De 4 weken die nu gepasseerd zijn na de IronMan van Lanzarote, zijn wat wisselvallig te noemen qua prestaties op training maar vooral qua goesting om er in te vliegen. Vooral de laatste week had ik niet veel zin in trainen, en dus kwam het goed uit dat ik me nog had ingeschreven voor de sprinttriatlon van Retie. Zonder stress een dik uur volle bak proberen gaan, zonder te veel te moeten nadenken over doseren, eten en drinken. Natuurlijk waren de ambities niet te hoog gesteld omdat ik absoluut geen deftige snelheid heb na al die lange trainingen in die barslechte winter. Mijn doel was vooral de 3 andere BrTC-ers voor te blijven. Ivan, Peter en Kenneth deden er immers hun allereerste individuele triatlon mee.
Ik denk dat er een kleine 200 deelnemers waren voor de 500m zwemmen, 42km fietsen en 5km lopen. Ik vertrok vrij ver naar voor in het smalle kanaal en begon mijn draai te vinden toen .... ik al aan het trapje was om er uit te komen. Resultaat, een dikke 8 minuten en bij de eerste 45 zwemmers uit het water. Toen ik in de wisselzone met de fiets in de hand vertrok, kwam Ivan al aangelopen in zijn wetsuit. Hij was duidelijk de gevaarlijkste van de 3 ...
Het fietsen ging zoals verwacht, een degelijke snelheid, maar niks extra kracht of snelheid om vele tegenstanders in te halen. Ik zal dan ook 'amper' 36km/u gereden hebben. Elke keer ik een tandje bij wou steken, wou het lichaam niet mee. Een combinatie vermoeidheid en gebrek aan intensieve trainingen vermoed ik (vooral dat laatste).
Dankzij de uitstekende basisconditie verliep de wissel vlot en vertrok ik terug fris voor de loopkilometers, rond de 50e plaats. Bij het buiten lopen van de wisselzone stak ik Monique voorbij, die na een prima zwem- en fietsproef (10min voor ons gestart) last kreeg van steken. Ik haalde snel enkele typische fietsers in maar het fenomeen herhaalde zich daarna: een prima snelheid en geen conditionele zorgen, maar een tandje bijsteken, no way. Op een lang recht waar we mekaar kruisten, zag ik de hele BrTC-delegatie aan de overkant. Ivan op een 500m achterstand en Peter en Kenneth daar nog een kleine kilometer achter. Ongelukkige Monique had te veel last van de maag en moest stappen...
Ik heb een deftige snelheid kunnen aanhouden waardoor ik als 50e aankwam na 1u16. Als ik wat meer op snelheid train, krijg ik daar makkelijk 4-5 minuten af maar dat zat er niet in. Ivan kwam als 4e veteraan aan op slechts 1 minuut en maakte dus danig indruk. Ook Peter en Kenneth deden het prima met tijden ruim binnen de 1u30, wat voor een eerste sprint prima is.
Vrijdag vcrtrek ik naar Nice om te gaan supporteren op de IronMan. Daarna begint de opbouw naar Eupen (begin Augustus), snelheidstrainingen combineren met iets langere duurtrainingen.
 |
| Foto Kris Hofkens |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten