Toen ik Fanny donderdag in grote paniek zag schieten omdat haar trio-loopster voor de Trinity Wintertriatlon forfait moest geven door een blessure, zag ik het wel zitten om in te vallen. De weersvoorspelling zag er zeer goed uit, en het was een halve thuiswedstrijd in het park van Brasschaat.
Vrijdag nog 4,6km gezwommen, zaterdag 17km interval gelopen en zondagochtend 65km gefietst. Tijdens mijn fietstocht had Fanny, met slechts 3 weken voorbereiding, al een knappe tijd neergezet in de zwemproef. Na de middag deelde Arno zijn 20km op de mountainbike heel goed in, en ik moest uiteindelijk de 5km lopen starten met 4 min achterstand op de eerste trio-mix. Aanvankelijk liep alles goed. Ik haalde stuk voor stuk atleten in, en naderde vrij snel op een groepje van 4 lopers voor mij. En toen gebeurde het ... die 4 atleten stopten allemaal en begonnen zich af te vragen waar ze in godsnaam naartoe moesten ... Achter mij nog een tiental bedenkelijke gezichten en het kwaad was geschied. Eén of andere nozem had een pijl weggehaald en we waren met zijn allen de foute kant opgelopen. Gelukkig is het park mij bekend en geraakten we terug op het parcours. Na de eerste ronde van 2,5km riepen ze me dat ik 6 minuten achterstand had, wat logisch was gezien ik 12 minuten gelopen had door die omweg. Ik had normaal een eerste ronde van een dikke 9 minuten willen lopen.
Enfin, weg motivatie en dus maar proberen het tempo er een beetje in de houden. Onderweg Leen nog een letterlijk duwtje in de rug gegeven, en gepasseerd op de plaats des onheils waar ze het bordje opnieuw hadden opgehangen. Mijn tweede rondje leek ineens ook veel korter ...
Het kon echter ons plezier niet vergallen en samen met de ploegmakkers ben ik over de finishlijn gelopen, waarna nog een hele discussie ontstond wie er nu waar was fout gelopen en wie er allemaal was gevolgd, enfin. De kans is sowieso klein dat ik het eerste trio nog had gepakt zonder omwegen.
Het weer was super, de clubsfeer was fantastisch met een knappe overwinning van Michiel, een podiumplaats van Lien, een mooi debuut van Lynn, en topprestaties van de andere BrTC-ers. En uiteraard beschikten we ook weer over de meest uitgebreide en luide supportersbende. Dat smaakt naar meer.
Ondertussen heb ik me ingeschreven voor de kwarttriatlons van Geel en Meer als voorbereiding op Klagenfurt. Ik vrees alleen dat het pollen-seizoen begonnen is. Tijdens het lopen had ik al wat problemen met de ademhaling en na de wedstrijd ben ik beginnen niezen tot ... nu nog altijd feitelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten