Met de kwalificatie van Vanessa en Kilian voor het WK Ironman 70.3 volgend jaar, moest er eens goed nagedacht worden over de planning. Ik zou graag 2 volledige triatlons doen. Vanessa droomt bovendien ook van een eerste Ironman.
Plan A was samen Lanzarote te doen. Daarna zou ik gaan voor de Norseman of Embrunman in augustus en Vanessa voor het WK 70.3 eind augustus. Het grootste probleem hier was echter Vanessa klaar krijgen voor reeds een volledige in mei op Lanzarote. Na Klagenfurt en Almere dit jaar kan ik echt wel zeggen dat Lanzarote van een totaal andere categorie is en ontzettend veel zwaarder. Plan afgevoerd.
Plan B was om volgend jaar allebei enkel halve triatlons te doen waarbij ikzelf me ook nog voor het WK zou proberen kwalificeren op een meer exotische locatie, zoals Canada. Even laten bezinken en afvoeren die handel, ik doe veel te graag de volledige afstand. Bovendien heb ik deze winter zeker tijd om voor volledige te trainen.
Plan C hield in dat ik mijn 2 volledige toch zou doen in mei en augustus, en Vanessa eerst naar het WK 70.3 zou gaan en daarna eind september haar eerste Ironman. Naar mijn 2 wedstrijden zou ze dan ook zelf haar fiets mee kunnen nemen om te trainen. Plan door iedereen aanvaard, nu nog de locaties.
Na mijn deelnames aan Lanzarote, Klagenfurt en Almere was mijn lijstje met droomwedstrijden al een beetje kleiner geworden. De drie momenteel nog ontbrekende namen zijn Ironman Whistler Canada, Norseman en Embrunman. Budgettair is Whistler de ideale kandidaat om ooit samen aan mee te doen, te combineren met een heruitgave van onze huwelijksreis. Niet voor 2015 dus. Na onze uitstap naar Lanzarote voor de 70.3 vorige week, werd mij al snel terug duidelijk dat Ironman Lanzarote eeuwig op nummer 1 zal blijven van de lijst, ook al heb ik hem reeds gedaan. Ik denk niet dat ik ergens anders ooit het echte Ironman-gevoel zal hebben, tenzij ik ooit Hawaii haal uiteraard ;-) Het parcours, de omstandigheden, de sfeer, de heroïek, nee daar kan voor mij niks aan tippen. Eerste beslissing genomen en reeds ingeschreven, 23 mei, Puerto del Carmen! Tien dagen verblijf voor, en vier na de wedstrijd zodat ik samen met Vanessa er eerst nog een week kan fietsen.
Nummer twee werd dan een afweging tussen Norseman en Embrunman, met de kanttekening dat je Norseman via loterij moet meedoen en er dus een relatief kleine kans is dat je erbij bent. Vanessa zag het Norseman-avontuur minder zitten, omdat ze er ook minder mogelijkheden zag om zelf te trainen. In de Alpen heb je natuurlijk de ideale omgeving. Norseman dus even in de frigo en Embrunman op de kalender, 15 augustus, inschrijvingen nog niet open.
De laatste beslissing ging dan nog over Vanessa haar eerste Ironman. We hadden Barcelona op het oog maar kwamen vrij snel terug op de beslissing toen ik het parcours had bekeken. Heen en weer rijden over 1 baan langs de kust lijkt betrekkelijk saai voor 180km. Bovendien is er nog geen zekerheid dat Barcelona (lees Callella 100km meer noordelijk) volgend jaar een Ironman zou organiseren. En zo werd het dus Mallorca, waar ik dan rustig 2 weken kan uitrusten van mijn seizoen, en Vanessa naar de finish kan roepen en bevoorraden.
Spannend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten