Ik kon het niet laten ...

Naar aanleiding van een nieuwe soap rond het BK ploegentriatlon waarbij het openwater van Doornik traditioneel veel warm zou zijn dat de rest van België ...

Griep !?

Een hele winter ben ik gevrijwaard gebleven van ziektes en blessures. De laatste maand zag ik alle leden van mijn projectteam één voor één sneuvelen behalve mezelf, maar vorige week gebeurde dan toch het onvermijdelijke...

Maandag nog een goede zwem- en looptraining afgewerkt en dinsdag de wekelijkse rustdag. Maar vanaf woensdag voelde ik dat er iets niet goed zat. Ik had zweetbuien 's nachts en voelde me echt moe. Ik had bovendien nog 3 zware werkdagen op de agenda met presentaties en workshops waarvoor ik elke dag tot 13 uur onderweg was. Uit voorzorg annuleerde ik reeds alle trainingen, maar donderdag en vrijdag was het echt zwaar. Koorts, ademhalingsproblemen, draaierig gevoel, ... kortom typisch griepgevoel maar met een onrustwekkende hoest erbij.

Zaterdag dan toch maar naar de dokter van wacht want het werd precies enkel maar erger, en de ademhalingsproblemen baarden me meer en meer zorgen. Gelukkig was Dr Stoop van wacht, hier vlak achter de hoek en kon ik er snel terecht. Na onderzoek was hij positief over mijn longfunctie. Ik had geen bronchitis en de ademhalingsproblemen waren gewoon een overgevoelige reactie van mijn luchtwegen. Ik mocht mijn astma-puff gebruiken om dat ongemak tegen te gaan. De uiteindelijke diagnose was een serieuze griepaanval. En als er één nadeel is aan scherp staan, dan is dat wel dat een griep 3 keer zo erg lijkt als anders.

Conclusie is dus rusten tot ik volledig genezen ben en de puff gebruiken voor de overgevoelige luchtwegen. Ik vond dit zelf uiteindelijk goed nieuws. Ik had immers gevreesd voor een antibioticakuur en die kan je lichaam en conditie compleet om zeep helpen. Nu wacht ik gewoon af tot ik me echt goed voel en dan zal ik langzaamaan nog enkele trainingen doen. De basisconditie is echt goed en het is beter wat langer te rusten nu, dan te snel te beginnen trainen. Zo kort voor de Ironman helpt extra trainen dan toch niet meer. 

Ondertussen kunnen de spieren ook mee uitrusten he. Woensdag zal ik als cameraman verslag uitbrengen van het BK ploegentriatlon ipv als deelnemer maar daar ga ik me niet druk over maken. Een echt persoonlijk doel kon je die wedstrijd ook niet echt noemen. Voor de kwarttriatlon van Lille komende zondag zien we wel. Het zal waarschijnlijk al een duatlon worden door het koude water, en ik wou er enkel wat ritme opdoen zonder echt door te gaan. We zullen eind deze week wel beslissen of we starten of niet. Risico's zal ik in elk geval niet nemen. Er is maar één doel dit jaar en dat is de finish in Puerto del Carmen.

Nog 3 weekjes

Binnen een goeie 2 week stap ik op het vliegtuig richting Lanzarote. Dat wil ook zeggen dat het trainingsvolume kan beginnen afnemen. Vorig weekend nog 3u gezwommen, 45km gelopen en 140km gefietst. Afgelopen maandag heb ik in het zwembad precies wel een verkoudheidje opgedaan. Ik heb al 2 dagen wat hoest en 'chloorslijmen' in de keel. Als voorzorg heb ik gisteren en vandaag dus maar een dagje rust gepland. Als alles goed gaat, kan ik donderdag nog een 2-3tal uur gaan lopen wanneer het nog goed weer is. Dan maak ik in het weekend weer meer tijd voor de laatste grote fietstochten. Vrijdag staat er nog de gebruikelijk clubtraining zwemmen op het programma. Door de jeugdtraining hebben we wel maar 1 lange-afstandsbaan dus ik hoop dat ook enkel de mensen opdagen die voor de lange afstand gaan dit jaar.

Maandag is mijn pa (succesvol) aan zijn hart geopereerd en hierdoor verloopt deze week toch ook iets hectischer en vermoeiender. Ik begin de vermoeidheid te voelen. Als ik komend weekend nog overleef, wordt de volgende prioriteit fris en monter naar Lanzarote kunnen vertrekken. Op 1 mei is er nog de ploegentriatlon waar ik speciaal meedoe met een tweede BrTC-team waar ik in de 3 onderdelen bij de snelsten ben, dus forceren ga ik me hopelijk niet moeten doen. En dan volgt er nog de kwarttriatlon van Lille op 5 mei waar ik nog rustig wat wedstrijdritme wou opdoen. Ik vrees echter dat dit door de koude een duatlon gaat worden, spijtig. Tussendoor verminderen we alle afstanden en intensiteiten van de trainingen. 

Het materiaal lijkt ook allemaal in orde. Ik moet enkel de fietskoffer nog ophalen de eerste week van mei en nog een pakketje gelletjes bestellen bij Dextro. Normaal zullen ook onze nieuwe Bioracer wedstrijdpakjes eind deze week arriveren. Eens aangekomen in Lanzarote leg ik nog nieuwe buitenbandjes die ik dan kan inrijden tijdens de parcoursverkenning. De loopschoenen zijn nog ververst enkele weken geleden en de wetsuit ligt nog veilig opgeborgen.

Het begint spannend te worden!

Fietsweekend met hindernissen

Eindelijk werd er eens mooi weer voorspeld en ik besloot 5 weken voor D-day een stevig fietsweekendje in te richten. Vorige week waren mijn 'wedstrijdwielen' voor Lanzarote aangekomen en Kilian, Vanessa en Harald hadden op de stage mooi mijn cassette schoon gemaakt en overgezet op de nieuwe wielen.

Zaterdag vertrok ik omstreeks 10u. Ik had bij Kilian afgesproken om eventueel mijn versnellingen nog bij te stellen (wat niet nodig bleek), en aldaar gingen Steve en Peter me gezelschap houden tijdens een eerste lus langs de Oesterdam. Op het stuk vals plat in Calfven ging het echter mis. Een onopvallende bult in het fietspad lanceerde Steve met fiets en al, eerst door de lucht en dan ter land. Gelukkig waren we nog niet in de buurt van de zee ... Een paar vriendelijke voorbijgangers stuurden ons naar een EHBO-post waar de verwondingen op Steve zijn arm reeds een beetje konden verzorgd worden. Na deze onvoorziene stop reden we richting Oesterdam waar Steve toch besloot terug te keren. De klap was toch hard geweest en hij begon overal pijn te krijgen. 

Ondertussen had Peter een minuutje of 2 voorsprong genomen en ging ik even de grens van de extensieve en intensieve zone opzoeken om hem in te halen op de Oesterdam. Het eerste deel was echter wind in de rug en ik naderde amper op brommerke Peter. 'Gelukkig' blies de wind in het gezicht na een 5-6tal kilometer en haalde ik Peter nog in. Op het einde van de Oesterdam draaiden we terug om samen via Zandvliet terug naar Kapellen te rijden. Peter keerde zo na de eerste 100km huiswaarts en ik begon alleen aan deel 2. Even de drinkbussen vervangen bij Kilian en dan richting Brasschaat - Schoten en Albertkanaal. Aan de omleiding in Viersel haalde ik een sympathieke Limburger in met wie ik tot in Grobbendonk fietste en een babbeltje sloeg. De man had vorig jaar blijkbaar 2 dagen in de kliniek gelegen na de triatlon van Brugge wegens een longembolie door bacteriën in het 'zuivere Brugse water'. Wegblijven dus daar ... In Grobbendonk keerde ik terug naar Viersel om via het Netekanaal naar Lier te rijden. Ik moet zeggen na 150km deed die wind op kop daar serieus pijn. Uiteindelijk ben ik nog even bij Ronny gestopt in Duffel en tegen sluitingsuur naar de winkel in Kontich afgezakt om samen met Vanessa naar huis te rijden. Op de teller stonden uiteindelijk 180km, tegen 28km/u gemiddeld en een hartslag in lange duur.

Zondag meldde ik me aan bij groep 3 voor de clubtraining en opnieuw een 100tal kilometers. De opkomst van de training was massaal maar blijkbaar was er maar 1 kandidaat om met groep 3 met me mee te rijden, waarvoor dank Nicholas. Opnieuw naar de Oesterdam en deze keer langs Tholen en Essen terug. Ik moet toegeven dat de beentjes niet meer waren wat ze moesten zijn, en de laatste 20km ben ik dan ook enkele keren in Nicholas zijn wiel gekropen. Na een dikke 4 uur arriveerde ik terug thuis met 120km in de pijne benen maar opnieuw een prima hartslag. 

Dit weekend was uiteindelijk uiterst geslaagd. Twee dagen stevig gereden met de TT-fiets in Lanzarote-configuratie en goed kilometers gemaakt in de goede hartslagzone. De volgende 2 weken train ik nog stevig door met onder andere volgend weekend een duurloop van 30-32km en het weekend erna nog graag wat klimkilometers in de Ardennen. Het einde komt in zicht.

Weekendje BrTC stage in Bastogne

Door de reisplannen naar Lanzarote en Monaco, kon ik het dit jaar niet maken om een ganse week mee op trainingsstage te gaan met BrTC. Na de afgelaste training in Eupen (sneeuw) vorige week, wou ik toch wat klimkilometers in de benen hebben. Ik besloot vorige vrijdag heel vroeg te gaan werken en alzo reeds half de namiddag naar Bastogne af te zakken om aan te sluiten bij de groep en de BrTC trainingen tot en met maandagavond bij te wonen.

Ik was vrijdag nog net op tijd om, ondanks de vele autokilometers, nog een deftige zwemtraining af te werken van 3500m in de baan met Lien, Mike en Kevin. 's Avonds zat de clubsfeer er weeral goed in en ik voelde toen ik al dat ik na het weekend de stage met pijn in het hart zou moeten verlaten zoals gepland.

Op zaterdag hebben we een stevige fietstraining gedaan van 80km met een 1500tal hoogtemeters. Met momenten werd er stevig doorgeduwd door mezelf en collega's Jef, Mike, Luk en Koen. Aanvankelijk reden we nog in de natte sneeuw maar naarmate we verder reden werd het weer toch iets beter (droog maar koud). Al stond de wind met momenten serieus in het nadeel. Na de fietstocht rond Bastogne nog een duurloop van 13km door het bos en de eerste trainingsdag zat erop. 's Avonds de jaarlijkse quiz en voldaan het bedje in.

Zondags leek te mooiste dag te worden met de ganse dag zonneschijn. We vertrokken in 2 groepen voor een lange fietstocht. Ik trok er voor 110km op uit met Vanessa, Mike, Kilian, Jef, Stijn, Peter, Luk en Mike. We kozen opnieuw voor meer dan 1500 hoogtemeters maar deze keer richting La Roche en Houffalize waar de klimmen in het algemeen langer en/of steiler zijn dan rondom Bastogne. Mijn benen zaten nog beter dan zaterdag en vooral de lange klimmen gingen me veel beter af dan de vorige jaren, wat een geruststelling was voor de fietsconditie. Tijdens de middag hielden we met de 2 groepen een picknick in het zonnetje op het centrale plein van La Roche. Zalig was dat. In de namiddag volgden nog enkele zware klimmen waaronder de 'muur' van Houffalize maar uiteindelijk bleven conditie en benen zeer naar wens presteren. De laatste kilometers kon ik nog vlotjes doorduwen en op de stukken vals plat de grote molen rondtrappen. Zeer tevreden na een lange rit over een zwaar parcours zonder in het rood te (moeten) gaan.

Op maandag begonnen we met een zware looptraining. Samen met Mike en Peter bond ik de loopschoenen aan voor 21km door de dorpen rondom Recogne. Ik vertrok met het gedacht dat ik zou gaan afzien met die 2 lichtgewichten maar tot mijn grootste verbazing ging het zeer vlot en ben ik zelfs nog enkele keren op de zware hellingen terug gedraaid om terug te verzamelen. Nadien veel gedronken en gegeten en terug de fiets op voor wat een rustige rit moest worden van een kleine 50km. Die ging echter terug richting Nisramont en La Roche en dus opnieuw 800 hoogtemeters en 4 lange klimmen. Het begon langzaamaan terug harder te regenen tijdens de rit en ik besloot met Mike en Kilian toch wat meer te gaan doortrekken op de hellende stukken om de groep met ook nog Vanessa, Peter, Jef en Stijn snel terug thuis te brengen. De kilometers van het weekend begonnen bij iedereen te wegen maar ik was vooral nog blij hoe goed ik de hellingen bleef op gaan. Ook het obligatoire sprintje op de laatste helling ging als nooit tevoren. 

Maandagavond ben ik teruggekeerd na een zwaar maar deugddoende mini-stage in een schitterende sfeer. Dinsdag voelde ik wel dat armen en benen wat rust konden gebruiken. Ik heb toch nog 2900 gezwommen tijdens de clubtraining en uiteindelijk woensdag uitgekozen als rustdag.

Vanavond heb ik met Peter afgesproken voor een duurloop van anderhalf uur in Brasschaat en daarna gaan we nog even loszwemmen. Voordien ga ik nog de laatste fietsonderdelen voor de configuratie Lanzarote 1.0 aanschaffen. Ik heb nog een setje nieuwe banden en remblokken nodig voor race day. Ik heb uiteindelijk toch besloten niet met de carbonnen hoge velgen te gaan rijden maar met 2 WH-RS80-C24 wielen van Shimano die bekend staan voor hun goede klimprestaties. De hogere velgen van de carbonnen wielen baarden me niet de meeste zorgen maar vooral de remprestaties van de carbonnen remranden hadden me in Aix en Eupen vorig jaar reeds in de problemen gebracht bij scherpe afdalingen. En je moet zo'n wedstrijd kunnen aanvangen met een goed gevoel en vertrouwen in het materiaal. En ik heb de Shimano-wielen voor de helft van de fabrieksprijs kunnen kopen, dus ...

Zaterdag en zondag beloven mooie dagen te worden waarvan ik dus weer zal profiteren om naar de good old Oesterdam af te zakken, deze keer met de TT-fiets in Lanzarote 1.0 afstelling. Nog 5 weken te gaan. Eindelijk komt het doel in zicht.

Op de 'muur' van Houffalize - foto KoenVDM