Het is weer even geleden dat ik nog een post heb geplaatst. Niet dat ik niks gedaan heb, maar ik vond niet meer de tijd en inspiratie om een gepast stukje proza digitaal neer te pennen. De wintermaanden zijn snel voorbij gegaan dit jaar door allerlei persoonlijke en sportieve bezigheden. Ik deed in oktober met Hans de Amphiman nog mee en ben nadien de ganse winterperiode vrij structureel bezig gebleven. Enkel eind februari kreeg de griep me te pakken, gevolgd door een oorontsteking, waardoor ik toch 3 weken amper actief ben geweest. Momenteel heb ik nog altijd wat problemen door vocht in mijn rechteroor maar de hinder is beperkt. Eind maart reed ik met schoonbroer Thierry nog 140km van de Ronde van Vlaanderen, waar ik voelde dat de fietsbenen en basisconditie alvast heel goed zitten.
Qua lopen heb ik elk jaar nood aan een soort van bevestiging een maand voor de Ironman van Lanzarote, die dit jaar voor de 5e maal op het programma staat. De gebruikelijke Wings for Life Run is veranderd van concept en ik besloot dan maar de marathon van Antwerpen mee te doen als duurtraining. In feite kwam dit perfect uit want collega Kris had zich de voorbije winter voorbereid om er zijn eerste marathon te lopen, met een richttijd van 4 uur.
Zo gezegd zo gedaan. Om 9u klonk afgelopen zondag het startschot op Linkeroever en ik kon beginnen aan mijn (nog maar) 3 individuele marathon. Collega Sven was de vrijwilliger van dienst om op de fiets het parcours te volgen en regelmatig wat extra bevoorrading aan te bieden. We waren net voor de pacers van 3u59 vertrokken en ik bepaalde een degelijk tempo in warme maar bewolkte omstandigheden. Over de eerste 21km valt eigenlijk weinig te vertellen. Met een babbeltje, lach en een zwans vloog de tijd voorbij en we passeerden halfweg na 1u58, perfect op schema. Ik voelde me persoonlijk ook nog super, niet echt vermoeid en de benen in prima conditie.
Richting 30km kwam de zon erdoor en begon het akelig warm en benauwd te worden. We hielden toen ons hart al vast voor de deelnemers aan de 10 Miles later op de middag. We bleven netjes de pacers voor, en hadden burgemeester de Wever al lang achtergelaten, toen Kris aangaf toch wat te moeten minderen door een aanhoudende hoge hartslag. We spraken af het tempo aan te houden tot km 30 zodat ik nadien kon doorlopen om onder de 4 uur te finishen. Kris besefte dat hij door zijn beste krachten zat en zou gaan flirten met de 4u grens tot aan de finish.
Exact aan het 30km punt, ben ik dan nog een beetje versneld naar een comfortabel tempo, waarmee ik voldoende reserve nam voor de 4 uur grens. In het Rivierenhof kruiste ik Kris nog die heel goed stand hield. Ik nam een cola'ke aan van supporter Hans en ging vlot verder richting Singel. Ik begon mijn beentjes wel te voelen maar was zonder problemen voorbij de kritische zone 32-35km geraakt.
De hitte sloeg echter toe op alle deelnemers bij het uitkomen van het Rivierenhof, aan de Stenen Burg richting Park Spoor Oost. Ik vroeg aan Sven om toch nog een extra drinkbus voor me te vullen inclusief zouttabletten. Tussen km 36 en 39 heb ik mijn tempo even laten zakken wegens een opspelende maag maar de verse drinkbus bracht snel soelaas en in Park Spoor Noord kwam de finish stilaan in zicht.
In tegenstelling tot een groot deel van het parcours, was de passage aan het Eilandje wel van enige toeristische waarde. mijn tempo was terug OK, en ik haalde nog enkele andere atleten in. Ik finishte uiteindelijk in 3u58, en was dus maar 2' trager in de 2e helft van de marathon ten opzichte van de eerste helft. Collega Kris finishte kapot maar voldaan nog geen 4 minuten na mij.
De recuperatie nadien verliep prima wat een opsteker is voor Lanzarote binnen een maand. Ik had dit jaar voor mij al een recordaantal loopjes boven de 20km gedaan, maar ben na mijn ziekte eigenlijk niet meer boven de 20km geweest. Het was dus wel even afwachten hoe het lichaam zou reageren na 30-35km. Alles onder controle dus! Eindelijk ook eens dat spook van de individuele marathon verdreven. Om de één of andere reden woog een marathon individueel veel meer door op mijn mentale kracht dan wanneer ik de marathon nog moet lopen in een Ironman triatlon.
Deze week proberen wat zwemachterstand in te halen en dan nog enkele weken het lopen onderhouden (misschien de intensiteit nog een beetje opvoeren met kortere afstanden) en een paar lange fietstochten plannen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten