Net als vorig jaar had ik me al een tijdje ingeschreven voor de halve marathon van Spa-Francorchanps, drie rondjes over het iconische F1-circuit.
Het plan was om met een grote vriendengroep richting Ardennen te trekken maar onheilspellende berichten over de weersomstandigheden deden veel deelnemers terugkrabbelen. De dag voordien lag er immers een pak sneeuw op het circuit, welke niet zou geruimd worden...
Uiteindelijk waren het enkel nog Vanessa, Kevin, Coois, Bruno en ikzelf (+ supporter Sanne) die vol goeie moed naar Spa vertrokken. We reden zonder enige problemen tot op de parking en ook het circuit leek helemaal geveegd, zorgen om niks dus.
Toch waren de omstandigheden niet zo ideaal als vorig jaar. Het was barkoud en ook de piste lag goed nat. Echt wegglijden deden we niet meer maar je voelde wel dat de grip niet 100% was. Dit resulteerde vooral de dagen nadien in extreme stijfheid van de beentjes bij iedereen ...
Ik had een goede start (150 opgedaagde lopers) en was van plan toch in de buurt van mijn tijd en positie van vorig jaar uit te komen (19e in 1u35), al was die tijd utopisch, gezien het verschil in omstandigheden. De eerste 2 ronden (van 3) hield ik perfect Vanessa in het vizier (liep als 2e vrouw) en vooral in de beklimmingen voelde ik me heel sterk. Bergaf ging zeker beter dan vorig jaar (meer midvoetlanding nu) maar een specialist ben ik nog niet tussen de betere lopers van het pak.
In ronde 3 voelde ik op de Raidillon echter dat het vat begon af te geraken. Achteraf bekeken zal dit vooral zijn gekomen door minder energieopname de dagen voordien. Ik ben alweer 3kg kwijt sinds begin dit jaar maar had ook voor deze wedstrijd niet extra gegeten. Bovendien had ik de laatste 2 weken minder getraind door vooral professionele verplichtingen. Ik had mijn eerste 2 rondes allebei ruim onder de 33 minuten gelopen maar in ronde 3 was dit te veel gevraagd en een 10tal atleten passeerde me nog.
Ik had nog wel de kracht in de benen om stevig te finishen, uiteindelijk nog ruim binnen de top 40 in 1u39. Qua resultaat was dit iets minder dan vorig jaar maar in hartslagen zat ik nu veel beter, en de omstandigheden waren een pak zwaarder. En toen had ik ook wel echt een superdag. Merk trouwens op dat de winnaar 'slechts' 1u25 liep wat toch ook iets zegt over het parcours.
Vanessa werd uiteindelijk 2e dame in 1u36, en ook Coois, Bruno en Kevin presteerden sterk, wat goeie moed geeft voor de grote doelen later dit jaar.
Voor Lanzarote ga ik nog eens testen op de Wings for Life begin mei (vorig jaar net geen 30km). Voor de rest zal het enkel bij trainen blijven. Ik weet niet of ik voldoende fietskilometers zal gemaakt hebben tegen die tijd, maar maak me er niet druk over. De conditie is niet slecht en het gewicht is vooral het beste in jaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten