Antwerp IronMan 70.3 - verslag

Eindelijk hadden we de dag bereikt waar we al 9 maanden naar uitkeken, het piekmoment van het jaar, de halve IronMan van Antwerpen: 1,9km zwemmen, 90km fietsen en 21km lopen.

Omstreeks 9 uur was het al ambiance binnen de BrTc delegatie op de gedempte zuiderdokken. Vanessa nam kiekjes van alles wat bewoog, Mike had een nieuwe vriend gevonden, Peter P zocht een babysit voor zijn BMW-sleutels en Anneke was helemaal niet zenuwachtig naar verluid... Al bij al vielen de algemene zenuwen nog wel mee. Luk was er duidelijk helemaal klaar voor, Wouter zou wel zien wat er van kwam, en PeterVB, Ward en ikzelf zagen het wel zitten. Vooral de regen bleef uit, en we wilden dat zo houden!

Met fiets-spitsbroeder Mirco

Bij het aankomen aan de wisselzone naast het Galgenweel dacht ik even terug aan de dag dat de triatlonmicrobe toesloeg. Exact 2 jaar geleden stond ik hier aan de start van de eenmalige trio-wedstrijd waar ik toen 40km mijn ziel en later ook maaginhoud uit mijn lijf heb gefietst op weg naar een prachtige 14e plaats. Dit gingen we meer doen. In september naar Mechelen voor de bedrijfstriatlon (trio) en 2 weken later lid van BrTC. En nu stonden we hier terug voor the real thing, die halve IronMan.

Nog eens naar het toilet en we zijn er klaar voor hé Wouter.

Ik vertrok in de 3e wave samen met WouterVDW wiens wetsuit ik 3 maal heb mogen vastmaken wegens plotse drang richting de toiletpot van zijnentwege. Ik moet niks zeggen, al hield ik het bij 2 maal de kleine boodschap. De wisselzone was wel immens, ik denk dat de afstand tussen de zwemstart en mijn fiets wel 300 meter was. Het startschot voor onze groep van een 300 deelnemers ging af om 11u20. Aanvankelijk was het niet makkelijk om een goed ritme te vinden wegens de drukte en het nodige vechtwerk maar na enkele honderden meters was ik toch goed vertrokken. Ik kon mijn ritme vrij goed houden en zag dat ik mooi midden in het pak zat. Ik heb niks geforceerd maar zeker ook niet overdreven op reserve gezwommen, en na mijn vooropgestelde 33 minuten, kwam ik netjes uit het water. In mijn volle concentratie had ik mijn ex-collega Bie gewoon niet opgemerkt die naast mijn fiets stond te supporteren, sorry!!!

Het wisselen duurde iets langer dan anders omdat ik nog een extra truitje aantrok tegen de koude en de extreme wind die er in de haven zat aan te komen. Goed en wel op de fiets, aanloop nemen en dan de Waaslandtunnel door naar rechteroever. Niettegenstaande de wind aanvankelijk fameus tegen zat, vond ik toch onmiddellijk een goede snelheid en begon ik de eerste tegenstanders op te rapen. Dat ik de gehoopte 2u30 niet zou halen in deze omstandigheden was snel duidelijk, maar ik bleef continu mensen inhalen, en het gevoel zat echt goed. Ik had me gefocust op Ward omdat die 10 minuten voor mij gestart was en normaal sneller zwemt. Ik wist dat indien ik hem kon inhalen, ik een uitermate goede fietsbeurt zou maken. Toen we mekaar enkele malen kruisten, zag ik dat ik goed naderde om hem uiteindelijk in de laatste plaatselijke ronde in te halen. Hij zou me uiteraard wel terug inhalen later als veel betere loper. Op de andere BrTC-ers op Luk na, liep ik de hele tijd goed uit en ik reed uiteindelijk met een zeer goed gevoel richting binnenstad. Ook eten en drinken had ik zoals gepland gedaan. De aanmoedigingen van KurtVR en WouterVDM werden zeer geapprecieerd tijdens de afgelegen fietsrondjes!

De laatste bocht!

Bij het binnenrijden van HET stad kwam ik terug onder de mensen. Supporters Peter "VanAnna", PaulVE en Iron Anna waren de eersten die ik opmerkte en bij het binnenrijden van de wisselzone zag ik ook fotograaf Vanessa terug en tante Vi met de familie! Fietstijd: 2u41. De wissel verliep vlotjes, ik speelde het extra truitje terug kwijt, en begon nog relatief fris aan het loopnummer vond ik. 

Het was lang geleden dat ik nog 21km had gelopen en zeker na zo'n inspanning wou ik een beetje reserve inbouwen. Ik ben op zoek gegaan naar een tempo van 12km/u de eerste ronde. Patricia, Lieve en Isabelle juichten me toe langs de kant van de kaaien en ook Tom, Bert, Bart en Barbara tekenden present, leuk! Ik heb waarschijnlijk één cruciale inschattingsfout gemaakt. Ik had verwacht dat ze bij de bevoorrading flesjes energiedrank zouden hebben maar in de plaats kregen we bekertjes en dat drinkt dus niet gemakkelijk tijdens het lopen. Aangezien ik nog niet vertrouwd ben met gellekes, heb ik waarschijnlijk iets te weinig energie opgenomen tijdens het lopen. Enfin, de eerste ronde ging nog prima. Kurt dook terug op langs het parcours en ook de aanwezigheid van Patrick, Ilse, Raphael, Iris (en de kindjes) en Ivo en Anita was zeer verrassend en aangenaam! Na de eerste passage aan de Grote Markt, zat het tempo nog redelijk OK. Collega BartM moedigde me nog aan, en ik zette mijn tocht verder. Tot in de helft van het lopen was ik echt nog niet veel plaatsten kwijt gespeeld in het klassement, tot mijn grootste verbazing.

Officieel op het scorebord 5:13:32

De aanvang van de derde en tevens laatste ronde ging nog prima maar de laatste 4 kilometers was het vat helemaal af. De duurtijd en het gebrek aan extra opname van energie begonnen toch te wegen. Ik heb mijn laatste kilometers nog aan een tempo van 10km/u geslenterd maar desalniettemin was de ontlading enorm hoog toen ik de laatste keer de Suikerrui opliep en op de Grote Markt eindelijk de strook van de finish mocht inslaan. Luk en Ward waren reeds aangekomen en wachtten me op na de finish. Looptijd 1u51 en totaaltijd 5u13:32. Supercontent!

Met onze meest volhardende held Peter!

Het heeft toch een half uurtje geduurd voor ik goed gerecupereerd was. De supporters stroomden toe om me proficiat te wensen en de andere BrTC-ers kwamen ook stilaan toe. Op het einde hebben we ons nog op de tribune gezet om onze grote held Peter P naar de finish te schreeuwen, 2 seconden voor zijn gehoopte 6u30. Iedereen content, fantastisch gewoon!  Het was weer een mooie dag voor BrTC, en de regen is uitgebleven. Zowaar begon de zon zelfs te schijnen aan de finish.

Op 2 jaar van kotsende trio-fietser tot halve Ironman, daar mag een mens echt tevreden mee zijn. Mijn zelfvertrouwen zat goed de laatste weken maar ik wist echt niet of ik de afstand in mij had, en zeker niet in een aanvaardbare tijd. Uiteindelijk was ik bij de eerste 35% van het deelnemersveld, daar waar ik vorig jaar nog als laatste aankwam in de sprinttriatlon van Z****gem. Het zwemmen was naar mijn huidige waarde, wat zeker nog veel kan verbeteren deze winter, maar toch ook wederom veel beter dan een half jaar geleden. Het fietsen zal altijd mijn ding blijven. Ik voelde de laatste weken al dat ik echt kon vliegen op mijn TT fiets en de 90km waren totaal geen probleem. Het lopen was uiteindelijk niet slecht tov een jaar geleden maar ik kan toch nog veel verbeteren. Ik moet leren gellekes op te nemen tijdens het lopen om te voorkomen dat ik verkrampt ga lopen. Hoe vermoeider ik geraak, hoe lastiger het wordt om soepel te lopen zoals op training, en dan rem ik mezelf te veel af. Het verschil tussen een loopwedstrijd en het lopen aan het einde van een triatlon is te groot.

Conclusie: deze test perfect doorstaan, zeker enkele zaken om aan te werken, maar ik voel me klaar om er in te vliegen richting IronMan 2013. Mijn lichaam kan dit goed aan, mits de goede trainingsopbouw en verzorging. We gaan ervoor!

---

RIP Arthur

Tijdens de fietsproef van de Antwerp Ironman 70.3 is vandaag één van de deelnemers, Arthur Aghajanyan uit Antwerpen, jammerlijk ten val gekomen in de Waaslandtunnel en later overleden in het ziekenhuis.

Bij het ongeval waren geen andere deelnemers betrokken. De hulpdiensten waren onmiddellijk ter plaatse en Arthur werd met spoed overgebracht naar het Stuivenbergziekenhuis, waar hij later aan zijn verwondingen overleed.

Arthur was een fervent sporter en een uitstekend student geneeskunde aan de Universiteit Antwerpen.