Een hele winter ben ik gevrijwaard gebleven van ziektes en blessures. De laatste maand zag ik alle leden van mijn projectteam één voor één sneuvelen behalve mezelf, maar vorige week gebeurde dan toch het onvermijdelijke...
Maandag nog een goede zwem- en looptraining afgewerkt en dinsdag de wekelijkse rustdag. Maar vanaf woensdag voelde ik dat er iets niet goed zat. Ik had zweetbuien 's nachts en voelde me echt moe. Ik had bovendien nog 3 zware werkdagen op de agenda met presentaties en workshops waarvoor ik elke dag tot 13 uur onderweg was. Uit voorzorg annuleerde ik reeds alle trainingen, maar donderdag en vrijdag was het echt zwaar. Koorts, ademhalingsproblemen, draaierig gevoel, ... kortom typisch griepgevoel maar met een onrustwekkende hoest erbij.
Zaterdag dan toch maar naar de dokter van wacht want het werd precies enkel maar erger, en de ademhalingsproblemen baarden me meer en meer zorgen. Gelukkig was Dr Stoop van wacht, hier vlak achter de hoek en kon ik er snel terecht. Na onderzoek was hij positief over mijn longfunctie. Ik had geen bronchitis en de ademhalingsproblemen waren gewoon een overgevoelige reactie van mijn luchtwegen. Ik mocht mijn astma-puff gebruiken om dat ongemak tegen te gaan. De uiteindelijke diagnose was een serieuze griepaanval. En als er één nadeel is aan scherp staan, dan is dat wel dat een griep 3 keer zo erg lijkt als anders.
Conclusie is dus rusten tot ik volledig genezen ben en de puff gebruiken voor de overgevoelige luchtwegen. Ik vond dit zelf uiteindelijk goed nieuws. Ik had immers gevreesd voor een antibioticakuur en die kan je lichaam en conditie compleet om zeep helpen. Nu wacht ik gewoon af tot ik me echt goed voel en dan zal ik langzaamaan nog enkele trainingen doen. De basisconditie is echt goed en het is beter wat langer te rusten nu, dan te snel te beginnen trainen. Zo kort voor de Ironman helpt extra trainen dan toch niet meer.
Ondertussen kunnen de spieren ook mee uitrusten he. Woensdag zal ik als cameraman verslag uitbrengen van het BK ploegentriatlon ipv als deelnemer maar daar ga ik me niet druk over maken. Een echt persoonlijk doel kon je die wedstrijd ook niet echt noemen. Voor de kwarttriatlon van Lille komende zondag zien we wel. Het zal waarschijnlijk al een duatlon worden door het koude water, en ik wou er enkel wat ritme opdoen zonder echt door te gaan. We zullen eind deze week wel beslissen of we starten of niet. Risico's zal ik in elk geval niet nemen. Er is maar één doel dit jaar en dat is de finish in Puerto del Carmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten