook was ik veel beter bestand tegen de warmte dan de meeste andere lopers. Dat bevestigde dus dat de conditie echt goed zit en dit me ook meer bestand maakt tegen de omstandigheden.
Op naar Lanzarote!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten