Nog 5 maanden ...

Na een leuke citytrip naar New York, kan ik beginnen aan de laatste rechte lijn richting Lanzarote. De eerste 2 dagen heb ik van de jetlag nog gebruik gemaakt om vroeg in de ochtend een stevige looptraining af te werken. De dagen nadien heb ik spieren en gewrichten gespaard en vooral van de stad en gezelschap genoten. Alles voelt goed en we zijn volledig opgeladen voor de laatste 158 dagen.

De voorbereidingen voor het verblijf op Lanzarote zijn alvast volledig gebeurd:

• Vluchten geboekt en betaald (inclusief fiets)
• Fietskoffer besteld (verhuur)
• Villa geboekt
• Huurauto gereserveerd
• Inschrijving wedstrijd bevestigd
• Supporters gemobiliseerd

We moeten dus enkel nog op het pure sportieve focussen. Naast de trainingen, heb ik me nog ingeschreven voor de natuurlopen in Lier elke maand. Bovendien zou ik volgens de voorlopige kalender nog 2 triatlonwedstrijden kunnen meedoen voor vertrek naar Lanzarote:

• 1 mei - BK Ploegentriatlon Doornik
• 5 mei - kwarttriatlon Lille

Mijn wekelijks trainingsschema heb ik de komende wintermaanden aangepast met een zware rollentraining op de Fortius elke dinsdag en verplaatsing van de zwemtraining van dinsdag naar zaterdag of zondag. Ik moet toch meer focussen op het fietsen gezien de verhouding in zo'n volledige Ironman, en de chloorallergie heeft me 2 weken geleden ook weeral enkele dagen goed te stekken gehad.

• Maandag:
• Clubtraining lopen (10-17km)
• Dinsdag:
• VR Tacx rollentraining Ventoux/Waalse Pijl (1u30 - 2u)
• Woensdag:
• rust (of inhalen training uitgesteld op andere dag)
• Donderdag:
• clubtraining lopen met regelmatig extra (half) uurtje (1u - 2u)
• Vrijdag:
• zwemtraining club 2 uur
• Zaterdag:
• Lange duurloop (20-25km) OF lange fietstocht OF koppeltraining lange duur
• Indien tijd: zwemtraining
• Zondag:
• Clubtraining fiets
• Indien tijd: zwemtraining

Het zwemmen zit goed genoeg momenteel. Ik kan gemakkelijk een uur een deftig tempo aanhouden op voldoende techniek (en zeker met wetsuit) en zonder vermoeidheid. Met elke week nog een extra 2 à 4 uur trainen, zal ik de zwemproef vlot doorstaan en niet te ver uit de buurt van de 1u10 fris uit het water komen op Lanzarote. Ik ga tegen dan nog moeten beslissen of ik ga starten in het eerste vak (richttijd 1u10) na de pro's of ergens in de nog grotere massa. Ten opzichte van vorig jaar heb ik een lichte verbetering van snelheid gemaakt maar vooral een grote stap qua efficiëntie.

Het fietsen vergt de meeste aandacht de komende maanden omdat daar de feitelijke sleutel ligt tijdens de Ironman. De vertering van die 180km op het zware parcours zal het resultaat bepalen. Vandaar dat ik opteer voor een extra stevige fietstraining op de rollen. De Fortius VR trainer en de trainingen van de Mont Ventoux en Waalse pijl komen hier zeker van pas om afwisselende maar vooral stevige roltrainingen te voorzien. Ik heb in februari ook enkele dagjes verlof ingeboekt om richting heuvels te trekken (nog te plannen).

Het lopen gaat al een tijdje lekker. De echte snelheid van begin 2012 is er niet maar de afstand zit er daarentegen beter in. En ik opteer voor 2013 vooral voor economisch lang lopen ipv de korte sprints. Door de clubtrainingen steeds mee te pakken en hier en daar wat uit te breiden, neem ik goed het jaarplan mee over en zal er ook genoeg plaats zijn voor interval om niet volledig te vervallen in een lopend strijkijzer.

Het laatste doel dat ik nog wil bereiken om zo veel mogelijk garantie op succes te halen, is een lichaamsgewicht onder de 85kg bij de start. Ik wil enerzijds vermijden om te scherp te staan aangezien ik wat reserve zal nodig hebben, maar elke gewonnen kilo zal me anderzijds minuten sparen in de bergen en op de marathon. Zoals ik het momenteel voel, zou 82-83kg ideaal zijn.

En dan uiteraard nog alle kwaaltjes vermijden. Ziek ben ik al lang niet meer geweest door extra vitaminen en voedingssupplementen. Enkel de chloorallergie speelt me parten als ik net iets te veel borrels heb binnengekregen in het zwembad. En gezien de historie van begin 2012 mag ik de sinusirritaties niet te ver laten komen. Benen, schouders, rug en armen zijn momenteel OK, en ik waak erop tijdig naar de osteopaat te trekken als ik iets niet snor voel.

Het vertrouwen is er dus en ook de conditie begin december is volgens plan. Kilo'tjes zijn er misschien 1 of 2 te veel maar niet om me zorgen over te maken aangezien ik me goed in mijn vel voel en de trainingsopbouw vanzelf zal zorgen voor het verlies van overtollige massa. Ik ga me niet blind staren op de weegschaal maar vooral het gevoel laten primeren.

Prettige feestdagen iedereen!

cola zero en fruit ...

Een mens is toch iets raars. Je neemt wat maatregelen om van fysieke ongemakken af te geraken en je creëert daardoor nieuwe problemen.

Om aan operatie '7 kilo eraf tegen Lanzarote' te starten, besloot ik om mijn maaltijden wat anders te organiseren. Vooral het feit dat ik vaak rechtstreeks van Brussel naar de trainingen reed 's avonds, veroorzaakte dat ik nog laat moest eten achteraf. Hierdoor verbrand je niet genoeg energie meer en win je dus gewicht. Ik zou dit aanpakken door soms 2 maaltijden mee naar de klant te nemen en enkele stukken fruit, zodat ik 's avonds na de training niet meer moest eten.

Ik heb dit echter fout aangepakt. De laatste week heb ik verschrikkelijk last gehad van verstoorde darmflora en nekpijn. Het eerste werd veroorzaakt door het vele fruit. Enkele dagen gestopt met fruit eten (vervangen door boterhammetjes en yoghurt) en de darmen deden terug normaal. Ik dacht dat de nekpijn vooral zou komen door wat negatieve stress en eventueel een verschoven wervel of zo maar toen bedacht ik me dat ik dat vorig jaar nog eens had gehad. En toen was het gelinkt aan de hoeveelheden cola zero die ik binnenspeelde. En inderdaad. 3 Dagen geen cola zero meer en weg nekpijn. Volgende week nog eens langs de osteopaat en dan voelen we ons weer volledig gezond! Waarom cola zero is gelinkt an nekpijn blijft me wel een raadsel al spreken sommige 'experten' op google over een relatie met de aspartaam ...

De trainingen verlopen voor de rest vrij goed. De hartslagen zitten goed bij lopen en fietsen, de snelheid is OK en ook het zwemmen gaat opnieuw gestaag beter. Conditioneel verteer ik de alsmaar langere trainingen ook prima. Ik heb vorig weekend wel de halve marathon van Kasterlee aan me laten voorbij gaan. Ik was een beetje gestresseerd door alles wat ik nog moest doen in het weekend en ik ben in de plaats wat ontspannen gaan fietsen. Dat heeft me deugd gedaan en de dag nadien ging het lopen weer stukken beter. Ik moet leren om me niet meer voor zulke evenementen op voorhand in te schrijven (zeker in de winter) omdat mijn goesting toch nogal onvoorspelbaar is. Het is ook niet dat die 21km in Kasterlee problemen zouden opgeleverd hebebn omdat ik toch al enkele 20ers in de benen heb. Overigens wel even vermelde dat Vanessa (opnieuw) in de prijzen viel met een 2e plaats in Kasterlee. Spijtig genoeg was een deel van haar prijs echter een ruiker verse bloemen waardoor ik een nacht van de nodige ademhalingsproblemen heb genoten. Weg bloemen dus ;-)

IronMan 70.3 Pays D'Aix

In de voorbereiding op onze eerste volledige IronMan in 2013 ging ik begin dit jaar samen met PeterVB op zoek naar een halve afstand einde seizoen in omstandigheden die zo dicht mogelijk aansloten bij die van respectievelijk Lanzarote en Nice. We vonden een IronMan 70.3 eind september in Aix-en-Provence met een zwaar fietsparcours en relatief nog warme temperaturen. Ook Vanessa schreef zich er in voor haar eerste halve triatlon en samen met nog enkele andere kennissen (en BrTCers) huurden we voor 2 weken een mooie villa aan de Middellandse Zee. Zo konden we nog vakantie combineren met sport.

Voor mij was het ondertussen de 5e halve triatlon maar eigenlijk de eerste waarbij zowat alle omstandigheden buiten mijn comfortzone lagen. Als flandrien-type ben ik eigenlijk te zwaar om een dikke 1200 hoogtemeters met 4 cols echt vlot te overwinnen en ook de hoge temperaturen bewezen in het verleden niet mijn beste vrienden te zijn tijdens het lopen. Maar in Lanzarote zal het niet anders zijn ...

Om 4u opgestaan en tegen 6u afgezakt naar Aix-en-Provence  met Peter, Vanessa, Kilian, Shara en Nathalie. Kilian had een perskaart inclusief moto versierd en Shara deed nog mee aan de Iron Ladies Run waar ze knap 9e werd op 128 deelnemers! Met de bus reden we om 6u naar de start aan het meer van Peyrolles waar een 1500tal fietsen reeds van de dag voordien klaarstonden voor de strijd. De bandjes nog even oppompen, drinkbussen vullen, even naar het toilet en klaar voor de strijd!

Ik had nog nooit zo'n massastart (op de pro's na iedereen tezamen) meegemaakt maar we zagen al snel dat er langs de buitenkant veel minder volk stond dan centraal bij de start op het strand. We kozen er dus voor een paar metertjes meer te maken maar in rustiger water te zwemmen. En effectief, ondanks het vele volk heb ik amper last van andere zwemmers gehad. Het water was ook lekker warm (wetsuit was wel toegelaten) en de zwemproef ging voorbij zonder hindernissen of vermoeidheid. Na 35:41 liep ik de wisselzone binnen na het zwemmen en een loop van bijna 500 meters over een smal paadje. Toen ik mijn zak met fietskledij van de haak nam, liep Vanessa net aangekleed naar haar fiets. Ik had dus goed gezwommen (367e tijd overall).

Door de grote hoeveelheid fietsers zat je constant in groepen verwikkeld en van 'non-drafting' was vaak weinig sprake. De wegen waren ook te smal en de beklimmingen zwaar om zoveel fietsers constant op de verplichte afstand te houden. Na een aanloopstrook van 10km draaide ik de eerste echte col op waar ik Vanessa inhaalde. Toch was het ook mentaal zwaar aangezien er veel meer atleten me voorbijstaken in de klim dan ik gewend ben tijdens vlakke wedstrijden, maar ik trok mijn plan. Kilian (met fototoestel) en zijn copain motard (met de kleine blaas) stonden op regelmatige tijdstippen aan de kant wat zeer fijn was. Ik was blij dat we het fietsparcours reeds verkend hadden want doseren was echt nodig met mijn 39 vooraan en ook mijn carbonnen velgranden gaven me niet altijd een veilig gevoel tijdens de afdalingen. Onderweg kwam ik nog enkele Belgen tegen waaronder Stefaan De Maeyer waarmee ik regelmatig toch een tof klapke kon doen. Je moet ook kunnen genieten tijdens zo'n wedstrijd ;--) Vlak voor de laatste klim op 15km van de finish kwam berggeit Peter voorbij na zijn achtervolging (5 min later uit het water) en ik zette hem dan maar proper af aan de voet van de helling naar de 'antennetoren'. Al bleef ik hem in het zicht houden en zorgde mijn goede conditie ervoor dat ik veel lijken opraapte, zelfs op een zware klim.

Uiteindelijk miste ik in de straten van Aix nog een rotonde door slechte seingeving maar ik reed de wisselzone binnen na een fietsproef van 2u55 of dus toch nog een ruime 30km/u gemiddeld (284e tijd overall) . Ik moest wel dringend plassen en grappig was wel dat Peter net uit het toilet kwam waar ik mijn behoefte zou gaan doen. Toen ik begon te lopen, zag ik Vanessa nog net richting wisselzone fietsen.

Het loopparcours bestond uit 4 rondjes van een dikke 5km door de straten en het park van Aix-en-Provence, echt wel knap maar best ook lastig door de warmte en de vele hellingen. Ik moest voor mezelf nu de mentale keuze maken. Ofwel zou ik er de maximum snelheid proberen uithalen met het risico misselijk te worden zoals vroeger in de hitte, ofwel zou ik me in mijn comfortzone gooien en rond 10km/u gaan lopen met genoeg reserve. In een normale wedstrijd einde seizoen moet je voor optie 1 gaan maar ik had nood aan vertrouwen voor Lanzarote en koos dus om er meer een repetitie van te maken via optie 2.

De sfeer was prima in de straten van Aix door de talrijke supporters waaronder ook nog Jan, Lou en Guy, Gerbel en Lexie die allen enkele dagen extra vakantie hadden ingeboekt om te komen supporteren, waanzin!

Ondertussen bleef ik aan mijn dikke 10km/u tjsoeken. Vanessa passeerde tijdens de 2e ronde maar ik deed geen poging om aan te pikken. Het blijft mentaal toch heel moeilijk om me over de warmte over te zetten en meer risico te nemen door harder te gaan lopen, ookal was ik de laatste weken op training echt sterk bezig. Uiteindelijk heb ik de laatste halve ronde veel sneller gelopen richting finish omdat ik wist dat er niks meer fout kon gaan, en dan moet ik toch eerlijk zijn en zeggen dat er wat meer inzat als ik al langer zou versneld hebben. Maar in Lanzarote zal dat ook niet meer gaan en eigenlijk moet ik dus tevreden zijn met een goeie repetitie. Ik liep over de finish na 5u37:57, wat toch ruim onder de vooropgestelde 6 uur was en was uiteindelijk 55e in mijn categorie (op 120) en 322e overall. Ik mag dus eigenlijk niet klagen gezien het zware parcours en de warmte. Peter finishte een 15tal minuten voor mij en Vanessa 10 minuten na een bangelijke prestatie (8e vrouw in haar leeftijdscategorie). Het zat dus allemaal dicht op elkaar.

Ik was persoonlijk wel even teleurgesteld omdat ik in Knokke Vanessa nog geklopt had op een korte afstand terwijl ik toch meer voor de lange afstand gemaakt ben. Maar ik zal altijd meer een windkliever zijn in regen en koude terwijl Vanessa en Peter veel meer berggeiten zijn die goed tegen de warmte kunnen. Je moet je neerleggen bij ieders specialiteit en tegen Lanzarote zal het ook aankomen op de kilo'tjes. Ik was wel heel blij dat mijn bescheiden  'begeleiding' van Vanessa waarmee ik eind juli begon toch goed gaat. Op de korte tijd hebben de aangepaste training richting halve afstand toch al vruchten afgeworpen, al zal het vooral ook door haar talent zijn.

Het seizoen zit er op. Een terugblik op 2012 en vooruitblik op 2013 volgen binnenkort.

Zwintriatlon Knokke 2012 - Gecontroleerd snel

Dus ... met binnen 2,5 week de Ironman 70.3 Pays D'Aix voor de boeg had ik een plan voor de Zwintriatlon in Knokke. Ik zou de 1000 meter zwemmen met genoeg reserve tegen het tempo van een halve triatlon. Ik zou tegen dat zelfde tempo de 45km beginnen fietsen, stelselmatig versnellen als de benen goed zouden zijn, om dan af te sluiten met een relatief snelle loopproef van 10km. De eindbedoeling was om moe aan de finish te komen maar slechts in die mate dat ik binnen de 5 minuten me gerecupereerd zou voelen. En zo het geschiede ...

Het weer was prima, zonnig, een lage 20 graden en toch wel redelijk wat wind. Enkel stond die wind anders dan vorig jaar. Tijdens het zwemmen zou hij ons wat afremmen, tijdens het fietsen stond hij vooral langs de zijkant, al waren er wel enkele stukken dat ie vol in de rug of op het snoetje stond. Tijdens het lopen vloog m'n petje bijna af in de ene richting, terwijl ikzelf bijna voorbij mijn petje vloog in de andere richting.

De BrTC bestond uit mezelf, Vanessa, Anneke, Gunther, Bert en Paul. Patrick was referee, Kilian fotograaf. Ma en pa waren verrassend present om te supporteren, net als de echtgenoten van Anneke, Bert en Gunther. Ook Bruno VDB was komen opdagen, waarvoor dank! Omstreeks 12u reed het pak van ruim 800 atleten in groep en onder politiebegeleiding naar Sluis voor de check-in.

Vanessa en Anneke vertrokken in wave 1 om 13u30. Na alle dames en de heren profs, vertrokken onze 50plussers (wave 3), nog bijna 35 minuten voor Gunther (wave 7). Ik zat zelf in wave 8 met mijn traditionele collega megaToby (Louis Talpe).

Vanessa kwam als 15e uit het water in een sterk deelnemersveld en zou uiteindelijk knap 11e worden.

Het water was vrij koud vond ikzelf maar het stoorde me niet en ik was onmiddellijk goed weg. Onmiddellijk vond ik een goede route en snelheid, met als enige hindernissen verschrikkelijk trage zwemmers uit de waves voordien. Voor 1000 meter waren de zwemtijden in het algemeen vrij traag. Ik was dan achteraf ook verbaasd dat ik maar 10 seconden trager was dan Vanessa in toch een 19min16.

Ik heb in de wisselzone dan even een gevecht met mijn wetsuit gehouden, niet om hem uit te krijgen, maar om hem in die dekselse vuilniszak te krijgen! Wat een getaffel seg, zeker halve minuut verspeeld, ongelofelijk.

Eens op de fiets zat ik onmiddellijk goed. Ik trapte soepel in de boter en voerde langzaamaan het tempo op, met als gevolg dat ik weer honderden voorliggers uit andere waves heb ingehaald. Gunther had ik te pakken na een kleine 10km. Zonder me echt in te houden heb ik wel enkele tandjes kleiner gereden en de trapfrequentie opgevoerd, om de benen wat te sparen. Ik reed met een gemiddelde van 36km/u Knokke binnen na 1u15:51, zeker niet slecht om met zoveel reserve te rijden.

Dan weer die ellendige wisselzone doorlopen, en starten aan het loopnummer. Patrick had de job van zijn leven gevonden als verantwoordelijke referee in de strafbox, hahaha.

Tijdens het lopen kwam ik Bert, Paul en Gunther nog regelmatig tegen in de tegenovergestelde richting terwijl Vanessa en Anneke net aangekomen waren. Ik voelde me echt goed en liep goed door zonder echt diep te gaan. Ik heb ook nieuwe gellekes getest en mede daardoor had ik in de 2e ronde plots even steken in de darmen, maar gelukkig verminderden die toen ik een minuutje of 2 lang vertraagde. Ik trok me terug in gang met nog 2 doelen: Gunther afhouden en MegaToby inhalen. 

En zowaar. Gunther arriveerde 5 meter achter mij en Louis had ik in de laatste 2km te pakken. Uiteindelijk had ik 44min37 gelopen. Met alle wissels inbegrepen, eindigde ik 149e overall (69e in H24) in een goede 2:24:50. Hoe we het gedaan hebben, weet ik niet, maar er zat exact 20 seconden tussen mijn en Vanessa's tijd. Straffe timing! En voor 1 keer was ik eens de snelste. Alle BrTCers deden het trouwens prima.

Enkele minuten na de finish voelde ik me reeds goed gerecupereerd en ik heb ook geen moment vermoeide benen andere 'zorgen' gehad. Zowel de conditie als de snelheid zitten goed voor Aix en de wintermaanden. Alweer opdracht geslaagd!

En nu aftellen tot vertrek richting Zuid-Frankrijk volgende week, en ... nog 252 dagen.

Sprinttriatlon Lommel

Ik zie iedereen al denken: 'sprinttriatlon ????'. Ja hoor. Ik was eigenlijk niet van plan om in augustus een wedstrijd mee te doen en in de plaats een maandje verder op te bouwen richting Zwin en Aix-en-Provence. Mijn vrouwtje deed dit weekend de kwartwedstrijd van Lommel mee en ik ging sowieso mee om te supporteren. Nu is de prijsuitreiking in Lommel altijd pas 's avonds en wordt het gat tusen de kwart en deze ceremonie opgevuld met een sprinttriatlon. Door deze laatste mee te doen kon ik zelf toch een intensieve training inbouwen en tevens supporteren voor Vanessa en de collega BrTC-ers. Handig toch? Dank u wel Lommel!

's Middags dus eerst Vanessa en haar materiaal in staat van paraatheid gebracht en me rustig aan de de rand van het parcours gezet met supporters Karel, Jana, de familie Poortmans-Mikk en collega sprinters Ward en Shara. We zagen Sammeke de just4fun winnen en collega's Vanessa, PeterVB, PeterK en Anneke hun eerste doortocht op de fiets maken in het gezellige centrum van Lommel. Vanessa zat toen rond de 10e plaats in het zwaar vrouwelijke deelnemersveld. Na de eerste grote ronde van twee was ze uit de top 10 gevallen en ben ik eerst mijn fiets en materiaal gaan klaarmaken, hopend op een positieverbetering tegen het einde van de fietsproef. Vanessa kwam rond de 10e plaats de wisselzone binnen. Ik en Shara fietsten langs het loopparcours richting onze zwemstart, om nog even halt te houden aan het keerpunt van het lopen voor de laatste doortocht van Vanessa, kort gevolgd door PeterVB. Door een ijzersterk loopnummer wist ze nog 7 tegenstandsters op te rollen op weg naar een vette derde plaats! Sterk.

Dan was het onze beurt. Tim, Erik, Kristian, Shara en Ward vergezelden me op de sprint (750/22/5). Na de zwemstart had ik er al even genoeg van. Ik zat middenin de 'wasmachine'. Zeker 500m boksen, trekken, sleuren en dus ook niet vooruitgaan. Dat is dus niks voor een mens die het liefst halves doet. Ik was blij dat ik nog leefde en zo misselijk als een krab kwam ik na 14(!!) minuten uit het water als 36e man, op weg naar een hopeloze achtervolging. Onmiddellijk de gas open op de fiets, de grote versnelling erop, en één voor één tegenstanders inhalen. Ik hing zelfs meer dan een minuut achter Kristian bij de eerste doortocht in Lommel centrum. Volle gas langs het kanaal, in het zog van SP&O Matthias, en alle gaten toerijden, was de boodschap. Ik wist Kristian nog in te halen maar de 2 minuten die ik verloren had op Erik, maakte ik niet meer goed. Met een 28e fietstijd (teleurstellende 35km/u gemiddeld) was ik wel de top 30 binnengefietst ondertussen. En toen moest ik nog 5km lopen in de hitte. Normaal niet echt mijn ding maar 5km moest ik wel overleven. En ik en Matthias besloten dan maar om elkaar dood te doen door elke km de andere voorbij te steken. Allebei in het rood de finish over maar hierdoor had ik wel proper de 28e looptijd neergezet, en zelfs de eerste dame nog ingehaald. Wie zegt er hier dat ik geen loper ben! Er is nog hoop!

Het verdict was een, al bij al, deftige 30e plaats bij de heren, 15e bij de H24 in 1u15:02. Hierbij hebben we onze reputatie op deze afstand toch even rechtgezet na het debuut 2,5 jaar geleden. Maar tot mijn recht kom ik dus hoegenaamd niet in zo'n sprint. Ik zwem veel betere tijden op de kwart en de halve afstand, en het watergevecht is gewoon enorm. Ook tijdens het fietsen haal ik niet de gemiddeldes die ik rijd op de lange afstand, mede door de toestand dat ik uit het water gekropen kom. Het lopen ging dan al bij al nog het beste door de goede basisconditie, al is 22 minuten ook zeker niet super. Maar van de 3 disciplines was zeker mijn 28e looptijd in de hitte het beste.

Goed voor ene keer (per jaar) zullen we dus maar zeggen zeker. Anderzijds, wie had er na Zwevegem 2010 nog gedacht dat ik ooit top 30 zou halen ;-) De opbouw naar de IronMan 70.3 van Pays D'Aix kan beginnen, met een halte in Knokke.

Eupen 2012: na zonneschijn komt de wolkbreuk ...

Met een 8-tal BrTC-ers trokken we zondag naar Eupen. Ward en Anna deden solo de halve triatlon (1900/80/21) mee en ikzelf en Vanessa hadden ieder een trio samengesteld. Vanessa ging zwemmen met fietser Peter Philips en road runner Peter Van Bel. Ik had Kevin als zwemmer opgetrommeld en Jethro als loper. Gezellig competitief was dit een leuke afwisseling tussen de individuele wedstrijden van de laatste en komende weken in.

Om 10u werden Vanessa en Kevin te water geladen. Ward kwam als eerste BrTC-er in de wisselzone in een knappe 28 minuten. Vanessa kwam boven na 32 minuten en lanceerde Peter die onder een stralende hemel aan de fietsproef begon. Ik had verwacht met een 5tal minuten achterstand op hem te moeten beginnen fietsen, maar Kevin had zichzelf overtroffen en kwam na minder dan 35 minuten uit het water gescheurd.

Het fietsparcours betrof 4 ronden van een kleine 20km met als klepper telkens de klim van de voet naar de top van de Weser-stuwdam. Als klap op de vuurpijl moest na 4 ronden die bewuste klim nog een vijfde keer genomen worden richting wisselzone. Ook de rest van de ronde was telkens vrij geaccidenteerd met een paar klimmetjes voor de kleine plateau en enkele stevige afdalingen en stukken vals plat. Bovendien was de weg zowat overal amper 3 meter breed. Nicholas had vorig jaar een dikke 2u28 gereden op dit parcours als 5e tijd van de trio's. Ik vermoedde ergens richting 2u45 uit te komen ...

De voorsprong van Ward en Peter deden me iets explosiever vertrekken dan ik gewoon ben en als 25e trio vertrokken, had ik al zeker 10 concurrenten ingehaald gedurende de eerste 10km. Ook Peter en Ward reed ik voorbij op een klim in het midden van de eerste ronde. Het tweede deel van elke ronde was ideaal voor mij met afdalingen en stukken vals plat waar ik puur op de kracht kon rijden. Bij mijn 2e doortocht bovenop de Weserdam waren de BrTC supportersgezichten toch enigszinds verbaasd over de snelheid van dit relatief zware lichaam, ik zat echt goed.

Ik kon uiteraard het tempo waaraan ik concurrenten aan het inhalen was geen 80km aanhouden, en had me voorgenomen om vooral de 3e ronde mijn positie vast te houden en in de laatste ronde en die extra klim nog alles uit de kast te halen.

Op de allerlaatste klim wist ik mijn tempo en versnelling nog net goed rond te krijgen om enkele collega's in te halen en Jethro te lanceren voor zijn loopproef. Ik was net snel genoeg om de aankomende regen te vermijden. Tot mijn grote verbazing stonden er nog maar enkele fietsen in de trio-rekken. Ik had een supertijd van 2u32 gereden en een bijhorende 6e plaats van de trio-fietsers. Toen was het afwachten wanneer Peter zou binnenkomen en zien of Jethro onze voorsprong kon bewaren. Na de 3e ronde zou fietser Peter nog op een 10-15 minuten na mij zijn doorgekomen maar toen was het onheil geschiedt. Peter was lek gereden en is 3 maal moeten stoppen om zijn achterband bij te pompen. Neem daarenboven nog de gietende regen en dus kunnen we enkel respect hebben voor een teleurgestelde Peter die na exact 3u aan de wisselzone verscheen. 

We bleven nog even wachten op de wissel van Anna en trokken dan naar het loopparcours om voor de BrTC-ers te gaan supporteren. (Ward was een 10tal minuten na mijn aankomst gewisseld op zoek naar een knappe tijd.)

In een ware wolkbreuk stonden we naast het loopparcours en zagen we dat Jethro het moeilijk had. Hij voelde nog de naweeën van de wedstrijd in Antwerpen en veel supporters waren er ook niet meer te vinden in dit noodweer. Het werd moeilijk om zijn tijd van vorig jaar (1u32) te evenaren. Peter aan de andere kant was prima onderweg, op zoek naar een nieuw persoonlijk record.

Na een loopproef van 1u34 kwam Jethro op karakter een laatste keer voorbij en liepen we samen met ons team over de finish in 4u43. Dit kwam overeen met een mooie 15e plaats. Amper 6 minuten na ons kwam Ward al over de finish na een bijzonder knappe wedstrijd. Peter liep een zinderende 1u26 op de halve marathon en loodste zijn team naar een 26e tijd in exact 5 uur en enkele luttele seconden. Anne tenslotte kwam na 5u26 met een brede glimlach over de finish als 4e in haar categorie. Na de wedstrijd begon de zon zowaar volop terug te schijnen maar toch was ik blij dat ik nog reservekledij bij had, nog gezwegen over onze lopers die doorweekt over de finish liepen. 

Uiteindelijk was ik supertevreden over mijn fietsproef. Op dit zware parcours slechts 5 minuten trager rijden dan Nicholas vorig jaar en bijna een kwartier sneller dan verwacht, was echt schitterend voor een niet-klimmer. Volgende week gaan we nog wat explosiever proberen zijn op de sprinttriatlon van Lommel. Daarna gaan de trainingen terug naar de vertrouwde lange duur richting Aix-en-Provence en 2013.

Hopelijk volgen er nog leuke foto's van de organisatie.

Augustus ... maandje bijtrainen

Ik was na de IronMan 70.3 van Antwerpen iets te gretig blijven doorgaan zonder te rusten en dat heb ik me toch even bekocht tijdens dat oefenritje in Eupen zaterdag. Van 36,5km/u was er even geen sprake meer ... Even ingegrepen, zondag platte rust en dan terug van start gegaan met lange duurloop en lange fietstraining op de TT fiets, en de snelheid ging vlotjes terug richting 40km/u zonder pijne beentjes langs het kanaal ... dat valt mee.

Augustus wordt een vrij atypische maand gezien het lange seizoen (mei - eind september) en het feit dat alles toch in het teken van 18 mei 2013 staat. Mijn eerste kilo'tje is er ondertussen al terug af en ook de looptrainingen beteren terug elke week. Zondag start ik samen met Kevin en Jethro als trio in de halve van Eupen. Het fietsparcours van 80km, gelijkaardig aan Bütgenbach moet me wel liggen, los van de mislukte repetitie vorige week. Het zal een fijn en ontspannen BrTC-onderonsje worden in Eupen en tevens een goede training voor het zware parcours in Aix eind september.

Daarna start de opbouw richting wedstrijdmaand september met eerst een week met vooral enkele intensieve korte inspanningen. Ik ga de familie Van Driessche eerst (met plezier) een plezier doen door 375m te gaan zwemmen in de Sterke Peer (trio) triatlon en de dag erna neem ik deel aan mijn eerste sprinttriatlon sinds 2 jaar in Lommel. Wie weet kan ik er eens top 20 halen of zo ... Ik ben vooral benieuwd hoe het lichaam gaat reageren op een voor mij ongewone sprintwedstrijd na al die lange afstanden. Normaal zou dit mijn basissnelheid achteraf weer ten goede moeten komen.

Vanaf 15 augustus heb ik enkele dagen vrij en dan ga ik met Vanessa een paar lange fietstochten in het heuvelland maken ter voorbereiding op de 70.3 van Pays d'Aix eind september. Als ik dat nog kan combineren met een stijgend vormpeil qua lopen, ziet het er ook goed uit voor de Zwintriatlon begin september. Tussendoor gaan we nog wel proberen het podium van de trio's in Balen aan te vallen met Sam en Vanessa.

... Met nog 289 dagen op de (af)teller staan we er goed voor. Zelfs ondanks de perikelen van het voorjaar en loopachterstand, haalde ik in Antwerpen mijn doel. Mijn lichaam heeft alles goed verteerd en we zijn opgeladen voor het vervolg van de zomer. Het gewicht begint ook terug onder controle te geraken en dit zal enkel verder beteren met de geplande lange trainingen midden augustus. The best is yet to come!