Dit weekend stond op zaterdag de traditionale Sterke Peer trio-triatlon op het programma waar we met de club steeds wat ludieke trio's samenstellen. Op zondag ging ik zelf nog meedoen aan de kwarttriatlon van Lommel.
De bedoeling in Sterke Peer was om enkel de 375m te zwemmen, totdat bleek dat onze loopster, Leen, ziekjes was. Ik heb dan ook het lopen maar voor mijn rekening genomen. Het zwemmen is elk jaar een bokswedstrijd en ik had enkel de ambitie om zonder fysieke schade tot bij fietser Bert te komen, wat lukte na een dikke 5 minuten zwemmen (88e plaats). Bert had 's ochtends al een loopwedstrijd meegedaan en op het fietsen zat niet veel meer op. Uitendelijk begon ik te lopen met 4 minuten achterstand op het laatste andere BrTC-trio. Met een stevige 18'57" op de 5km kon ik enkel Nikita nog inhalen. Uiteindelijk waren we 81e van de 226 trio's, met vooral een goede 41e looptijd. De sfeer en het weer waren opperbest dus we hadden ans allemaal best geamuseerd.
Van amuseren was in Lommel weinig sprake. Veel regen, natte wegen en veel wind. De bedoeling was om mijn tijd van 2 jaar geleden scherper te stellen (2u23) maar in deze omstandigheden zag het er niet goed uit. Dan vooral maar zien dat we de broers Vander Mast en Pit konden kloppen. Het begon heel slecht met een stamp in mijn maag na 100m zwemmen. Ik ben 1500m op de dool geweest met een zwaar gevoel van misselijk en gebrek aan vermogen om me wat los te rukken uit de massa atleten. Ik kwam niet bij de eerste 100 atleten uit het water, en zag dat Hans nog net met de fiets vertrok toen ik na ruim 28(!!) minuten uit het water sukkelde. Ik had er even geen zin meer in maar hoopte op de fiets terug een goed gevoel te vinden na dit barslechte zwemnummer.
Op de fiets vond ik plots veel sneller als anders een goed ritme. Ik haalde Hans na een km of 5 in vond een drietal mede-atleten aan wier snelheid ik me kon optrekken. Na de eerste ronde bleef er daar nog één van over. Hoewel er heel veel wind stond, en het met momenten gevaarlijk glad was, heb ik me er geen seconde aan geërgerd. Dat wil dus meestal zeggen dat het goed ging, wat ook bleek met een 60e fietstijd (1u10 in de zware omstandigheden). De wissel was een probleem omdat ik echt koude vingers en dito voeten had, maar eens vertrokken moest ik enkel nog afrekenen met de jongste Vander Mast die nog 1 minuut voor mij binnengereden was.
Opnieuw vond ik een 2tal metgezellen met een aardig tempo waarmee ik een 7tal km heb samengelopen. Kristian haalde ik na 2km in hoewel hij toen best nog goed vooruit ging. Op de weg terug na het keerpunt kwam ik in volgorde Kristian, Hans en Pit nog tegen, met merkelijke verschillen tussen iedereen in. De 2e ronde begonnen de achterkanten van mijn hielen open te liggen door het schuren van het vuil tegen de nieuwe schoenen. Verstand op nul en haasten om aan de finish te geraken. Ik kon mijn medegezellen achterlaten en was blij dat ik aan het keerpunt aan de laatste 2km kon beginnen. Pit had zich ondertussen al tussen de broertjes genesteld die allebei hun man met de hamer waren tegengekomen. Met een looptijd net onder 44' voor iets meer dan 10km kwam ik na 2u23 over de finish als 75e van de 213 moedigen die de aankomst haalden. Eerst moesten die schoenen uit om de ravage aan mijn voeten te kunnen bekijken. Uiteindelijk was er maar 'wat vel' af maar elke schuring doet nog steeds wreed pijn. Pit had ondertussen Kristian nog net voor de finish te stekken om de 2 BrTC-plaats op te eisen.
Ik was echt blij dat het weekend erop zat. Het zijn twee intensieve dagen geweest die ook mentaal onverwacht veel kracht hadden gevergd. Enkel Almere rest me nu nog als triatlon. Het fietsen en het lopen nog onderhouden zal wel lukken, het zwemmen ben ik kotsbeu. Zowel indoor (chloor) als in openwater (pollen, temperatuurverschillen) sukkel ik steeds met mijn luchtwegen. Enkel in Italië in het openluchtbad heb ik het zwemplezier even teruggevonden. En alle investeringen die ik in het zwemmen doe, leveren toch amper tijdswinst op. De 1u06 in Klagenfurt was in elk geval veruit de beste zwembeurt. Niet verwonderlijk dat ik dat dan net kan in zeer zuiver water, zonder last van ademhalingsproblemen of slijmen. Na Almere ga in elk geval terug 3-4 maanden focussen op lopen zoals vorig jaar. Hoe en of ik nog ga investeren in zwemmen richting Lanzarote 2015 zullen we wel zien. Het zal in elk geval een beetje anders moeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten